🎥اهتمام ویژه به کتاب حتی در اوج فضای مجازی 📚حضرت آقا در دیدار ۳ ساعته خود از نمایشگاه کتاب، در مصاحبه با خبرنگار صداوسیما اعلام داشتند که؛ مساله کتاب مساله مهمی است. فرهنگ و فرهنگ سازی در کشور همواره نیاز به کتاب دارد. هر چند که امروزه امکانات فراوان دیگری همچون فضای مجازی بوجود آمده است... 🌐کانال عصر تبیین 🆔@asre_tabyin

‏خبرنگار زن برای مصاحبه زنده با رهبری یعنی: یک تو دهنی بزرگ به کسانی که ج.ا رو با طالبان مقایسه میکردند تو دهنی به کسانی که ج.ا را مخالف پیشرفت و تحصیل زنان می نامند ✍ باران وکیلی

‏#خبرنگار_زن برای مصاحبه زنده با رهبری یعنی: جواب دندان شکن به کسانی که جمهوری اسلامی ایران را مخالف پیشرفت و تحصیل زنان می نامند 🔴میترا لبافی نژاد، خبرنگار در صفحه شخصی‌اش نوشت: سخت‌ترین و پرافتخارترین گزارشی که در دوران کاری‌ام تهیه کردم. یک تجربه منحصر به فرد که در دوران خبرنگاری‌ام نصیبم شد امیدوارم در شان رهبر کتاب دوست ما باشد...

⭕️‏در زمانه‌ای که پیرمرد ساکن کاخ سفید دست چپ و راستش را فراموش می‌کند، رهبر ایران با همه‌ی مشغله‌های حکمرانی، مروج دانایی و آگاهی در کشور است. این‌گونه است که می‌شود هم حاکم بود هم شاعر. هم سیاست‌ورز بود و تحولات خاورمیانه را رقم زد، هم بالاترین رشد علمی را برای کشور ثبت کرد.

هزار طایفه آمد ، هزار مکتب رفت... و ماند شیعه که قال الامام صادق داشت... دین از تو پدیدار شده حضرت صادق (ع) شیعه ز تو بیدار شده حضرت صادق (ع) از مکتب توجن و ملک علم گرفتند انسان ز تو دیندار شده حضرت صادق (ع) شهادت امام صادق (ع) تسلیت و تعزیت باد

☀️قال الإمامُ الصّادقُ عليه السلام: إيّاكَ و خَصلَتَينِ: الضَّجَرُ و الكَسَلُ؛ فإنّكَ إن ضَجِرتَ لم تَصبِرْ على حَقٍّ، و إن كَسِلتَ لم تُؤَدِّ حقّا. 🔻امام صادق علیه السلام فرمودند: از دو خصلت بپرهيز: بى حوصلگى و تنبلى؛ زيرا اگر بى‌حوصله باشى، بر حق شكيبا نباشى و اگر تنبل باشى، حقّى را به جا نياورى. 📚(میزان الحکمه، ج۱۰،ح۱۷۷۷۸). 🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴 هزار طایفه آمد ، هزار مکتب رفت... و ماند شیعه که قال الامام الصادق داشت... دین از تو پدیدار شده حضرت صادق (ع) شیعه ز تو بیدار شده حضرت صادق (ع) از مکتب توجن و ملک علم گرفتند انسان ز تو دیندار شده حضرت صادق (ع) 🏴شهادت #امام_صادق (علیه السلام ) #رئیس_مکتب_تشیع تسلیت و تعزیت باد

#مداحی امام آسمونا روی زمینه نفس هاش شماره افتاده تو سینه چراغ آخری شهر مدینه آی مدینه امام حکمت و علم تمام رافت و حلم علوم حق با روضه ش عجینه #محمود_کریمی

📽 قربانِ آن دل رهبر انقلاب، سال گذشته در دیدار مداحان: ▫️هیئت را اصحاب ائمه تشکیل دادند، آنها شروع کردند بعد از حادثه‌ی کربلا دور هم جمع میشدند، حضرت، امام صادق (علیه‌السّلام) از راوی سؤال میکنند، میگویند تَجلِسونَ و تُحدّثون؟ می‌نشینید دور هم، صحبت میکنید، حرف میزنید؟ یعنی مسائل ما را مطرح میکنید؟ او جواب میدهد که بله، این کار را میکنیم، یعنی همین مجموعه‌ی هیئات. بعد حضرت میفرمایند که «إنّ تلكَ المجالس‏ أُحبّها»، من دوست میدارم این مجالس را، قربان آن دل ، مجالس شما را دوست میدارم.

💠 گسترش دانش، مبارزه سیاسی و سامان دادن به تشکیلات؛ سه بخش اصلی زندگی حضرت صادق علیه‌السلام 🔺 گوشه‌ای از زندگی سیاسی-مبارزاتی امام جعفر صادق علیه السلام در کلام رهبر انقلاب اسلامی 📚 برگرفته از کتاب انسان ۲۵۰ ساله

🌹 ببینید|رهبرمعظم انقلاب: میگویند امام صادق به سیاست کاری نداشت! ♦️وقتی امام صادق میگوید این خلیفه جای مرا غصب کرده، حرف سیاسی است یا نه؟

📩 طوری فرهنگسازی کنید که تا اسم #حج می‌آید جوان امروزی ما به یاد مفاهیمی چون تمدن سازی، #اتحاد_جهانی و فرامرزی و رفع تمایز بیفتد ✏️رهبر انقلاب، صبح امروز در دیدار کارگزاران حج: مسئولان محترم #حج در این زمینه‌ها فرهنگ سازی کنند. کاری کنید که تا اسم حج می‌آید، تا اسم کعبه‌ی معظّمه می‌آید آن جوان امروزی ما این مفاهیم به ذهنش خطور کند. مفهوم تمدن سازی، مفهوم اتحاد جهانی، مفهوم نگاه به فرامرزی و بین‌المللی، مفهوم رفع تمایز، اینها به ذهنش بیاید. ✏️ اینی که امام بزرگوار (رضوان اللّه علیه) اصرار کردند بنده هم تأکید کردم به تبع ایشان که حتماً در نمازهای مسجدالحرام، نمازهای اهل سنّت شرکت کنید. به خاطر همین است. ۱۴۰۲/۲/۲۷ 📩 اسلام در حج به صورت عملی نشان میدهد که تمایزهای موجود در دنیا مانند تمایز نژادی، جغرافیایی و طبقاتی را قبول ندارد / اینها از اسرار حج است یک نکته‌ی مهم اساسی در #حج، این است که اسلام عملاً نشان میدهد که این تمایزهایی که در دنیا وجود دارد را قبول ندارد: تمایز نژادی، تمایز جغرافیایی، تمایز طبقاتی اینها را قبول ندارد. این نکته خیلی مهم است. ✏️امروز کشورهای به ادعای خودشان متمدن که هیچ بویی از تمّدن نبردند، گیرند در مسئله‌ی سیاه و سفید، گیرند در مسئله‌ی نژاد اروپایی و نژاد غیراروپایی. در مسئله‌ی مهاجرین، هزاران آدم مهاجر در دریا غرق بشوند ککشان نمیگزد، اهمیت نمیدهند، اصلاً کأنه انسان نمیدانند، موجود قابل توجه نمیدانند. به حیوان خانگی خودشان به مراتب بیشتر اهمیت میدهند تا یک بیگانه‌ای که در همسایگی آنها زندگی میکند. ✏️گیرند، نتوانستند این مشکل را حل کنند. اسلام حل کرده. در حج، آن هم نه در زبان. در عمل. اسلام زبان رفع تمایزش زبان عملی است، کجا؟ در حج. سیاه هست، سفید هست، از فلان نقطه‌ی دنیا هست از فلان تمدن هست، از فلان تاریخ هست. همه در کنار همند بدون هیچ تمایزی، هیچ تمایزی ندارند با همدیگر. با هم راه میروند، با هم طواف میکنند، با هم سعی میکنند، با هم وقوف میکنند. ✏️اینها خیلی مهم است اینها از اسرار حج است. ۱۴۰۲/۲/۲۷ #حج #طواف_کعبه #خانه_خدا #زیارت_مدینه_منوره #زیارت_بقیع 💻 Farsi.Khamenei.ir

💠«یا الله یا رحمان یا رحیم یا مقلب القلوب ثبت قلبی علی دینک» 🔸توصیه ویژه حضرت آیه الله بهجت به مقام معظم رهبری هدیه به روح ملکوتی حضرت آیه‌الله بهجت سه صلوات هدیه کنیم.

شیعه در لغت بر دو معنا اطلاق می‌شود، یکی توافق و هماهنگی دو یا چند نفر بر مطلبی، و دیگری، پیروی کردن فردی یا گروهی، از فرد یا گروهی دیگر.  در زبان عربی در اصل به معنای یک، دو یا گروهی از پیروان است. در قرآن این لفظ چندین بار به این معنا به کار رفته‌است. برای نمونه در آیه ۱۵ سوره قصص دربارهٔ یکی از پیروان موسی از عنوان شیعه موسی و در جای دیگر از ابراهیم به عنوان شیعه نوح یاد می‌کند. در تاریخ اسلام لفظ شیعه، به معنای اصلی و لغوی‌اش برای پیروان افراد مختلفی به کار می‌رفت. برای مثال، گاهی از شیعه علی بن ابی‌طالب و گاهی از شیعه معاویه بن ابی‌سفیان نام برده شده. اما این لفظ به تدریج معنای اصطلاحی پیدا کرد و تنها بر پیروان علی که به امامت او معتقدند اطلاق می‌شود

کمال دين در دوران پيامبر(ص) و ظهور شیعه بعد از ایشان! طبق آیه «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ»، دين در زمان پيامبر(ص) كامل شد؛ اما مذهب شيعه بعد از وفات پيامبر پديد آمد، حال شیعیان چگونه خود را مسلمانان بر حق می دانند؟! این ایراد بر اهل سنت وارد است، نه شیعه؛ مکتب شیعه در زمان پیامبر(ص) شکل گرفت. طبق آیه «خير البَريّة» و روایاتی که شیعه و سنی نقل کرده، اطلاق لفظ شیعه بر پیروان امام علی(ع) توسط پیامبر(ص) صورت گرفت، اما مسلمانان عصر رسول خدا هرگز «سُنّی» نامیده نمی شدند و «اهل سنّت» با تمام مکاتب کلامی و فقهی و حدیثی و طریقت های صوفیانه اش در قرنهای بعد از صدر اسلام پدید آمدند. ضمن اینکه کمال دین به خبر «ولایت علی(ع)» بود که بعد از نزول آیه اکمال دین در روز غدير فرود آمد و طبق حدیث ثقلین و آیات ابلاغ و اکمال دین و سایر آیات و روایاتی که به پیروی از اهل بیت سفارش کرده، آن اسلامی که در زمان پیامبر کامل شد اسلام به تفسیر و روایت اهل بیت و تشیع است. آن اسلامی که در زمان پیامبر کامل شده است اسلام به تفسیر و روایت امامان اهل بیت است و «تشيع» در حقیقت به معناى پيروى از پيامبر(ص) می باشد. روشن است كه تشيع به اين معنا، عين اسلام است، نه جدا از اسلام. از نظر شیعه اسلام حقیقی همان است که کتاب آن را امامان اهل بیت تفسیر می کند و سنت آن را هم آنها روایت می کند؛ چرا که اهل بیت مصداق اصلی آيه «فَسْئَلُوا أَهْلَ‏ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ»؛‏ (از اهل ذكر سؤال كنيد اگر نمى‏ دانيد) می باشند.

شیعه در لغت و اصطلاح  شیعه در لغت بر دو معنا اطلاق می شود، یکی توافق و هماهنگی دو یا چند نفر بر مطلبی، و دیگری، پیروی کردن فردی یا گروهی، از فرد یا گروهی دیگر. (المیزان، ج۱۷، ص۱۴۷. ). در زبان عربی در اصل به معنای یک، دو یا گروهی از پیروان است. در قرآن این لفظ چندین بار به این معنا به کار رفته است. برای نمونه در آیه ۱۵ سوره قصص دربارهٔ یکی از پیروان موسی از عنوان شیعه موسی و در جای دیگر از ابراهیم به عنوان شیعه نوح یاد می کند. در تاریخ اسلام لفظ شیعه، به معنای اصلی و لغوی اش برای پیروان افراد مختلفی به کار می رفت. برای مثال، گاهی از شیعه علی بن ابی طالب و گاهی از شیعه معاویه بن ابی سفیان نام برده شده. اما این لفظ به تدریج معنای اصطلاحی پیدا کرد و تنها بر پیروان علی که به امامت او معتقدند اطلاق می شود. (< محمدعلی شمالی، شیعه شناسی مقدماتی، ص ۱۵.)   واژه شیعه در زمان حیات پیامبر از طرف ایشان به دوست داران علی بن ابی طالب گفته شد. بي‌شك از آن‌جا كه پيامبر(صلي الله عليه و آله) عرب اصيل است، اين واژه شیعه را در معناي حقيقي آن (پيرو) به كار مي‌برد. وقتي آيه {إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ أُولئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ} نازل شد، حضرت در حال حيات خويش پيروان علي(عليه السلام) را شيعه توصيف كرد. گروهي را كه نسبت به علي(عليه السلام) موالات و پيروي داشتند، «خَيْرُ الْبَرِيَّةِ»؛ (بهترين انسان‌ها) ناميد. برخي از اين احاديث چنين است: ۱ . ابن عساكر از جابر بن عبدالله نقل مي‌كند:  نزد پيامبر(صلي الله عليه و آله) بوديم كه علي(عليه السلام) آمد. پيامبر(صلي الله عليه و آله) فرمود:  سوگند به آن‌كه جانم در دست اوست، اين و پيروانش در قيامت، رستگارند. و آيه {إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ أُولئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ} نازل شد. از آن پس هرگاه علي(عليه السلام) مي‌آمد، اصحاب پيامبر(صلي الله عليه و آله) مي‌گفتند: «خَيْرُ  الْبَرِيَّةِ»؛ (بهترين انسان‌ها) آمد. 2 . ابن عدي از ابن عباس نقل مي‌كند: چون آيه {إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ أُولئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ} نازل شد، پيامبر خدا(صلي الله عليه و آله) به علي(عليه السلام) فرمود: «خَيْرُ الْبَرِيَّةِ»؛ (بهترين انسان) تو و پيروان (شيعيان) تو در روز قيامت هستيد، هم از خدا راضي هستيد، هم او از شما راضي است. 3 . ابن مردويه از علي(عليه السلام) نقل مي‌كند كه:  پيامبر خدا(صلي الله عليه و آله) به من فرمود:  آيا اين سخن خدا را نشنيده‌اي كه {إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ أُولئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ}؟ آنان، تو و پيروان تو هستيد، وعدگاه من و شما كنار حوض است، آن‌گاه كه امّت‌ها براي حسابرسي مي‌آيند، شما خوانده مي‌شويد. اين‌ها بخشي از رواياتي است كه از پيامبر(صلي الله عليه و آله) نقل شده و لفظ شيعه بر پيروان علي(عليه السلام) اطلاق شده است. پس از وفات پیامبر کسانی که معتقد به اولویت علی ابن ابی طالب برای خلافت بودند شیعه نامیده می شدند. تمایز این گروه از دیگر مسلمین تا زمان امام پنجم شیعیان فقط در محبت به اهل بیت و اعتقاد به شایستگی انحصاری آن ها برای حکومت مسلمین بود. از زمان امام پنجم شیعیان امام باقر به تدریج شیعه به عنوان یک مکتب در آمد . در زمان امام ششم - امام صادق - با گسترش مباحث کلامی شیعیان از نظر کلامی نیز در کنار عقاید معتزله و اشاعره مکتب ویژه شیعه را پایه گذاری کردند. [مدرسی طباطبایی، مکتب در فرایند تکامل، شابک ۹۶۴–۸۱۶۱–۷۵–۵ صفحه: ۲۹–) اکنون «شیعه» در اصطلاح به آن عده از مسلمانان گفته می شود که به خلافت و امامت بلافصل علی معتقدند، و بر این عقیده اند که امام و جانشین پیامبر اسلام از طریق نصّ شرعی تعیین می شود، و امامت علی و دیگر امامان شیعه نیز از طریق نص شرعی ثابت شده است

در پیشاپیش شیعه، نخستین صحابة پیامبر(صلی الله علیه واله) مثل صحابی مجاهد، عمّار یاسر و انقلابی بزرگ ابوذر غفّاری و مستشار پیامبر(صلی الله علیه واله) سلمان فارسی و مقداد بن اسود بودند که به اسم شیعه ملقّب شدند. ( فرق الشیعة، ص 15- ). 2- فخر رازی نیز تصریح کرده که: «به این گروه، شیعة علی و یاران علی (علیه السلام) می گفتند و پیامبر(صلی الله علیه واله) دربارة آنها گفته است: بهشت مشتاق چهار نفر است: سلمان، ابوذر، مقداد و عمّار-(. الزینة ورقة، ص205- 3- شیخ مفید: وی این چهار صحابی رسول خدا(صلی الله علیه واله) را ارکان چهارگانه نامیده است؛ یعنی ارکان اسلام. ( الزینة ورقة، ص 205؛ والاختصاص، ص 6- 4- امام کاشف الغطا: شیخ محمّد حسین آل کاشف الغطا گفته است: «اوّل کسی که بذر تشیع را در سرزمین اسلام کاشت، شخص صاحب شریعت اسلامی بود؛ یعنی بذر تشیع، دوش به دوشِ بذر اسلام و پهلو به پهلو و به موازات آن قرار گرفته است»( أصل الشیعة و أصولها. ).    5- علّامه شیخ محمّد حسین مظفّر گفته است: دعوت به تشیع در روزی که ناجی بزرگ، محمّد (صلی الله علیه واله) صدایش را به کلمة «لا اله الّا الله» بلند کرد، شروع شد و آن زمانی بود که آیة «و أنذر عشیرتک الأقربین» نازل شد و پیامبر(صلی الله علیه واله) بنی هاشم را جمع کرد و آنها را انذار داد و گفت: «کدام یک از شما مرا یاری می کنید تا اینکه او برادر، وارث، وصیّ و خلیفة من در بین شما بعد از من باشد؟» احدی جواب او را نداد مگر علی مرتضی (علیه السلام). رسول خدا(صلی الله علیه واله) به آنها گفت: «این برادر من و وزیر من و وصیّ من و خلیفة من در بین شما بعد از من است؛ از او بشنوید و او را اطاعت کنید. » پس دعوت به تشیع ابوالحسن از سوی صاحب رسالت و هم زمان با دعوت برای شهادتین بود و از آنجاست که ابوذر از شیعیان علی (علیه السلام) است». 6- ثقة الاسلام شیخ صدوق (ره) تصریح کرده است که: «تشیع برای امام، امیر المؤمنین (علیه السلام) در عهد رسول خدا(صلی الله علیه واله) بود و او شیعه را به بهشت بشارت داد». ( المقالات و الفرق، ص 15-)  آنچه بر حسب تحقیقات علمی، به دور از عواطف تقلیدی و احساسات مذهبی به دست آمده، این است که شیعه در زمان رسول خدا (صلی الله علیه واله) به وجود آمده است و ایشان اوّل کسی هستند که این بذر را نشانده، پرورش داده و در تمام مراحل زندگی شان مواظب آن بوده اند. آنچه این موضوع را تأیید می کند و دلالت بر آن دارد، روایاتی است که از رسول خدا(صلی الله علیه واله) رسیده است. در این روایات، سمت «تشیع» بر پیروان امیرمؤمنین (علیه السلام) اطلاق شده، آنها را تمجید کرده و به جایگاه آنها در فردوس اعلی بشارت داده شده است. در اینجا بعضی از این روایات را می آوریم: رسول خدا (صلی الله علیه واله) فرمودند: ای علی تو و شیعیانت در کنار حوض بر من وارد می شوید. -(مجمع الزوائد، ج 9، ص 131؛ کنوز الحقائق، ص 188، الاستیعاب، ج 2، ص 457-)

کمال دين در دوران پيامبر(ص) و ظهور شیعه بعد از ایشان! طبق آیه «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ»، دين در زمان پيامبر(ص) كامل شد؛ اما مذهب شيعه بعد از وفات پيامبر پديد آمد، حال شیعیان چگونه خود را مسلمانان بر حق می دانند؟! این ایراد بر اهل سنت وارد است، نه شیعه؛ مکتب شیعه در زمان پیامبر(ص) شکل گرفت. طبق آیه «خير البَريّة» و روایاتی که شیعه و سنی نقل کرده، اطلاق لفظ شیعه بر پیروان امام علی(ع) توسط پیامبر(ص) صورت گرفت، اما مسلمانان عصر رسول خدا هرگز «سُنّی» نامیده نمی شدند و «اهل سنّت» با تمام مکاتب کلامی و فقهی و حدیثی و طریقت های صوفیانه اش در قرنهای بعد از صدر اسلام پدید آمدند. ضمن اینکه کمال دین به خبر «ولایت علی(ع)» بود که بعد از نزول آیه اکمال دین در روز غدير فرود آمد و طبق حدیث ثقلین و آیات ابلاغ و اکمال دین و سایر آیات و روایاتی که به پیروی از اهل بیت سفارش کرده، آن اسلامی که در زمان پیامبر کامل شد اسلام به تفسیر و روایت اهل بیت و تشیع است. آن اسلامی که در زمان پیامبر کامل شده است اسلام به تفسیر و روایت امامان اهل بیت است و «تشيع» در حقیقت به معناى پيروى از پيامبر(ص) می باشد. روشن است كه تشيع به اين معنا، عين اسلام است، نه جدا از اسلام. از نظر شیعه اسلام حقیقی همان است که کتاب آن را امامان اهل بیت تفسیر می کند و سنت آن را هم آنها روایت می کند؛ چرا که اهل بیت مصداق اصلی آيه «فَسْئَلُوا أَهْلَ‏ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ»؛‏ (از اهل ذكر سؤال كنيد اگر نمى‏ دانيد) می باشند.

مفهوم‌شناسی واژه شفاعت واژۀ شفاعت را به واسطه شدن یک مخلوق، میان خداوند و دیگر مخلوقات برای رساندن خیر یا دفع شر دانسته‌اند. شفاعت را باعث ایجاد تغییر و تحوّل در مجرم می‌دانند به گونه‌ای که استحقاق کیفر را از او سلب و از قانون مجازات خارج می‌سازد؛ چنانکه بر اساس حدیثی از امام علی(ع)، توبه انسان گنهکار، او را از استحقاق کیفر بیرون آورده و مستحق عفو خداوند می‌کند: «لاشَفیعَ أنْجَحُ مِنَ التّوبَةِ : هیچ شفاعتی نجات‌بخش‌تر از توبه نیست».  به باور علامه طباطبایی شخصی که مشمول شفاعت می‌شود اسباب شمول رحمت الهی را به صورت ناقص در وجود خود دارد به صورتی که خدا از او رفع عذاب کند یا بر درجه و رتبه او بیفزاید و با منضم کردن خود به شخص شفیع گویی سببیت را کامل می‌کند و مشمول رحمت الهی می‌شود. مرتضی مطهری شفاعت را صورت عینی و ملکوتی روابط معنوی در این جهان معنا می‌کند.به باور شهید مطهری زمانی که یک انسان، سبب هدایت انسانی دیگر می‌شود رابطه پیروی و رهبری در میان آنان در رستاخیز به صورت عینی در می‌آید و عالِم از مُتَعَلِّم شفاعت می‌کند؛ به همین دلیل امام حسین(ع) شفیع بسیاری از مردم می‌شود، زیرا مکتب حسین(ع) باعث هدایت بسیاری در این دنیا شده است.  شفاعت‌کننده را از این رو شفیع می‌گویند که با ضمیمه کردن یا پیوند زدن شخص دیگری به خود، باعث رفع کمبودها و نجات او می‌شود.[نیازمند منبع] اعتقاد به شفاعت در دیگر ادیان آسمانی همچون یهودیت و مسیحیت نیز وجود دارد

با توجه به اين كه خداوند فرموده  فقط مرا بخوانيد، گفتن «يا رسول الله، ياعلي، يا حسين و...» سبب شرك نمي‌شود؟ پاسخ : خداوند در يك آيه فرموده است :ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ . غافر / 60 .مرا بخوانيد تا (دعاى) شما را بپذيرم! و از طرف ديگر فرموده است :يَأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ اتَّقُواْ اللَّهَ وَ ابْتَغُواْ إِلَيْهِ الْوَسِيلَة . المائده / 35 .اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! از (مخالفت فرمان) خدا بپرهيزيد ! و وسيله‏اى براى تقرب به او بجوئيد . و نيز از قول برادران حضرت يوسف عليه السلام نقل فرموده كه به حضرت يعقوب فرمودند :يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ .گفتند: «پدر! از خدا آمرزش گناهان ما را بخواه، كه ما خطاكار بوديم!» و حضرت يعقوب عليه السلام نيز كه پيامبر خدا بود به آن‌ها قول داد كه در آينده نزديك از خداوند براي آن‌ها طلب استغفار خواهد كرد :قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ . يوسف / 97 و 98 . گفت: «بزودى براى شما از پروردگارم آمرزش مى‏طلبم، كه او آمرزنده و مهربان است! 🚨اگر قرار بود كه توسل به غير خدا شرك بود ، حضرت يعقوب كه پيامبر خداوند بود ، نبايد به آن‌ها چنين قولي مي‌داد و بايد آن‌ها را از اين كار شرك‌آلود نهي مي‌كرد . خداوند نيز بعد از نقل اين واقعه نمي‌گويد كه كار آن‌ها شرك بوده است  .و باز در آيه خطاب به پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله وسلم مي فرمايد :وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِيمًا . النساء / 64 .و اگر آنان ، هنگامى كه به خود ستم مى‏كردند (و فرمانهاى خدا را زير پا مى‏گذاردند)، به نزد تو مى‏آمدند و از خدا طلب آمرزش مى‏كردند و پيامبر هم براى آنها استغفار مى‏كرد خدا را توبه پذير و مهربان مى‏يافتند . اين آيه صراحت دارد كه آمدن به سراغ پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم و او را بر در درگاه خدا شفيع قرار دادن ، و وساطت و استغفار آن حضرت براى گنهكاران نه تنها شرك نيست ؛ بلكه سبب پذيرش توبه ، و رحمت الهى نيز مي‌شود.اگر وساطت ، دعا ، استغفار و شفاعت خواستن از پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم شرك بود ، چگونه امكان داشت كه خداوند چنين دستورى را به گنهكاران بدهد ! به اين نكته نيز بايد توجه داشت كه پيامبران و ائمه عليهم السلام آمرزنده گناه نيستند ؛ بلكه آن‌ها فقط مى‏توانند از خدا طلب آمرزش كنند و از آن‌جايي كه آن‌ها بندگان برگزيده خداوند هستند و در نزد خداوند آبرو دارند ، خداوند شفاعت آنان را مي‌پذيرد و در آمرزنده حقيقي خداوند است .

✅✅

🚨 شبهه : ایرانیان تا قرن دهم سنی بودند. از آن پس با زور صفویان به شیعه گرایش یافتند. نقد پاسخ فوق: اولاً: شاه اسماعیل یك جوان ۱۴ ساله بود و نمی‏توان پذیرفت كه وی بدون حمایت شیعیان به قدرت رسیده باشد. زیرا منطقی نیست كه حامیان وی از سنی‏ها باشند و علیه مذهب خود، شاه اسماعیل را به نفع مذهب تشیع حمایت كنند. بنابراین، در ایران آن زمان شیعیان زیادی وجود داشته‏اند كه صفویه به اتكای آنان توانسته ‏اند قدرتی تشكیل دهند و در برابر عثمانی كه یك امپراتوری پر قدرت مدعی سنی بود، بایستند و مقابله كنند و در نهایت حكومت تشكیل دهند. ثانیاً: در تاریخ ثابت نشده است كه صفویه با زور شمشیر شیعه را در ایران به وجود آورده باشند. البته به صورت جزیی و موردی، اهل سنت مورد آزار صفویان واقع می‏شدند، چنانكه شیعیان مورد آزار عثمانی‏ها قرار می‏گرفتند. روشن است كه عمل هر دو حكومت نادرست و غیراسلامی بوده است. ۲. پاسخ صحیح و منطقی: نخست باید بپذیریم كه استقرار و نفوذ یك مذهب در میان یك قوم، امری نه دفعی بلكه به صورت تدریجی است. ما نباید به دنبال تاریخ خاص و معینی باشیم. به نظر می‏رسد از زمانی كه اولین ایرانی به تشیع گرایش یافته تا زمانی كه تشیع در ایران فراگیر شد و اكثریت ایرانیان را شیعیان تشكیل دادند، حدود ۱۰ قرن به طول انجامیده باشد. اتفاقاتی كه طی ۱۰ قرن اولیه اسلام در ایران به وقوع پیوست باعث فراگیری تشیع در ایران شد كه به اجمال می‏توان آنها را اینگونه مرور كرد: ۱ ـ. نخست آنكه «جناب سلمان» صحابه با وفای پیامبر و اهل بیت، فردی ایرانی و شیعی بود. در یمن نیز ایرانیانی وجود داشتند كه متمایل به سمت اهل بیت بودند. یمن توسط حضرت علی (ع) و در زمان حیات رسول اكرم (ص) به اسلام ایمان آورد و اهل یمن از همان زمان با حضرت علی (ع) آشنا شدند؛ در حالی كه ساحل خلیج فارس تا یمن تحت نفوذ ایران بود. ۲. در دوره خلیفه دوم، وی تبعیض‏هایی بین عرب و عجم قائل شد كه موجب آزردگی خاطر ایرانیان گردید. پس از كشته شدن خلیفه دوم به دست یك ایرانی، فرزند وی چند تن از ایرانیان موجود در مدینه را به قتل رساند. اما وقتی حضرت علی(ع) به حكومت رسید اعلام كرد كه بین عرب و عجم تفاوتی نیست و عرب هیچ گونه فضلی بر عجم ندارد و این باعث شد تا ایرانیان به حضرت علی(ع) گرایش پیدا كنند. همچنانكه «امام زین العابدین(ع)» با خریدن و آزاد كردن تعداد زیادی از بردگان و بندگان غیر عرب، جمعیت زیادی از موالیان در مدینه ایجاد كرد كه محب اهل بیت(ع) بودند. ۳. پس از شهادت حسین بن علی(ع) ایرانیان متوجه شدند از اسلام دو قرائت وجود دارد: اسلام یزیدی و اسلام حسینی. بنی امیه با آن سابقه ظلم‏ها و اعمال تبعیض‏ها نمی‏توانست در قلوب ایرانیان جایی داشته باشد و به صورت طبیعی ایرانیان به سوی امام حسین(ع) و اهل بیت(ع) گرایش پیدا كردند و بعدها در سقوط بنی امیه بیشترین كمك‏ها را نمودند. زیرا بنی عباس با شعار حمایت از آل محمد (ص) قیام كردند. اما بعد معلوم شد كه این جریان نیز با جریان اهل بیت فاصله دارد. ۴ . در طول تاریخ، برخی از شاگردان امام جعفر صادق و سایر ائمه ـ علیهم السلام ـ در ایران حضور یافتند و به طور گسترده مكتب اهل بیت(ع) را تبلیغ كرده و ایرانیان را به مذهب آنان دعوت می‏كردند. ۵ ـ حضور حضرت امام رضا(ع) در خراسان عامل دیگری است. یكی از دلایلی كه «مأمون» می‏خواست امام رضا(ع) را ولیعهد كند، مقابله با عرب‏ هایی بود كه از برادرش «امین» حمایت می‏كردند. تحلیل وی این بود كه با ولایت عهدی امام رضا(ع) هم ایرانیان شیعی را به سوی خود جذب خواهد كرد و هم شیعیان عرب؛ و این باعث تقویت قدرت وی و ضعف امین خواهد شد. ۶ ـ. بسیاری از امام زادگان از ظلم «منصور دوانیقی» و دیگر خلفای ستمگر به ایران آمدند و پراكندگی آنان در سراسر ایران عامل دیگری در گسترش تشیع در ایران بود. همانطور كه حضور «حضرت معصومه(س)» در قم، «حضرت شاه چراغ(ع)» در شیراز و «حضرت عبدالعظیم(ع)» در ری، از دلایل مهم روی آوری مردم ایران به سمت تشیع است. ۷ ـ در عصر سلاطین شیعه‏ آل‏بویه موجبات تبلیغ مكتب اهل بیت(ع) بیش از پیش فراهم شد و كتب مهم شیعی مثل تهذیب، استبصار، كافی و من لایحضره الفقیه در این زمان تألیف شد. بزرگانی چون شیخ صدوق، شیخ مفید، شیخ طوسی، سید مرتضی و سید رضی توانستند در این عصر اسلام شیعی را به مردم معرفی نمایند. ۸ ـ. در دوره ایلخانان، حضور علامه حلی به مدت ۱۰ سال در ایران و آزادی وی در بیان احكام و مهارت او در فقه و كلام و نیز تلاش‏های «خواجه نصیر الدین طوسی» عامل دیگری در این زمینه است. ۹ ـ حلقه آخر این جریان تاسیس دولت صفویه و اعلام تشیع به عنوان مذهب رسمی و حضور و دعوت از علمای شیعه از سراسر جهان اسلام است. این همه سبب شد تا بالاخره در عصر صفویه پس از طی ۱۰ قرن، اسلام شیعی در ایران گسترش یابد و به صورت یك مكتب و مذهب فراگیر در کشور معرفی شدند