آیه ۱ منافقون بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ إِذا جاءَکَ #الْمُنافِقُونَ قالُوا نَشْهَدُ إِنَّکَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ إِنَّکَ لَرَسُولُهُ وَ اللَّهُ یَشْهَدُ إِنَّ الْمُنافِقِینَ #لَکاذِبُونَ به نام خداوند بخشندۀ مهربان. هنگامی که منافقان نزد تو آیند، گویند: «گواهی می‌‏دهیم که تو پیامبر خدا هستی» و خدا می ‏داند که تو پیامبرش هستی وخدا شهادت می‌‏دهد که #منافقان_دروغگویند. _________________________________ ▪«نفاق» از «نفق»، به معنای تونل‌‏های زیرزمینی است که برای استتار یا فرار از آن استفاده می‌‏شود. بعضی از حیوانات مثل موش صحرایی و سوسمار، لانه‌‏هایی برای خود درست می‌‏کنند که دو سوراخ دارد. منافق نیز، راه پنهان و مخفی برای خود قرار می‌‏دهد تا به هنگام خطر از طریق آن فرار کند. 💠مردم چهار دسته هستند: الف) گروهی قلباً ایمان دارند و به وظیفه خود عمل می ‏کنند که اینان مؤمن واقعی هستند. ب) گروهی قلباً ایمان دارند، ولی اهل عمل نیستند که این دسته فاسق‏ اند. ج) گروهی قلباً ایمان ندارند، ولی در ظاهر، رفتار مؤمنان را انجام می‏ دهند که منافق‌‏اند. د) گروهی نه قلباً ایمان دارند و نه به وظیفه عمل می‌‏کنند که این دسته کافرند.   💐حضرت علی علیه‌السّلام می ‏فرماید: نفاق انسان، برخاسته از احساس حقارتی است که از درون دارد. «نفاق المرء ذل یجده فی نفسه» 🔰ویژگی‏ های منافق در قرآن‏ 🔻چون خطر منافقان زیاد است، ویژگی‌‏های آنان در سوره ‏های متعدّد قرآن مطرح شده است و کمتر سوره‌‏ای در مدینه نازل شده که با صراحت یا کنایه به منافقان اشاره نشده باشد: ۱. دروغ‌گویی: «إِنَّ الْمُنافِقِینَ لَکاذِبُونَ» (منافقون،۱)  ۲. بی‌‌هدف و سرگردان: «لا إِلی‏ هؤُلاءِ وَ لا إِلی‏ هؤُلاءِ» (نسا،۱۴۳) نه با این گروه و نه با آن گروهند.  ۳. عدم درک عمیق: «لکِنَّ الْمُنافِقِینَ لا یَفْقَهُونَ»(منافقون،۷)  ۴. جمود و عدم ‏انعطاف: «کَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ» (منافقون،۴)  ۵. نماز بی ‏نشاط: «قامُوا کُسالی‏» (نسا،۱۴۲) با کسالت به نماز می ‏ایستند.  ۶. تندگویی و تندخویی: «سَلَقُوکُمْ بِأَلْسِنَةٍ حِدادٍ» (احزاب،۱۹) زبان‏ های تند وخشن را به شما می‌‌گشایند.  ۷. سوگند دروغ: «اتَّخَذُوا أَیْمانَهُمْ جُنَّةً» سوگندهایشان را سپر توطئه‌‏هایشان قرار دادند.  ۸. انتقاد از رهبر معصوم: «یَلْمِزُکَ فِی الصَّدَقاتِ» (توبه،۵۸) در تقسیم زکات، نیش می‌‌زنند و تو را در تقسیم آن عادل نمی‌‏دانند.  ۹. تضعیف رزمندگان: «لا تَنْفِرُوا فِی الْحَرِّ»(توبه،۸۱) می‌‏گویند: هوا گرم است، به جبهه نروید.  ۱۰. ایجاد مرکز توطئه به نام مسجد: «وَ الَّذِینَ اتَّخَذُوا مَسْجِداً ضِراراً» (توبه،۱۰۷) (در برابر مسجد پیامبر) مسجدی می‌‏سازند تا (با توطئه‌‏های شوم خود) به مسلمانان ضرر بزنند.  ۱۱. پیمان شکنی: «وَ مِنْهُمْ مَنْ عاهَدَ اللَّهَ لَئِنْ آتانا مِنْ فَضْلِهِ لَنَصَّدَّقَنَّ وَ لَنَکُونَنَّ مِنَ الصَّالِحِینَ فَلَمَّا آتاهُمْ مِنْ فَضْلِهِ بَخِلُوا» (توبه،۷۵-۷۶) بعضی از آنان با خداوند پیمان بستند که اگر از فضلش به ما داد حتماً صدقه می ‏دهیم و از افراد صالح خواهیم بود، پس چون خداوند از فضلش به آنان عطا کرد، بخل ورزیدند و زکات مال خود را ندادند.  ۱۲. تحقیر مسلمانان: «أَ نُؤْمِنُ کَما آمَنَ السُّفَهاءُ» آیا همچون سفیهان ایمان بیاوریم؟  ۱۳. محاصرۀ اقتصادی مسلمانان: «لا تُنْفِقُوا عَلی‏ مَنْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّی یَنْفَضُّوا» به اطرافیان پیامبر چیزی ندهید تا از دور او پراکنده شوند.  ۱۴. فریب‏ کاری و نیرنگ ‏بازی: «یُخادِعُونَ اللَّهَ وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ ما یَخْدَعُونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ»(بقره،۹) می‌‌خواهند خدا و مؤمنان را فریب دهند، در حالی که جز خودشان را فریب نمی‌‏دهند.  ۱۵. بخل در انفاق: «لا یُنْفِقُونَ إِلَّا وَ هُمْ کارِهُونَ» (توبه،۵۴) جز با کراهت انفاق نمی‌‏کنند.  ۱۶. امر به زشتی‌‏ها و نهی از خوبی‌‌‌ها: «یَأْمُرُونَ بِالْمُنْکَرِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوفِ» (توبه،۶۷)  ۱۷. فراراز جهاد: «فَرِحَ الْمُخَلَّفُونَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلافَ رَسُولِ اللَّهِ وَ کَرِهُوا أَنْ یُجاهِدُوا» (توبه،۸۱) بازماندگان‏ (از جنگ تبوک) از مخالفت با رسول خدا خوشحالند و از اینکه به جهاد بروند، ناراحت.  ۱۸. شایعه پراکنی: «وَ إِذا جاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذاعُوا بِهِ» (نسا،۸۳) هرگاه خبری از آرامش یا ترس را دریافت کنند، (قبل از تحقیق یا مصلحت ‏سنجی) آن را پخش می‌‏کنند.