📚کتاب #تاریخ_بیهقی
🖌 نویسنده #ابوالفضل_بیهقی
📝 تصحیح #علی_اکبر_فیاض
درباره کتاب:
تاریخ بیهقی یا «تاریخ مسعودی» نام کتابی¬ست نوشته¬ی «ابوالفضل بیهقی»، که موضوع اصلی آن تاریخ پادشاهی «مسعود غزنوی» پسر سلطان «محمود غزنوی»ست. این کتاب علاوه بر تاریخ غزنویان، قسمت هایی درباره تاریخ صفاریان، سامانیان و دوره پیش از پادشاهی «محمود غزنوی» دارد. نسخه اصلی کتاب حدود ۳۰ جلد بوده، که به دستور سلطان «مسعود» بخش زیادی از آن از بین رفته است. و از این کتاب امروزه مقدار کمی (حدود پنج مجلد) بر جای مانده است. برخی این کتاب را «تاریخ ناصری» نامیده اند، از جمله: «ابن فندق بیهقی» که در سال ۴۹۰ ه. ق. در منطقه «بیهق» به دنیا آمده، و بسیاری دیگر پس از او. برای این نام گذاری دو احتمال است: نخست به اعتبار لقب «سبکتگین» (پدر محمود غزنوی)، که «ناصرالدین» است، و کتاب تاریخ خاندان و فرزندان و فرزندزادگان وی بوده، و دیگر این که لقب سلطان مسعود که «ناصرالدین الله» بوده است. به هر حال کتاب به نامهای دیگری نیز خوانده می شده، از جمله: «تاریخ آل ناصر»، «تاریخ آل سبکتگین»، «جامع التواریخ (البته جامع التواریخ رشیدالدین فضل¬الله کتابی دیگر است در چهار مجلد)»، «جامع فی تاریخ سبکتگین» و سرانجام «تاریخ بیهقی» که گویا بر اثر بی توجهی به نام اصلی آن «تاریخ ناصری» به این عنوان¬ها شهرت پیدا کرده بود.
📖@ketabkhanemana
تاریخ-بیهقی.pdf
حجم:
13.73M
📚کتاب #تاریخ_بیهقی
🖌 نویسنده #ابوالفضل_بیهقی
📝 تصحیح #علی_اکبر_فیاض
#داستانهای_کهن
#جهان_کتاب
@ketabkhanemana
#کتاب_صوتی
#قسمت_دوم_از نامه‌ی_پهلوانی
#ایران_صدا
این قسمت با هفت‌خان رستم آغاز می‌شود و با مرگ فرود (فرزند سیاوش و جریره) پایان می‌یابد...
درباره‌ی شاهنامه فردوسی
شاهنامه، اثر حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی، حماسه‌ای منظوم است که برحسب دست‌نوشته‌های موجود، دربرگیرنده‌ی نزدیک به ۵۰٬۰۰۰ بیت تا نزدیک به ۶۱٬۰۰۰ بیت و یکی از بزرگ‌ترین و برجسته‌ترین سروده‌های حماسی جهان است که سرایش آن دستاوردِ دست‌کم سی سال کارِ پیوسته‌ی این سخن‌سرای نام‌‌دار ایرانی است.
موضوع این شاهکار ادبی، افسانه‌ها و تاریخ ایران از آغاز تا حمله‌ی عرب‌ها به ایران در سده‌ی هفتم میلادی است (شاهنامه از سه بخش اسطوره‌ای، پهلوانی و تاریخی تشکیل شده‌است) که در چهار دودمان پادشاهیِ پیشدادیان، کیانیان، اشکانیان و ساسانیان گنجانده می‌شود.
شاهنامه بر وزن «فَعولُن فعولن فعولن فَعَلْ»، در بحرِ مُتَقارِبِ مثمَّنِ محذوف، نگاشته شده‌است.
هنگامی که زبان دانش و ادبیات در ایران زبان عربی بود، فردوسی، با سرودن شاهنامه با ویژگی‌های هدفمندی که داشت، زبان فارسی را زنده و پایدار کرد. یکی از بن‌مایه‌های مهمی که فردوسی برای سرودن شاهنامه از آن استفاده کرد، شاهنامه‌ی ابومنصوری بود. شاهنامه نفوذ بسیاری در جهت‌گیری فرهنگ فارسی و نیز بازتاب‌های شکوهمندی در ادبیات جهان داشته‌است و شاعران بزرگی مانند گوته و ویکتور هوگو از آن به نیکی یاد کرده‌اند.
#حضرت_فاطمه_معصومه_سلام_الله_علیها
@haramqom_lib
https://eitaa.com/joinchat/2937520146C323b467cf1
پرتال کتابخانه
http://lib.amfm.ir/
#کتاب_صوتی
#قسمت_دوم_از نامه‌ی_پهلوانی
#ایران_صدا
این قسمت با هفت‌خان رستم آغاز می‌شود و با مرگ فرود (فرزند سیاوش و جریره) پایان می‌یابد...
درباره‌ی شاهنامه فردوسی
شاهنامه، اثر حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی، حماسه‌ای منظوم است که برحسب دست‌نوشته‌های موجود، دربرگیرنده‌ی نزدیک به ۵۰٬۰۰۰ بیت تا نزدیک به ۶۱٬۰۰۰ بیت و یکی از بزرگ‌ترین و برجسته‌ترین سروده‌های حماسی جهان است که سرایش آن دستاوردِ دست‌کم سی سال کارِ پیوسته‌ی این سخن‌سرای نام‌‌دار ایرانی است.
موضوع این شاهکار ادبی، افسانه‌ها و تاریخ ایران از آغاز تا حمله‌ی عرب‌ها به ایران در سده‌ی هفتم میلادی است (شاهنامه از سه بخش اسطوره‌ای، پهلوانی و تاریخی تشکیل شده‌است) که در چهار دودمان پادشاهیِ پیشدادیان، کیانیان، اشکانیان و ساسانیان گنجانده می‌شود.
شاهنامه بر وزن «فَعولُن فعولن فعولن فَعَلْ»، در بحرِ مُتَقارِبِ مثمَّنِ محذوف، نگاشته شده‌است.
هنگامی که زبان دانش و ادبیات در ایران زبان عربی بود، فردوسی، با سرودن شاهنامه با ویژگی‌های هدفمندی که داشت، زبان فارسی را زنده و پایدار کرد. یکی از بن‌مایه‌های مهمی که فردوسی برای سرودن شاهنامه از آن استفاده کرد، شاهنامه‌ی ابومنصوری بود. شاهنامه نفوذ بسیاری در جهت‌گیری فرهنگ فارسی و نیز بازتاب‌های شکوهمندی در ادبیات جهان داشته‌است و شاعران بزرگی مانند گوته و ویکتور هوگو از آن به نیکی یاد کرده‌اند.
#حضرت_فاطمه_معصومه_سلام_الله_علیها
@haramqom_lib
https://eitaa.com/joinchat/2937520146C323b467cf1
پرتال کتابخانه
http://lib.amfm.ir/
📚کتاب #دیوان_اشعار_شهریار
🖌 نویسنده #شهریار
درباره کتاب:
سید محمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار، شاعر پارسی‌گوی آذری‌زبان، در سال ۱۲۸۵ هجری شمسی در روستای خشکناب در بخش قره‌چمن آذربایجان متولد شد. او تحصیلات خود را در مدرسه‌ی متحده و فیوضات و متوسطه‌ی تبریز و دارالفنون تهران گذراند و وارد دانشکده‌ی طب شد. سرگذشت عشق آتشین و ناکام او که به ترک تحصیل وی از رشته‌ی پزشکی در سال آخر منجر شد، مسیر زندگی او را عوض کرد و تحولات درونی او را به اوج معنوی ویژه‌ای کشانید و به اشعارش شور و حالی دیگر بخشید. وی سرانجام پس از هشتاد و سه سال زندگی شاعرانه‌ی پربار در ۲۷ شهریور ماه ۱۳۶۷ هجری شمسی درگذشت و بنا به وصیت خود در مقبرة الشعرای تبریز به خاک سپرده شد.
📖 @ketabkhanemana