بسم الله الرحمن الرحیم مداح اهل بیت علیهم السلام جناب آقای محمود کریمی حفظه الله سلام علیکم با احترام به عرض می رساند که شکرانه وجود شما و پیشرفتی که به همت شما و همکاران محترمتان در عرصه مداحی به وجود آمده، پیوسته جاری است و این نوای ماندگار را به گوش جان می سپاریم. در میان اشعار پر محتوایی که با صدای خود جاودان کرده اید، گاه ابیاتی دیده می شود که با محتوای دین، شریعت و عرفان شیعی ناسازگار است و این کمترین در مواردی به برخی از این ابیات اشاره کرده ام. در ایام فاطمیه سال گذشته، بیتی وجود داشت که اگر به محتوای آن و به وفق مصطلح به کار رفته، معنا شود، ترویج غلو در ذات و کفر است، ظاهرا امسال نیز این شعر را دوباره بازخوانی کردید که نشان از عدم واکنش کارشناسان دینی یا عدم توجه به تذکر آنان در این باره دارد. از این رو مقداری در این باره توضیح می دهم به امید آنکه اگر صحیح است، اصلاح شود؛ آن بیت این است: «فقیر بانویی ام که غنی بالذات است» مصطلح «غنی بالذات» به این معنا است که غنایی که این وجود دارد به سبب ذات خود است و از جایی مورد افاضه قرار نگرفته است، ذات او در بی نیازی کافی است و ذات او عین غنی بودن است. ظاهرا کسی تا به حال نگفته این مصطلح، معنای دیگری داشته باشد، در این صورت، هیچ بانو و آقایی مصداق «غنی بالذات» بودن نیست و فقط ذات مقدس خداوند متعال است که غنی بالذات است، عقل و نقل نیز گواه این مهم هست؛ به فرموده خداوند متعال در قرآن کریم: يا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَى اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ؛ اى مردم، شما به خدا نيازمنديد، و خداست كه بى‌نياز ستوده است. سوره مبارکه فاطر آیه 15. جناب آقای کریمی، هرچند وادی مدح و نجوا، وادی عشق و محبت ویژه است و فضای خود را دارد، اما این هرگز به این معنا نیست که اجازه ورود غلو را به خود دهد، آن هم غلو در ذات که در تاریخ افرادی به دنبال آن بودند که برای خود جایگاهی باز کنند، اهل بیت را خدا کنند که خود را اهل بیت و..... (ر ک: کتاب غالیان نوشته دکتر نعمت الله صفری فروشانی) این در حالی است که در راه خداوند، هر چه انسانی مقرب تر باشد، فقیرتر است، و برترین انسان های عالم، فقیرترین آنان به خداوند متعال هستند بلکه عین فقرند. عاشقان کوی او الفقر فخری می زنند. مداح محترم، شما از بنده بیشتر آگاهید که آنان که دنبال شر افروزی هستند، این اشعار را با زیر نویس از زبان های مختلف دنیا منتشر می کنند تا شیعه امامیه را مصداق غلاة نشان دهند و این در واقع نقض غرضی است که شما عمر خود را بر آن نهادید، چه شیرین فرمود صادق آل محمد صلوات الله علیهم: «کونُوا لَنا زَیْناً وَ لا تَکونُوا عَلَیْنا شَیْناً»؛ یعنی زینت ما باشید نه باعث ملامت و سرزنش ما (بحارالانوار، ج ۶۵، ص ۱۵۱). تجربه نشان داده که مداحی به ویژه در این سطح، نیاز به کارشناس یا حلقه کارشناسانی دارد تا از رخنه این آسیب ها در امان باشد. سید مرتضی حسینی کمال آبادی پژوهشکده ادیب فقه جواهری 3/11/1399= 8 ج2/1442 @hkamal

نامه ای به حاج محمود کریمی در نقد بیتی در شأن حضرت زهرا سلام الله علیها @hkamal

نامه ای به حاج محمود کریمی در نقد بیتی در شأن حضرت زهرا سلام الله علیها @hkamal

نامه ای به حاج محمود کریمی در نقد بیتی در شأن حضرت زهرا سلام الله علیها @hkamal

نامه ای به حاج محمود کریمی در نقد بیتی در شأن حضرت زهرا سلام الله علیها @hkamal

یادداشت «ماندگاری دستاوردها» 👇

بسم الله الرحمن الرحیم انسان ها در طول عمر خود در تلاش هستند و از رهگذر کوشش هایشان به دستآوردهایی می رسند. یکی از نعمت های خداوند که به برخی از بندگان روزی شده است، ماندگار دستآوردهایشان در این گنبد دوار است. برخی حتی پس از مرگشان نیز با دستاورهایشان زنده اند و این نعمت بزرگی است. در گوشه و کنار شهر خانه ها، وسیله ها و... از دستاوردها را می بینیم که کناری افتاده اند و رو به زوالند، انسان غصه می خورد که چرا باید این نتیجه، چنین شود. عدم ماندگاری و پایداری دستاوردهای علت های گوناگونی دارد، مانند اینکه اصل دستاورد از راه صحیح به دست نیامده باشد، یا به دست نا اهلان سپرده شده باشد، یا صاحب دستاورد فکری برای بقای آن نکرده باشد و فقط مدت بهره بری خود را می دیده است، البته در کنار این موارد فرهنگ بهره بری و عدم اسراف نیز مهم است، برخی نه خود خورد نه به کسی دهند جز سیره زندگیشان است و... اگر افق دیدمان را درباره دستآوردهایمان باز نگه داریم، می توان آن را ماندگار کرد و از بهره های آن حتی پس از مرگ نیز بهره مند شد تا به صورت صدقه جاریه برای انسان شود. برخی خاندان ها را انسان می بیند که نسل اندر نسل پزشک یا عالم دینی مانند خاندان حکیم هستند و این گوهر بین آن ها ماندگار است. برخی کتاب ها وجود دارد که پشت به پشت و قرن پس از قرن چاپ می خورد و فایده رسانی می کند مانند الغدیر علامه امینی ره برخی منازل وجود دارد که قرن ها در آن مراسم مذهبی خوب برگزار می شود مانند برخی منازل و تکیه ها در قم برخی خاندان ها وجود دارند که صله ارحام آن ها بنیادین است و گستره ارتباط آنها با بستگانشان زیاد است. یکی از اساتیدم می فرمودند که ما از صفویه تا به حال پشت به پشت عالم دینی بودیم ولی اولاد من نتوانستند در این راه قدم بگیرد و ظاهرا من آخرین این شجره هستم. این ماندگاری و بهره بری نسل های آینده، باعث می شود که آن ها از نقطه صفر شروع نکنند و بر پایه و اعتباری که اجدادشان به ارث گذاشته اند؛ قدم بگیرند و پیشرفت کنند. انقدر این مساله مهم است که می توان برای آن کتابی نگاشت و راهکارهای ماندگار کردن دستاوردها را در آن باز گفت و به دنبال نهادینه سازی و تبدیل به فرهنگ کردن آن شد. این بقا مرهون خیلی از عوامل است، یکی از آن ها، دعا و درخواست از خداوند متعال است که نتیجه کوشایی و پویایی انسان را خالد و ماندگار کند. به سروده شیخ اجل سعدی در گلستان: بماند سالها این نظم و ترتیب ز ما هر ذرّه خاک افتاده جایی غرض نقشیست کز ما باز ماند که هستی را نمی بینم بقایی مگر صاحبدلی روزی به رحمت کند در کار درویشان دعایی به نظر شما راهکارها ماندگار شدن دستاورها چیست؟ سید مرتضی حسینی کمال آبادی 8 اسفندماه 1399 @hkamal

یادداشت 2 «ماندگاری دستاوردها» 👇

بسم الله الرحمن الرحیم حفظ دستاوردها از منظر تاریخی در یادداشت پیشین بر ضرورت ماندگار کردن دستاوردها و راهکارهای آن تاکید کردیم، در این نوشتار این مطلب را می خواهیم با نگاهی تاریخی پیگیری کنیم. حکومت آل بویه را می شناسیم، سه پسر بویه، که توانستند یکی از بزرگترین حکوت های شیعی را تاسیس و بیش از یک قرن اداره کنند. این حرکت از نقطه صفر بلکه زیر صفر شروع شده و بنا بر برخی گزارش ها از سر فقر و فاقه وارد سپاه جنگی شدند و بعد پیشرفت کردند. همین سه برادر برای ادامه حکومت و حفظ دستاوردهایشان دیر به فکر می افتادند و دیر وارد عمل می شدند. دیر به فکر حفظ دستاوردهایشان می افتادند؛ چون در طول عمر خود به فکر تربیت و حفظ نیرو برای بعد از خود نبودند و وقتی صدای پای مرگ را می شنیدند به فکر می افتادند و وارد عمل می شدند که آن هم دیر بود. برادر بزرگتر علی، وقتی صدای مرگ را شنید تازه به این فکر فرو رفت که فرزند پسری ندارد که بعد از او بر تخت بنشیند، ناچار یکی از برادرزاده های خود که در هوش و ذکاوت برتر بود و علم دوست بود بر تخت شیراز نشاند و اندکی در آخر عمری حکومت داری به او یاد داد که بعدها عضدالدوله شد و در ادامه حیات آل بویه نقشی بسزا داشت. یا برادر دوم وقتی صدای مرگ را شنید، زاهد شد و تخت و تاج را رها کرد و به نماز و شنیدن قرآن کریم پرداخت و بختیار از اولاد را بر تخت بغداد نشاند که علاقه ای به حکومت داری نداشت و اساسا برای این کار ساخته نشده بود و مشکلات زیادی را برای مردم و آل بویه به ارمغان آورد و باعث اشتباه عضدالدوله و خشم پدرش نیز شد. عدم تربیت نیرو برای آینده معضل هر جریانی است. اشتغال شدید به امروز برای ایجاد دستاوردی با همه مشکلات خود، نباید افق دید انسان را محدود به امروز کند، اخر این دستاورد باید ماندگار باشد. سید مرتضی حسینی کمال آبادی 8 اسفندماه 1399 #دستاوردها #آل_بویه #تربیت_نیرو @hkamal

@hkamal