eitaa logo
هدایت98
275 دنبال‌کننده
8.7هزار عکس
3.7هزار ویدیو
718 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
🔴‌ | چرا توان موشکی قابل چانه‌زنی نیست؟ 🔻‌ که هشت سال درگیر جنگی تمام‌عیار بوده که کشورهای خارجی ولو بی‌طرف حتی سیم‌خاردار هم به آن نمی‌دادند، انبارهای مملو از موشک‌های انبوه بالستیک‌اش باید جزو دارایی‌های مهمش باشد، و بر سر موشک با هیچ کشوری چانه‌زنی نکند. 🔹 اسرائیلی که خود بمب اتمی دارد و عربستانی که هرچه از فروش نفت درمی‌آورد را صرف خرید ادوات جنگی می‌کند و اماراتی که میلیاردها دلار خرج می‌کند تا اف۳۵ بخرد، از آمریکا می‌خواهند که ایران را بر سر میز مذاکرات موشکی بنشاند و تهران را با هر ابزاری مجبور کند تا بُرد موشک‌هایش را تا نوار مرزیش یعنی ۳۰۰ الی ۴۰۰ کاهش دهد؛ خیلی خنده‌دار است. 🔹 تمام عوامل و مؤلفه‌های تاکتیکی و استراتژیکی که جمهوری اسلامی ایران را به سرمایه‌گذاری روی برنامه موشکی ترغیب کرده، همچنان به قوت خود باقی است و از بین نخواهد رفت. تا جایی که علم و تکنولوژی روز دنیا گسترش یافته است، ایران بی‌توجه به شاخ و شانه کشیدن‌های دیگران به توسعه قابلیت‌های موشکی (کوتاه‌برد، میان‌برد و قاره‌پیما) و دفاعی در راستای ارتقای روزافزون سطح بازدارندگی خود اقدام خواهد نمود. هشت سال تجربه جنگ و نیروها و بازیگران متخاصم و مخرب منطقه‌ای و بین‌المللی و ارازل و اوباشی که از هر سو ایران را احاطه کرده‌اند، بیش‌ازپیش عزم ایران را بر توسعه توان دفاعی‌اش جزم خواهد نمود. 🔹 ایران ژئوپلیتیک خاصی دارد و مانند سوئیس نیست که بخواهد در منطقه و بین‌الملل بی‌طرف و بی‌اعتنا باشد. اسرائیل هنوز هم هر سال جشن پوریم که یادآور قتل عام ایرانیان است را برگزار می‌کند! با وجود چنین دشمنی و دشمنان خونی دیگر که شب و روز خواب نابوذی ایران را می‌بینند، چانه‌زنی بر سر موشک‌ها خطای محض است. https://eitaa.com/joinchat/2371682335C112c6bdf71
⭕️ چرا رشد اقتصادی به معنای ارتقای سطح رفاه مردم نیست؟ / آیا "قدرت" و "رفاه" در تعارض با یکدیگرند؟ 👤 سیدیاسر جبرائیلی 🔸 روزنامه «دنیای‌اقتصاد» اخیرا گزارشی از یک میزگرد با حضور آقایان فرهاد نیلی و داود سوری منتشر کرد که مجموعه‌ای از گزاره‌های نادرست درباره اقتصاد سیاسی و بسته‌ای از اتهامات ناروا به دستگاه سیاست‌گذاری کشور است. مخلص‌کلام آقایان این است که اولا «رشد اقتصادی» -به‌عنوان دال مرکزی گفتمان رفاه‌محور- خط قرمز اقتصاد است و باید محور همه تصمیم‌ها در کشور باشد، ثانیا جست‌وجوهایشان در گوگل نشان می‌دهد رشد اقتصادی دغدغه سیاست‌گذار نیست و ثالثا علت این امر، ترجیح قدرت بر رفاه توسط سیاست‌گذار است. 🔸ترجیح راقم این سطور همواره این بوده که مباحثی این‌چنین، در فضایی زنده صورت گیرد تا مخاطب از دل رفت و برگشت‌ها میان اطراف بحث، نتیجه مطلوب را بگیرد. لکن در نبود چنین فرصتی و به دلیل اهمیت موضوع، از آقای بختیاری خواستم این پاسخ را در روزنامه «دنیای‌اقتصاد» منتشر کنند و ایشان با متانت پذیرفتند. 🔸شرکت‌کنندگان در میزگرد «دنیای‌اقتصاد» که بر ضرورت تغییر پارادایم از گفتمان قدرت‌محور به گفتمان رفاه‌محور سخن می‌گویند، تمرکز بر «رشد اقتصادی» (رشد تولید ناخالص داخلی) را لازمه حاکم‌بودن «گفتمان رفاه‌محور» دانسته و تجویز می‌کنند که رشد اقتصادی از خطوط قرمز اقتصاد است و هر گزینه‌ای که به ظرفیت رشد اقتصادی آسیب بزند، باید از میز سیاست‌گذاری کشور کنار گذاشته شود. معمار مفهوم تولید ناخالص داخلی (GDP) اگر «سایمون کوزنتس» است، بلاتردید از ربط‌دادن رشد GDP به مساله رفاه، تنش در گور لرزیده است. 🔸مفهوم تولید ناخالص داخلی به معنی مدرن آن نخستین‌بار توسط کوزنتس در گزارش چهارم ژانویه ۱۹۳۴ به کنگره آمریکا ابداع شد و او در صفحه ۷ گزارش خود تصریح کرد که «رفاه یک ملت را به سختی می‌توان از محاسبه درآمد ملی آنگونه که GDP تعریف می‌کند، نتیجه گرفت.»‌ چه، تولید ناخالص داخلی چیزی جز محاسبه تراکنش‌های مالی در یک کشور نیست و چنین محاسبه‌ای هرگز نمی‌تواند رشد رفاه یک ملت را نمایندگی کند. 🔸این فرمایش آقایان نیز که گفته‌اند «کیفیت رشد با اثر آن روی کاهش فقر، بیکاری و حفظ محیط‌زیست و منابع طبیعی مشخص می‌شود»، سخن بی‌ربطی است. اینکه رشد اقتصادی را ملاک رفاه قرار دهیم و سپس با اضافه‌کردن چند مفهوم مثل «فقر» و «بیکاری» و «محیط‌زیست» و «منابع طبیعی» از «کیفیت رشد» سخن بگوییم، «شترگاوپلنگ»ی ساخته‌ایم که هیچ قسمتش با دیگر بخش‌ها تناسب ندارد. 🔸‌تعلق ایدئولوژیک به GDP را باید کنار گذاشت. شاخص‌های قابل‌اعتنایی برای سنجش رفاه ابداع شده که می‌توان با آنها شروع کرد و توسعه‌شان داد. برای نمونه، «کلیفورد کاب»۷ از موسسه «Redefining Progress» شاخصی با عنوان GPI برای سنجش رفاه تعریف کرده است که می‌تواند هم یک شروع خوب و هم یک تجربه مناسب برای تعریف یک شاخص علمی مبتنی بر الگوی اسلامی-ایرانی پیشرفت باشد. شاخص GPI برخلاف GDP تلاش می‌کند که هزینه و فایده سرمایه‌های انسانی، اجتماعی، طبیعی و... را محاسبه کند. GPI با هزینه‌های مصرفی فرد/ خانوار شروع می‌کند و سپس آن را بر اساس نابرابری درآمدی تعدیل می‌کند. https://eitaa.com/joinchat/2371682335C112c6bdf71