بچه‌ها توی موکب‌ها دنبال غذا نباشید کلا. اگه شلوغ باشه نوبت شما نمی‌شه، بشه هم غذا تموم شده. اگه خلوت باشه هم اصلا غذا نمی‌دن شربت و آب و چاییه.

بعد از امام رضا باحالترین مشهدی‌ای که دیدم:

یعنی مسائل عشقی همه جا جریان داره

من حسودم؟ حالا یکی دوبار پا گذاشتم رو دنباله چادر عروس‌های توی حرم و توی عکس‌های عشقولانه‌شون پریدم دلیل می‌شه؟ وا.

بچه‌ها کاری نیست که هرروز ویدئوهای آشپزی شمالی‌ها رو ببینی و بهت پول بدن؟

بریم برای چشیدن غم دیگه‌ای که از انتقامش فقط شعارشو خواهیم شنید.

از قسمت‌های سخت این اتفاقات برای من و کسایی که در شهرهای کوچیکی زندگی می‌کنن اینه که چند وقت یک‌بار در معرض خبرهای ناراحت‌کننده‌ی این شکلی قرار می‌گیریم، عصبانی می‌شیم، نمی‌دونیم الان باید چیکار کنیم و در نهایت می‌فهمیم عه! بازم باید زندگی عادی رو از سر بگیریم... و قادر به انجام حداقلی‌ترین کار برای هضم غم و خشممون نیستیم. یعنی این حرم جمع‌شدنا و اجتماع‌های مردمی‌ هم نداریم(:

بچه‌ها من از زندگی در آخرالزمان مثل حیوان وفادار می‌ترسم. خداحافظ.