بخاطر چند تار مو در این سالها که در مدارس و دانشگاه ها و مجموعه های مختلف پیش می آمد و صحبت می کردم. نقد عمومی در خصوص پوشش چند نکته بود: اول اینکه واقعا خدا بخاطر چند تار مو ما را جهنمی می کند؟ دوم اینکه حالا الان انقدر از مو و دست و پای ما بیرون باشد اسلام به خطر می افتد؟ سوم اینکه تابستان گرم است! واقعا تحمل این روسری سخت است... امشب حوالی میدان تجریش تهران بودم و با صحنه های ناراحت کننده ای مواجه شدم که خیلی برایم غم انگیز بود... اول اینکه به نظرم این روزها به خیلی ها ثابت می شود که چرا خداوند با زبان دین محدوده پوشش را کامل مشخص کرده است. بحث چند تار مو نیست. بحث این است که اگر نسبت به چند تار مو بی توجه شوی به چند تار مو متوقف نمی مانی. دو اینکه کسی که نسبت به یک امر خداوند بی تفاوت شود، در همان حد متوقف نمی ماند. نسبت به مسائل دیگر به ترتیب بی تفاوت می شود و آسیب پشت آسیب را تجربه می کند که از آن بعدا خواهم گفت. سه اینکه، گرما برای همه افراد یکسان نیست. و برای برخی بهانه است. امشب دخترانی دیدم که روسری هایشان دور گردنشان بود و پوشش تنشان مانتو شلوار. اما در کنارش دخترانی دیدم که شال و روسری نداشتند. یا مانتو نداشتند. یا گردن هایی باز با یقه ای باز داشتند. یا شلوارهایی کوتاه داشتند. یا شلوارهایی پاره داشتند. و یا سیگار هم می کشیدند... غیر اینکه الان واضح تر شد که اگر حد و حدود و قانونی نباشد،‌ هرکس بر مبنای دلم میخواهد در جامعه ظاهر می شود که شاید برای همین هایی که صرفا نبود یک روسری را خواستارند بدپوششی و ناهنجاری محسوب شود، این برایم سوال شد که دستاورد آزادی که برخی دختران سرزمینم میخواستند، چنین شکل و شمایلی دارد؟ وقتی نگاه می کردم که هر کدام از این دختران چه نقش های بزرگی برای رشد و پیشرفت خود و خانواده و تربیت فرزند و جامعه خود حتی جامعه جهانی می توانند داشته باشند اما در خیابان ها با پوشش هایی عجیب با چهره های ناراحت کنار پسرانی راه بروند، کنار جدول های خیابان بنشینند، آهنگ های غمگین خیابانی گوش دهند و یک دستشان هم سیگار باشد. حیف... کاش بیایند سمت ما تا از نقش دختر بودن، زن بودن، افق بلند داشتن، شناخت قدر و ارزش خود، امتداد نگاهی به بلندای ایمانی آرامشبخش، حرمتی و جایگاهی برای همه قابل احترام، لذتهای حقیقی و بی آسیب و نشاط دست یافتنی برایشان بگوییم. ورودی حرم امام زاده صالح، برخی از این دختران سرگشته، چادر می گرفتند، در گوشه ای از حرم بغض می کردند گریه و مناجات می کردند، عبادت می کردند و حال قشنگی داشتند... همه حواسم به دخترانی بود که با همان تیپ های دور از تعادل چادر به سر ضریح را چسبیده بودند و صدای گریه شان را خیلی ها می شنیدند... و چقدر دوست داشتم کنار تک تکشان قرار بگیرم و از نیاز فطری شان بگویم و اینکه می توانند تغییر مسیر همیشگی بدهند و تصمیم بگیرند دیگر سمت آن دوستانی که دوست نیستند و خودشان هم سرگردانند، بر نگردند... من غرب را از نزدیک دیده ام. در خصوصشان مطالعات زیادی کرده ام. از وضعیت تلخ دختران و زنانشان خوب اطلاع دارم. خیلی سال پیش از ما، به آنها هم وعده های آزادی و حق و حقوق دادند اما امروز حال خوبی ندارند. دخترانی که روزی با شعار «بدن خودم مال خودم است» در خیابان ها آمدند ولی امروز شعارشان هشتک «من هم همین طور»، شده است و از تعدی ها و تجاوزات و آسیب های عجیب در رنج اند... اما کسی به کمکشان نمی آید... حیف است حالا که بسیاری از آنها بعد از تجربه های بسیار تلخ، در مسیر بازگشت به پاکدامنی و پوشش هستند، برخی دختران و زنان سرزمینم به بی پوششی به عنوان دستاورد نگاه کنند و از کلمه آزادی برای این معنا استفاده کنند. نه! آنچه من امشب دیدم آزادی نبود. اصلا به نظر نمی رسید این افراد از چیزی آزاد شده باشند... اگر خروجی آزادی این آشفتگی روحی که در چهره ها و رفتارها مشاهده می شد بود، آن شلوارهای پاره بود، آن سیگار کشیدن کنار چند پسر بود، آگاهی بخشی کمک می کند که خیلی ها به دنبال آزادی به این معنا نروند و اتفاقا از این نوع آزادی خود را آزاد کنند... 🌱مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی 🇮🇷 از فرانسه، هلند و ایران @ninfrance @hejabjahani

مرتبط با یکی دو مطلبی که نوشتم، چند فیلم به ترتیب میفرستم: حجاب نداشته. به این معنی که نمی دونسته محافظت از خودش چقدر در زندگیش تاثیر داره. روابط آزاد داشته و دچار بحران و آسیب شده. مشروبات الکلی میخورده و هیچ التیامی دریافت نمی کرده. تا اینکه با قوانین و دستورات در دین اسلام مواجه شده که هرچی به ضررش تمام شده در دین اسلام نهی شده بوده. قوانینی که با رعایتش حالا خروجیش آرامش و امنیت و سلامت جسم و روحش شده. خب این جای فکر و تامل داره. نباید حتما راهی را رفت و با تلخی برگشت. برخی راه رفته اند و می شه ازشون آموخت. الان دیگه زمانه ای نیست که این مسائل بکر و هیجان انگیز باشه، وقتی غرب راه رفته است... 🌱مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی 🇮🇷 از فرانسه، هلند و ایران @ninfrance @hejabjahani

مهمه بدونیم همیشه یه واسطه ای بوده که مانع رسیدن حق و حقیقت به انسان ها شده. هرکس به حق و حقیقت اعتقاد پیدا می کنه در این خصوص صحبت می کنه که من تصور می کردم مسلمانان اینطور و آنطور هستند یا زنان محجبه اینچنین و آنچنان هستند. اما وقتی نزدیک شده و باب گفتگو و آشنایی باز شده و دوستی و محبت شکل گرفته، قدرت حق غلبه کرده بر هر نوع فکر باطل و غیر واقعی . @hejabjahani

باید به دلایل انتخاب حجاب در غرب توجه کرد. به عنوان کسانی که راه رفته اند. کسانی که اول نتایج و خروجی بی پوششی را تجربه کرده اند... خیلی مهم و تاثیرگذار است که اتفاقا کسانی که به شهرت و محبوبیت هم رسیده اند این گرایش را انتخاب می کنند. فکر کردن به دلایل چرایی این انتخاب و شنیدن آن برای انتخاب درست و فاصله گرفتن از نتایج تلخ برای هر فردی لازم است. @hejabjahani

وقتی یک بانوی خارج از اسلام، مسلمان می‌شود و با درک خود از امر خداوند در خصوص حجاب، به دختران توضیح می‌دهد که چرا این پارچه را روی سرش می‌گذارد. خیلی شیرن، زیبا و تأثیرگذار بود برام... «من اینو سر می کنم که شناخته بشم؛ اول اینکه همه بدونن من یک زن مسلمانم. دوم اینکه بدونن من به پوششم افتخار می‌کنم و ارزش و بهای خودم رو می‌دونم. سوم اینکه قابل اعتماد هستم و از من خیانت و فریب نخواهید دید. و چهارم اینکه هشدار دهم که تصورش را هم نکنید با افکار بد بخواهید به من نزدیک شوید. قرآن دربارهٔ محافظت صحبت می‌کنه. و این رفتار شماست که این محافظت رو می ‌سازه. وقتی خودت رو در اجتماع به درستی می‌پوشونی. همهٔ این حرف‌ها را با زبان بدن به اطرافیانت منتقل می‌کنی... 💡 مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی🇮🇷 در فرانسه، #هلند و ایران @ninfrance @hejabjahani

محجبه های با اعتماد به نفس دانشجویانی در دانشگاهی که در فرانسه تحصیل می کردم. در شهری که تا کمترین حد پوشش هم بعضا شاهد هستی؛ محجبه هائی می بینی که واقعا از دیدنشون به وجد می آیی و قلبت قوت می گیرد. در این جا حفظ حجاب آنهم به این سفت و سختی در کلاس درس و دانشگاه و در مقابل کسانی که خوب به ظاهر خود می رسند... از چه باور خود ساخته درونی می تواند نشات گرفته باشد که افراد را انقدر محکم و پایدار حفظ کند تا بی ذره ای خجالت و دلهره به همه فعالیت های بر حق خود هم بپردازد. اتفاق شیرین تر زمانی است که در هر فضائی دو محجبه با هر ملیتی به هم می رسند که خب هرگز قبلا همدیگر را ندیده اند... بااینکه اینجا به زبان فرانسه مرسوم است که برای سلام بگویی: بونژوق... اما اینها به تو لبخند می زنند و می گویند السلام علیکم... و تو هم هرچند اول ها تعجب می کردی و هول می شدی اما الان با یک شعف و رضایتی جانانه جوابشان را می دهی و می گویی: السلام علیکم☺️🌺✨ سلام بر شما... پ.ن: جهاد برای خدا و در راه خدا همه جا هست اگر خوب بنگریم که اینها در این عصر و زمان فرهنگ برهنگی همزمان در دو عرصه گوئی می جنگند یکی جهاد با نفس و با نگاههای پر دعوت حذف حجاب و حریم برای بانوان؛ و هم امر به معروف دمادم وقتی با گامهای استوارشان این واجب فراموش شده را در شهر به چشمان بینندگان می کشند تا شاید از چشمها راهی به قلبها باز شود و همه آن عهد دیرین با خدایشان را به یاد بیاورند و فطرتشان بیدار شود. مشاهدات و تجارب یک دانشجوی ایرانی🇮🇷 در فرانسه @ninfrance

تغییر نگرش می تواند سرنوشت انسان را زیر رو رو کند. ما می توانیم سراغ دخترانی برویم که پس از یک عمر بدون حجاب زندگی کردنِ خانوادگی و بی اعتقادی به قوانین الهی،‌ به پوشش رو آورده اند. یعنی اول آخر را می توانیم ببینیم. این، نگرش ما را به پوشش، می تواند زیر و رو کند. آن ها که پوشش را پس می زنند چون به مغزشان القا کرده اند که مغایر با «آزادی» است. آن ها که پوشش را بعد از داشتن آزادیِ بی پوششی، انتخاب کرده اند، چه می گویند؟ می گویند دیگر این «آزادی» را نمی خواهند... چرا؟ چون دیدند در ازای آن چه چیزهایی از دست داده اند و در مقام مقایسه دیدند که نمی ارزد... گروه اول تصورشان ابتدای امر این است که آزادی همیشه خوب است. در هر چیز. پس باید به دستش آورد. بدون فکر به اینکه در ازای این دستیابی چه چیزهایی از دستشان می رود. در تعریف موفقیت هم گفته می شود که موفقیت یعنی محاسبه کنی در ازای آنچه به دست آورده ای چه از دست داده ای و ببینی واقعا آنچه امروز داری نامش موفقیت است؟ اول آخر را دیدن می تواند نجات بخش بسیاری از افرادی باشد که با تصورات اشتباه در اول راهند... «رُزالی» بانوی تازه مسلمان بریتانیایی که روزگاری بازیگر هالیوود بوده است و هم اکنون علاوه بر فعالیت تبلیغی برای اسلام در شبکه های اجتماعی، به فیلمسازی برای معرفی اسلام به غیر مسلمانان می پردازد. ✨✨✨🌱🌱 @hejabjahani

سوالات شما: زن در غرب آزادی دارد؟ حذف پوشش او به او احترام و عزت بخشیده؟ فرهنگ غرب در خصوص احترام به زن و خواسته هایش بالاتر از ماست؟ بعد از بیش از صد سال تلاش زنان برای احقاق حقوق زن در غرب، به کجا رسیده اند؟ اگر زنی مورد ضرب و شتم قرار بگیرد که در بدترین حالت توسط پلیس آن کشور باشد آیا زنان دیگر و مردم آن جامعه واکنش نشان می دهند؟ تظاهرات و راهپیمایی صورت می گیرد؟ چون شنیده ایم آنجا بسیار برای احترام به حقوق زنان آموزش وجود دارد و همه از کودکی در بهترین مدارس آموزش می بینند. طبیعتا پلیس دیگر باید در بهترین حالت آموزش دیده باشد که اگر زنی جرمی هم مرتکب شده باشد، ضرب و شتم بی رحمانه وجود نداشته باشد. اینها احتمالا سوالات شماست. این فیلم که یک نمونه از نمونه های زیاد است که حتما شما هم دیده اید. پاسخ به سوالات بالاست. غرب جلوی دوربینی که خودش قرار داده باشد، بسیار زیباست. اما حقایق و واقعیت ها یواشکی باید ضبط و ارائه شود. ظاهرا فیلم فوق برای کشور ایتالیاست. و البته از سایر کشورها از این دست فیلم های یواشکی زیاد وجود دارد. فقط نکته قابل توجه سکوت جامعه بعد چنین رخدادهایی است. چرا؟ چون ممکن است همین خشونت را در خصوص خود تجربه کنند. چون ممکن است حساب بانکی شان مسدود شود. و چون به شکل کلی صدایشان به جایی نمی رسد. چند بار از شبکه های ماهواره ای فارسی زبان این تصاویر را با شور و هیجان و دغدغه دیده اید که گزارش کنند؟ @hejabjahani

هر دو سختی می‌کشند... اما... به نظر می اومد ۱۰ ساله باشه. اومده بود مسجد. اومد سمت وضوخانه. چادرش را در آورد. روسری اش را در آورد. هد سر داشت، زیر روسری. آن را هم با طمانینه درآورد. آستین مانتو تنگ بود. مانتو را درآورد. ساق دست هم داشت! ساق دست هم درآورد. جوراب‌ها را درآورد و رفت سمت وضوخانه. با آرامشی و لبخندی خاص وضو می‌گرفت. محو رفتارش بودم. وضو تمام شد. و حالا باید تمام اینها را می‌پوشید... باز هم با آرامش همه را پوشید و رفت سمت نماز... به فکر فرو رفتم... یادم آمد از دختری که سخت و سنگین آرایش کرده بود. چشم‌هایش... موهایش... گونه‌هایش... بینی که عمل کرده بود و زیر چشم‌هایی که کبود بود. نمی توانست راحت حرف بزند. راحت نفس بکشد. حتی راحت بخندد. باد که می‌آمد می‌گفت پنجره را بالا ببرید موهایم خراب میشه. کفش پاشنه‌دارش به قول خودش پدر پاهایش را درآورده بود. در ماشین درآورد کمی هوا بخوره. جوراب نداشت. خط قرمز رد فشار کفش روی پایش بود. پایش قرمز شده بود و کمی تورم پیدا کرده بود. گرما برای همه مان سنگین بود. آب گرفته بودیم و به صورت می‌زدیم. اما او نمی توانست. می‌گفت با صورت آرایش کرده نمی‌توانم آب به صورت بزنم... وقت نماز بود.‌ گفت وضو ندارم. نمی توانم با این صورت و وضعیت وضو بگیرم. همه نماز خواندند او نخواند و نشد تا غروب که بخواند... ناخواسته مقایسه‌‌ای در ذهنم شکل گرفت. هر دو سختی می‌کشند. اما دستاوردهای هر یک قابل ارزیابی و انتخاب است... پوشش داشتن و رعایت مرزهای الهی محدودیت است. غلط است گفته شود حجاب محدودیت نیست. همانطور که فرد بی‌حجاب کلی محدودیت برای خود ایجاد می‌کند. اما خب باید بررسی کرد... گاهی نابرده رنج گنج میسر نمی‌شود. گاهی زجر بی اجر است و البته پر از آسیب‌هایی که تا مرز جبران ناپذیری می‌رود که خواهم نوشت... @hejabjahani

نشسته‌ام بنویسم که خوش به حال خودم... هرچی می‌گذرد اعتقادم، علاقه ام و ارادتم به دین عزیزم اسلام و آموزش‌های ناب امامانم بیشتر می‌شود... شنیدم پسر بازیگری در آمریکا برای اینکه خود را شبیه پسر خواننده‌ای در کره بکند، ۲۲ عمل جراحی بر صورتش انجام داده و آخر هم کم آورده بدنش و مرده... و من فکر می‌کنم... فکر می‌کنم که چرا بازیگران و خوانندگان به شکلی ابراز وجود می‌کنند که مغز و فکر و روح جوانان زیادی را تسخیر و اسیر خود کنند؟ این در حالی هست که به ما یاد می‌دادند که در آداب اجتماعی دین اسلام این است که نه باید چهره‌ای نامرتب و لباسی پاره و بهم ریخته بپوشی که جلب توجه کنی و نه، لباسی چنان خاص، متفاوت و پرهزینه بپوشی که باز از این طریق حسرت و اسارت دیگران را به خود جذب کنی... نوجوانی را با این داستان‌ها سپری کردیم که پسر زیبای جوانی در مسیر دختری بود که داشت با همسر جوانش از مقابل او عبور می‌کرد و در این حین حواسش به زیبایی این مرد جوان افتاد! مرد جوان ترسید و سریع موی خود را بهم ریخت، روی خود را برگرداند و وقتی مورد سوال دوستش قرار گرفت، گفت: نکند آن دختر مهرش به همسرش کم شود و متوجه من گردد.. یا آن مرد جوانی که ایام جنگ، وقتی دچار دردسر شده بود از تک لباسی که داشت که وقتی می‌شست لباس دیگری نداشت. با دوستش به خرید رفت و دقیقا همان لباس با همان رنگ را مجدد خرید و وقتی با اعتراض دوستش مواجه شد. گفت: اینطوری هر کدام را بپوشم در و همسایه تصور می کنند همان یک لباس است. ولی اگر دو رنگ و شکل متفاوت بپوشم شاید کسی نداشته باشد و غصه بخورد... تا این حد دغدغه دیگران را داشتن... این فرهنگ برگرفته از معارف دین ماست که در هر حال حق نداری حواس دیگران را به خودت پرت کنی‌. دلی را اسیر خودت کنی با نوع پوشش و آراستن خودت. جانب اعتدال را رعایت کن. افراط و تفریط نکن. جلب توجه نکن. بگذار همه آزاد باشند در اجتماع و کسی درگیر کس دیگر نباشد و ذهن و دلش متوقف نشود بر تو... اما عرصه بازیگری و خوانندگی کارش همین جلب و جذب و سحر مخاطب است برای کسب شهرت و ثروت بیشتر... خود این افراد از همه اسیرتر هستند که باید باب میل کارفرما و جذب مشتری بیشتر، هرچه به آنان دیکته می‌شود را عمل کنند تا بر سر کار بمانند. روزی گروه گروه موج موج، گرایش به آدابی پیدا خواهند کرد که ایشان را از باتلاقی که تمدن غربی برایشان به ارمغان آورد نجات بخشند... باتلاقی که عمل کنندگان به دستورات و توصیه‌های دین اسلام، اصلا تجربه‌اش نمی‌کنند که فکر نجات از آن باشند. به امید بیداری و تحول عمیق همه... خوش به حال ما که دین نورانی و همه چی تمام اسلام محمدی به ما رسید... 🌱مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی 🇮🇷 از فرانسه، هلند و ایران @ninfrance @hejabjahani

در جلسه ای مجازی دعوت شده بودم که برای دانشجویان دانشگاهی در ایران صحبت کنم. قرار بود از وضعیت زنان و دختران در غرب بر مبنای تجارب، مشاهدات و تحقیقات شخصی ام صحبت کنم. فایلی که در ادامه می آید، صوت این جلسه است که از روی این تصاویر ارائه داده ام. @hejabjahani

💡زن در غرب بر اساس مشاهدات، تجارب و تحقیقاتم #صوت @hejabjahani