#ناشناس : کلام تو عصای معجزه گره تو ــــــــــــــــــــــــــــــــ 📩 #من : جالب بود ، اره واقعا قدرت سخن رو نمیشه دست کم گرفت

#ناشناس : «دوستت دارم»عجب جمله عجیب و غریبی است. دو کلمه است اما انسان آرام را بی قرار و انسان بی قرار را آرام می کند. دلتنگی ولی آرامت می کند، گریانی ولی شادت می کند، قهری ولی بی تابت می کند. ــــــــــــــــــــــــــــــــ 📩 #من : متن قشنگی بود ... به عنوان پست میذارم کانال (: [ انسان آرام را بی قرار و انسان بی‌قرار را آرام می‌سازد ]

#حس‌جالب مثل رسیدن این بسته وهدیه ی یهویی پدر😅 #موود 😎🤓

پ.ن : البته من که قبل از اینم پشت فرمون میشستم ولی خب داشتنش لازمه

ناشناسای جالبی داریم ... ان‌شاءالله به زودی جواب میدم

#ناشناس : ۱ : تو نمیگی ما هم دل داریم مردیم از دلتنگی کجایییییی ۲: چرا نیستی؟! ــــــــــــــــــــــــــــــــ 📩 #من : ممنون از پیگیری تون (: امتحان و درس و یه اردویی هم بود یه روز مشغول اون بودم و ... فرصت نشد خیلی پست بذارم

#ناشناس : کپی حلاله ؟ ــــــــــــــــــــــــــــــــ 📩 #من : توی کانال سنجاق شده https://eitaa.com/bi_nahayatim/1250

#ناشناس : مسئول کافه میشه ی نوشیدنی مخصوص بدی که سنگ شدن دل جزو خواصش باشه! ــــــــــــــــــــــــــــــــ 📩 #من : سنگ شدن دل از فوایده یا آسیب و ضرر ها ؟ مادلمون نمی‌خوادمخاطبامون آسیب ببینن

ناشناس داریم و منی که منتظر فرصتم تا بیام جواب بدم ...

#ناشناس : در خیالات خودم در زیر بارانی که نیست می رسم با تو به خانه، از خیابانی که نیست می نشینی روبرویم، خستگی در می کنی چای می ریزم برایت، توی فنجانی که نیست باز می خندی و می پرسی که حالت بهتر است باز می خندم که خیلی، گرچه می دانی که نیست شعر می خوانم برایت، واژه ها گل می کنند یاس و مریم می گذارم ، توی گلدانی که نیست چشم می دوزم به چشمت، می شود آیا کمی دستهایم را بگیری ، بین دستانی که نیست وقت رفتن می شود، با بغض می گویم نرو پشت پایت اشک می ریزم، در ایوانی که نیست می روی و خانه لبریز از نبودت می شود باز تنها می شوم، با یاد مهمانی که نیست ــــــــــــــــــــــــــــــــ 📩 #من : رفته ای و بعد تو این کار هر روز من است باور اینکه نباشی کار آسانی که نیست ... قشنگ بود و البته تلخ (: یاد یه #شعر از جناب شهریار افتادم

آمدی درخواب من دیشب چه کاری داشتی ای عجب از این طرفها هم گذاری داشتی راه را گم کرده بودی نیمه شب شاید عزیز یا که شاید با دل تنگم قراری داشتی مهربانی هم بلد بودی عجب نامهربان بعد عمری یادت افتاده که یاری داشتی سر به زیرانداختی و گفتی آهسته سلام لب فروبستی نگاه شرمساری داشتی خواستم چیزی بگویم گریه بغضم را شکست نه نگفتم سالها چشم انتظاری داشتی با نوازش می کشیدی آه و می گفتی ببخش سربه دوشم هق هق بی اختیاری داشتی وقت رفتن بغض کردی خیره ماندی سوی من شاید از دیوانه ی خود انتظاری داشتی صبح بوی گل تمام خانه را پر کرده بود کاش می شد باز در خوابم گذاری داشتی عشق یعنی بی گلایه لب فرو بستن، سکوت دلخوش از اینکه شبی با او قراری داشتی 🚶🏻‍♂

#ناشناس : عشق آن بُغضِ عجیبیست که از دوریِ یار نیمه شب بینِ گلو مانده و جان می‌گیرد ــــــــــــــــــــــــــــــــ 📩 #من : عاشقی دردسری بود نمی دانستیم ... ولی خب هرکھ در عشق سر از قلھ برآردهنر است همھ تادامنه‌ی کوھ تحمل دارند ... !