👊هرگاه سوره تبّت را خواندید، ابولهب را لعنت کنید عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: إِذَا قَرَأْتُمْ تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ، فَادْعُوا عَلَى أَبِي لَهَبٍ، فَإِنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِالنَّبِيِّ صلّی الله علیه و آله، وَ بِمَا جَاءَ بِهِ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ. (وسائل الشيعة، ج‏6، ص73 به نقل از ثواب الاعمال) حضرت صادق علیه السلام فرمود: هرگاه سوره تبّت را خواندید، ابولهب را لعنت کنید، زیرا او از کسانی بود که رسول خدا صلّی الله علیه و آله و آورده او از جانب خدا را تکذیب نمود. ✅ پس سوره تبّت را همین الان بخوانید: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ‏.  تَبَّتْ يَدا أَبي‏ لَهَبٍ وَ تَبَّ (1)  ما أَغْنى‏ عَنْهُ مالُهُ وَ ما كَسَبَ (2)  سَيَصْلى‏ ناراً ذاتَ لَهَبٍ (3) وَ امْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ (4) في‏ جيدِها حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ (5) و بگویید: «اللهم العن أبالَهَب» ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»

🗣🌺🗣 سلام و صلوات بر رسول خدا صلّی الله علیه و آله، منقول از حضرت رضا علیه السلام «السَّلَامُ عَلَى رَسُولِ اللهِ، السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا حَبِيبَ اللهِ، السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا صَفْوَةَ اللهِ، السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَمِينَ اللهِ، أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ نَصَحْتَ لِأُمَّتِكَ وَ جَاهَدْتَ فِي سَبِيلِ اللهِ وَ عَبَدْتَهُ مُخْلِصاً حَتَّى أَتَاكَ الْيَقِينُ، فَجَزَاكَ اللهُ أَفْضَلَ مَا جَزَى نَبِيّاً عَنْ أُمَّتِهِ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ أَفْضَلَ مَا صَلَّيْتَ عَلَى إِبْرَاهِيمَ وَ آلِ إِبْرَاهِيمَ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيد». (کامل الزّیارات، ص18) ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»

🗣💎❤️ صلوات بر رسول خدا صلّی الله علیه وآله به نقل از حضرت عسکری علیه السلام این صلوات را به نیابت از مولایمان، حضرت صاحب الزّمان علیه السلام به روح رسول خدا صلّی الله علیه و آله تقدیم نماییم: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ كَمَا حَمَلَ وَحْيَكَ وَ بَلَّغَ رِسَالَاتِكَ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ كَمَا أَحَلَّ حَلَالَكَ وَ حَرَّمَ حَرَامَكَ وَ عَلَّمَ كِتَابَكَ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ كَمَا أَقَامَ الصَّلَاةَ وَ أَدَّى الزَّكَاةَ وَ دَعَا إِلَى دِينِكَ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ كَمَا صَدَقَ بِوَعْدِكَ وَ أَشْفَقَ مِنْ وَعِيدِكَ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ كَمَا غَفَرْتَ بِهِ الذُّنُوبَ، وَ سَتَرْتَ بِهِ الْعُيُوبَ، وَ فَرَّجْتَ بِهِ الْكُرُوبَ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ كَمَا دَفَعْتَ بِهِ الشَّقَاءَ، وَ كَشَفْتَ بِهِ الْعَمَاءَ، وَ أَجَبْتَ بِهِ الدُّعَاءَ، وَ نَجَّيْتَ بِهِ مِنَ الْبَلَاءِ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ كَمَا رَحِمْتَ بِهِ الْعِبَادَ، وَ أَحْيَيْتَ بِهِ الْبِلَادَ، وَ قَصَمْتَ بِهِ الجَبَابِرَةَ، وَ أَهْلَكْتَ بِهِ الْفَرَاعِنَةَ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ كَمَا أَضْعَفْتَ‏ بِهِ الْأَمْوَالَ، وَ حَذَّرْتَ بِهِ مِنَ الْأَهْوَالِ، وَ كَسَّرْتَ بِهِ الْأَصْنَامَ، وَ رَحِمْتَ بِهِ الْأَنَامَ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ كَمَا بَعَثْتَهُ بِخَيْرِ الْأَدْيَانِ، وَ أَعْزَزْتَ بِهِ الْإِيمَانَ، وَ تَبَّرْتَ بِهِ الْأَوْثَانَ، وَ عَصَمْتَ بِهِ الْبَيْتَ الْحَرَامَ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ الطَّاهِرِينَ الْأَخْيَارِ، وَ سَلَّمَ تَسْلِيماً.» (بحارالأنوار، ج94، ص73-74 به نقل از جمال الاسبوع) ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»

😷💎😷 استحباب روزه روز 17 ربیع الأوّل 1) مرحوم سید بن طاووس در اقبال الاعمال می نویسد: از ائمه علیهم السلام روایت شده است که فرمودند: هرکس روز هفدهم ربیع الاول که روز میلاد سیّد ما، رسول الله صلّی الله علیه وآله می باشد، روزه بگیرد، برای او روزه یک سال نوشته می شود. (بحارالأنوار، ج98، ص358-359 به نقل از اقبال الاعمال) 2) ابواسحاق عُرَیضی می گوید: در قلبم افتاد که چه ایّامی از سال روزه گرفته شود. لذا قصد کردم نزد حضرت هادی علیه السلام بروم. حضرت در منطقه بِصَریا بودند. این امر را به هیچکس نگفتم. نزد حضرت رفتم، وقتی مرا دید فرمود: ای ابواسحاق، آمدی از من از ایامی سؤال نمایی که در آن ایام روزه گرفته می شود. آن ها چهار روز می باشند: روز بیست و هفتم رجب که خداوند رسولش صلّی الله علیه وآله را بر خلقش مبعوث نمود، روز میلاد رسول خدا صلّی الله علیه وآله که هفدهم ربیع الاول است، روز بیست و پنجم ذی القعده که روز گسترده شدن زمین از زیر کعبه است، و روز غدیر که رسول خدا صلّی الله علیه وآله برادرش علی علیه السلام را به عنوان پرچم هدایت برای مردم و امام بعد از خودش اقامه کرد. عرض کردم: فدایت شوم، راست فرمودی، من به همین منظور آمده بودم. شهادت می دهم که تو حجّت خدا بر خلقش می باشی. (تهذيب‏الأحكام، ج4،ص305- 306) 3) از صادقَین علیهماالسلام در فضلیت روزه چهار روز از ایّام سال روایت وارد شده است. آن چهار روز عبارتند از: روز هفدهم ربیع الاول که روز ولادت رسول خدا صلّی الله علیه وآله می باشد. هرکس این روز را روزه بگیرد، خداوند روزه شصت سال را برای وی می نویسد ؛ روز بیست و هفتم رجب که روزی است که رسول خدا صلّی الله علیه وآله در آن روز مبعوث شد. هرکس این روز را روزه بگیرد، روزه اش معادل کفّاره شصت ماه خواهد بود ؛ روز بیست و پنجم ماه ذی القعده که در آن، زمین گسترده شده است ؛ و روز غدیر که رسول خدا صلّی الله علیه وآله، حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام را به امامت نصب کرد. (وسائل ‏الشيعة، ج10، ص456به نقل از الْمُقْنِعَة) 4) مرحوم شیخ مفید در مسارّالشّیعۀ درباره روز هفدهم ربیع الاول می نویسد: این روز، روز میلاد رسول خدا صلّی الله علیه وآله است، و صالحین از آل محمد علیهم السلام از زمان های قدیم، این روز را بزرگ داشته، حقّش را شناخته، و حرمتش را مراعات می کرده اند و آن روز را روزه می گرفته اند. (وسائل ‏الشيعة، ج10، ص456/ مسارّالشیعه، ص50) ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»

🗣💎 ذکر درخواست پاداش برای رسول خدا صلّی الله علیه و آله روایت است که هرکس هر روز چنین بگوید: «جَزَى اللهُ مُحَمَّداً صَلّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ عَنَّا مَا هُوَ أَهْلُهُ» خداوند هفتاد کاتب را می‌گمارد تا برای او تا روز قیامت حسنات بنویسند. (بحار الأنوار، ج‏87، ص7به نقل از مصباح کفعمی) ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»

🌺🌺🌺 لزوم بزرگداشت میلاد رسول خدا صلّی الله علیه و آله مرحوم محدث قمی در وقایع الایام می نویسد: سيد بن طاووس در اقبال شرحى از لزوم تعظيم روز هفدهم ربیع الاول ذكر نموده و فرموده كه من يافتم طائفه نصارى و جمعى از مسلمين را كه تعظيم بزرگى از روز ولادت عيسى عليه السلام مى ‏نمايند و تعجب كردم كه چگونه مسلمانان قانع شدند كه روز مولود پيغمبرشان كه اعظم از همه پيغمبران است به اين مرتبه از تعظيم باشد كه ادون از تعظيم نصارى است مولد عيسى عليه السلام را. (وقایع الایام ، ص 222/مفاتیح الجنان ، اعمال روز هفدهم ربیع الاول) ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»

🙏🌺 دو رکعت «نماز هدیّه» به رسول خدا صلّی الله علیه و آله به نیابت از مولایمان، حضرت صاحب الزّمان علیه السلام مرحوم سیّد بن طاووس در کتاب جمال الاسبوع، از یکی از معصومین علیهم السلام روایت می کند که فرمود: کسی که ثواب نماز خود را برای رسول خدا صلّی الله علیه و آله، و امیرالمؤمنین علیه السلام و اوصیاء بعد از او علیهم السلام قرار دهد، خداوند ثواب نماز او را بسیار بسیار می گرداند تا نفسش قطع شود. در آن حال(یعنی قبل از جان دادن) به او می گویند: ای فلانی، الطاف تو و هدیه تو به ما، هم اکنون برای تو مفید خواهد بود. امروز، روز جبران کردن و پاداش دادن به توست. دلت خوش و چشمت روشن باد برای آنچه خداوند برای تو آماده نموده است، و گوارایت باد آنچه به آن رسیدی. راوی سؤال می کند: انسان چگونه می تواند، نمازش را هدیه نماید؟ حضرت می فرمایند: نیّت کند که ثواب نمازش را برای رسول خدا صلّی الله علیه و آله قرار دهد، و اگر امکان داشت علاوه بر 50 رکعت نماز(یعنی نمازهای واجب و نافله آنها)، حتی اگر یک نماز دو رکعتی هم باشد، بخواند و هر روز به یکی از این بزرگواران هدیه نماید. طریقه خواندن این نماز 2 رکعتی بدین گونه است: هر دو رکعت این نماز را با یک یا سه یا هفت تکبیر شروع کن. در همه رکوع ها و سجده ها، بعد از ذکر تسبیح، سه بار بگو: «صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ» و بعد از سلام نماز چنین بگو: «اللَّهُمَّ أَنْتَ السَّلَامُ وَ مِنْكَ السَّلَامُ، يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ الْأَخْيَارِ، وَ أَبْلِغْهُمْ مِنِّي أَفْضَلَ التَّحِيَّةِ وَ السَّلَامِ. اللَّهُمَّ إِنَّ هَذِهِ الرَّكَعَاتِ هَدِيَّةٌ مِنِّي إِلَى عَبْدِكَ وَ نَبِيِّكَ وَ رَسُولِكَ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ سَيِّدِ الْمُرْسَلِينَ، اللَّهُمَّ فَتَقَبَّلْهَا مِنِّي وَ أَبْلِغْهُ إِيَّاهَا عَنِّي، وَ أَثِبْنِي عَلَيْهَا أَفْضَلَ أَمَلِي وَ رَجَائِي فِيكَ وَ فِي نَبِيِّكَ عَلَيْهِ السَّلَامُ وَ وَصِيِّ نَبِيِّكَ وَ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ ابْنَةِ نَبِيِّكَ،‏ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ سِبْطَيْ نَبِيِّكَ، وَ أَوْلِيَائِكَ مِنْ وُلْدِ الْحُسَيْنِ علیهمُ السّلام، يَا وَلِيَّ الْمُؤْمِنِينَ، يَا وَلِيَّ الْمُؤْمِنِينَ، يَا وَلِيَّ الْمُؤْمِنِين!»‏ (جمال الأسبوع، ص16-17) ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»

🙏💎🙏  «نماز هدیّه» به حضرت صادق علیه السلام به نیابت از مولایمان، حضرت صاحب الزّمان علیه السلام مرحوم سیّد بن طاووس در کتاب جمال الاسبوع، از یکی از معصومین علیهم السلام روایت می کند که فرمود: کسی که ثواب نماز خود را برای رسول خدا صلّی الله علیه و آله، و امیرالمؤمنین علیه السلام و اوصیاء بعد از او علیهم السلام قرار دهد، خداوند ثواب نماز او را بسیار بسیار می گرداند تا نفسش قطع شود. در آن حال(یعنی قبل از جان دادن) به او می گویند: ای فلانی، الطاف تو و هدیه تو به ما، هم اکنون برای تو مفید خواهد بود. امروز، روز جبران کردن و پاداش دادن به توست. دلت خوش و چشمت روشن باد برای آنچه خداوند برای تو آماده نموده است، و گوارایت باد آنچه به آن رسیدی. راوی سؤال می کند: انسان چگونه می تواند، نمازش را هدیه نماید؟ حضرت می فرمایند: نیّت کند که ثواب نمازش را برای رسول خدا صلّی الله علیه و آله قرار دهد، و اگر امکان داشت علاوه بر 50 رکعت نماز(یعنی نمازهای واجب و نافله آنها)، حتی اگر یک نماز دو رکعتی هم باشد، بخواند و هر روز به یکی از این بزرگواران هدیه نماید.طریقه خواندن این نماز بدین گونه است: 2 رکعت نماز بخوان. هر رکعت از این نماز را با یک یا سه یا هفت تکبیر شروع کن. در همه رکوع ها و سجده ها، بعد از ذکر تسبیح، سه بار بگو: «صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ» و بعد از سلام نماز چنین بگو: «اللَّهُمَّ أَنْتَ السَّلَامُ، وَ مِنْكَ السَّلَامُ، يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ الْأَخْيَارِ، وَ أَبْلِغْهُمْ مِنِّي أَفْضَلَ التَّحِيَّةِ وَ السَّلَامِ» پس اگر نماز را به حضرت صادق علیه السلام هدیه می کنی، چنین بگو: «اللَّهُمَّ إِنَّ هَاتَيْنِ الرَّكْعَتَيْنِ هَدِيَّةٌ مِنِّي إِلَى عَبْدِكَ وَ ابْنِ عَبْدِكَ، وَ وَلِيِّكَ وَ ابْنِ وَلِيِّكَ، سِبْطِ نَبِيِّكَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیه السلام. اللَّهُمَّ فَتَقَبَّلْهُمَا مِنِّي، وَ أَبْلِغْهُ إِيَّاهُمَا، وَ أَثِبْنِي عَلَيْهِمَا أَفْضَلَ أَمَلِي وَ رَجَائِي فِيكَ وَ فِي نَبِيِّكَ وَ وَلِيِّكَ وَ ابْنِ وَلِيِّكَ، يَا وَلِيَّ الْمُؤْمِنِينَ، يَا وَلِيَّ الْمُؤْمِنِينَ، يَا وَلِيَّ الْمُؤْمِنِين».‏ (جمال الأسبوع، ص16-19) ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»

🗣 زیارت حضرت صادق علیه السلام 1) مرحوم علامه مجلسی زیارت شریفی را به نقل از مرحوم سید بن طاووس برای حضرت صادق علیه السلام نقل می کند که خواندن این زیارت به نیابت از مولایمان حضرت مهدی علیه السلام در روز ولادت حضرت صادق علیه السلام توصیه می شود: «السَّلَامُ عَلَى الصَّادِقِ بْنِ الصَّادِقِينَ، وَ أَبِي الصَّادِقِينَ، حُجَّةِ اللَّهِ وَ ابْنِ حُجَّتِهِ عَلَى الْعَالَمِينَ، الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ، خَلِيفَةِ مَنْ مَضَى، وَ أَبِي سَادَةِ الْأَوْصِيَاءِ، وَ كَنِيِّ سِبْطِ نَبِيِّ الْهُدَى، السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا مَوْلَايَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى الْإِمَامِ الْمَهْدِيِّ، وَ الرَّاعِي الْمُؤَدِّي، وَصِيِّ الْأَوْصِيَاءِ، وَ إِمَامِ الْأَتْقِيَاءِ، عَلَمِ الدِّينِ، النَّاطِقِ بِالْحَقِّ الْيَقِينِ، وَ غِيَاثِ الْمُسْلِمِينَ، وَ أَبِي الْيَتَامَى وَ الْمَسَاكِينِ، جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْإِمَامِ الْعَالِمِ، وَ الْقَاضِي الْحَاكِمِ، الْعَارِفِ الْمُرْتَضَى، وَ الدَّاعِي إِلَى الْهُدَى، مَنْ أَطَاعَهُ اهْتَدَى، وَ مَنْ صَدَّ عَنْهُ غَوَى، اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَيْهِ كَمَا عَمِلَ بِرِضَاكَ، وَ نَصَحَ لِأَوْلِيَائِكَ، وَ رَؤُفَ بِالْمُؤْمِنِينَ، وَ غَلُظَ عَلَى الْكَافِرِينَ وَ الْمُنَافِقِينَ، وَ عَبَدَكَ حَتَّى أَتَاهُ الْيَقِينُ، شَرَعَ فِي أَوْلِيَائِكَ السُّنَنَ، وَ أَظْهَرَ فِيهِمُ الْعِلْمَ، وَ أَعْلَنَ وَ عَطَّلَ الْبِدَعَ، وَ أَحْيَا الدِّينَ وَ نَفَعَ، اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَيْهِ، وَ اجْزِهِ عَنَّا أَفْضَلَ الْجَزَاءِ بِمَا أَحْيَا مِنْ سُنَّتِكَ، وَ أَقَامَ مِنْ دِينِكَ، وَ سَارَعَ إِلَى رِضَاكَ، وَ عَمِلَ بِتَقْوَاكَ، وَ أَخْرَجَنَا مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ خَيْرَ جَزَاءِ الْمَجْزِيِّينَ، وَ أَبْلِغْهُ أَفْضَلَ دَرَجَاتِ الْعُلَى فِي مَقَامِ آبَائِهِ الْأَعْلَى، وَ ضَاعِفْ لَهُ الرِّضَا، وَ حَيِّهِ مِنَّا بِالتَّحِيَّةِ وَ السَّلَامِ، وَ السَّلَامُ عَلَيْهِ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ.» (بحارالأنوار، ج102، ص224-225 به نقل از فلاح السائل) 2) جناب عثمان بن سعید عَمروی، و جناب ابوالقاسم بن روح نوبختی، دو نائب خاصّ حضرت ولیّ عصر علیه السلام، حضرت صادق علیه السلام را بدین گونه زیارت نمودند: «السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا مَوْلَايَ وَ ابْنَ مَوْلَايَ وَ أَبَا مَوَالِيَّ، وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَكَاتُهُ. السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا شَهِيدَ دَارِ الْفَنَاءِ وَ زَعِيمَ دَارِ الْبَقَاءِ، إِنَّا خَالِصَتُكَ وَ مَوَالِيكَ، وَ نَعْتَرِفُ بِأُولَاكَ وَ أُخْرَاكَ. فَاشْفَعْ لَنَا إِلَى مُشَفِّعِكَ اللهِ تَعَالَى رَبِّنَا وَ رَبِّكَ، فَمَا خَابَ عَبْدٌ قَصَدَ بِكَ رَبَّهُ، وَ أَتْعَبَ فِيكَ قَلْبَهُ، وَ هَجَرَ فِيكَ أَهْلَهُ وَ صَحْبَهُ، وَ اتَّخَذَكَ وَلِيَّهُ وَ حَسَبَهُ، وَ السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَكَاتُهُ». (بحار الأنوار، ج‏100، ص211) 3) در مقابل قبر حضرت صادق علیه السلام بگو: «السَّلَامُ عَلَى الْإِمَامِ الصَّادِقِ، مُبَيِّنِ الْمُشْكِلَاتِ، وَ مُظْهِرِ الْحَقَائِقِ، المُفْحِمِ بِحُجَّتِهِ كُلَّ نَاطِقٍ، مُخْرِسِ أَلْسِنَةِ أَهْلِ الْجِدَالِ، مُسَكِّنِ الشَّقَاشِقِ، الْعَلِيمِ عِنْدَ أَهْلِ الْمَغَارِبِ وَ الْمَشَارِقِ، جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ علیهمَاالسَّلامُ» (المزار الکبیر، ص106) ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»

✅ پاداش زیارت حضرت صادق علیه السلام  حضرت صادق علیه السلام  فرمود: هرکس مرا زیارت کند، گناهانش آمرزیده می ‌شود و فقیر نمی ‌میرد. (بحار الأنوار، ج‏100، ص145 به نقل از تهذیب الاحکام) حضرت عسکری علیه السلام  فرمود: هرکس حضرت صادق علیه السلام  را زیارت کند، از (درد) چشم شکایت نمی‌ کند، و بیماری طولانی مدّت به او نمی ‌رسد، و مبتلا (به بیماری) از دنیا نمی ‌رود. (بحار الأنوار، ج‏100، ص145 به نقل از تهذیب الاحکام) ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»

🙏 صلوات بر حضرت ‌صادق علیه السلام ‏ منقول از حضرت‌ عسکری علیه السلام «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ، خَازِنِ الْعِلْمِ، الدَّاعِي إِلَيْكَ بِالْحَقِّ، النُّورِ الْمُبِينِ. اللَّهُمَّ وَ كَمَا جَعَلْتَهُ مَعْدِنَ كَلامِكَ وَ وَحْيِكَ، وَ خَازِنَ عِلْمِكَ، وَ لِسَانَ تَوْحِيدِكَ، وَ وَلِيَّ أَمْرِكَ، وَ مُسْتَحْفِظَ دِينِكَ، فَصَلِّ عَلَيْهِ أَفْضَلَ مَا صَلَّيْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَصْفِيَائِكَ وَ حُجَجِكَ، إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ». (مصباح المتهجد، ج‏1، ص403) ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»

🌱مولایت به عهد خود وفا کرد 1️⃣ ابوبصیر می گوید: همسایه ای داشتم که به سبب پیروی از سلطان به ثروتی رسیده بود و آن را وسیله ای برای آراستگی خود قرار داده بود و گروه هایی را جمع می کرد و شراب می خورد و مرا اذیت می کرد. چند بار شکایتش را نزد خودش بردم اما دست بر نداشت و چون پافشاری کردم گفت: ای مرد، من مردی گرفتارم و تو مردی اهل بخششی، اگر مرا به مولای خود معرفی کنی امیدوارم که خدا مرا بوسیله تو نجات دهد. سخن او به دلم نشست وقتی به محضر امام صادق علیه السلام رسیدم حال او را برای آن حضرت بیان کردم. فرمود: وقتی به کوفه برگشتی آن مرد به سراغ تو خواهد آمد، به او بگو جعفر بن محمد می گوید: تو آنچه را که انجام می دهی رها کن، من هم بهشت را نزد خدا برای تو ضمانت می کنم. وقتی به کوفه برگشتم آن مرد هم از جمله کسانی بود که نزد من آمد، او را نگه داشتم تا همه رفتند و منزلم خالی شد. پس گفتم ای مرد، همانا تو را نزد امام صادق علیه السلام یاد کردم، ایشان فرمود: او را سلام برسان و به او بگو: اگر آنچه را که انجام می دهد رها کند، نزد خدا بهشت را برایش تضمین می کنم. پس به گریه افتاد سپس گفت: تو را به خدا آیا جعفر (بن محمد) این مطلب را به تو گفت؟! سوگند یاد کردم که آنچه را که گفتم آن حضرت فرمود. پس گفت: همین مرا بس است و گذشت. تا اینکه بعد از گذشت روزگاری نزد من آمد و مرا صدا زد، ناگهان دیدم پشت در خانه اش برهنه است، گفت: ای ابابصیر چیزی در خانه ام نبود، مگر آنکه آن را بیرون ریختم و اینک اینگونه ام که می بینی؛ پس من نزد برادرانم رفتم و چیزی که او را بپوشاند برای او جمع کردم. سپس روزهای کمی گذشت تا کسی را نزد من فرستاد که همانا من بیمارم، نزد من بیا. پس برای اینکه او را معالجه کنم نزد او رفت و آمد می کردم تا اینکه وقت مرگ او فرا رسید. نزد او نشسته بودم که در حال جان دادن بود، پس بیهوش شد سپس به هوش آمد و گفت: ای ابابصیر! مولای تو به عهد خود وفا کرد، سپس از دنیا رفت. گذشت تا اینکه در ایام حج نزد امام صادق علیه السلام اذن ورود خواستم. در ابتدای ورودم به داخل اطاق در حالیکه یکی از دو پایم در صحن خانه و پای دیگرم در دالان اطاق بود، آن حضرت فرمودند: ای ابابصیر! ما به وعده ای که به دوستت داده بودیم، وفا کردیم. 2️⃣ علی بن حمزه گوید: دوستی داشتم که از کاتبان دستگاه بنی امیه بود. پس به من گفت: از حضرت صادق علیه السلام برای من اجازه ملاقات بگیر. من برای او اجازه ملاقات خواستم، حضرت اجازه دادند. وی پس از ورود سلام کرد و نشست و سپس گفت: فدایت شوم، من در دیوان این قوم (بنی امیه) هستم و از مال و منال آنها به ثروت فراوانی رسیده ام و حقوقی که به این مال تعلق می گیرد، نپرداخته ام. امام صادق علیه السلام فرمود: اگر بنی امیه کسی را نمی یافتند که برای آنها بنویسد و خراج و مالیات بگیرد و از آنها دفاع کند و در جماعتشان حاضر شود، هرگز حق ما را سلب نمی کردند و اگر مردم آنها را و آنچه در اختیار آنهاست، ترک می کردند، آنها جز آنچه که در دست داشتند، چیزی نمی یافتند. پس آن جوان گفت: فدایت شوم آیا برای من راه نجاتی هست؟ حضرت فرمود: اگر بگویم انجام می دهی؟ گفت: آری انجام می دهم. حضرت فرمود: پس آنچه از دستگاه آنان به دست آورده ای، رها کن، به هر یک از صاحبان اموال غصب شده که آنها را می شناسی، مالشان را باز گردان و اگر نمی شناسی، از جانب آنها صدقه بده و من در پیشگاه خدای عزوجل بهشت را برایت تضمین می کنم. آن جوان پس از سکوتی طولانی به آن حضرت گفت: فدایت شوم، انجام می دهم. راوی گوید: آنگاه جوان همراه ما به کوفه بازگشت و از تمام آنچه روی زمین داشت حتی لباسهایی که بر تنش بود، دست شست. پس مالی را به او دادم و برایش لباسی خریدم و نفقه ای برایش فرستادم. چند ماهی نگذشت که آن جوان مریض شد و ما به عیادتش می رفتیم. روزی بر او وارد شدم که در حال احتضار بود، چشمانش را گشود و به من گفت: ای علی! سوگند به خدا که مولای تو به وعده ای که به من داده بود وفا کرد و سپس مرد و ما متولی کفن و دفن او شدیم. وقتی به حضور حضرت صادق علیه السلام رسیدم. ایشان چون به من نظر کرد فرمود: ای علی! سوگند به خدا ما به وعده ای که به دوستت دادیم وفا کردیم. گفتم: به خدا سوگند راست می گویی، فدایت شوم. سوگند به خدا او هنگام مرگش همین را به من گفت. 📗المحجة البیضاء، ج۴، ص۲۶۳ 📗وسایل الشیعه، ج۱۲، ص۱۴۵ ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»