eitaa logo
حرم
2.6هزار دنبال‌کننده
9.9هزار عکس
6.5هزار ویدیو
632 فایل
❤﷽❤️ 💚کانال حرم 🎀دلیلی برای حال خوب معنوی شما🎀 @haram110 ✅️لینک کانال جذاب حرم https://eitaa.com/joinchat/2765357057Cd81688d018 👨‍💻ارتباط با ادمین @haram1
مشاهده در ایتا
دانلود
حرم
🌷بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم🌷 💠 #هزار و یک #داستان از #زندگانی #امیرالمؤمنین علی علیه السلام
🌷بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم🌷 💠 و یک از علی علیه السلام 💠 🔹 🔹 🌼 ؟ 🌼 از رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم سؤال كردند: يا رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم بهترين افراد كيست؟ حضرت فرمود: بهترين آنها، و پرهيزگارترين آنها، و با فضيلت ترين آنها و نزديكترين آنها به بهشت كسي است كه به من نزديكتر بوده و پرهيزگارتر و نزديكتر به من نيست مگر علي بن ابيطالب. [۷۰]. 🌼 🌼 مطابق روايات متواتر كه از طريق شيعه و سني، نقل شده اين آيه [۷۱] در شأن امير مؤمنان (عليه السلام) نازل شده و دليل ولايت و رهبري علي (عليه السلام) بعد از پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم است و اين آيه هنگامي نازل شد كه علي (عليه السلام) در مسجد مشغول نماز بود آنگاه فقيري به مسجد آمد و از حاضرين در مسجد تقاضاي كمك كرد، كسي چيزي به او نداد، حضرت علي (عليه السلام) در حال ركوع بود، با انگشت كوچك دست راستش اشاره كرد، سائل نزديك آمد و انگشتر را از دست علي (عليه السلام) بيرون آورد، به اين ترتيب آن حضرت در ركوع نماز، انگشترش را به عنوان زكات (صدقه مستحبي) به فقير داد، و آيه انما وليكم الله و رسوله و الذين آمنوا الذين يقيمون الصلوة و يؤتون الزكوة و هم راكعون در ستايش امام علي (عليه السلام) نازل شد [۷۲]. در تاريخ آمده، اين انگشتر يكي از مشركان بنام مروان بن طوق بوده، امام علي (عليه السلام) هنگامي كه در جنگ، بر او پيروز شد و او را به هلاكت رسانيد انگشتر او را به عنوان غنائم جنگي از دست او بيرون آورد، و به حضور رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم آورد، پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم دستور داد تا علي (عليه السلام) از ميان غنائم، آن انگشتر را براي خود بردارد. [۷۳]. برو اي گداي مسكين در خانه علي زن كه نگين پادشاهي دهد كه از كرم، گدا را [۷۴]. 📚منابع: [۷۱] سوره مائده، آيه ۵۵. [۷۲] غاية المرام، تعداد ۴۲ حديث از طريق اهل تسنن و ۱۹ حديث از طريق شيعه وارد شده است، در مورد اينكه آيه فوق در شأن، علي (عليه السلام) نازل شده است. [۷۳] وقايع الايام، ص ۶۲۷. [۷۴] شهريار.