این فیلم درباره بانک فدرال آباکوس، بانکی خانوادگی در محله چینی‌های منهتن در نیویورک است که به‌جای «زیادی بزرگ برای شکست خوردن»، «به‌اندازه کافی کوچک برای زندانی شدن» بود. آباکوس تنها موسسه مالی در آمریکا بود که در بحران مالی #آمریکا در سال ۲۰۰۸ با اتهامات قضایی مواجه شد و مدیران آن دادگاهی شدند. فیلم در سپتامبر ۲۰۱۶ و در جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو به نمایش درآمد. در سال ۲۰۱۷ هم به‌صورت آنلاین و به‌رایگان در دسترس همگان قرار گرفت. در ایران از طریق فیلیمو این فیلم قابل ‌مشاهده است. فیلم در نودمین دوره جوایز اسکار، نامزد جایزه اسکار بهترین فیلم مستند شد. #آباکوس فیلمی در مدح رویای آمریکایی است. هرچند در لحظاتی از این فیلم با این خانواده همراه می‌شویم و از حماقت سیستم آمریکایی لج‌مان می‌گیرد، اما در نهایت این رویای آمریکایی است که سربلند می‌شود. مستند تلاش بانک کوچک آن ‌هم در دل مهم‌ترین محله شهر دنیا برای زنده ماندن را نمایش می‌دهد. آباکوس مسیر سخت بقا در میان غول‌ها را به نمایش می‌گذارد و مشاهده آن برای همه مدیران ماتم‌زده توصیه می‌شود. #پیشنهاد_فیلم_قرنطینه https://www.aparat.com/v/vpsiV @teghtesadi

⭕️ نامه وزیرخارجه پاکستان به اتحادیه اروپا: تحریم های ایران لغو شود 🔹 وزیر امور خارجه پاکستان در نامه ای به «جوسب بورل» مسؤول سیاست خارجی اتحادیه اروپا بار دیگر بر لزوم لغو تحریم های آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران و حرکت فوری جامعه جهانی در این زمینه تاکید کرد. ✅ @Masaf

اعلام شده که ۱۷۰ نفر از کادر درمانی قم، ۶۳ نفر از آذربایجان شرقی و ... خود دچار کرونا شده اند. آیا متخصصان نمیتوانند راهکارهای جدی تری را برای ایزولاسیون بیمارستانها و درمانگاه ها به کار ببندند؟ آیا برای درمان های جدی تر، نمیتوان از محیط خانه خود بیماران استفاده کرد و با ارسال برخی تجهیزات به خانه ها از فرصت پرستار خانواده بهره برد؟ اینکه نیمی از بیماران در بیمارستان کرونا گرفته اند، زنگ خطر را به صدا در نمی آورد؟ ☘کانال تحلیل های اقتصادی دکتر حمیدرضا مقصودی☘ https://eitaa.com/hamidrezamaghsoodi

🔴 شهریار زرشناس: مردم فریب تبلیغات رسانه ای مدیران نئولیبرال را نخورند... ✍️بیداری ملت @bidariymelat

خبر تجهیز بیمارستان ۳۰۰۰ تخت خوابی توسط مجموعه ایران مال ظرف مدت یک هفته مسرت بخش بود. این اتفاق، یک رکورد جهانی بود. خبر ساخت بیمارستان چینی ظرف ده روز، بسیاری را مسحور کرده بود. اما هیچکدام این خبر را پوشش ندادند. ☘کانال تحلیل های اقتصادی دکتر حمیدرضا مقصودی☘ https://eitaa.com/hamidrezamaghsoodi

🎥رهبر معظم انقلاب: آمریکا متهم است به تولید ویروس کرونا، حتی به دارو و درمان این کشور هم اعتماد نیست 🔹آمریکایی ها چندبار تا حالا گفته‌اند که ما حاضریم کمک دارویی و درمانی به ایران کنیم و گفته‌اند فقط شما از ما بخواهید، این از آن حرفهای بسیار عجیب است . 🔹زیرا اولا : خودتان دچار کمبود هستید، اگر چیزی دارید صرف خودتان کنید . 🔹ثانیا : شما آمریکاییها متهمید که شما این ویروس را درست کرده‌اید، وقتی این اتهام وجود دارد کدام عاقلی به شما اعتماد میکند که شما بیایید و برای ما دارو بیاورید . 🔹ممکن است داروی شما وسیله ای باشد که این بیماری را بیشتر گسترش بدهد یا بیماری را ماندگار کند، به شما هیچ اعتمادی نیست . 🔹ممکن است کسی را که بعنوان پزشک بفرستید که اثر عملی سمی که درست کرده اید را از نزدیک ببیند، زیرا گفته میشود که با توجه به آشنایی با ژنتیک ایرانی که از طرق مختلفی بدست آورده اند، بخشی از این ویروس برای ایران ساخته شده است، و از این راه اطلاعات و دشمنی خود را بیشتر کنید . #آمریکا #متهم_کرونا #بی_اعتمادی_به_دشمن 💢 دفتر آیت الله تبربزیان 💢 https://t.me/DaftareAyatollahTabrizian

کلاه خودمون رو قاضی کنیم. اگه این حرف ها رو یکی از متخصصین طب سنتی و اسلامی میگفت چه واکنشی نشون میدادیم؟👆👆👆

الجَزَعُ عندَ المُصيبَةِ يَزيدُها، و الصّبرُ علَيها يُبيدُها ناشكيبايى در مصيبت، مصيبت را زياد مى كند و شكيبايى كردن، آن را از بين مى برد #امام_علی_علیه_السلام #غررالحكم_حدیث2043 🆔 @kanall_hadis

🔴 رشد ۷ درصدی بخش کشاورزی در سال ۹۸/ خودکفایی کشور در تولید غذا به ۸۱ درصد رسید 🔸عباس کشاورز سرپرست وزارت جهاد کشاورزی: مجموعه اقداماتمان باعث شد بخش کشاورزی بیشترین رشد یعنی رشد ۷ درصدی را داشته باشد و این برای ما افتخار بزرگی است. 🔸خودکفایی ما در بحث غذایی در سال گذشته و سال‌های قبل از آن در دولت تدبیر و امید، ۵۵ درصد بود یعنی ۴۵ درصد باید وارد می‌کردیم، اما آن را به بالای ۸۰ درصد رساندیم که عدد بسیار بزرگی است. 🔸سال گذشته این عدد خودکفایی به ۸۱ درصد رسید. پیش بینی ما آن است که امسال این عدد به ۸۳ درصد برسد درحالیکه بسیاری از کشور‌ها آرزویشان رسیدن به ۸۵ درصد است، اما ما به این عدد نزدیک شده ایم و این در سایه تلاش کشاورزان بوده است. ☘کانال تحلیل های اقتصادی دکتر حمیدرضا مقصودی☘ https://eitaa.com/hamidrezamaghsoodi

بسم الله 🗝به عقب برنمی‌گردیم! [بخش دوم] دکتر #علی_سعیدی 🔅در بخش قبلی اشاره کردم که ادامه روند فعلی ما را به بحرانی به‌مراتب پیچیده‌تر و لاینحل‌تر از بحران کرونا خواهد رساند. راه‌حل‌های موجود هم در بهترین حالت ما را به عقب برمی‌گرداند. بنابراین، چاره‌ای جز #جهش_تولید نداریم. در این بخش سعی می‌کنم تجربۀ صدساله اخیر در به‌کارگیری راه‌حل‌های موجود را بررسی کنم. 🔹 از زمان رضا پهلوی تلاش کرده‌ایم با زور نفت و رشوه‌دادن به بخش خصوصی، شیوۀ تولید انبوه را در کشور وارد کنیم. شیوۀ تولید انبوه یعنی سرمایۀ کلان لازم است تا تولید راه بیفتد و خب ما که سرمایۀ کلان نداریم، پس باید برویم سراغ سرمایۀ خارجی. سرمایۀ خارجی هم می‌خواهد بیش از آنچه می‌آورد، از اینجا ببرد! 🔹دولت هم هر جا درآمد نفتی داشته تلاش کرده است زیرساخت تولید ایجاد کند و کارخانه‌های بزرگ پتروشیمی و فولاد و سیمان و خودروسازی راه اندازی کند. انقلاب اسلامی وارث چنین دولت تصدی‌گر بزرگی شد که با کوچکترین نوسانات بازار نفت، بالا و پایین می‌رفت. 🔹 بعد راه حل این شد که چون دولت ناکارآمد است، بیایید براساس «مد روز» برویم سراغ #خصوصی_سازی! خصوصی سازی هم بعد از ده پانزده سال معلوم شد ناکارآمد است! همان شرکت‌های دولتی را که به هر حال داشت تولید و اشتغال ایجاد می کرد به قیمت‌های بسیاری پایین واگذار کردند که بعد معلوم شد فقط زمین آن کارخانه ارزشش بیشتر از این حرفهاست. 🔹 بعد سراغ ادبیات نوآوری و الگوهای #اقتصاد_دانش_بنیان به سبک متعارف رفتیم که این هم برگرفته از مد روز بود! خواستیم فناوری‌های را در کشور وارد کنیم که از تولید انبوه حمایت می کرد! 🔹حالا هم که بحث از جهش تولید می‌شود، باز یا باید برویم سراغ «مد روز» و ببینیم در کتاب‌های درسی و نهادهای بین‌المللی اقتصادی چه نسخه‌ای برای ما پیچیده‌اند تا ده سالی هم اینجا تلف کنیم. 🔹جمعیت هم که از مرز جوانی بگذرد، آنقدر برای ما در ده بیست آینده مشکل ایجاد خواهد کرد که فکر جهش و تولید و رونق به کلی از سرمان بپرد و فقط به دنبال کاهش تلفات ناشی از فقر و قطحی و کمبود مواد اساسی باشیم. 📢 کرونا شاید برای ما بحران درست کرده باشد، اما با به هم ریختن نظم زندگی ما، زمینۀ ایجاد تحولات ساختاری را در کشور فراهم کرده است. 🔹 کشورهای دیگر هم که جهش اقتصادی را تجربه کرده اند عمدتا از بحران شروع کرده اند! یا جنگ یا قطحی یا استعمار یا دیکتاتوری نظامی. هیچکدام از این‌ها برای ما نه شدنی است و نه مطلوب است. 🔸 ما بعد از انقلاب باید این جهش را انجام می دادیم که مسائل سیاسی و امنیتی غلبه پیدا کرد و نشد. 🔸بعد از جنگ باید این جهش را انجام می دادیم که سیاست‌های تعدیل اقتصادی و کنترل جمعیت و ترویج مصرف‌زدگی مانع از آن شد. اگر با همان روحیۀ جنگی دهۀ شصت وارد فضای تولید می‌شدیم می توانستیم این جهش را رقم بزنیم 🔸 در دهۀ هشتاد دوباره زمینۀ این جهش ایجاد شد. درآمدهای نفتی افزایش پیدا کرده بود و این درآمدها صرف توسعۀ صنایع با رویکرد نفوذ در بازارهای جهانی شده بود. نمونۀ آن صنعت خودروسازی ایران بود که ریچارد نفیو، طراح تحریم‌های اخیر علیه ایران،‌ در کتاب هنر تحریم‌ها تصریح می کند که تحریم خودروی ایران با هدف جلوگیری از گسترش نفوذ خودروسازی ایران در بازار منطقه بود 🔸اما فتنۀ ۸۸ و مسائل بعد از آن، نگذاشت این جهش در دهۀ هشتاد هم اتفاق بیفتد و بهانۀ شروع تحریم‌های بی‌سابقه و به قول خودشان فلج‌کننده شد! 🔸وقتی تمام تخم‌مرغ‌هایمان را در سبد برجام گذاشتیم، فکر می کردیم که با رفع موانعی که غربی‌ها درست کرده‌اند می‌توانیم رونقی به اقتصاد بدهیم که آن هم نشد. 🔹الان معادلۀ نفت در برابر توسعه در کشور ما به هم خورده است. از زمان رضا پهلوی، ما همیشه نفت می فروختیم و توسعه می‌خریدیم! اما الان حداقل در کوتاه‌مدت، ایران بی‌سروصدا از بازار نفت خارج شده است. 🔹 دو میلیون بشکه صادرات نفت ایران تقریبا به صفر رسیده است و قیمت نفت از صدوبیست دلار به بیست دلار کاهش یافته است! 🔸این یعنی ساختار اقتصادی جهانی دارد تغییر می کند و اگر ما این تغییر معادلات را متوجه نشویم و سعی کنیم با همان روش‌های قدیمی عمل کنیم، بازندۀ‌اصلی خواهیم بود. [پایان بخش دوم] 🆔 @QasdWay

لطفا بخونید. نوشتاری کرونایی از استادم دکتر مهدی سپهری. طولانی اما زیبا و روح افزا: 👇👇👇

بسم الله الرحمن الرحیم 🕌 📚 عرفان کرونا و هبوط کرونایی ✏️ ✅📽 پرده اول: 🎞 نزدیک به دو سال است که به محیط خانه عادت کرده ام. خانه ما محل ارتباطاتم شده است. ارتباطات خانوادگی، ارتباطات شغلی و کاری ، ارتباطات رفاقتی و …. البته منظورم این نیست که همه به خانه ما می آیند، نه اتفاقا کسی نمی آید دوست هم ندارند بیایند ما هم تمایلی نداریم بیایند. خُب بحث دوست داشتن یا نداشتن نیست، حسّش نیست، اصلا چه نیازی به این کارها. با یکی دو کلیک در لپ تاپ یا لمس صفحه موبایل هر کسی را که بخواهم در کنار خود می بینم. او هم کاری با من داشته باشد همینطور. کلاسهایم را هم که از طریق کلاس آنلاین برگزار میکنم. با دانشجوهایم ارتباط پیامی و پیامکی خوبی دارم. شبکه های اجتماعی هم بدکی نیست از برای معلم و محصِّل. ارتباطات علمی هم خُب، وِبینار که هست. حتی به نظرم ارتباطات بیشتر هم شده است. دیدن چهره هم که مشکلی نیست با یک کلیک، وِبْ کَم مشکل را حل میکند، ارتباط چهره به چهره با مگاپیکسل و رزولوشن بالا! همین دیروزکه با پسرم کار داشتم در واتساپ تماسی گرفتم و چون تماس تصویری بود با هم رو در رو گفتگو کردیم. بهتر از این بود که صدایش بزنم، چون معمولا سرش توی گوشی است و من هم مشغول کار علمی در لپ تاپ. صدایش می کردم دیرتر به نتیجه میرسیدم. راستی فراموش کردم بگویم، پسرم همین اتاق بغل بود. از اسفندماه دو سال پیش تا الان که اسفندماه 1400 است روابطمان به همین شکل است. همان اسفندماهی که کرونایی شد. قبل از آن را خیلی به یاد ندارم. فقط می دانم تفاوت داشت. دیشب که سر سفره دخترم صدایم کرد بابا!! یکهو به خودم آمدم و وقتی چشمانم درچشمانش افتاد و به نگاهش گره خورد هول بَرَم داشت، گویی موجودی عجیب می دیدم ... فوری سعی کردم تصویری از او که در پروفایلش بود را در ذهنم بیاورم. آرام گرفتم و از طریق آن تصویر او را شناختم و جوابش را دادم. اصلا فکر کنم اگر خیلی جدی به هم خیره شویم به حیرت می افتیم. یاد بچگی ها به خیر! یکی از بازی هایی که می کردیم این بود که دو نفری رو در روی هم می ایستادیم بعد به هم خیره میشدیم. اینقدر خیره می شدیم که یکهو احساس میکردیم همدیگر را نمی شناسیم. تجربه متفاوت و جذابی بود. کمی هم می ترسیدیم. نمی دانم چه حالتی است اما دیوانه کننده است طاقتش را ندارم. همین کلیشه ای که از هم داریم راحت تر و آرام بخش تر است. اینطوری همدیگر را بهتر می شناسیم .ارتباط هم که میگیریم دیگر چه غمی! نمیدانم چرا کوچولوها اینقدر خُل و مَچَل اند. پسر کوچکترم که سه ساله است وقتی با من حرف می زند دائماً صورتم را از صفحه موبایل به طرف صورت خودش می چرخاند یا وقتی چشمانم به تلویزیون خیره شده است، باز همین کار را تکرار می کند و بعد به چشمانم زُل می زند!... لَجَم میگیرد، البته خودم را کنترل میکنم. خیلی درکش نمیکنم. نمی دانم دنبال چیست. به گمانم کمی بزرگتر شود بفهمد چگونه باید با دیگران تعامل کند. داشتم از اسفندماه دو سال پیش می گفتم، مقصودم همان اسفند کرونایی است، همان بیماری همه گیر و داستان قرنطینه خانگی. هنوز هم ادامه دارد. به نظر میرسد از آن موقع جور دیگری زندگی می کنیم. البته عرض کردم الان دیگر خیلی قبل از آن را به یاد ندارم. حسم هم جور دیگری شده است. بَدَم نمی آید برگردم به ابتدای کرونا. شاید بتوانم حس و حال قبل از کرونا را دوباره لمس کنم. گاهی احساس میکنم تنهایی خانگی فرصت خوبی است که به خودم برگردم و از خودم بپرسم که چه کسی هستم؛ شاید بتوانم خودم را از میان همه کلیشه ها و برچسب هایی که در این فضا به خودم زده ام یا زده اند بیرون بکشم و لخت و عریان با خودِ خودم مواجه شوم. اما درست در همان لحظه، وسوسه ای مرا وامیدارد که پروفایل یا همان شناسه ام را بازکنم. وقتی آواتارم را می نگرم یا لایکی را در پای پُست خودم می بینم سرمست یا -با عرض معذرت- خَرمست میشوم، و بعد از آن هم، سَرَک های سلسله وار و بی هدف به نوشته ها و شکلک ها و ... و کلّاً احساس تنهایی را فراموش میکنم. حقیقتش این است که اینگونه احساس هویت میکنم. دو کلمه هم در مورد ارتباطم با خدا بگویم. نمازم را میخوانم آنهم اول وقت. منتها نمیدانم چرا هر وقت میخواهم با خدا صحبت کنم، کلمات و مفاهیم نماز در ذهنم رژه می روند. به معانی هم توجه دارم اما تا به خودم می آیم قبل از یک ارتباطِ تر و تازه با خدای حیّ و حاضر، نمازم تمام شده است. حس مُردگی دارم شاید هم چیزی شبیه انجماد. از نمازم انتظار بیشتری دارم. با دخترم یک سری رفتیم به امامزاده محل.... ☘کانال تحلیل های اقتصادی دکتر حمیدرضا مقصودی☘ https://eitaa.com/hamidrezamaghsoodi