امروز شما در دنیا این را می‌بینید، قبل از دوران امام حسین (علیه السّلام) هم این دوجبهه‌ای وجود داشت، در زمان بعد از ایشان هم وجود داشته، امروز هم وجود دارد، تا آخر هم وجود خواهد داشت. در همه‌ی اینها «اِنّی سِلمٌ لِمَن سالَمَكُم»؛ با هر کسی که در جبهه‌ی شما است، من خوبم؛ «حَربٌ‏ لِمَن حارَبَكُم‏»، با هر کسی که با جبهه‌ی شما میجنگد، میجنگم. این جنگ اَشکال مختلفی دارد: در دوران شمشیر و نیزه یک جور است، در دوران اتم و هوش مصنوعی و امثال اینها یک جور دیگر است، ولی هست؛ در دوران تبلیغات به وسیله‌ِی شعر و قصیده و حدیث و بیان کلمات یک جور است، در دوران اینترنت و کوانتوم و امثال اینها هم یک جور دیگر است، ولی هست؛ در دوران دانشجو بودنِ انسان یک جور است، در دوران مدیر شدن و مسئول شدن یک جور دیگر است؛ در همه‌ِی احوال هست. «حَربٌ‏ لِمَن‏ حارَبَكُم» نباید فراموش بشود. «حَربٌ‏ لِمَن‏ حارَبَكُم» همیشه به معنای تفنگ به دست گرفتن نیست؛ به معنای درست اندیشیدن، درست سخن گفتن، درست شناسایی کردن، دقیق به هدف زدن است؛ «حَربٌ‏ لِمَن حارَبَكُم» این‌جوری است. بدانید وظیفه چیست، بشناسید راهی را که باید بپیمایید. اگر این‌جور فکر کردیم، این‌جور شناسایی کردیم، این‌جور همّت کردیم، زندگی معنا پیدا میکند، زندگی هدف پیدا میکند. پول لایق این نیست که هدف زندگی باشد؛ مقام و قدرت و موقعیّتهای اجتماعی حقیرتر از آن هستند که هدف زندگی انسان قرار بگیرند. هدف زندگی بندگی است، رسیدن به خدا است. راهش هم فقط همین است: سِلمٌ لِمَن سالَمَكُم وَ حَربٌ‏ لِمَن حارَبَكُم.

جوانی‌تان را قدر بدانید؛ میدان وسیعی در مقابل شما است. ان‌شاءاللّه شصت سال دیگر، هفتاد سال دیگر شما در این دنیا حضور خواهید داشت و کار خواهید داشت؛ از این فرصت استفاده کنید؛ برای این فرصت طولانی برنامه‌ریزی کنید؛ برای اینکه برنامه‌ریزی‌تان درست از آب دربیاید فکر کنید؛ برای اینکه درست بتوانید فکر کنید با قرآن آشنا بشوید، قرآن را بخوانید، تأمّل کنید، از کسانی که پیش از شما و بیش از شما تأمّل کردند یاد بگیرید. یاد گرفتن ننگ نیست، افتخار است؛ همیشه باید یاد بگیریم، تا آخر عمر باید یاد بگیریم. فکر کنید، مطالعه کنید، شناسایی کنید، آنجایی که اقدام لازم است اقدام کنید. اقدام یک وقت در آزمایشگاه است، یک وقت در کلاس درس است، یک وقت داخل محیط دانشگاه است، یک وقت در محیط اجتماعی است، یک وقت در محیط سیاسی است، یک وقت در راه کربلا است، یک وقت در راه فلسطین است، یک وقت شعار برای اهداف عالیه‌ی اسلامی است. انقلاب اسلامی این راه را روی ما باز کرد. عزیزان من، جوانهای من! شماها آن روزگار را ندیدید؛ خوشحال باشید که ندیدید. ما دیدیم آن روزگار را؛ روزگار بدی بود، روزگار سختی بود، روزگار سیاهی بود، روزگار یأس بود. انقلاب ورق را برگرداند، انقلاب راه را باز کرد، انقلاب به ما فرصت داد. میتوانیم از این فرصت استفاده کنیم؛ شما میتوانید از این فرصت استفاده کنید. میشود هم استفاده نکرد؛ اگر استفاده نکردیم، خسران است؛ اگر استفاده کردیم، فلاح است: قَد اَفلَحَ‏ المُؤمِنون‏. ان‌شاءاللّه که موفّق و مؤیّد باشید. والسّلام‌علیکم‌ورحمةاللّه‌وبرکاته - رهبر انقلاب، آیت الله سید علی خامنه‌ای؛ حبیبنا.

بعضی طرز فکر‌های خیلی خاص و کم‌یابند، خیلی..

فقط عنایت مستقیم خدا می‌تواند بسازدشان و جلوی راهمان بگذارد..

جدا آدم فقط می‌تواند عاشق بشود که برود اربعین، نه جای خواب راحت گیرش بیاید نه سر پناه از پیش تعیین شده‌ای داشته باشد، پاهایش تاول بزند و گرما زده شود، چندین بار، ساعت خوابش، خورد و خوراکش، راه طلبی عمرانه‌اش بهم بخورد، داغان و له برگردد، ته‌اش هم تب بیماری بعدش را بکشد، و در عین حال هم در همان حالت‌ها از خدا رزق اربعین بعدی را بخواهد؛ این‌ها جز عشق ثمر چه چیزی می‌تواند باشد؟ - زهرا.

- تب زده، در هوای دم کرده‌ی اتاق خاص اینجا_ که شاید بعدا بگویم برایتان، در فکر.. در فکر اینکه چه در انتظارست که اینطور زمین و آسمان به حرف آمده‌اند، چه در پیش است..

ایشان می‌گوید زندگی برای انسان غافل و نابلد ترسناک است، برای انسان آگاه قاعده‌ی لایزال «لاخوف علیهم و لا هم یحزنون» برقرار می‌شود. درست می‌گوید، ایشان همیشه درست می‌گوید، اما من..

تب بدن و تب شعر و نوشتن با هم بالا می‌گیرد..

قرار و خواب ز حافظ طمع مدار ای دوست قرار چیست، صبوری کدام و خواب کجا..

دو سال پیش یک صاحب نفسی به من گفت آدم دین‌دار، صبور می‌شود، داری صبور می‌شوی. تلاش کن جان نکنی، فقط دل به مسیر بسپار و هرچه می‌گویند و می‌گذارند توی راهت، بگذار روی سر، با عشق. این یک‌سال سطر سطر زندگی‌ام کارگاه صبوری شده، نقطه به نقطه‌اش..

صبر، برای من چه حالت غریبی بود.. اما حالا..

زندگی آدم را صبور می‌کند، بسیار صبور..