#تغییر_رفتار_کودک_اول_با_ورود_فرزند_جدید سلام.وقتتون بخیر وتوفیقاتتون روز افزون.استاد پور احمد گرامی؛خداخیرتون بده خواهش میکنم جواب پیامم رو بدید.واقعا دیگه مستاصل شدم ودارم کم میارم😢 پسرم۴ سالو۳ ماه داره ودخترم سه ماهه که دنیا اومده.خیلی حواسمون بودکه اومدن فرزند دوم تاثیر منفی رو پسرم نذاره واحساس نکنه محبتمون بهش کم شده.برخلاف تلاشهامون خیلی رفتارهای منفی درش دیده میشه.حسادت بروز نمیده بجز گاهی فشاری بده بچه رو.ولی خیلی لجبازشده.ومهمترازهمه اینکه خیلی ترسو شده.به مدد خداترس روزش رو تونستیم کنترل کنیم.ولی شبهارو نه. قبل ازتولدِخواهرش روتخت خودش میخوابید وفقط گاهی دستشو میگرفتیم.ولی الان باید حتما وسط منوهمسرم توبغل باشه وتازه یک ساعتی هم میگذره وبه سختی میخوابه.پدرش هم خوش خوابه ومعمولا زود خواب میفته.من از یه سمت باید دخترمو شیر بدم بخوابه واز یه طرف هم باید پسرمو محکم تو بغل بگیرم که نترسه.کلافه شدم واقعا.تواین حالت فقط اشک میریزم وازخدامیخوام کمکم کنه.چراغ خواب روشن میذاریم.صبحا زودتر بیدارش میکنم وکلی بازی باهاش تا مثلا خسته بشه.ودیدن تلوزیون روهم به حداقل رسوندیم.فایده نداره.به هیچ وجه هم قبول نمیکنه که من زودتر ببرم و بخوابونمش.ویه چیز دیگه که روی منو پدرش دست بلند میکنه.بااینکه ما اصلا کتکش نمیزنیم. خواهش میکنم اگر راهکاری دارید بفرمایید تا بکار بگیرم. 🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین سلام خدمت شما بانوی بزرگوار، درک میکنم که شرایط سختی را پشت سر میگذارید و از بابت تغییر رفتار پسرتون احساس ناراحتی و نگرانی میکنید، منتها نکته ای که در ابتدا باید خدمت شما عرض کنم بخش زیادی از این اتفاقات پس از ورود فرزند دوم، طبیعی است چرا که فرزند اول تا مدتی تنها فرزند خانواده بوده و مرکز توجهات پدر و مادر و بقیه اعضای خانواده مثل پدربزرگ و مادربزرگ و ...اما الان یک نفر دیگر وارد خانه شده که او باید بسیاری از چیز ها از جمله توجه و رسیدگی پدر و مادر را با او تقسیم کند و این کار معمولا برای بچه ها سخت هست و در ابتدا در برابر این تغییرات جدید مقاومت میکنند، بنابراین گفته میشود باید از زمان بارداری و مدت ها قبل از زایمان فرزند اول را به شیوه هایی که قبلا مطرح شد، برلی ورود فرزند جدید آماده کرد، باید کاملا ذهن او را آماده کرد که تغییراتی که رخ میدهد به معنای بی توجهی پدر و مادر به او نیست یا به این معنا نیست که پدر و مادر و بقیه دیگر او را دوست ندارند و به جای او بچه ی کوچکتر را دوست دارند، بلکه این خواهر کوچکتر به خاطر اینکه ناتوان و ضعیف هست نیاز دارد کسی کمکش کنه تا زمانی که کمی بزرگتر بشه، مثل خود او زمانی که هم سن خواهرش بوده، اما این شرایط موقتی هست و کمی که خواهرش بزرگتر بشه هر دو میتوانند با هم هم بازی بشوند و کلی بهشون خوش بگذره. با وجود این آمادگی باز هم در بدو ورود فرزند دوم، فرزند اول واکنش های منفی از خود بروز خواهد داد، چرا که کنار آمدن با تغییرات و شرایط جدید برای او زمان بر و انرژی بر هست و مهم تر از همه اینکه او یک کودک است و انتظار ما در درک کردن شرایط و درست رفتار کردن گاهی هیچ تناسب منطقی با سن کودک ندارد! این کودک اول هست که باید توسط والدین و دیگران درک بشود و اگر او هم بتواند چیزی را درک کند و رعایت کند، خود پدر و مادر باید این ظرفیت را با بیان مناسب، قصه، داستان و ... در او ایجاد کنند، حال به تناسب اینکه پدر و مادر چقدر فرزند اول را از قبل از زایمان برای ورود فرزند جدید آماده کرده باشند، چقدر خودشون با مهارت رفتار کرده باشند، شخصیت و میزان وابستگی قبلی فرزند اول به مادر، رفتار های اطرافیان و اقوام و ... این واکنش های منفی در فرزند اول کمتر یا بیشتر هست. بنابراین پیش از بیان برخی از راهکار ها، بر این نکته تاکید میکنم که با وجود اینکه شرایط سخت هست و این تغییرات برای شما با ناراحتی همراه هست، اما شرایط را از چیزی که هست برای خودتون سخت تر جلوه ندهید، از اوضاع فاجعه سازی نکنید که گویی قرار هست همیشه در همین شرایط بمانید و هیچ راهکار برون رفتی برای آن نیست یا این یک شرایط غیر طبیعی است که "فقط" برای شما اتفاق افتاده. اگر چنین تلقی داشته باشید اولا خودتون رنج زیادی میبرید و روحیه خودتون را میبازید و بعد هم با این شرایط نمیتوانید حل مسئله انجام بدهید و راهکار های مطرح شده را اجرایی کنید. این اتفاقات در اکثر موارد طبیعی و قابل انتظار هست، منتها باید هم به فرزند اول زمان بدهید و در مقابل رفتارهای او صبوری کنید و هم با تقویت مهارت های خودتون، این زمان را کوتاه تر کنید و به او کمک کنید تا با شرایط بهتر کنار بیاید.چسبیدن به والدین و اضطراب جدایی کودک، ناشی از ترسی است که او جهت از دست دادن والدین دارد، یا فکر میکند والدینش قرار هست او را طرد کنند یا تنها بگذارند.....

ادامه... اولا توجه داشته باشید که هر تنها گذاشتن کودک از قبل باید برای او توضیح داده بشود، و کار هایی که او در این مدت انجام باید بدهد تا شما برگردید، برای او با حالت داستان و به شکل جزئی بیان بشود، مثلا با هم میریم خونه مادربزرگ، یا خاله میاد پیش شما، این بازی را انجام میدهی، بعد فلان غذای خوشمزه را میخوری و بعد ما برمیگردیم. این توضیح دادن باید در مورد دو روزی که مادر جهت زایمان خانه نیست هم به کودک داده شود چون در غیر این صورت اضطراب جدایی را در فرزند اول تشدید میکند، اگر چنین توضیحاتی داده نشده، باید به شکل غیر مستقیم در قالب داستان با شخصیت های متفاوت، این امر برای کودک جا بیفتد، و او از این جهت احساس امنیت کند که مادر او را تنها نگذاشته بلکه موقتا رفته و دوباره برگشته و هر موقع بره حتما دوباره پیش کودک برمیگرده. توجه داشته باشید که اقداماتی که برای فرزند اول کمی ناخوشایند هست را به فرزند دوم نسبت ندهید، مثلا نگویید، تو برو کاری به من نداشته باش تا من به بچه شیر دهم، ما بدون تو بیرون میریم چون میخواهیم بچه را دکتر ببریم، بازی و سر و صدا نکن چون بچه میخواد بخوابه و ... بلکه خودتون در آن شرایط فعالانه برنامه ای بچینید و سر کودک را به نحوی گرم کنید که او بدون آن که بداند کاری را انجام دهد که شما میخواهید، البته همیشه هم این اتفاق ممکن هست نیفتد که طبیعی است، سعی کنید با توجه به شرایط بهترین کار را انجام بدهید. روند برگشت او به رخت خواب را دوباره از اول و بدون عجله طی کنید، فرض کنید تازه میخواهید برای اولین بار جای خواب کودک را جدا کنید، مرحله به مرحله طبق پاسخ هایی که قبلا با هشتگ جدا کردن جای خواب کودک در کانال قرار داده شده عمل کنید، بسیار عالی هست که در طول روز با او بازی میکنید و او را سرگرم میکنید حتما فضایی را فراهم کنید که با کودک بیشتر هم صحبت کنید، برای او داستان بگویید، از او بخواهید که برای شما داستان بگوید، یا نظرش را درباره داستان شما بگوید، داستان نیمه تمامی را بگویید که او تکمیل کند یا بر اساس تصاویر برای شما یک داستان تعریف کند و ... همه ی این کار ها کمک میکند تا کودک در فضای امنی با شما حرف بزند، احساس خودش و آن چیزی که نگرانش کرده و موجب ترسش شده را بیان کند در این صورت شما بهتر میتوانید او را درک کنید و به او کمک کنید. بسیاری از کار هایی که کودک انجام میدهد در جهت جلب توجه والدین هست، او به شدت میترسد، که والدین دیگر کاری به او نداشته باشند، همه توجه خودشون را معطوف به فرزند کوچکتر کنند و دیگر او را دوست نداشته باشند، بنابراین برخی رفتار های منفی را انجام میدهد یا برگشت هایی به عقب دارد، سعی میکند خودش را شبیه فرزند کوچکتر بکند تا والدین به او هم توجه کنند، مثلا دوباره به رخت خواب پدر و مادر برگردد یا درخواست شیر خوردن بکند و ... بنابراین توجه و محبت و نوازش کلامی و فیزیکی والدین اصلا نباید کمتر از قبل بشود، یا رسیدگی و توجه آن ها به نوزاد کوچکتر ترجیحا نباید مدام جلوی چشم فرزند بزرگتر باشد، اما این رفتار ها بهتر هست تا جای ممکن به شکل هدفمند و به عنوان تشویق برای کودک به کار برده شود، مثلا زمانی ولو اندک که او چسبندگی به والدین نداشته و خودش کار های خودش را انجام داده یا خودش بازی میکرده و کار منفی انجام نداده، یا کار های مثبتی کرده این نوازش ها بیشتر انجام شود، اگر عمده توجه و رفتار محبت آمیز شما معطوف به زمانی باشد که او رفتار های جلب توجه انجام میدهد، به نوعی حالت باج دهی پیدا میکند و این رفتار ها را در کودک تقویت میکند. البته زمانی که کودک رفتار های جلب توجه انجام میدهد نباید او را دعوا کنید مگر شرایطی که در حال انجام کار خطرناکی باشد که او را متوقف میکنید، این بسیار مهم هست که شما خودتون با استرس ها و ترس هاتون چطور برخورد میکنید؟ کودک به شما نگاه میکند و اگر ببیند شما به راحتی به هم میریزید، او هم در مقابل ترس هایش کار های منفی انجام میدهد. در ضمن اینکه خودتون حواستون به مسائل جمع هست و با مهارت رفتار می کنید، حواستان باشد که جلوی کودک شرایط را عادی جلوه بدهید و حساسیت های خودتون را به روی کودک نیاورید. نکته آخر اینکه رفتار اطرافیان هم بسیار اهمیت دارد، اینکه وقتی فرزندان شما را میبینند فقط به فرزند کوچکتر توجه نکنند، فقط به او محبت نکنند یا فقط برای او کادو نیاورند، بلکه توجه و محبت خودشان را اتفاقا بیشتر معطوف به فرزند بزرگتر کنند چون او بیشتر متوجه میشود و تحت تاثیر قرار میگرد، اگر چنین نیست باید به شکل درست به آن ها بفرمایید. توصیه میکنم حتما صوت های تربیت کودک استاد پوراحمد را گوش دهید. اگر ترس و اضطراب کودک برطرف نشد حتما به شکل حضوری با روان شناس متعهد کودک مشاوره انجام دهید.ان شاالله موفق و موید باشید. 💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠 @hamsaranekhoob

#احساس_کاهش_صبر_وانرژی_در_زندگی #مسائل_همسر_و_فرزندان سلام استاد بزرگوار. بنده به صبوری مشهور بودم. حتی بین خانواده همسرم. ولی الان بعد از ۱۳ سال زندگی مشترک و داشتن ۳ فرزند بسیار فعال و پرانرژی، کم آوردم. همسرم به شدت بهانه گیر هست. در روز ۳۰، ۴۰ مورد برای بهانه گیری داره، نه فقط به من حتی به خانواده خودش. در کل همه به بهانه گیر بودنش اعتراف می کنند حتی مادر و خواهرشون. کم تحمله. به تمیزی خیلی حساسه(وسواس). خطای بچه ها رو گردن من می بینه و این باعث می شه به من خیلی گیر بده و دعوا کنه. به بچه ها اصلا آزادی عمل نمی ده. پسر بزرگم ۸ سالشه. بشدت بی دقته. حتی توی جمع دوست و آشنا نمی تونه خودش رو کنترل کنه عصبی می شه. توی کار دیگران دخالت می کنه. ناخن می جوه، ۴ ساله ازش ناخن نگرفتم. گاهی شب ادراره. نمی تونه یه جا بشینه و روی درساش تمرکز نداره. به چاقو، کبریت علاقه شدید داره. بازی هاش خشنه. دختر بزرگم ۵ سالشه. لجباز، زودرنج و حساسه. علاقمند به بازی های خشن وپسرونه. بی دقت، بشدت پرحرف، مجال حرف زدن به کسی رو نمی ده. شب ها شدید دندون قروچه می ره. گاهی شب ادراره. دختر کوچیکم ۱ ساله. از ۹ ماهگی راه افتاده به شدت وروجک به حدی که از ۱۰ ماهگی از پله ها بالا می رفت. یه جا نمی شینه. هرکی می بینتش می گه خیلی شیطنت داره. تحمل و ظرفیتم کم شده. منی که همه می گفتند صبوری، الان از عمق وجودم سر بچه ها جیغ می کشم و می زنمشون. ظرفیتم کاملا کم شده. 🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین سلام خدمت شما بانوی بزرگوار درک میکنم که احساس فشار زیادی روی خودتون دارید و چه بسا احساس میکنید مشکلات متعددی، دور و بر شما را پر کردند. و از این جهت احساس میکنید انرژی و صبر شما نسبت به قبل کمتر شده، واقعیت این هست که گرچه مشکلاتی که مطرح کردید در نگاه اول زیاد به نظر میرسند اما یکی دو عامل مشخص بیشتر ندارند که اگر روی آن کار شود و برای حل آن تلاش شود، میتوان مسائل را به مرور زمان کم و کمتر کرد تا ان شاالله این فشار از روی شما برداشته شود، از طرفی برخی مسائلی که مطرح کردید اساسا مشکل نیستند و مسائل طبیعی هستند مثل شیطنت ها و بازیگوشی های کودکانه، که خب در بعضی از بچه ها کمتر و در بعضی بیشتر است اما شما به خاطر کاهش آستانه صبرتون ایک امر طبیعی را مشکلی بزرگ برای خودتون قلمداد میکنید. در واقع بر اساس سخنان شما، اتفاقی که در حال رخ دادن هست این هست که رفتار همسرتون روی شما و فرزندان اثرات منفی میگذارد، شما آستانه صبرتون کمتر شده و با دیدن کوچکترین نابهنجاری و شیطنتی از سوی بچه ها آن ها را دعوا میکنید و سرشون داد میکشید، همین کار شما باعث میشود اثرات منفی اقدامات پدر بر فرزندان چندین برابر شود و فرزندان شما دو جانبه هم از طرف پدر و هم از طرف مادر دچار آسیب و ضربه بشوند و طبیعی است که این رفتار های والدین، اثرات خودش را در رفتار فرزندان نمایان خواهد کرد، درک میکنم که شما هم صبرتون کم شده و از مسائلی عصبانی و ناراحت هستید، اما توجه داشته باشید که خالی کردن این عصبانیت و ناراحتی بر سر فرزندان، فقط مسائل شما را پیچیده تر میکند، این سیکل باطل را تداوم میدهد و باعث میشه فرزندان شما روز به روز رفتار های ناهنجار تری از خودشون نشان بدهند... و شما بیشتر عصبانی شوید، بیشتر آن ها را دعوا کنید و سرشون داد بکشید و به همین ترتیب..گاهی حتی موقعی که از دست بچه ها عصبانی یا ناراحت هستید،خودتون را جای آن ها بگذارید، ببینید اگر در شرایط آن ها بودید و پدر و مادر با شما چنین رفتار هایی داشتند، آیا بهتر از این عمل میکردید؟ بزرگوار زندگی شما قطعا دچار مسائلی شده و شاید بیشترین آسیب را هم خود شما متحمل میشوید،چون درک میکنم به عنوان یک مادر وقتی فرزندانتان را دعوا میکنید، خودتون از این کار خودتون هم پشیمان میشوید و احساس بدی پیدا میکنید، پس باید در اسرع وقت به دنبال راه چاره باشید، تا جایی که ممکن هست، همکاری همسرتون را جلب کنید و با ایشان با سمت روند مشاوره روان شناختی و مشاوره زوجی پیش بروید، همه ی مشکل را گردن ایشان نندازید وگرنه با لجبازی و امتناع ایشان از آمدن پیش مشاور رو به رو خواهید شد، اصلا به دنبال مقصر نگردید، یا تعیین اینکه چه کسی بیشتر یا کمتر مقصر هست؟ ، بلکه بفرمایید رابطه ی ما با هم، دچار مشکلاتی شده، باید برای بهبود این رابطه که یک امر کاملا دوطرفه هست هر دو با هم پیش مشاور برویم وگرنه هم خودمان آسیب میبینیم و هم فرزندانمون. اگر موفق به این کار نشدید برای فرزندانتون به خصوص فرزند اول و دوم، به روان شنلس کودک متعهد و متدین مراجعه کنید، طبیعا در شرح مسئله البته بدون حضور خود کودک، مسائل خانوادگی هم باید شرح داده بشود و چه بسا بشود از این طریق، به آن مسائل هم ورود کرد. مطمئن باشید که با تلاش و پیگیری هایی که میکنید شرایط قطعا قابل بهبود هست...

ادامه... ان شاالله، هیچ کس نمیتواند بگوید همه ی مسائل صد در صد حل میشوند اما با کمتر شدن مسائل و فشار آن ها، شما بهتر میتوانید از پس بقیه مسائل بر بیایید، پس صبر منفعل هیچ فایده ای ندارد، زندگی بدون صبر پیش نمیرود اما با صبر فعال، یعنی در عین رفتار سنجیده و حساب شده در برخورد با مسائل، همزمان از تمام راه های مناسب به دنبال چاره اندیشی و رفع مسائل هم باشید. با مرور زمان الزاما مسائل حل نمیشوند بلکه گاهی پیچیده تر می شوند و انرژی ما در حل آن ها کمتر. الویت شما این هست که اولا خودتان را قوی کنید و امیدتان را تقویت کنید،کمر همت ببندید برای حل مسائل زندگیتان و بعد هم در نظر داشته باشید که بیشترین اثرگذاری شما اول روی خودتان و بعد هم روی فرزندانتان هست، قطعا با همکاری خود همسر و پیگیری روند مشاوره و گفت و گو مسائل در ارتباط با ایشان هم کمتر خواهد شد اما این جایی نیست که شما روی آن سرمایه گذاری کنید، چرا که ایشان فرد بزرگسالی هستند که شخصیتشان شکل گرفته و تغییر آن با اراده و خواست خود ایشان میسر هست، شما تلاش خودتون را برای اصلاح روابط با همسر و اصلاح برخی رفتار های ایشان انجام بدهید از طریق پیگیری مشاوره، اما اگر تغییرات لازم پدید نیامد سعی کنید با افزایش مهارت های خودتان، تاثیر منفی رفتار های ایشان را ابتدا بر خودتان و بعد روی فرزندان کمتر کنید و سعی کنید تغییر لازم را در رفتار فرزندانتان که در سنین رشد و شکل گیری شخصیت هستند، اعمال کنید تا آن ها دچار آسیب نشوند ان شاالله. منابعی که برای این کار توصیه میکنم در ارتباط با خودتون صوت های رضایت از زندگی استاد پوراحمد، صوت های هنر زن بودن، همچنین کتاب رقص خشم از نشر چشمه و در ارتباط با فرزندان صوت های تربیت کودک استاد پوراحمد و کتاب فرزندپروری با کفایت از جفری یانگ. ان شاالله موفق و موید باشید. 💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠 @hamsaranekhoob

#مسائل_رفتاری_کودکان سلام کودک پسر7ساله دارم تنها درمنزل نمی ماندوقتی هم حمام یاسرویس بهداشتی هستم دائم میگه من میترسم زودتربیا،مدرسه میخوادبره چندبار میگه حتماسراغم بیا،تمام خبرهای منزل رابرای اطرافیان تعریف می‌کنه برای اینکه کسی باهاش بازی کنه مخصوصا پسرخاله اش هرکاری روقبول می‌کنه وکلی ازاسباب بازیاشومخفیانه بهشون میده یا اسباب بازیهای شکستشونومخفیانه گران ازشون میخره ،چون بنده حساسم به سالم خوری اصلأ غذاهای سالم نمیخوره وشکم خودشوباتنقلات وغذاهای ناسالم پر می‌کنه واصلاهیچ کلاسی رودوست نداره شرکت کنه فقط رنگ آمیزی مقداری دوست داره وقتی پدرش منزل هست غذاشوبایددهانش بزاره وپشتشم بشوره ودرحین غذاگوشیم دستش باشه وشبهاهم کنارپدرش بخوابه خواهش میکنم راهنماییم کنید. 🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین سلام خدمت شما مادر بزرگوار در کنار تک تک مسائلی که فرمودید، بقیه جنبه های رفتاری کودک، رفتار های شما و پدر محترم، شرایط منزل و خانواده و ... هم باید بررسی بشود، تا بتوان راهکار های مناسبی ارائه داد. اینکه ایشان ترجیح میدهند پدر کار های ایشان را انجام دهند و خلاف خواست شما رفتار میکنند، احتمال این میرود که روابط شما با ایشان دچار آسیب شده، و احتمالا کلید حل بخش زیادی از مشکلاتی که ذکر کردید، در بهبود روابط شما با پسرتان هست، بنابراین حتما حتما صوت های تربیت کودک استاد پوراحمد را دریافت کنید، با دقت گوش کنید و برای اجرای آن برنامه ریزی کنید. در ارتباط با کار های منفی کودک، داد زدن، دعوا کردن ، تنبیه برنی و پرخاشگری، تحقیر کردن کودک و یادآوری مداوم نقاط ضعف او یا مقایسه ی او با دیگران مطلقا ممنوع است، همه ی این اقدامات نتیجه معکوس دارد و کار را بد تر میکند، حتما صوت های تربیت کودک را گوش بدهید و از قانون تشویق و تنبیه بیان شده در صوت ها برای اقدامات مثبت و منفی فرزندتون استفاده کنید، ابتدا باید درخواستی که از کودک دارید به شکل شفاف، با ذکر دلایلی در حد سن او، و بدون پرخاشگری و تهدید بیان شود، بعد تشویق و تنبیه به شکلی که در صوت ها مطرح شده اجرا شود، تنبیه به معنای محروم کردن موقت کودک از چیز هایی است که برای او دوست داشتنیو خوشاینداند اما جزو نیاز های اساسی کودک هم نیستند، مثل تنقلات، بازی با گوشی و ... . کار هایی مثل داد زدن، تحقیر کودک، کتک زدن و ... تنبیه نیستند بلکه شکنجه و پرخاشگری بر علیه کودک اند. این اقدامات موجب میشوند روابط عاطفی مادر و فرزند آسیب ببیند، کودک با مادر لجبازی کند، به او نزدیک نشود و در عوض به افرادی بیرون از خانه اعتماد کند. اگر کودک توجه و محبت کافی را از مادر و پدر دریافت کند، کمتر دچار این مسائل میشود،راه درمان، دعوا کردن او و منع کردن او از این کار نیست، بلکه باید دقت کنید ببینید آن چه او از ارتباط با فرضا پسرخاله های خودش به دست می آورد دقیقا چیست؟که حاضر است برای به دست آوردن آن، چنین هزینه هایی را هم بپردازد، قطعا بخش مهمی از این نیاز او باید توسط والدین و در خانه برطرف شود... مثل نیاز به توجه، نیاز به بازی و ... از طرفی اگر احساس میکنید هم بازی های خوبی ندارد حتما از فرآیند "دوست یابی فعال" که در صوت های تربیت کودک مطرح شده استفاده کنید، سعی کنید خانواده هایی که در اطراف شما،در دوستان و آشنایان، سالم تر و مومن تر هستند و بچه های خوبی دارند را شناسایی کنید، رفت و آمد خودتان را با آن ها بیشتر کنید تا بچه ها با هم ، هم بازی و دوست شوند و تاثیرات دوستان بیشتر مثبت باشد. اگر چنان چه با وجود انجام این کار ها، همچنان برخی از مسائل باقی ماند، از مشاوره ی امین استفاده کنید تا با بررسی دقیق تر مسئله به شما راهکار ارائه دهند.ان شاالله موفق و موید باشید. 💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠 @hamsaranekhoob

#تعویض_خانه سلام وتشکر ازشمااستاد من یک همسر ومادر دوبچه سه ویک ساله هستم شش سال از زندگی مشترکم می گذرد.چندی پیش برای مهمانی از خانه خارج شدیم من کلید را روی در جا گذاشتم بعد دو روز فهمیدم طلاهایم نیست خانواده ام معتقدند باید خانتان را عوض کنید چون دزد شما را می‌شناسد و محلات بد هست وفقط طلا برده کاملا شناخت دارد می تواند بیاید و وسائل دیگر راهم ببرد،حالا من را راهنمایی کنید بااین وضعیت چه کنم؟خانواده ام یک هفته به همسرم مهلت داده اند تاخانه را عوض کند او هم می تواند این کار رابکند هر چند واقعا سخت است او حاضر به این کار نیست ودلیل می اورد.این خانه برای مادرشوهرم هست. 🌷#پاسخ_مشاورامین کانال تربیتی همسران خوب جناب آقای #سلیمانی_نسب. 🌺بسم الله الرحمن الرحیم🌺 🌺سلام علیکم🌺 گم شدن کلید نمی تواند دلیل مناسبی برای تعویض خانه باشد زیرا میتوان با عوض کردن قفل ها و نصب قفل های جدید و نو این مشکل را به طور کلی حل کرد مگر اینکه طبق گفته شما به خاطر محله بخواهید خانه را عوض کنید که این هم ربطی به گم شدن دسته کلید ندارد. اگر هم نظر خانواده شما این است که به خاطر اینکه منزل مادر شوهر هستید باید خانه را عوض کنید این هم دلیل مناسبی نمی باشد. در هر صورت شما خواهر محترم مراعات حال همسر خود را در اولویت قرار دهید و اگر ایشان راضی به تعویض خانه هستند اقدام کنید و الا اگر راضی نیستند سعی کنید خانواده خود را توجیه نمایید. موفق باشید.

#خواستگار ‹ 🌻ܢܼܚܚܩِ‌ࡆࡋࡋܣ‌ࡆࡋܝ‌ܥܩࡆࡍ߭‌ࡆࡋܝ‌َܥࡅ࡙ܝܩܢ🌻 › سلام و عرض ادب خدمت شما 🌹 بنده ۱۸ سالمه ودرخانواده نسبتا مذهبی بزرگ شدم ولی خودم تا جایی ک بتونم بیشتر موارد رو رعایت میکنم. حدود ۱۱ماه پیش پسر دایی بنده ازمن خاستگاری کردن ولی به خاطر ایکنه ایشون از( مشروبات استفاده میکنن وهیچ تمایلی ب ترک آن ندارن) من وخانواده جواب منفی دادیم .بعد ازخاستگاری رفت و آمد و تماس هر دوخانواده تقریبا قطع شد .خانواده من گفتن ک یک مدت فاصله اگه زیاد بشه شاید پسر داییم نسبت به این موضوع سرد تر میشن .البته این قطع رابطه دو طرفه بود الان هم هس ولی گاهی تلفنی باهم صحبت میکنیم ولی هنوز مثل قبل رفت و آمد نداریم وهمچنین طی مراسمات خانوادگی که هر دوخانواده بودن این سردی را ما اصلا از طرف پسر داییم حس نکردیم ایشون طی این ۱۰ ماه هر دفعه یکی از دایی های بنده رو واسته قرار میدادن تا باما صحبت کنن با اینکه من به خواهر ایشون گفتم ک تحت هیچ شرایطی جواب منفی من عوض نمیشه ولی بازم.... ایشون هر دفعه ک واسته میفرستن بعد از اون حرف وحدیث زیاد وهمچنین آرامش من هم ب هم میریزه😔 من از شما استاد بزرگوار میخوام ک کمکم کنید که چطوری با ایشون رفتار کنم که بفهمن من هیچ علاقه ای( به جز اینکه به عنوان پسر دایی هسن) به ایشون ندارم و نخواهم داشت.و ایشون منتظر من نباشن 🌷#پاسخ_مشاورامین کانال تربیتی همسران خوب جناب آقای #سلیمانی_نسب 🌺 بسم الله الرحمن الرحیم🌺 🌺سلام علیکم🌺 💐 جای بسی تبریک دارد که شما و خانواده تان تا این اندازه نسبت به معیارهای ازدواج آگاه هستید؛ و این که برای این موضوع تا این اندازه اهمیت قائلیدبسیار خوب و پسندیده است و یک قدم هم عقب نشینی نکنید. زیرا ازدواج شوخی بردار و بازیچه نیست. به مادرتان بگویید که به‌طور جدی و قاطعانه و برای یکبار و برای همیشه با برادر خود صحبت کنند و نظر منفی خود و شما را به آنها منتقل کنند . استفاده از مشروبات موضوعی نیست که بتوان در ازدواج از آن چشم پوشی کرد زیرا از ریشه کانون خانواده را متزلزل و ویران می‌کند زیرا فردی که اهل مشروبات است هیچ تعهدی نسبت به خود و خانواده خود و اطرافیان خود ندارد. موفق باشد .

#خانه سلام من مریم۲۲ساله ازمشهدوهمسرم۲۳سال دارند۴ساله عقدیم،طبقۀ بالاخونه مادرشوهرقراربودبشینیم ولی طی دعواهایی که خانواده همسرم بامن داشتندمن گفتم نمیام بالاالبته درورودی بالاازپایین جداست ولی همسرم تحت تاثیرحرف دیگرانه وتابخوام حرفی بزنم میگه حوصله ندارم ول کن ولی عاشقمه،نمیدونم برم اجاره یابالا،درضمن خانواده همسرم وضع مالیشون خوبه ومیخواهندوقف کنند،من ناراحتم از دستشون،پدرشوهرم گفتن ک اگربریم اجاره،خودش پولشو میده ولی میترسم بزنه زیرحرفش ویابعدطبقه بالاروبهم ندن وبرادرشوهرم که مجرده بره بالاوخونه نو روخراب کنه بارفیقاش،ویک دانگ بالاقباله منه،چکارکنم؟برم بالایااجاره 🌷#پاسخ_مشاورامین کانال تربیتی همسران خوب جناب آقای #سلیمانی_نسب 🌺 بسم الله الرحمن الرحیم 🌺 🌺سلام علیکم🌺 با شرایطی که شما با خانواده همسرتان دارید و نیز روحیاتی که شوهرتان دارد بهترین انتخابی که شما میتوانید داشته باشید این است که خانه مناسب و مستقلی را اجاره کنید. در حد امکان استقلال خود را نسبت به خانواده همسرتان حفظ کنید و از نظر مالی به آنها وابسته نباشید. در صورت اضطرار و اگر لازم و ضروری است و هیچ راهی وجود ندارد خانه‌ای رهن کنید که پول پیش بخواهد و اجاره کمتری نیاز داشته باشد و آن پول پیش را از پدر همسرتان بگیرید و نیاز به گرفتن اجاره ماهانه از ایشان نباشد ؛ و درباره طبقه بالایی منزل پدر همسرتان اگر مدرکی وجود دارد که یک دانگ آن قباله شماست پس دیگر جای نگرانی نیست و هزینه آن را پس اندازی برای خرید خانه قرار دهید. موفق باشید

#بداخلاقی_و_حاضر_جوابی_دختر_8_ساله سلام وقت بخیر بنده دو فرزند با فاصله ۲ سال و نیم دارم شاغل هستم فرزند اولم که دختر هم هست تازگی ها خیلی بداخلاق و گستاخ و حاضرجواب شده. با اینکه بخاطر اموزش مجازی پارسال ۹۰ درصد وقتم رو صرفش میکردم و الانم وقت زیادی صرقش میکنم ولی اون احترام و محبتی که باید به من داشته باشه رو نداره. ۸ سال داره و من دیگه نمیدونم چیکار کنم؟ 🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #بیات👇 🌸بسم الله الرحمن الرحیم 🌸 سلام و احترام خدمت شما خواهر عزیز 🍀مسئله دختر شما نیاز به بررسی دارد تا علت رفتارهای ایشان مشخص شود. زمانی که فضای منزل پرتنش باشد و یا اینکه فرزند ما زیاد مورد امر و نهی قرار بگیرد و مدام تذکر دریافت کند و یا اینکه به حالت پرخاش و عصبانیت با او رفتار شود در مقابل فرزند هم همین‌گونه رفتار می‌کند. پس اول باید به فضایی که برای فرزندمان فراهم کردیم توجه کنیم. ✨سعی کنید فضای منزل بدور از تنش باشد. ✨با همسر محترم همراه و هماهنگ باشید اگر اختلاف نظری هم دارید به دور از چشم بچه ها باشد. ✨از تذکر و گفتن های مکرر به دخترتان پرهیز کنید. ✨از سرزنش و یا مقایسه کردن با بقیه خودداری کنید. ✨رفتار خودتان صبورانه و با محبت و با آرامش باشد. ✨روی دوستان ایشان نظارت کنید. ✨فضای مجازی و استفاده از موبایل بر حسب تعریف قانون در منزل باشد. ✨رابطه عاطفی خود و دخترتان را تقویت کنید. مبادا به بهانه درس مدام با ایشان درگیر شود. اقتضای سن فرزندتان و شرایط تحصیل آنلاین را در نظر بگیرید و انتظار زیاد نداشته باشید. و در صورت لزوم مسئولیت درس و تکالیفش را به معلمش بسپارید و بخواهید که ایشان پیگیر باشد. در هر صورت مبادا رابطه عاطفی شما و فرزندتان خدشه وارد شود. 🦋پیشنهاد میکنم مجموعه های صوتی تربیت فرزند از "تولد تا 9 سالگی" و از "ده سالگی تا 19 سالگی" را از کانال تهیه و گوش کنید در امر تربیت نکات خوبی را به شما آموزش خواهد داد. 👌جهت بررسی بهتر میتوانید از مشاوران امین کمک بگیرید. موفق و مؤید باشید. 🌺 💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠 @hamsaranekhoob

#علاقه_یکطرفه سلام و وقت بخیر سوالی که ازتون دارم مربوط به خواهر ۱۶سالم میشه که مدتی طولانی هست که درگیر یک مسئله ی احساسی شده و به گفته ی خودش عاشق شده! و طرف مقابل هم پسر عمه ی بنده هست که ۲۳ سال سن داره...خواهرم به واسطه ی یکی از دخترهای فامیل این مسئله رو به پسرعمم گفته که من دوست دارم و...و ایشون هم گفتن که شما مثل خواهر منی و... با اینکه یک جورهایی رد شده ولی باز هم تمام فکر و ذکرش پیش اونه و چون فامیل هستیم میگه رفت و آمد ها باعث میشه نتونم فراموشش کنم... استاد خواهر من دختر پاکی هست اما پسر عمم اهل دوستی با دختر هاست و من این مسئله رو بارها به خواهرم گفتم اما باز حرف خودش رو میزنه...واقعا نمیدونم چه برخوردی بکنم خیلی نگرانشم،چیکار کنه فراموش بشه! 🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #بیات👇 🌸بسم الله الرحمن الرحیم 🌸 سلام و احترام خدمت شما 🍀معمولا این سن اوج غلیان احساسات دوره نوجوانی است و بعضا دلبستگی هایی صرفا احساسی و به دور از عقلانیت و پختگی لازم بوجود می‌آید. با توجه به شرایط فعلیِ خواهرتان ضمن درک احساساتش از هر گونه سرکوب و یا سرزنش کردن پرهیز کنید. و تلاش نکنید با ذکر نکات منفیِ پسر عمه؛ ایشان را از ذهن او بیرون کنید. با توجه به موقعیت احساسی که در آن قرار گرفته چه بسا نپذیرد و در مقام دفاع از او بر آید. 🍀بهتر است منطقی در این رابطه صحبت کنید. و بپرسید که این علاقه و دوست داشتن را تا کجا می‌خواهد داشته باشد؟ اگر برای یک عمر زندگی مدنظر هست آیا صرفا علاقه و درگیر شدن احساسات کافیست یا اینکه باید ابعاد دیگر را نیز در نظر گرفت و پختگی لازم را بدست آورد؟ ✨اگر تاثیر گذاری لازم را بر ایشان ندارید میتوانید از یک فرد اثر گذار مثل خاله یا دوست یا مربی و... کمک بگیرید. ✨کتاب‌های مناسب پیش از ازدواج را به ایشان معرفی و هدیه دهید. و یا اینکه مجموعه صوتی "انتخاب صحیح همسر" را در اختیارشان بگذارید تا با معیارهای صحیح ازدواج آشنا شوند. ✨توجه و محبت کافی را از خانواده به ویژه پدر و یا برادر دریافت کند که خلأ عاطفی نداشته باشند. ✨حتی الامکان از رفت و آمد با خانواده عمه برای مدتی دوری کنید. و یا بسیار محدود باشد. در واقع برنامه ریزی شده باشد که کمتر با یکدیگر برخورد داشته باشند. ✨سعی کنید اوقات فراغت ایشان پر باشد از این لحاظ که با دوستان مومن و با تقوا ارتباط بگیرند. در کارهای گروهی فرهنگی شرکت کنند. به نحوی که کمتر زمینه فکر کردن به او را داشته باشند. 👌وقتی آگاهی بخشی به نحو احسن انجام شود و با ادبیات محبت آمیز و با منطق صحبت شود به مرور زمان از فکر ایشان بیرون می‌آید. موفق و مؤید باشید. 🌺 💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠 @hamsaranekhoob

#حروف_ابجد_زوجین سلام. محاسبه ی حروف ابجد زوجین برای کفویت در ازدواج چقدر صحیح و توصیه شده است؟ 🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #بیات👇 🌸بسم الله الرحمن الرحیم 🌸 سلام و احترام خدمت شما خواهر گرامی در امر ازدواج کارهایی از قبیل فال و تعیین حروف ابجد و... اعتبار عقلی و شرعی ندارد. و توصیه ای در این رابطه وارد نشده است. چگونه می‌توان از این طریق به روحیات طرف مقابل جهت شناخت ازدواج پی برد؟! آنچه که بسیار بر آن توصیه شده است این است که دختر و پسر برای شناخت کامل از یکدیگر بر اساس پروسه صحیح خواستگاری پیش روند و با کمک عقل و همچنین مشورت گرفتن و تحقیقات کامل و کافی به شناخت لازم برسند. و کفویت لازم را بر حسب معیارهای اصلی(در اولویت) و فرعی بررسی کنند. 🦋پیشنهاد میکنم مجموعه انتخاب صحیح همسر را از کانال تهیه و گوش کنید تا با پروسه صحیح خواستگاری آشنا شوید. موفق و مؤید باشید. 🌺 💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠 @hamsaranekhoob

پخش زنده کلاس هنر مرد بودن در تعامل با همسر، تا دقایقی دیگر 👇 #همینجا