#سیاحت_ݟرب #آقانجفی_قوچانی #قسمت_چهل_دو 🌟لَبِسوا القُلوب عَلی الدُروع وانّما یَتهافَتون عَلی ذِهاب الاَنفُس (قلبهای خود را از روی زره پوشیده و برای باختن جان در راه حقّ، آماده گردیدند.) همان عیشِ شما را گوارا نموده و شراب شما را چاشنی داده؛ و لکن ما او را نداشته‌ایم و حسرت او را به گور بردیم.😓 یاحبیب! 🌟«وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلُوا فی سَبیلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یرْزَقُونَ؛ هرگز گمان مبر کسانی که در راه خدا کشته شدند، مردگانند! بلکه آنان زنده‌اند و نزد پروردگارشان روزی داده می‌شوند. /سوره آل عمران،169» و مشمول این آیه تویی، نه من. یاحبیب! و تو حیات تازه گرفتی و من مرده هستم.😔 یا حبیب! تو خوشبخت بوده ای و ما بدبخت شده ایم. یا حبیب! مگر تو از سوز و گداز امام دوازدهم، در آن زوایا و خرابه‌های دنیا، خبرنداری که چه شب و روزی بر او می‌گذرد و اگر تو هم به مثل ما حسرت به‌گور شده بودی، به حال او خون گریه می‌کردی که: «قدر سوته دل، دل سوته دونه.» اگر کشتگان را دل داوریست نه بر کشته، بر زنده باید گریست. و چون تلفن از آن نوع تلفن‌هایی بود که در موقع مکالمه، عکس و صورت یکدیگر را می‌دیدند، دیدم حبیب حالش منقلب و سرافکنده، اشک‌ریزان است. با خود مترنّم شدم:😭 🍃منم آن آزرین مرغی که فی الحال بسوجم عالمی را گر زنم بال 🍃مصوّر گر کشد نقشم به دیوار بسوجم عالم از تأثیر تمثال. صحبت را قطع نمود و از پای تلفن برخاست و رفت ... و همچنین من.