وزیر دفاع آمریکا بوده آن موقع. دکتر خوشرو نماینده ی سابق ایران در سازمان ملل نقل می کند. می گوید که یکبار وقتی به اتاق وزیر دفاع امریکا می رود، عکس تمام قد حاج قاسم را روی دیوار رو به روی میز او می بیند. خوشرو قبل از اینکه حرفش را بزند، می پرسد شما را چه به قاسم سلیمانی؟! شما دشمن همدیگرید! گفته اند آقای وزیر سمتی هم در تیم مطالعات راهبردی پنتاگون داشته. به خوشرو می گوید این عکس را رو به روی میزم نصب کرده ام تا هر زمان چیزی می نویسم، به هوش باشم که در منطقه شما چه کسی نقطه ی مقابل ماست! هر چه می کنیم او خنثی می کند! منبع https://eitaa.com/hata03

امشب شب قاسم بن الحسن هست. حاجت هاتون رو از امام حسن بگیرید!

حجت الاسلام راجی این خاطره را نقل می کند. می گوید یکی از فرماندهان جنگ در سوریه، روی خط مقدم می بیند موتوری با سرعت بالا از جلوی او رد شد. سرنشین صورتش را با چفیه پوشانده بود. فورا دستور می‌دهد موتور را بگیرند. تا سوار می شوند و راه می افتند خط موتور را بگیرند، می ایستد. چفیه را کنار می زند. حاج قاسم. راوی می گوید دست گذاشتم روی نقطه ضعفش. گفتم حاجی می دانی هر بار که از ایران خارج می شوی تا برگردی با دل آقا چه می کنی؟ حاج قاسم است. حتما دل اش زیر و رو شد. همه اما می دانستند او از مسیرش برنمی گردد. به راوی می گوید اگر حالا نروم خیلی شهید می دهیم. بعد انگار که بخواهد وسط آن معرکه دیگر توضیح ندهد، می گوید نگران نباش! من زمان شهادتم را می دانم! می رود. عملیات که تمام می شود، داعشی ها سنگین تلفات داده بودند. منبع https://eitaa.com/hata03

این را زنی تعریف می کند که می گویند اولین زن ایرانی است که توانسته روسری اش را دربیاورد و با آب و تاید و وایتکس قاطی کند و بکشد به زمین های توالت های اطراف حرم. عراق. حرم اباعبدالله حسین. همان سال های ۸۵ و ۸۶. دستمال نداشته اند. چادر را میپیچد به سر و گردنش و می‌نشیند روی زمین؛ وجب به وجب می شوید. مثل چند تا زن دیگری که همراهش بوده اند. اصلش این بوده که خانم ها داشته اند داخل حرم را تمیز می کرده اند، یکی از آقایان می کشد کنار و می گوید اگر می شود زحمت توالت ها با خانم ها! زن می گوید برای ما توفیق بود. به روی چشم گذاشتیم. داشتیم روی زمین چپ و راست می شدیم که در باز شد و چند تا آقا آمدند تو. یکی شان همانجا ایستاد و رو به من گفت چرا شما اینجا را تمیز می کنید؟ مگر آقایان کجا هستند؟ زن نفس می کشد و می گوید که رنجی نیست. کار حرم هر چه باشد توفیق است. بعدتر از همراهان اسم مرد را می پرسد. شب می شود. زن ها توی اتاقشان کمر صاف کرده بودند که صدای در می آید. می گوید در را باز کردم، مردی ایستاده بود و می گفت تشریف بیاورید کنار ضریح آقا امام حسین. حاج قاسم کارتان دارد. زن آماده می شود، وقتی می‌رسد می‌بیند در ضریح امام حسین باز است. صدای حاج قاسم می آید. _ بقیه خانم ها کجا هستند؟ بگویید بیایند! زن مات مانده نگاه می کند. حاجی با اشاره دست به سمت داخل ضریح می گوید: _ تشریف بیاورید به همراه خانم ها داخل ضریح را تمیز کنید! بعدش دیگر قابل حدس است. زن ها گریه می کرده اند. منبع https://eitaa.com/hata03

خجالت زده شان می کرد وقتی می گفت دستتان را می بوسم! این بار هم همین جمله را گفت. گفت دستتان را می بوسم؛ نخوابید، بروید، بیایید، کار کنید، زحمت بدهید به جانتان؛ نگذارید حکومت سوریه سقوط کند! گفت این ها هدف اصلی‌شان بشار نیست؛ برای تمام محور مقاومت آمده اند. برای ایران آمده اند. اینها را حاج قاسم به چهار پنج نفر از فرماندهان نزدیک اش گفته بود. https://eitaa.com/hata03

اسفند سال ۹۷، رفت بابل. پشت تریبون، وقتی داشت از جوانمردی مازندرانی ها حرف می زد، عرق صورتش را با چفیه گرفت و گفت من اولش فکر کردم به نوجوان شما گفته شده که با حریف اسرائیلی مسابقه ندهد. آرین غلامی، استاد بزرگ شطرنج را می گفت. آرین، سال ۱۴۰۰، دو سال بعد از شهادت حاجی مصاحبه کرد. گفت که ۲ دقیقه وقت داشتم تصمیم بگیرم با حریف اسرائیلی مسابقه بدهم یا نه. حریفی که صد پله از من پایین تر بود و به راحتی می توانستم کیش و مات اش کنم. تصمیم را خودش می گیرد. می گوید من با اسرائیلی ها پشت یک میز نمی نشینم. بعد که حاج قاسم این را می شنود، در سفر بابل به او انگشتر هدیه می کند. در مصاحبه ی دو سال بعدش، او گفت که بعد از آن، انگشتر را در همه ی مسابقات دست داشتم. گفت در مسابقات هندوستان، وقتی دوباره به حریف اسرائیلی خوردم، دیگر همان دو دقیقه را هم برایش نگذاشتم. بدون مکث، در لحظه انصراف دادم. آرین گفت که انگار حاج قاسم آنجا بود. منبع https://eitaa.com/hata03

وقتی خیابان های منتهی به حرم حضرت زینب هم محاصره شد، به آن ها که آمده بودند بجنگند گفتند وصیت کنید. ۹۵ درصد سوریه را داعشی ها گرفته بودند. یکی از رزمنده ها یکی یکی وصیت ها را می نوشت. همه می گفتند: شهادت. به خالقیان که رسید زبانش به حرف دیگری چرخید. گفت من ملاقات با حاج قاسم را می خواهم. جای تعجب هم داشت. روزهای اول جنگ در سوریه ای که سر تا پا سیاهِ داعشی شده بود، برای فرمانده روزهای شلوغی بود. محاصره شکست. عصر روز بعد، صدایش کردند تا بیاید. باورش نمی شد. روزهای اول حضورش بود خالقیان. هنوز مانده بود تا با دو تا چشم خودش ببیند حاج قاسم ترک موتور می تازد به سمت خط مقدم. اتاقی که فرمانده نمازش را خوانده بود نشانش دادند و گفتند این تو و خواسته ات. رفت تو. حاج قاسم سلام نمازش را داده بود‌. از سجده برخاست. احوال پرسی شان که تمام شد نشستند. _ نمی خوای شهید بشی؟ خبرها زود رسیده بود. _ دلیل دارم! حاجی گوش می داد. _ دلیلم اینه که می خوام از شما که می دونم صد در صد شهید هستید شفاعت بگیرم! برای ملاقات خصوصی زرنگی کرده بود دیگر. بعد که از حاجی خواسته بود دعا کند برای شهادتش، حاج قاسم گفته بود پشت ولایت باش، به مردم خدمت کن. شهید می شوی! منبع https://eitaa.com/hata03

اخبار ساعت دو اعلام کرده بود که ابراهیم حاتمی کیا می خواهد درباره ی سردار سلیمانی فیلم بسازد. خبر که به حاج قاسم رسید، نگذاشت. آقا ابراهیم گله اش را به رهبری برد. کارش راه نیفتاد. نمی گذاشت از خودش بگویند. لوح و تقدیرنامه نمی گرفت. خاطره که می گفت، به گردن این و آن می انداخت. از او بنر می زدند، مراسم را به هم می زد. این سال آخری که آقا گفته بودند بیا و مدال ذوالفقارت را بگیر، اشکش درآمد. دستور رهبرش بود می خواست با التماس، امتناع کند. آقا که پافشاری کردند، با عوامل دیدار شرط گذاشت که ماجرایش رسانه ای نشود. شهید شد. سه سال بعد، دانشگاه استکهلم سوئد، به یکی از دانشجوهای دکترایش اخطار داد که نمی تواند از قاسم سلیمانی در ابتدای پایان نامه اش تقدیر کند. وحید سعادت طلب، همان دانشجوی دکترای شیمی گفته بود این مخالف ادعای آزادی بیان شماست. هرگز دفاع نمی کنم اگر نشود از او نام ببرم. بماند که وحید علت اصرارش را چه گفته بود به خبرنگار ها. سخن اینجاست؛ آن وقتی که فرمانده ما اصرار داشت بی نام بماند، دشمنانش اسم او را به جا و بی جا روی سکوها بالا می بردند. بدنام اش می خواستند. بعد از شهادتش اما همه چیز برعکس شد. قهرمان ما دل ها را یکی یکی فتح می کند، دشمنانش به پا شده اند بی نام اش کنند! زنهار! منبع اینجا و اینجا https://eitaa.com/hata03

هفت هشت ماه قبل از شهادتش، بین افسران دانشگاه امام حسین حرف از کتاب خواندن زد. بحث تاریخ چهارساله ی حکومت آقا امیرالمومنین بود. حواله کرد به خواندن کتاب پسر علامه دوانی. کوفه. علامه دوانی همان تاریخ نگاری است که آقا درباره اش گفتند این مرد شجره ی طیبه است. گفتند تمام فرزندان او هم اهل خیر و تقوا و علم اند. بعد درباره ی همین کتاب کوفه ی محمد حسین رجبی دوانی گفتند مثل یک دوره تاریخ معاصر امیرالمؤمنین و سیدالشهداست و انتظار ما از بیت آقای دوانی همین است. حاج قاسم به این کتاب حواله داده بود آن موقع. علی شیرازی رفیق چهل ساله اش یک سال بعد از آن سخنرانی نوشت او از همان جبهه سال های شصت، شبانه روز کتاب می خواند. انگار که یک محقق داشت می جنگید. نشان به نشان آن جلسه ای که تا سه نیمه شب طول کشید؛ فرمانده رفت که تا ساعتی استراحت کند، پورجعفری گفته بود حاجی نخوابید! کتاب خواند! آخرین باری هم که می خواسته از اتاق کارش در تهران خارج بشود؛ به سمت پرواز برود، لیست چند تا کتاب را روی میز کارش می گذارد و می گوید اگر برگشتم این چند قلم برنامه ی مطالعاتی ام هستند. حالا که چند ماه قبل از شهادتش دارد کتاب آقای دوانی را معرفی می کند، من می گویم این کتاب خواندن دارد! #کوفه_و_نقش_آن_در_قرون_نخستین_اسلامی منبع اینجا و اینجا https://eitaa.com/hata03

سید علی وقتی داشت در مصاحبه اش می گفت پنج تایمان رفتند سوریه، ذهن ما را می خواند انگار. هی می گفت وضع مالی مان خوب بود؛ برای پول نرفتیم. داشت برای برادرش سید احمد حرف می زد. از پسرهایی که نمی گذاشته آب توی دل مادرش تکان بخورد. بعد اینکه خبرش می آید که حرم عمه زینب اش را می خواهند خراب کنند هی می خواسته مادرش را ول کند برود سوریه. سه چهار سال می نشیند زیر پای او. ماجرای خوابش دل مادر را نرم می کند. احمد در عملیات بوکمال بین مرز عراق و سوریه، تیر می خورد به صورت‌اش. به قول فک و فامیل اش آبرومند می شود. مثل همان خوابی که دیده و گفته بوده عمه زینب ام را دیدم، باید بروم آبرویمان پیش ایشان نرود. حالا سید مجتبا، برادر دیگرش می خواست مصاحبه کند. خاطره ناهار مخصوصی که در مرز بوکمال خورده بود را تعریف کرد. می گوید گیر کرده بودیم تا پشتیبانی برسد. خسته شده بودیم از انتحاری های داعشی. یک روز دیدیم سردار سلیمانی سرزده آمده خط. با تک تک مان دیده بوسی کرد. انگار که سال های سال می شناختیم اش. می گفت قبلا شنیده بودیم صورتش، و صدایش، خدایی است. حلقه زدیم دورش. حرف زدیم. آرام شدیم. می شناختمان؛ به اسم‌صدایمان می زد. ناهار، روی خاک و خول ها نشستیم، هم لقمه با حاج قاسم نیمرو خوردیم. عکس یادگاری گرفتیم. و رفت. سید علی، سید احمد، سید مجتبا و سه برادر مدافع حرم شان افغانی اند. منبع https://eitaa.com/hata03

رد صدا را گرفت و رسید به جاکفشی. بعد چند هفته آمده بود خانه. بچه ها قند آب می کردند توی دلشان. بین هیاهوی نوه ها، رد صدا را گرفت و دید از توی جاکفشی می آید. چند تا گربه گیر افتاده بودند. دست انداخت و دوتایشان را سالم در آورد. صدای ناله ی یکی دیگر هنوز می آمد. پای گربه زخم شده بود. حاج قاسم جاکفشی را شکست؛ پای حیوان را نکِشد. صبح، آفتاب نزده، می زد بیرون که گربه ها و مادرشان سبز شدند جلوی پایش. ایستاد. عجله داشت. زنگ زد به دخترش که بیاید و گربه ی زخمی را ببرد بیمارستان. گربه این دعوت به اهلی شدن را روی هوا زده بود. حاجی آورده بودش توی خانه و تا وقتی خوب شد، پرستاری اش را می کرد. #امیر_بی_گزندی_تو منبع https://eitaa.com/hata03

وضعیت خطرناک اینطور است که شما آن فرمانده ای باشی که سر تا پای نقشه‌ امریکایی ها را در منطقه به هم زده باشی، بعد وسط میدان، بیسیم بگیری دستت با نیروهایت حرف بزنی. بیسیم ها شنود می شوند. ابوباران در خاطراتش نوشت که بچه های اطلاعات می گفتند " همینکه پشت بیسیم یک کلمه از زبان حاج قاسم شنیده می شود سریع ساختمان شناسایی می شود و چهار پهپاد امریکایی همزمان بالای سر همان ساختمان می آیند" . پهپادهای امریکایی، به بهانه زدن داعش، هر کجا که می خواستند را می زدند. بیخ خِر بابایِ جولانی را گرفته باشی، با دست پرتوان ات پرچم عراق و سوریه را بالا برده باشی، در لبنان به تو بگویند "توان نظامی حزب الله"، حواست به انبار کارخانه های تسلیحات یمن باشد، زیر و بالای غزه را دست پر نگه داشته باشی، در افغانستان، ماندن امریکایی ها را به قیمت جان شان کنی، آن وقت معنای هوش امنیتی آن شخص واحد را درک می کنی. از قول سید حسن می گویم که می گفت دشمن به هر کجا نگاه می کرد، با یک شخص واحد مواجه می شد: قاسم سلیمانی. برویم وسط بیابان های سوریه. یکی از بچه ها، عکس اش با حاج قاسم را فرستاده توی پیج‌اش. اصلا همینکه راه می‌افتی و می‌روی جلو و رویشان را برای عکس یادگاری زمین نمیزنی و بعد اما دست جاسوس های هوایی را می‌گذاری در پوست گردو، خودش از حرف زدن بی نیازمان می کند. حالا مستقیم از مناطق عملیاتی برویم مشهد امام رضا جان. همان موقعی که خادم ها می گویند آخرین زیارت حاج قاسم قبل از شهادتش بوده‌. همان خادمی که می گوید حاجی مرا کشید کنار و گفت به امام رضا بگو برات شهادت من را بدهد؛ دیر شده! منبع و اینجا https://eitaa.com/hata03