در مباحث کتاب
آزادی معنوی شهید مطهری خوانده می‌شود:
از جمله اموری که باید بشر را در آنها آزاد گذاشت،
رشد فکری است. همین طور که برای شناگری باید مردم را آزاد گذاشت، از نظر رشد فکری هم باید آنها را آزاد گذاشت؛ اگر به مردم در مسائلی که باید در آن ها فکر کنند، از ترس اینکه مبادا اشتباه کنند، به هر طریقی آزادی فکری ندهیم، یا روحشان را بترسانیم که در فلان موضوع دینی و مذهبی مبادا فکر کنی که اگر فکر کنی و یک وسوسه کوچک به ذهن تو بیاید به سر در آتش جهنم فرو می روی، این مردم هرگز فکرشان در مسائل دینی رشد نمی‌کند و پیش نمی‌رود.
دینی که از مردم در اصول خود، تحقیق می خواهد ( و تحقیق یعنی به دست آوردن مطلب از راه تفکر و تعقل)، خواه ناخواه برای مردم آزادی فکری قائل است. می‌گوید من از تو «لا اله الا الله»ی که در آن فکر نکرده‌ای و منطقت را به کار نینداخته‌ای، نمی‌پذیرم. نبوت و معادی را که تو از راه رشد فکری انتخاب نکرده‌ای و به آن نرسیده‌ای من از تو نمی‌پذیرم. پس ناچار به مردم آزادی تفکر می دهد. پس مردم را از راه روحشان هرگز نمی‌ترساند؛ می‌گوید مبادا در فلان مسئله فکر کنی که این، وسوسه شیطان است اگر وسوسه شیطان در تو پیدا شد به سر در آتش
جهنم می‌روی.
#شهیدمطهری | کتاب آزادی معنوی.
#زن_زندگی_آزادی!؟
