🔹بررسی دیدگاه آیت‌الله سیستانی 🔸بطلان روزه پیامبر و ائمه با پذیرش اعتبار رؤیت هلال با دوربین و تلسکوپ آیت‌الله سیستانی در نقد اعتبار رؤیت هلال با ابزار نوین نزدیک‌کننده چنین می‌گویند: "اگر مبنا در دخول شهر عبارت باشد از ظهور هلال در افق به‌گونه‌ای که قابل رؤیت باشد حتی با قوی‌ترین تلسکوب‌ها و ابزار نزدیک‌کننده باید گفت لازمه چنین مبنایی آنست که روزه پیامبر(ص) و ائمه(ع)، عید فطر، حج و سایر اعمالی که دارای ایام خاصی در ماه است در بیشتر اوقات در روزهای حقیقی واقع نشود! چرا که روشن است ایشان بر «رؤیت متعارف» بر تعیین آغاز ماه‌های قمری اعتماد می‌کرده‌اند؛ در حالیکه به‌ندرت هلال را به‌صورت واضح با چشم مجرد و در ارتفاع مناسب در شب می‌دیده‌اند و اینگونه نبوده است که در شب گذشته، هلال بوسیله ابزار قوی نزدیک‌کننده قابل رؤیت باشد! آیا می‌توان به چنین لازمه‌ای پایبند بود؟! " (أسئلة حول رؤیة الهلال مع أجوبته، ۴۱-۴۲) 🔻بررسی: اختصاص دادن رؤیت هلال، به رؤیت متعارف و رایج زمان صدور نص و دست کشیدن از اطلاق، بر اساس «انصراف» صورت می‌گیرد. انصراف عبارتست از انس ذهن به معنای معینی که لفظ بر آن انطباق دارد. انصراف بر سه قسم است: اول- انصراف ناشی از غلبه وجود باشد. مانند آنکه بعضی از افراد و حصص مطلق نسبت به افراد دیگر به لحاظ وجود خارجی، اغلب باشند. گاهی این اغلب بودن در وجود، سبب انس ذهن به آن حصه غالبی می‌شود. اینگونه از انصراف، انصراف ابتدایی است که اثری ندارد و نمی‌تواند اطلاق را از بین ببرد. زیرا فهم معنای خاص مسبب از لفظ و مستند بدان نیست تا مشمول دلیل حجیت ظهور شود. این معنا تنها به دلیل غلبه خارجی شکل گرفته و هیچ دلیلی بر حجیت آن نیست. دوم- انصراف ناشی از کثرت استعمال لفظ در حصه ای معین که بصورت مجاز یا تعدد دال و مدلول باشد. گاهی چنین کثرتی موجب شدت رابطه و انس بین لفظ و آن حصه می‌شود. این رابطه انس لفظی است نه خارجی زیرا ناشی از استعمال لفظ در معنا و افاده معنا به آن لفظ است و اگر به مرتبه بالایی رسید منجر به وضع تعینی می‌شود مانند منقول یا لفظ مشترک. اما اگر بدان مرتبه نرسید وضع محقق نمی‌شود بلکه تنها انس و رابطه شدید وجود دارد. گاهی همین رابطه، صلاحیت دارد که در مقام بیان به آن اعتماد شود. در نتیجه انصراف به این معنا موجب اجمال و عدم تمامیت اطلاق می‌شود. سوم- انصراف ناشی از مناسبات عرفیه یا عقلائیه باشد. مانند تشریعاتی که دارای ریشه عرفی و ارتکاز عقلائی است که گاهی موجب تقیید می‌شود. مانند «ماء مطهر» که به آب طاهر انصراف دارد چرا که مرکوز عدم مطهریت آب نجس است. اگر رؤیت در روایات را حمل بر رؤیت متعارف زمان صدور نصوص بکنیم در حقیقت بدین مطلب ملتزم شده ایم که رؤیت به رؤیت غالبی و خارجی انصراف دارد که گذشت نمی‌تواند مانع از اطلاق شود. هیچ قرینه و دلیلی وجود ندارد که بتوان گفت رؤیت بر حصه‌ای خاص از رؤیت یعنی رؤیت متعارف انصراف دارد و این انصراف ناشی از کثرت استعمال در لفظ و انس ذهنی است. انصراف رؤیت به رؤیت متعارف با توجه به عدم اختراع ابزارهای نوین، قطعا انصراف خارجی است. اگر رؤیت به رؤیت عموم مردم انصراف داشته باشد چنین لازمه‌ای را باید پذیرفت رؤیت شخصی که تیزبین است یا تنها شخصی می‌تواند بر قله کوهی رود و هلال را رؤیت کند خارج از اطلاق رؤیت باشد. در صورتیکه در روایت صحیحه آمده است که شخصی که حادالبصر است: یری الهلال و رؤیت بر چنین شخصی اطلاق شده است. آنچه که مرکوز عرف زمان صدور نص بوده چنین است که رؤیت منسوب به شخص باشد ولو ویژگی‌های خاصی در بیننده باشد. مهم در میقات برای مردم آنست که هلال در مرتبه‌ای شکل گیرد که امکان رؤیت هلال باشد. رؤیت شخص تیزبین یا رؤیت با ابزار نوین نزیک‌کننده، این امکانیت رؤیت را مخدوش نمی‌سازد. صدق عنوان رؤیت نیز امری عرفی است و شارع نقش و دخالتی در مفهوم رؤیت و مصادیق آن ندارد. همچنین ملاک در رؤیت هلال، کشف واقع نیست که اشتباه در درک واقع موجب اختلال مناسک عبادی در دوران قدیم باشد بلکه ملاک، رؤیت یقینی یا اطمینانی است. @hamed_mohamadjani

ضمن تبریک و آرزوی توفیقات روزافزون باتوجه به اختلاف مبنای هر ساله آقایان در رؤیت هلال ماه، خوشحال میشوم برداشت خودتون رو از تحلیل فوق برام ارسال کنید. @emtedad_313 اختلاف در چه مبنای اصولیی سبب شده برخلاف مقام معظم رهبری حفظه الله تعالی، آیات عظام سیستانی و مکارم رؤیت با چشم مسلح را برای اثبات اول ماه معتبر و کافی ندانند؟

قال مولانا الرضا علیه السلام من استفاد اخاً في الله فقد استفاد بیتاً في الجنة ان شاء الله ما رو صدیق حمیم به حساب بیاورید تا در جنت هم ما رو یاد کنید. فیلم از شیخ باقر ایروانی لهجه عراقی