#تفسیر شأن نزول «شیخ طوسى» گوید: بنا بقول ربيع بن انس درباره ابو جهل و پنج نفر از قوم او كه از سران احزاب بوده و در جنگ بدر كشته شده‏ اند نازل گرديد «كفر»، به معناى پوشاندن و ناديده گرفتن است. شخص منكر دين، به سبب اينكه حقايق و آيات الهى را كتمان مى‌كند و يا ناديده مى‌گيرد، كافر خوانده شده است. قرآن، بعد از متّقين، گروهى از كفّار را معرّفى مى‌كند. آنها كه در گمراهى و كتمانِ حقّ، چنان سرسختند كه حاضر به پذيرش آيات الهى نيستند كفر هم ده درجه دارد: 1- كفر به خدا. 2- كفر به ملائكه. 3- كفر به انبياء. 4- كفر به اوصياء. 5- كفر به دين خدا. 6- كفر به معجزات. 7- كفر به كتاب خدا. 8- كفر به ضروريات دين مثل نماز و حج و زكات. 9- كفر به معاد. 10- كفر به محرمات الهيه مانند ربا و مسكرات. كفر بر چهار قسم شود: 1- كفر انكارى آنست كه نشناسد خدا را اصلا و اقرار هم ننمايد. 2- كفر نفاقى آنكه اقرار دارد به زبان و اعتقاد ندارد به قلب. 3- كفر جحودى آنكه معرفت داشته باشد به قلب و اقرار نكند به زبان مانند كفر شيطان. 4- كفر عنادى آنكه معرفت دارد به قلب و اقرار نكند به لسان از جهت حسد و سركشى (مانند كفر أبو جهل لعنه اللّه). اين قسم از كفر است كه مصداق آيه شريفه مى‌باشد