🟡 صفحه ۵۵۳ سوره جمعه 🟡 🍃🌸بسم الله الرحمن الرحیم🌸🍃 1 - آنچه‌ ‌در‌ آسمان‌ها و آنچه‌ ‌در‌ زمین‌ ‌است‌ تسبیح‌ ‌خدا‌ می‌گویند، خدایی‌ ‌که‌ فرمانروای‌ پاک‌ و شکست‌ ناپذیر حکیم‌ ‌است‌ 2 - اوست‌ ‌آن‌ ‌که‌ ‌در‌ میان‌ درس‌ ناخوانده‌ها پیامبری‌ ‌از‌ خودشان‌ برانگیخت‌ ‌که‌ آیات‌ ‌او‌ ‌را‌ ‌بر‌ ‌آنها‌ می‌خواند و پاکشان‌ می‌سازد و کتاب‌ و حکمتشان‌ می‌آموزد، و حقا ‌که‌ ‌از‌ پیش‌ ‌در‌ ضلالت‌ آشکاری‌ بودند 3 - و گروه‌ دیگری‌ ‌از‌ ‌ایشان‌ ‌را‌ نیز ‌که‌ هنوز ‌به‌ ‌آنها‌ نپیوسته‌اند، [تعلیم‌ می‌دهد] و ‌او‌ مقتدر حکیم‌ ‌است‌ 4 - ‌این‌ [رسالت‌] فضل‌ خداست‌، ‌آن‌ ‌را‌ ‌به‌ ‌هر‌ ‌که‌ بخواهد عطا می‌کند و ‌خدا‌ صاحب‌ فضل‌ بزرگ‌ ‌است‌ 5 - مثل‌ کسانی‌ ‌که‌ ‌به‌ [پیروی‌ ‌از‌] ‌از‌ تورات‌ مکلف‌ شدند سپس‌ ‌به‌ ‌آن‌ عمل‌ نکردند، همچون‌ مثل‌ درازگوشی‌ ‌است‌ ‌که‌ کتاب‌هایی‌ ‌را‌ حمل‌ کند بد ‌است‌ وصف‌ ‌آن‌ قومی‌ ‌که‌ آیات‌ ‌خدا‌ ‌را‌ تکذیب‌ کردند! و ‌خدا‌ مردم‌ ستمگر ‌را‌ هدایت‌ نمی‌کند 6 - بگو: ای‌ کسانی‌ ‌که‌ یهودی‌ شدید! ‌اگر‌ گمان‌ دارید ‌که‌ ‌شما‌ دوستان‌ خدایید نه‌ دیگر مردمان‌، ‌پس‌ تمنّای‌ مرگ‌ کنید ‌اگر‌ راست‌ می‌گویید 7 - ولی‌ ‌به‌ سبب‌ آنچه‌ ‌از‌ پیش‌ فرستاده‌اند هرگز ‌آن‌ ‌را‌ آرزو نخواهند کرد، و خداوند ‌به‌ ستمکاران‌ آگاه‌ ‌است‌ 8 - بگو: مرگی‌ ‌که‌ ‌از‌ ‌آن‌ می‌گریزید، قطعا ‌به‌ سراغ‌ ‌شما‌ می‌آید، سپس‌ ‌به‌ سوی‌ دانای‌ نهان‌ و آشکار بازگردانده‌ می‌شوید، آن‌گاه‌ ‌شما‌ ‌را‌ ‌از‌ آنچه‌ انجام‌ می‌دادید خبر میدهد. 🟡 صفحه ۵۵۳ سوره جمعه 🟡

#پیامبر_اُمّی توصیفی قرآنی برای حضرت محمد(ص) و به معنای پیامبری که درس نخوانده و ناآشنا به خواندن و نوشتن بوده است. قرآن، اُمی بودن را از صفاتی می‌داند که پیامبر اسلام در تورات و انجیل به آن‌ها معرفی شده است. اُمی بودن را فضیلتی برای پیامبر اسلام دانسته‌اند؛ زیرا پیامبر با اینکه سوادی برای خواندن و نوشتن نداشت تا علم بیاموزد، اما دارای علم آسمانی بود و عوامل هدایت و رستگاری را برای انسان‌ها فراهم کرد. محققان معتقدند آوردن قرآنی که مشتمل بر علوم و حکمت‌های مختلف است توسط فردی که نوشتن و خواندن را فرانگرفته، از معجزات الهی به حساب می‌آید. 🔺قرآن؛ بیان این صفت را برای مذمت یهودی‌ها و عرب‌ها استفاده کرده است. ✅صفت امّی در میان صفات پیامبر (ص) از نشانه های نبوت و دلیل رسالت آن حضرت است.

آیه ۲ سوره جمعه هُوَ الَّذِی #بَعَثَ فِی #الْأُمِّیِّینَ رَسُولًا مِنْهُمْ یَتْلُوا عَلَیْهِمْ آباتِهِ وَ #یُزَکِّیهِمْ وَ #یُعَلِّمُهُمُ #الْکِتابَ وَ #الْحِکْمَةَ وَ إِنْ کانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِی #ضَلالٍ_مُبِینٍ اوست که در میان مردم درس ناخوانده، پیامبری از خودشان مبعوث کرد تا آیات الهی را بر آنان بخواند و آنها را رشد و پرورش داده (از آلودگی شرک و تفرقه پاک سازد)و کتاب آسمانی و حکمت به آنان بیاموزد و همانا پیش از این در انحراف و گمراهی آشکار بودند. _________________________________ ▪کلمۀ «امی»، منسوبِ کلمه «ام» است. اطلاق این کلمه بر مردم مکّه، یا از آن جهت است که مکّه، امّ‌القری‏ است، یا از آن جهت که در زبان عربی به کسانی که خواندن و نوشتن را نمی‌‏دانند، «امی» می‏‌گویند، زیرا مثل روزی هستند که از مادر متولّد شده‌‏اند.  💐امام صادق (ع):چون مردم مکّه، کتاب و رهبر آسمانی نداشتند، خداوند نسبت امّی به آنان داده است وگرنه برخی از آنها توان نوشتن داشتند. 👈برخی معتقدند امی به کسانی گفته می‌شود که از اهل کتاب نیستند. و پیامبر امی به این معنا است که خداوند آن پیامبر را در میان قومی که صاحب کتاب و شریعت نیستند،مبعوث کرده است. به همین جهت تعبیر «اُمیون» که جمع کلمه اُمی است در قرآن در مورد قوم عرب استفاده شده که کتاب آسمانی نداشته‌اند. و این تعبیر، عرب‌های با سواد که قدرت خواندن و نوشتن را داشتند را نیز شامل می‌شود. ▪«یُزَکِّیهِمْ»، از مصدر «تزکیه» و ریشۀ آن، «زکات»به معنای رشد و نموّ همراه با خیر و برکت است؛ یعنی پیامبر مأمور است تا اخلاق زشت را از میان مردم بردارد و اخلاق نیکو را در میان آنان رواج دهد تا به رشد و کمال رسند.  👈مراد از«حکمت»در اینجا همان معارف و حقایقی است که از آیات قرآن بر می‌‏آید و با تغییر نگرش انسان به جهان و دادن بینش صحیح به او، زمینه‌‌های سعادت او را فراهم می‏‌سازد.  💠«حکمت»، جدای از «کتاب» نیست، بلکه یکی از اوصافِ آن است، چنانکه در جای دیگر می‌‏فرماید: «وَ الْقُرْآنِ الْحَکِیمِ»(یس۲) و خداوند نیز، کتاب و حکمت را در کنار هم، بر پیامبر نازل کرده است: «وَ أَنْزَلَ اللَّهُ عَلَیْکَ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ» (نسا،۱۱۳). بنابراین مراد از تعلیم کتاب و حکمت که وظیفۀ پیامبر است، «یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ» تعلیم قرآن سراسر حکمت است که به مردم بینشِ درست زندگی کردن را می‌‏آموزد. 💠در آیه قبل، سخن از #خداوندِ_حکیم بود، در این آیه، یکی از نشانه‌‏های #حکمت_خدا، #بعثت_پیامبر و یکی از دلایل بعثت انبیاء تعلیم حکمت به مردم معرفی شده است.  🍃🌸 پیامبر اکرم(ص)مردم را: از فرزند کشی به فرزند دوستی، از جهل به علم، از غارت اموال دیگران به ایثار و گذشت از اموال خود، از رباخواری به کسب و کار حلال، از شرک به توحید، از تفرقه به وحدت، از خرافات به حقیقت، از ذلّت به عزّت، و در یک کلام، از ضلالت به هدایت رهنمون ساخت.  👈چنانکه جعفر بن ابیطالب، در نزد نجاشی پادشاه حبشه، در وصف پیامبر اسلام گفت: ما مردمی بودیم که بت می ‏پرستیدیم، مردار می ‏خوردیم، کارهای زشت انجام می‌دادیم، رشتۀ خویشاوندی را بریده بودیم، حق همسایگان را رعایت نمی‌‏کردیم، افراد قوی به افراد ضعیف رحم نمی‌‏کردند و ... تا این که خداوند پیامبری از میان ما برانگیخت و او ما را به ارزش‌‏های انسانی فرمان داد. «وَ إِنْ کانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِی ضَلالٍ مُبِینٍ» 🔴سؤال: آیا پیامبر اسلام(ص) تنها بر امّیین و مردم حجاز و عربها مبعوث شده است؟ 🟢پاسخ: حضرت محمّد(ص) در میان مردم مکّه ظهور کرد و دعوت خود را از آنجا آغاز نمود، ولی نامه‌‌هایی که آن حضرت به پادشاهان ایران و روم و رؤسای قبایل مختلف فرستاد، بیانگر این حقیقت است که دعوت آن حضرت، محدود به جزیرة‌العرب و یا قوم عرب نبوده است.  ✅ بعثت پیامبران کاری الهی است. «هُوَ الَّذِی بَعَثَ»  ✅بعثت پیامبران، عامل رویش، جهش و رستاخیز در همه سطوح و امور جامعه است. «بَعَثَ»  👌 برخاستن پیامبر از یک جامعۀ امّی و آنگاه پرچمداری علم و حکمت، یک معجزه الهی است. «بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ رَسُولًا»  👈 رهبر جامعه اسلامی باید از مردم، «رَسُولًا مِنْهُمْ» و در مردم باشد.«فِی الْأُمِّیِّینَ»  ✅تلاوت قرآن، وسیله و مقدمه تزکیه و تزکیه مقدم بر تعلیم و تعلّم است‏. «یَتْلُوا ... یُزَکِّیهِمْ‏ ... یُعَلِّمُهُمُ‏. » (چنانکه در جای دیگر می‌‌خوانیم: «اتَّقُوا اللَّهَ وَ یُعَلِّمُکُمُ اللَّهُ» (بقره،۲۸۲) از خداوند پروا کنید تا خداوند، حقایقی را به شما بیاموزد).  👈 تزکیه و خودسازی باید در سایۀ مکتب انبیاء و آیات الهی باشد. (ریاضت‌‏ها و رهبانیّت‌‏هایی که در سایه تعلیم پیامبران نباشد، خود نوعی انحراف است.) «یَتْلُوا عَلَیْهِمْ آیاتِهِ وَ یُزَکِّیهِمْ»  ✅ تزکیه و تعلیم در رأس برنامه‏‌های انبیاست. «یُزَکِّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ»  

🍃🌸حضرت محمد صلی الله علیه وآله ✅ پیام آور جهانی آیات۳-۴ جنعه *وَ آخَرِینَ مِنْهُمْ لَمَّا یَلْحَقُوا بِهِمْ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ * ذلِکَ فَضْلُ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَنْ یَشاءُ وَ اللَّهُ ذُو #الْفَضْلِ_الْعَظِیمِ و (این بعثت،مخصوص زمان پیامبر نیست، بلکه برای) دیگرانی از مردم که هنوز به آنان ملحق نشده ‏اند(و در آینده متولّد می‏ شوند، خواهد بود) و اوست خدای مقتدر حکیم. این بعثت(در اختیار مردم نیست بلکه)لطف و #تفضّل_الهی است که به هر کس که بخواهد(و لیاقت داشته باشد)می‏ دهد و خداوند صاحب فضل بزرگ است. ________________________________ در تفاسیر شیعه و سنّی می‌‏خوانیم: هنگامی که این آیه نازل شد، پیامبر اسلام (ص)در پاسخ این سؤال که مراد از «آخرین» در آیه سوم چه کسانی هستند؟ دست مبارکشان را بر شانه سلمان گذاشته و فرمودند: اگر ایمان در ستارۀ ثریّا باشد، مردانی از نسل و تبار این مرد به سراغ آن خواهند رفت. ✅ رسالت پیامبر اسلام(ص)مخصوص مردم معاصر خود نیست بلکه شامل تمام مردم پس از او، از هر نژاد و اقلیم می‌‏شود«وَ آخَرِینَ مِنْهُمْ لَمَّا یَلْحَقُوا ...»  👌هیچ‌کس قدرت جلوگیری از نفوذ اسلام در آینده تاریخ را نخواهد داشت.«وَ آخَرِینَ مِنْهُمْ لَمَّا یَلْحَقُوا ... وَ هُوَ الْعَزِیزُ»  ✅ پشتوانه پیامبران،#قدرت و #حکمت خداوند است« بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ‏ ... وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ‏»  👈 گرچه نبوّت فضل و مقام بزرگی است که خداوند به هر کس بخواهد عطا می‏ کند ولی چون حکیم است،این مقام را تنها به اهلش می ‏دهد«الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ذلِکَ فَضْلُ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَنْ یَشاءُ»

در سوره جمعه چند نکته قابل توجه است: 💠یکی تسبیحی که آغاز این سوره است. سوره با تسبیح خدای متعال آن هم با این بیان «یسَبِّحُ لِلَّهِ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ الْمَلِک الْقُدُّوسِ الْعَزیزِ الْحَکیم» آغاز می شود. خدای متعالی که دارای این صفات هست، مورد تسبیح همه ما فی السماوات و ما فی الارض است و همه سماواتی ها زمینی ها او را تسبیح می کنند چون دارای این صفات است: #ملک و #قدوس و #عزیز و #حکیم است. 💠«هُوَ الَّذی بَعَثَ فِی الْأُمِّیینَ رَسُولاً مِنْهُمْ یتْلُوا عَلَیهِمْ آیاتِهِ وَ یزَکیهِمْ وَ یعَلِّمُهُمُ الْکتابَ وَ الْحِکمَةَ» او با این صفات که مورد تسبیح همه مخلوقات عالم است و عوالم او را تسبیح می کنند و دارای این اسماء حسنا است پشتوانه این بعثت است و البته کارش دور از عیب و نقص بوده و براساس حکمت و عزت و مالکیت اوست و اینها پشتوانه این کار هستند. این تسبیح وقتی روشن می شود که سیر سوره را در بعثتی ببینیم که خدای متعال انجام می دهد و این پیامبر را مبعوث می کند تا این بار را به زمین بگذارد و به مقصد برساند؛ و اینکه چه فراز و نشیبهایی طی می شود که در همین سوره توضیح داده شده است. این پیامبر را در یک ام القرا و در بین یک جمعیتی که اهل این مکه هستند و اهلیت دارند برای این شهر مبعوث می کند و این بعثت همراه با تلاوت آیات و همراه با تزکیه و پاک کردن و طهارت آنها و تعلیم کتاب و حکمت است. 💠«وَ آخَرینَ مِنْهُمْ لَمَّا یلْحَقُوا بِهِمْ وَ هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیم» بنا بر این است که حول این پیامبر جمعی تجمع کنند و یک عده ای هم هستند که ملحق به این جمع می شوند اما در قبالش یک جریانی شکل می گیرد که قرآن توضیح داده «مَثَلُ الَّذینَ حُمِّلُوا التَّوْراة» هم در امت حضرت موسای کلیم بودند هم در این امت شکل می گیرد که آنها دنبال این هستند که یک جریان دیگری به راه بیاندازند که تجمع نبی اکرم را به هم بزنند و نگذارند مردم دور او جمع بشوند «انْفَضُّوا إِلَیها» می خواهند انفضاض ایجاد کنند و تجمع را بشکنند و متلاشی بکنند اما حضرت هم کار خودشان را انجام می دهند و این سیری که در آن این سختی ها و این دشمنی ها هست را به مقصد می رسانند. آنها کار را به جایی می رسانند که امیرالمومنین به حسب ظاهر تنها می شوند؛ سیدالشهداء تنها می شوند و مردم را پراکنده می کنند؛ اما همه این سیر منافات با این ندارد که اینها کار آن خدایی است که همه عالم او را تسبیح می کنند و عیب و نقصی در این کار نیست. 👌خدای عزیز حکیم پشتوانه بعثت نبی اکرم 💠عزت و حکمت خدای متعال پشتوانه بعثت نبی اکرم است و خدای متعال برای مسئولیت هدایت، امکاناتی از جمله بلد امن و کتاب را در اختیار حضرت قرار داده است و علیرغم میل علمای اهل کتاب، خدای متعال محوریت و جریان هدایت و رسالت خود را بر اساس علم و فضل به کسی واگذار می‌کند که ظرفیت پذیرش و هدایت و شفاعت را داشته باشد. #استاد_میرباقری

آیه ۵ جمعه « مَثَلُ الَّذِینَ حُمِّلُوا التَّوْراةَ ثُمَّ لَمْ یَحْمِلُوها کَمَثَلِ الْحِمارِ یَحْمِلُ أَسْفاراً بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ *» « کسانی ‏که مکلّف به تورات شدند، ولی حق آن را ادا نکردند، مانند الاغی هستند که کتاب‌‏هایی حمل می‌کند، (ولی چیزی از آن نمی‌‏فهمد.) گروهی که آیات خدا را انکار کردند، مَثَل بدی دارند و خداوند قوم ستمگر را هدایت نمی‌‏کند. ______________________________

💠در آیات قبل سخن از بعثت بود و در این آیه سخن از یهودیانی است که بر اساس کتاب‏ آسمانی خود، تورات، پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله را می‌‏شناختند ولی لجاجت کرده و حاضر به پذیرش رسالت او نشدند.  ▪«أسفار» جمع «سفر» به معنای کتابی است که از حقایق پرده‌برداری می‏‌کند. 👈گرچه قرآن در این آیه، از یهودیان انتقاد می‏‌کند، اما در واقع کنایه‌‏ای است به مسلمانان که مبادا شما نیز قرآن را بشنوید، ولی به آن عمل نکنید.  ❌قرآن در چند مورد، انسان‏ های نا اهل را به چارپایان تشبیه کرده که یکی از آنها عالمان بی‌‌عمل هستند که در این آیه به آنها اشاره شده است. «أُولئِکَ کَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ» (اعراف،۱۷۹)  💐حضرت علی علیه‌السّلام فرمود: عالمی که به علمش عمل کند اهل نجات است و کسی که به علمش عمل نکند، اهل هلاکت و حسرت خواهد بود و دوزخیان از بوی بد او اذیّت می‌‏شوند و بیشترین حسرت و ندامت در دوزخ از آنِ کسی خواهد بود که مردم را به سوی خدا دعوت کرده و آنان سخن او را پذیرفته و به بهشت وارد شده‌‌اند، ولی دعوت کننده خود به دوزخ می‌رود؛ زیرا گرفتار هوای ‏نفس و آرزوهای طولانی شده است.   💐امام صادق علیه‌السّلام فرمود: موعظه عالمی که به علمش عمل نکند از دل‏ ها منحرف می ‏شود، همان‏ گونه‏ که باران از روی سنگ منحرف می ‏شود.  🔰پیشوایان دینی نیز در این باره تمثیلات و تشبیهات بسیاری را بیان کرده‏‌‌اند که به گوشه‌‏ای از آنها اشاره می‌‏کنیم:  * عالم بی ‏عمل، همچون شمعی است که دیگران از نورش بهره‌‌مند می‏ شوند، ولی خود هلاک می‌‏گردد. (میزان‌‏الحکمه، ج ۹، ص ۵۴) * عالم بی ‏عمل، مانند گنجی است که انفاق نشود. (میزان‌‏الحکمه، ج ۹، ص ۵۵) * عالم بد، مثل سنگی است که در مسیر آب قرار گرفته است؛ نه خود از آن می‌‏نوشد و نه می‌‏گذارد آب به دیگران برسد. (میزان‌‏الحکمه، ج ۹، ص ۵۵) * عالم بی ‏عمل، مانند چاه فاضلابی است که درون آن متعفّن است. (محجّة البیضاء، ج ۱، ص ۱۳۰) * عالم بی‌‏عمل، مانند قبری است که ظاهرش سالم است ولی درون آن استخوان‌‏های پوسیده است. (محجّة البیضاء، ج ۱، ص ۱۳۰) ❌سیمای زشت یهود در قرآن‏❌ سنگدل هستند:«مِنَ الَّذِینَ هادُوا ... أُولئِکَ الَّذِینَ لَمْ یُرِدِ اللَّهُ أَنْ یُطَهِّرَ قُلُوبَهُمْ‏» (مائده،۴۱) رفاه‌طلب هستند: «لَنْ نَصْبِرَ عَلی‏ طَعامٍ واحِدٍ» (بقره،۶۱) در روی زمین فساد می‏‌کنند: «یَسْعَوْنَ فِی الْأَرْضِ فَساداً» (مائده،۶۴) حتی به خداوند تهمت می‌‏زنند: «یَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ» (مائده،۶۴) کتاب الهی را تحریف می‌‏کنند: «یُحَرِّفُونَ الْکَلِمَ عَنْ مَواضِعِهِ» (نسا،۴۶) هر کجا وحی طبق میل آن‌‏ها نباشد، تکبّر می‌‏ورزند: «أَ فَکُلَّما جاءَکُمْ رَسُولٌ بِما لا تَهْوی‏ أَنْفُسُکُمُ اسْتَکْبَرْتُمْ» (بقره،۸۷) نسبت به اهل ایمان، بیشترین کینه را دارند: «أَشَدَّ النَّاسِ عَداوَةً لِلَّذِینَ آمَنُوا الْیَهُودَ» (مائده،۸۲) انبیاء را به قتل می‌‌رساندند: « لَقَدْ أَخَذْنا مِیثاقَ بَنِی إِسْرائِیلَ وَ أَرْسَلْنا إِلَیْهِمْ رُسُلًا ... فَرِیقاً کَذَّبُوا وَ فَرِیقاً یَقْتُلُونَ‏» (مائده،۷۰) غضب شده خداوند هستند: «وَ باؤُ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ» (بقره،۶۱)* گروهی از آنان مورد لعنت حضرت عیسی و حضرت داوود بوده‌‏اند: «لُعِنَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ بَنِی إِسْرائِیلَ عَلی‏ لِسانِ داوُدَ وَ عِیسَی» (مائده،۷۸)  🤔اگر عمل نکردن به تورات، انسان را تا مرز حیوانی همچون الاغ پایین می آورد، عمل نکردن به قرآن که کتاب برتر است، انسان را چگونه می‌‏سازد؟ «کَمَثَلِ الْحِمارِ»  👈 در اختیار داشتن و حملِ کتاب آسمانی مهم نیست؛ عمل به آن مهم است. «لَمْ‏ یَحْمِلُوها ... یَحْمِلُ أَسْفاراً»  ❌عمل نکردن به علم و دانش خود، نوعی تکذیب عملی آن است. «بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِینَ کَذَّبُوا»  ❌ عمل نکردن به علم، نوعی ظلم است. «وَ اللَّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ» 

❌فرار از مرگ ممکن نیست!

آیات ۶-۷جمعه * قُلْ یا أَیُّهَا الَّذِینَ هادُوا إِنْ زَعَمْتُمْ أَنَّکُمْ أَوْلِیاءُ لِلَّهِ مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ کُنْتُمْ صادقین * وَ لا یَتَمَنَّوْنَهُ أَبَداً بِما قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ وَ اللَّهُ عَلِیمٌ بِالظَّالِمِینَ بگو: ای یهودیان! اگر گمان می‌‌کنید که تنها شما اولیای خدا هستید نه سایر مردم، اگر (در این پندار) راست می‏ گویید، آرزوی مرگ کنید (تا به پاداشهایی که خداوند برای اولیای خود مقرّر کرده، برسید!). ولی آنان به خاطر آنچه پیش از این انجام داده ‏اند، (تحریف کتاب و کتمان صفات پیامبر و ...) هرگز آرزوی مرگ نخواهند کرد و خداوند به ستمگران به خوبی آگاه است. آیه ۸ جمعه قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِی تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلاقِیکُمْ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلی‏ عالِمِ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ فَیُنَبِّئُکُمْ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (ای پیامبر!) بگو: همانا مرگی را که از آن فرار می‌‏کنید قطعاً ملاقات کننده شما است، سرانجام به نزد آن که به غیب و شهود آگاه است، برگردانده می‌‏شوید، پس او شما را به آنچه انجام داده‌‌اید خبر خواهد داد.» _______________________________ ❌در آیاتی از قرآن آمده است که یهود، خود را برتر از دیگران و حتی خود را فرزندان خدا می‏ دانستند و شعار «نَحْنُ أَبْناءُ اللَّهِ» (مائده،۱۸) سر می ‏دادند، با این که مردمی ثروت‌‏اندوز و دنیا دوست بودند، چنانکه قرآن می‌‏فرماید: «أَحْرَصَ النَّاسِ عَلی‏ حَیاةٍ» (بقره،۹۶) این آیه گویا با آنان مباهله می ‏کند که اگر راست می ‏گویید که از اولیای خدا هستید، باید به استقبال مرگ بروید. شما که می‏‌گویید: تنها اهل بهشت ما هستیم، «لَنْ یَدْخُلَ الْجَنَّةَ إِلَّا مَنْ کانَ هُوداً أَوْ نَصاری‏» (بقره،۱۱۱)، پس چرا حاضر نیستید آرزوی مرگ کنید. «قُلْ إِنْ کانَتْ لَکُمُ الدَّارُ الْآخِرَةُ عِنْدَ اللَّهِ خالِصَةً مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ کُنْتُمْ صادِقِینَ» (بقره،۹۴) 👈 معیار صداقت در ادّعای ایمان، آمادگی برای مرگ است. «فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ کُنْتُمْ صادِقِینَ» هر دوستی، به ملاقات دوست خود علاقمند است، اگر شما دوست خدا هستید، چرا به ملاقات خداوند علاقمند نیستند؟« إِنْ زَعَمْتُمْ أَنَّکُمْ أَوْلِیاءُ لِلَّهِ‏ ... فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ‏»  ❌ریشه فرار از مرگ، اعمال خود انسان‌‌هاست. «وَ لا یَتَمَنَّوْنَهُ أَبَداً بِما قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ»  ❌چه بسا کسانی به دروغ ادّعایِ اولیاء اللّه بودن دارند، اما خداوند به باطن ناپاک آنان آگاه است. «وَ اللَّهُ عَلِیمٌ بِالظَّالِمِینَ» 💠 انسان‌‏ها برای فرار از مرگ، هزاران تدبیر می‌‏اندیشند، ولی چه سود؟ از جبهه جنگ فرار می‌‏کنند، اما خداوند می‌‏فرماید: هرگز این فرار جلوی قتل یا مرگ شما را نخواهد گرفت. «قُلْ لَنْ یَنْفَعَکُمُ الْفِرارُ» (احزاب،۱۶) خانه‌‏های بسیار محکم می‏‌سازند، ولی باز هم مرگ به سراغشان می‌‏آید. «أَیْنَما تَکُونُوا یُدْرِکْکُمُ الْمَوْتُ وَ لَوْ کُنْتُمْ فِی بُرُوجٍ مُشَیَّدَةٍ» (نسا،۷۸) آری، در دنیا نمی‌‏توان از مرگ فرار کرد همان گونه که در آخرت نمی‏ توان از قهر و کیفر الهی فرار کرد. «یَقُولُ الْإِنْسانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ» (قیامت،۱۰)  ✅علم خداوند نسبت به حاضر و غایب و ظاهر و باطن یکسان است. «عالِمِ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ»