💚امام صادق علیه السلام : زن با شوهر سازگار خود ناگزير از رعايت سه نكته است : حفظ كردن خود از هر گناه و آلودگى تا شوهرش در هر حال ، خوشايند يا ناخوشايند ، در دل به او اطمينان داشته باشد مراقبت از او و زندگى اش تا شوهرش در صورتى كه لغزشى از او سرزند با او مهربانى كند ، و اظهار عشق به او با عشوه و دلبرى و ظاهر مناسب و خوشايند در نظر او . 🍁 بحار الأنوار ، ج 78 ، ص 237 .

💚عيسى عليه السلام به حق بگويمتان، همچنان كه شخص بيمار خوراك خوب و لذيذ را مى بيند، امّا از درد شديدى كه دارد از آن غذا لذّتى نمى برد، همچنين 👈دنيادار با وجود عشق به مال و ثروت از عبادت لذّت نمى برد و شيرينى آن را نمى چشد و همچنان كه بيمار از توضيحات و نسخه ی پزشك كه در آن اميد شفا دارد لذّت مى برد، امّا چون تلخى دارو را به ياد مى آورد شفا در نظرش تيره و تار مى گردد، همچنين دنيا پرستان از زرق و برق دنيا و انواع نعمت هايى كه در آن است لذّت مى برند، امّا همين كه فرود آمدن ناگهانى مرگ را به ياد مى آورند، آن لذّت را بر آنها تيره و تباه مى سازد. 🍁تحف العقول : 507.

خدایی خدا غریبه...... مجتبی رمضانی پیشنهاد دانلود👌

💚امام صادق علیه السلام : غيبت نكن، كه از تو غيبت مى شود. و براى برادرت چاه مكن كه خود در آن مى افتى؛ زيرا به هر دست بدهى، با همان دست پس مى گيرى. 🍁بحار الأنوار : 75/249/16

💚رسول خدا صلي الله عليه و آله:  كسى كه غيبت مسلمانى را بكند، روزه اش باطل مى شود، وضويش مى شكند، و روز قيامت درحالى مى آيد كه از دهانش بويى متعفن تر از مردار بيرون مى آيد كه اهل قيامت از آن بو رنج مى برند. 🍁 وسائل الشيعه 8: 599 ح 13.

💚پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله :  بهشت بر سه گروه حرام است، بر منّت گذار، غيبت كننده و دائم الخمر، 🍁 وسائل الشيعه 8: 599 ح 10.

💚پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هرگاه زنى نمازهاى پنج گانه اش را به جاى آورد ، و ماه رمضان را روزه بگيرد، و دامنش را پاك نگه دارد ، و از شوهرش فرمان ببرد ، از هر درى كه بخواهد وارد بهشت مى شود . 🍁 من لايحضره الفقيه ، ج 3 ، ص 441 .

💚حضرت علی علیه السلام : چه بسا گناهى كه اندازه ی مجازات آن ، آگاه كردن خطا كار از آن است . 🍁غرر الحكم : ح 5342

💚حضرت علی علیه السلام : بـه هـوش باش و آگاه ! به خدا سوگند، خداوند گناه كسان را چنان مى پوشاند كه گويا آن را بخشيده است . 🍁نهج البلاغه ، ح 29، ص 1099.

💚امام على عليه السلام :  علامت ايمان اينست كه راستگويى را آنجا كه به زيان توست، بر دروغى كه براى تو سود مى رساند انتخاب كنى و گفتارت از آگاهى تو بيشتر نباشد (يعنى آنچه مى دانى بگويى نه بيشتر از آن) و اينكه تقواى الهى را در هنگام سخن گفتن از ديگرى مراعات كنى. 🍁 بحارالانوار ج 2 ص 122 ح 43.