تاریخچه تاریخ پیدایش نینجاها چندان مشخص نیست اما بسیاری از منابع به حوالی قرن ۱۴ اشاره می‌کنند.[۳] و لغت «شینوبی» نیز تا قرن ۱۵ دیده نشده‌است. در افسانه‌های ژاپنی آمده که نینجاها از نسل هیولایی هستند که نیمی انسان و نیمی کلاغ بود. بر اساس بیشتر منابع تاریخی نینجاها به تدریج خود را به عنوان نیروی مخالف همتایان طبقه بالاتر خود یعنی سامورایی‌ها در دوران حکومت فئودال‌ها بر ژاپن مطرح کردند و تکامل این هنر رزمی بین قرن ششم تا نهم میلادی در ژاپن اتفاق افتاد. پس از سقوط دودمان تانگ در چین در سال ۹۰۷ میلادی، تعدادی از فرماندهان نظامی چینی به ژاپن آمدند و تاکتیک‌ها و نظریات جدید جنگی را با خود به این جزیره آوردند. در دهه ۱۰۲۰ میلادی هم راهبان بودایی چینی وارد ژاپن شدند و دانش پزشکی و نظریات جنگی خود را هم که بسیاری از آن‌ها از هند ریشه گرفته و در تبت و نقاط مختلف چین تکامل یافته بود به ژاپن آوردند و روش‌های خود را به راهبان جنگجوی ژاپنی و اولین طایفه‌های نینجا آموختند. دایسوکه توگاکوره سامورایی خلع‌شده، و کاین دوشی راهب جنگجوی چینی، نخستین نینجاهایی بودند که برای اولین بار قواعدی را برای این هنر رزمی تدوین کرده و جانشینان دایسوکه نیز نخستین نینجا ریو یا مدرسه نینجوتسو را با نام توگاکوره ریو تأسیس کردند. نینجوتسو به این ترتیب رقیبی برای مکتب بوشیدو سامورایی‌ها شد. سامورایی‌ها وفاداری و شرافت را بر هر چیز مقدم می‌داشتند و بوشیدو سیستم رزمی آن‌ها بسیار اصیل و منسجم بود اما روش‌های جنگی آن‌ها همیشه کارآمد نبود. برتری نینجاها درست در همین مسئله بود. نینجاها انجام مأموریت به هر شکل ممکن را بر هر چیز مقدم می‌داشتند. حمله ناگهانی، مسموم کردن، فریب و جاسوسی از نظر سامورایی‌ها ناجوانمردانه بود اما از روش‌های اصلی رزمی نینجاها به‌شمار می‌آمد.[۴] در حال حاضر هنر رزمی نینجوتسو در جهان زیر نظر سوکه ماساآکی هاتسومی دنبال می‌شود. جناب هاتسومی این هنر دیرین را دوباره زنده کرده و به عنوان استاد بزرگ نه مدرسه و مکتب (ریو) نین جوتسو و بوجوتسو در ژاپن مورد پذیرش قرار گرفته‌اند. این نه مدرسه که با اسامی: توگاکوره ریو، کوتو ریو، گیوکو ریو کوشی جوتسو، کوکی شیندن ریو، تاکاگی یوشین ریو، کومو گاکوره ریو، گیو کوشین ریو، شیندن فودو ریو، گیکان ریو شناخته می‌شوند همه تحت نظر و مدیریت هاتسومی به آموزش اصول نین جوتسو و بوجوتسو می‌پردازند. این رشته از هنرهای رزمی در بسیاری از کشورها از جمله ایران به عنوان یک مهارت رزمی شناخته شده‌است و طرفداران بسیاری دارد.[۵]

بهترین روش عضله‌سازی چیست؟ گنجاندن تمرینات قدرتی در برنامه ورزشی روشی فوق‌العاده برای به‌دست‌آوردن قدرت و حجم عضلانی و نیز تناسب اندام است. تمرینات قدرتی یعنی استفاده از وزنه در تمرینات. البته وزنه به‌معنای دمبل، میله‌های اسکات یا دستگاه‌های بدن‌سازی نیست. شما می‌توانید از وزن خود‌تان یا کش ورزشی برای انجام تمرینات قدرتی استفاده کنید. برخی از روش‌های متداول تمرینات قدرتی عبارت‌اند از: 🔺 تمرین با استفاده از وزن بدن مانند شنا‌رفتن، بارفیکس، اسکات (چمباتمه‌زدن) و لانژ (انواع بشین‌پاشو بدون چسباندن پا‌ها به هم)؛ 🔺 تمرین با طناب‌ها یا باند‌های کششی؛ 🔺 استفاده از وزنه‌هایی مانند دمبل، وزنه‌های توپی، بطری‌های بزرگ آب یا حتی انواع قوطی‌های سنگین؛ 🔺 دستگاه‌های وزنه‌دار مانند دستگاه‌های بدن‌سازی موجود در باشگاه‌های بدن‌سازی. @SportScience

دفاع شخصی با سلاح قمه

اگر از کانال ما راضی هستید کانال مارا تبلیغ کنید تا بقیه هم هنر رزمی را یاد بگیرند واز هنر رزمی استفاده کنند ؟ ⚔🏹@honarrazmi⚔🏹

سیدعلی حسینی: لطفا در کانال ما بمانیدوهنر رزمی را یاد بگیرید @honarrazmi

اگرچه سامورایی‌ها و نینجاها هر دو جنگجو هستند، اما تفاوت‌های بسیاری باهم دارند. تفاوت سامورایی و نینجا مربوط به طبقه‌ای که به آن تعلق داشتند، نحوه مبارزه، پوشش و سلاح‌های مورد است.

تفاوت سامورایی و نینجا از نظر نحوه مبارزه، پوشش و نوع سلاح

تفاوت سامورایی و نینجا یکی از تفاوت‌های عمده سامورایی و نینجا مربوط به افرادی است که به این دو گروه تعلق دارند. سامورایی‌ها جنگجویان ژاپنی و اغلب نجیب زاده بودند. از طرف دیگر، نینجا‌ها اغلب مزدور بودند، از این‌رو اغلب به طبقات پایین جامعه‌ ژاپن تعلق داشتند. از انجا که سامورایی‌ها از طبقه‌ اشراف‌زاده بودند، این جنگجویان اغلب با کیمونو‌هایی رنگارنگ و نفیس به تصویر کشیده می‌شوند. کیمونو یکی از لباس‌های سنتی ژاپن محسوب می‌شود. در مقابل نینجا‌ها اغلب با لباس‌های تنگ‌ و کاملا پوشیده به رنگ سیاه و سفید نشان داده شده‌اند.