🌷 اميرالمؤمنين امام علی(عليه السلام) فرمودند : 🖌 در آنجا كه بايد سخن گفت ، خاموشى سودى ندارد و آنجا كه بايد خاموش ماند سخن گفتن خيرى نخواهد داشت. 📚 نهج البلاغه ، حكمت ٤٧١

موقع اندوه چه ذکری بگوییم

با سلام خدمت عزیزان ان حدیثنا یحیی القلوب(احادیث اهل بیت علیهم السلام قلب ها را زنده میکند) الحمدلله این چند روز مطالب کانال بیشتر مورد استفاده قرار گرفته و افراد بیشتری دارن سین میکنن از عزیزانی که محبت کردند و این مطالب رو در گروه های دیگه انتشار دادند تقدیر وتشکر میکنیم ، ان شاءالله در نشر معارف اهل بیت علیهم السلام مأجور و موفق باشید🌹🌹🌹🌹🌹🌹

برخی از فضایل این دو آیه طبق احادیثی که از پیامبر اکرم آمده است، عبارتند از: 1. «هر کس این دو آیه را شب (بعد از نماز عشا) بخواند کفایتش میکند (از بیداری برای نماز شب) » 2. « در آخر سوره بقره آیاتی است. این آیات دعا هستند و خداوند رحمان را راضی میکنند » 3. « . . . ملک نازل شد و گفت: ( ای رسول خدا ) خداوند تو را به دو نور بشارت میدهد که به هیچ پیامبری قبل از تو داده نشده است : یکی از آنها فاتحة الکتاب و دیگری آیات پایانی سوره بقره است. هیچ کسی آنها را تلاوت نمی کند مگر آن که حاجتش را خواهد گرفت » مجمع البیان، علامه طبرسی، ج 1، جزء 3، ص 391، منشورات دارمکتبة الحیاة 4. « این دو آیه قرآنند، شفا بخشند، خداوند آن دو آیه را دوست دارد و آن دو خداوند رحمان را راضی و خشنود میکنند » 5. « . . . این دو آیه اگر سه شب در منزلی خوانده شود، شیطان به آن نزدیک نمیشود » الدرالمنثور، جلال الدین السیوطی، ج 2، ص 136ـ138، داراحیأ التراث العربی 6. « هر کسی چهار آیة اول سورة بقره و آیة الکرسی و دو آیه بعد از آن و سه آیة آخر سوره بقره را بخواند، در جان و مالش مکروهی (ناملایمتی) را نخواهد دید، و شیطان به او نزدیک نخواهد شد و قرآن را فراموش نخواهد کرد » نورالثقلین، عروسی الحویزی، ج 1، ص 368، مؤسسة التاریخ العربی 7. در حدیث قدسی آمده است که خداوند فرمود: "ای (رسول گرامی) برای تو و امتت گنجی از گنجهای عرشم را دادم. این گنج فاتحة الکتاب و آخر سوره بقره است » تفسیر صافی، فیض کاشانی، ج 1، ص 291، دارالمرتضی للنشر

عاقبت تهمت زنا به حضرت موسی (ع) توسط قارون قارون گروه زیادی از بنی اسرائیل را در خانه خود جمع کرد و به آنها گفت: «تا الان موسی هر دستوری به شما داده اطاعت کردید حالا می خواهد اموال شما را بگیرد.» حاضران گفتند: «هر چه بگوئی انجام می دهیم.» قارون گفت: «فلان زن زناکار را پیش من بیاورید تا من ترتیب این کار را بدهم.» وقتی آن زن را که زیبا و خوش صورت بود را نزد وی آوردند قراری برای او گذاشت و طشتی از طلا و وعده هائی خوش به او داد تا در میان مردم بنی اسرائیل برخیزد و حضرت موسی (ع) را به زنای با خود متهم سازد. فردای آن روز، قارون بنی اسرائیل را جمع کرد و سپس به نزد حضرت موسی (ع) آمده و گفت: «مردم جمع شده و انتظار آمدن شما را دارند تا در جمع آنان حاضر شوی و دستورات الهی و احکام دینشان را به آنها بگوئی.» حضرت موسی (ع) نیز به میان آنها آمد وآنان را موعظه کرد و فرمود: «ای بنی اسرائیل هر کس دزدی کند دستش را قطع می کنم و هر کسی افتراء به دیگری بزند هشتاد تازیانه اش می زنم و هر کس زنا کند و دارای همسر نباشد صد تازیانه اش می زنم و هر کس زنای محصنه کند سنگسارش می کنم.» در این وقت قارون برخاسته و گفت: «اگر چه خودت باشی؟» حضرت موسی (ع) گفت: «آری! اگر چه من باشم.» قارون گفت: «پس بنی اسرائیل می گویند که تو با فلان زن، زنا کرده ای؟» موسی (ع) با تعجب گفت: «من؟!» قارون گفت: «بله! شما!» حضرت موسی (ع) فرمود: «آن زن را بیاورید.» وقتی آن زن را آوردند، موسی (ع) از وی پرسید: «ای زن! آیا من چنین عملی با تو انجام داده ام؟ و او را سوگند داد که حقیقت را بگوید. آن زن تأملی کرد و گفت: «نه! اینان دروغ می گویند. حقیقت این است که قارون پولی و وعده هائی به من داده است تا چنین تهمتی به تو بزنم.» قارون که این سخن را شنید بسختی شرمنده شد و در برابر مردم رسوا گردید. حضرت موسی (ع) نیز سر به سجده گذارده و گریست و به درگاه خدا عرض کرد: «پروردگارا! دشمن تو مرا آزرد و رسوائی مرا می خواست، اگر من پیامبر تو هستم انتقام مرا از او بگیر و مرا بر او مسلط گردان.» خداوند سبحان به موسی (ع) وحی فرمود که: «زمین را در فرمان تو قرار داده ام، هر گونه فرمانی خواستی بده که زمین فرمانبردار تو خواهد بود.» حضرت موسی(ع) رو به بنی اسرائیل کرده و فرمود: «هر کس که با او است در جای خود بایستد و هر کس که با من است از وی کناره بجوید.» بنی اسرائیل که آن سخن را شنیدند از نزد قارون دور شدند جز دو نفر که ایستادند. در این وقت موسی به زمین فرمان داده و گفت: «ای زمین! آنها را در کام خود بگیر.» زمین از هم جدا شد و آنها را تا زانو در خود فرو برد. برای بار دوم و سوم، حضرت موسی (ع) به زمین گفت: «آنها را بگیر.» پس این دفعه آنها تا کمر در زمین فرو رفتند و در مرتبه سوم، تا گردن در زمین رفتند و در دفعه چهارم، قارون با خانه و هر چه داشت در زمین فرو رفت. در هر بار قارون از حضرت موسی (ع) می خواست تا او را ببخشد و او را به قرابت و خویشی سوگند می داد ولی حضرت موسی (ع) توجهی نکرده و به زمین فرمان می داد تا آنها را در کام خود ببرد.» منبع : تاریخ انبیاء

ماجرای عابدی که فریب خورد و زن بدکاره ای که بهشتی شد مرحوم کلینی در کتاب روضه کافی از امام صادق علیه السلام روایت می کند که فرمود: در بنى اسرائیل مرد عابدى بود كه به هیچ وجه به دنیا آلوده نشده و گرد آن نگشته بود، شیطان كه از وضع او رنج می برد، از بینى خود فریادی كشید، لشكریانش به دور او جمع شدند، بدانها گفت: كدام یك از شما می تواند این شخص را از راه به در كند؟ یكى گفت: من. گفت: از چه راهی به سراغش می روى؟ پاسخ داد: از راه زنها. شیطان گفت: تو حریف او نیستى، چون او زنان را نیازموده (و لذتى از آنها نبرده كه گول بخورد). دیگرى گفت: من. پرسید: تو از چه راهی گولش می زنى؟ گفت: از راه باده‏گسارى و خوشی ها. بدو گفت: تو هم مرد این كار نیستى چون او اهل اینها نیست. سومى گفت: من او را گمراه می كنم، پرسید: از چه راهی؟ گفت: از راه كار خیر. شیطان گفت: برو كه تو حریف او هستى. شیطانك بیامد و در برابر او جایى را انتخاب و شروع به نماز خواندن كرد. و آن عابد چنان بود كه شبانه‏روز قدرى می خوابید و استراحت می كرد، ولى شیطانك هیچ نمی خوابید و استراحت نداشت و یكسره نماز می خواند. آن مرد عابد كه خود را در برابر او كم ارزش دید و عبادتش را كوچك شمرد، به نزد آن شیطانك رفت و بدو گفت: اى بنده خدا چه چیز تو را بر این همه نماز خواندن نیرو داده است؟ پاسخش را نداد. بار دوم پرسید، باز هم پاسخش را نداد. تا بار سوم كه پرسید گفت: اى بنده خدا من گناهى كرده‏ام‏ و از آن توبه نموده‏ام و هر گاه آن گناه را به خاطر مى‏آورم به نماز خواندن نیرو می گیرم. مرد عابد گفت: آن گناه را به من هم بگو تا انجام دهم و دنبالش توبه كنم و در نتیجه (مانند تو) بر خواندن نماز نیرو بگیرم. شیطانك بدو گفت: به شهر برو و سراغ فلان زن فاحشه را بگیر و دو درهم به او بده و با او درآویز و كام خود برگیر (و سپس توبه كن تا مانند من بر عبادت نیرو بگیرى). عابد گفت: دو درهم را از كجا بیاورم؟ من كه نمی دانم درهم چیست؟ شیطان از زیر پاى خود دو درهم بیرون آورده به او داد. عابد برخاست و با همان جامه و لباس خود كه در آن عبادت می كرد به شهر درآمد و سراغ منزل آن زن را گرفت، مردم او را به خانه آن زن راهنمائى كردند و گمان كردند براى موعظه او آمده است. عابد به نزد آن زن رفت و دو درهم را پیش او انداخت و بدو گفت: برخیز. زن برخاست و به درون اطاق خود رفت و به مرد عابد گفت: داخل شو. عابد به درون اطاق رفت. آن زن بدو گفت: اى مرد تو در وضع و لباسى به خانه من آمده‏اى كه معمولا كسى با این وضع و لباس نزد من نمی آید، شرح حال خود را براى من بگو، عابد سرگذشت خود (و شیطان) را براى آن زن تعریف كرد. زن گفت: اى بنده خدا ترك گناه آسانتر از توبه كردن است، و چنان نیست كه هر كس توبه كند بدان برسد (و توبه‏اش پذیرفته گردد)، به نظر می رسد كه آن كس (كه این راه را پیش پاى تو گذارده) شیطانى بوده در نظرت مجسم شده (تا تو را از راه به در كند) اكنون بازگرد كسى را (در آنجا) نخواهى دید. عابد برگشت و آن زن همان شب از این جهان رفت، و چون صبح شد دیدند بر در خانه ‏اش نوشته شده: بر سر جنازه این زن (براى دفن و كفن او) حاضر شوید كه او از اهل بهشت است. مردم همه در شك و تردید فرو رفتند، و به خاطر همان تردیدى كه در كار او پیدا كرده بودند تا سه روز جنازه‏اش را به خاك‏ نسپردند، خداى ـ عز و جل ـ به پیغمبر آن زمان وحى فرمود: بالاى جنازه فلان زن برو و بر آن نماز بخوان و به مردم بگو: بر او نماز بخوانند كه من او را آمرزیدم و بهشت را بر او واجب كردم چون فلان بنده مرا از گناه و نافرمانى من باز داشت. منبع: کتاب روضه کافی، شیخ کلینی، ترجمه آیت الله رسولی محلاتی، ج 2 ص 242

شوخی های عاشقانه مولا امیرالمومنین با حضرت زهرا سلام الله علیهما روز یکشنبه متعلق به ساحت مقدس حضرت امیرالمومنین وحضرت زهرا

حدیث علوی❤️❤️❤️ روزی دست خداست‌😍