چگونه از تکنیک های نانچیکو در برابر چاقو استفاده کنیم؟

واقعیت های آموزش نانچاکو خودتان را در نقش مدافع در یک موقعیت واقعی تصور کنید. شما در خیابانی به تنهایی راه می روید، ناگهان، شخصی به شما نزدیک می شود که در دستش چاقو دارد. شما از ظاهر و اعمال و حرف زدنش مطمئن می شوید که او قصد دارد به شما چاقو بزند. کوچه باریک و بن بست است. درنتیجه، بهترین دفاع تان یعنی فرار در اینجا ممکن نیست. ام سلاح نانچاکوی تان را همراه دارید.چوب های نانچیکو را محکم بگیرید و روبه روی مهاجم بایستید. در آن لحظه های حیاتی، باید تصمیم تان را بگیرید که قصد دارید چکار کنید و کدام تکنیک ها را با نانچاکوی تان به کار ببرید. چگونه از تکنیک های نانچیکو در یک موقعیت خطرناک استفاده کنیم. از خودتان این سوال ها را بپرسید: آیا شما واقعا می خواهید به اندازه ای به او نزدیک شوید که نانچاکو دور کمرتان لیز بخورد؟ آیا واقعا می خواهید از حمله و فشار چاقو جلوگیری کنید؟ (به یاد داشته باشید که این یک موقعیت واقعی است.) آیا واقعا مطمئن هستید که تحت چنین شرایطی می توانید برای از دست انداختن چاقو از دست مهاجم، با دقت کافی تکنیک های نانچاکو را به کار ببرید. اگر جواب تان برای پرسش های بالا "نه" است، چکار باید بکنید؟ یک تکنیک نانچاکو که بسیار موثر باشد، وجود دارد و این کار عملی و شدنی است. انتخاب تکنیک های نانچاکو سریع باشد. غیر قابل پیش بینی باشد. مستلزم دقت یا قدرت غیر واقعی باشد. تکنیکی که برایتان موقعیت خوبی برای ضربه زدن، یا عقب کشیدن در موقعیتی که مهاجم هنوز خلع سلاح نشده است، فراهم می کند. با در نظر گرفتن این معیار ها، دو نوع تکنیک نانچاکو را در ادامه پیشنهاد می کنیم. هر دو نوع تکنیک، یک وجه مشترک دارند: یک نمایش ظاهری و دروغی ( توجه مهاجم را از جهت ضربه ی واقعی تان منحرف کنید) موقعیت نهایی عالی ( در حالتی به درگیری پایان دهید که نه بی دست و پا باشید، نه بی دفاع.) در یکی از این تکنیک ها، از چرخش کف دست یا پشت دست برای حرکت دادن نانچاکو استفاده می شود. کدام نوع تکنیک بهتر است؟ هیچ کدام از تکنیک ها بهتر ازآن یکی نیست. در یکی از این تکنیک ها، مدافع از دست راست استفاده می کرد، اگر شما به عنوان یک مدافع از دست چپ تان استفاده کنید، حالت ایستادن تان برعکس می شود. اگرچه، مزیت تکنیک پشت دست این است که مدافع فقط یک طرفش را به سمت مهاجم می گیرد، در حالی که در تکنیک کف دست، مدافع می چرخد و فقط برای چند ثانیه به مهاجم هدف جلویی بالقوه می دهد. بهترین کار شما این است که هر دو تکنیک نانچاکو را تمرین کنید و ببینید کدام یک از دو تمرین به شما احساس راحت تری می دهند. آیا برتری دستی در انجام تکنیک های نانچاکو موثر است؟ در تکنیک هایی که توضیح دادیم، مدافع راست دست بود. اگر شما چپ دست هستید، به آسانی حالت ایستادن تان را عوض کنید. به عبارت دیگر، در تکنیکی که با کف دست نانچاکو را می گرفتیم، از طرف راست مان با مهاجم مبارزه می کنیم و نانچاکو را بر روی شانه ی چپ می باشد. شما با پای چپ تان فرانت کیک ( ضربه ی پا از جلو) می زنید، و با دست چپ نیز نانچاکو را می چرخانید. در تکنیکی که با پشت دست انجام می شود، از طرف چپ با مهاجم می جنگیم و با پای چپ یک ضربه ی ساید کیک (ضربه ی کناری) می زنیم. شما در این تکنیک باید با دست چپ تان نانچاکو را بچرخانید و آن را به دور شانه ی چپ تان بیاورید، آن را از پشت تان پایین بیاورید و در دست راست بگیرید. بهترین ضربه نانچاکو در مقابل چاقو چیست؟ این موضوع کمی بحث برانگیز و متفاوت است. به عبارت دیگر، یک مدافع راست دست ممکن است بخواهد در مقابل یک مهاجم راست دست از تکنیک پشت دست استفاده کند، اما مدافع چپ دست ممکن است بخواهد تکنیک کف دست را به کار ببرد. ( این حالت ها برای مهاجم چپ دست نیز برعکس می شود.) با این حال و تحت این شرایط، انحام این تکنیک ها برای مهاجمی که برتری دستی ندارد و با هر دو دست به یک اندازه کار می کند، تقریبا یکسان است و فرقی نمی کند. اگر او سعی کند ضربه نانچاکو را دفاع کند، با دستی که چاقو را می گیرد، می تواند آن را انجام دهد. اهمیت تمرین تکنیک های نانچاکو آموزش تکنیک های نانچیکو بسیار شبیه آموزش شعبده بازی و تردستی است. شما می توانید مقاله ای در مورد آموزش تردستی را 10 بار بخوانید، اما قادر به انجام آن نباشید. تردستی شامل فکر کردن، فراست و بینش و عکس العمل سریع است. این مهارت ها در مورد تکنیک های دفاع شخصی نانچاکو نیز صدق می کند. خواندن تکنیک های نانچیکو برای آموزش آن کافی نیست. زمان بندی، فاصله، دقت و قدرت نه از طریق خواندن تکنیک ها بلکه با تمرین به دست می آید.

اگر شما دوستی دارید که مانند شما به آموزش نانچیکو علاقه مند است، با هم تمرین کنید. به نوبت جای مدافع و مهاجم را عوض کنید. از یک چاقوی لاستیکی و نانچیکوی پلاستیکی توخالی یا لاستیکی فومی استفاده کنید. برای جلوگیری از صدمه دیدگی، محافظ های مخصوص چشم و سر بپوشید. (اگر این لوازم حفاظتی ندارید، با کسی تمرین نکنید.)

لطفا به کانال ما بپیوندید و هنرهای رزمی را یاد بگیرید @honarrazmi

در کلاس بزرگان رزمی در کار رزمی، اعم از این که کار رزمی، درونی (تای چی، چی گونگ) باشد و به (دو/پسوندهنرهای رزمی) تعلق داشته باشد، یا این که در زمره مبارزه تن به تن قرار گیرد، از بدن استفاده می شود. درونی ترین ها فوراً به سراغ جستجوی معنوی می روند، در حالی که بیرونی ها در جستجوی یک واقعیت گرائی افراطی که همیشه هم خیلی صحیح و بی نقض نیست، می باشند. خانواده بزرگ (دو)ها که در جستجوی معنوی فوری از برخی ها میانه روتر است و در کار فیزیکی به اندازه دیگران افراطی نیست، یک پل اجتماعی وسیع تری می باشد. این هنر که افراطی گری های خودش را دارد، مابین درونی و بیرونی قرار دارد و امکان برقراری ارتباط و مبادلات بین آنها را فراهم می کند. به همین دلیل است که می بینیم شخصیت هائی هم چون استاد اویاما، خالق کاراته کیوکوشین کای و برخی از شاگردانش مانند قهرمان جان کالنباخ، با استاد تای چی، ساوائی ارتباط نزدیکی برقرار می کنند و هم چنین است در مورد کانازاوا، سنسی مشهوری که تائو سبک درونی را اجرا می کند؛ و موریهی اوشیبا که به جنبه معنوی خیلی توجه دارد .... افراد بزرگی که به ضرورت حفظ این میراث غنی و شکل گرفته در طی قرون آگاه بودند، بر دنبال نمودن راه آن مردانِ برجسته همت ورزیدند و این سیستم تربیتی بی مانند را به ما انتقال دادند. انجام یک کار رزمی، قبل از هر چیز مستلزم پذیرش و رعایت یک سری آداب سخت گیرانه و دقیق است. آدابی که یک سنت نیستند بلکه بیشتر روشی هستند که شخص با استفاده از آنها می تواند خود را در بهترین جنبه و وجهه اش معرفی کند و به جسم و روحش سامان بخشد؛ هم چنین ضرورت قوانین تدوین شده جهت یادگیری و کار دو نفره که در آن نقش ها همواره تعویض می شوند، در این آداب تفهیم شده اند. با پذیرفتن این که در نیمی از اوقات، در فرم های مبنا (ضربات، دفاع ها، استقرارها و ..) کسی دیگر باشیم، شرافت شکست بدون تسلیم شدن را قبول می کنیم. (دو) یعنی جستجوی ایده آل رفتار خالص. این کار رزمی طولانی و سخت گیرانه هدف آن تسلط یافتن بر رفتار خالص است روی زندگی روزمره انعکاس دارد و ذهن را صیقل می دهد، بدون آن که لزوماً هیچ گونه تلاش فکری وجود داشته باشد. همگونی تمرین، احترام، فروتنی، تقسیم کردن نیرو و معلومات، رفتار دقیق در لحظه دقیق را یاد می دهد، رموزی که برای پیش رفت لازم هستند. از احترام صحبت کردن، توجه داشتن به خود نیز هست. حفظ صحت و سلامت فیزیکی و روحی خود، همانا اهمیت قائل شدن برای صحت و سلامت فیزیکی و روحیِ دیگری است. باید همواره در مورد هدف، غایت و علت از خود سئوال کنیم. همه تحقیقاتی که بدن را به عنوان ابزار اجرا مورد استفاده قرار می دهند قابل احترام هستند، اعم از این که در حالت مدیتیشن نشسته یا روی رینگ باشد به شرط آن که سئوال مطرح شود و ما را به سمت زندگی و آزادی انسانی شرافت مندانه سوق دهد. هنرهای رزمی راهی ست بی انتها ....

قسمتی از فرم مسابقاتی بادبزن تای چی @wushucaran #فرم

سال روز درگذشت دانش مند بزرگ ایرانی خواجه نصیرطوسی خواجه نصیرالدین طوسی (۵۹۷-۶۷۲ق) حکیم و متکلم شیعه قرن هفتم هجری است. خواجه نصیر نویسنده کتاب‌ها و رساله‌های بسیاری در علوم اخلاق، منطق، فلسفه، کلام، ریاضیات و نجوم است. اخلاق ناصری، اوصاف الاشراف، اساس الاقتباس، شرح الاشارات، تجرید الاعتقاد، جامع الحساب و کتاب مشهور زیج ایلخانی و تذکرة فی علم الهیئة در علم نجوم، از آثار مهم و مشهور او هستند. او همچنین رصدخانه مراغه و در کنار آن کتابخانه مراغه را با بیش از ۴۰۰ هزار جلد کتاب بنا نهاد. نصیرالدین طوسی احیاگر فلسفه و مبتکر روش فلسفی در کلام شیعه دانسته شده است. برخی از علمای بزرگ شیعه که شاگرد وی بود‌ه‌اند، عبارت‌اند از علامه حلی، ابن میثم بحرانی و قطب الدین شیرازی.

بهترین ورزش رزمی چه ورزشی است؟ هنرهای رزمی و مبارزه بدون سلاح گرم از دوران پیدایش انسان در زمین توسعه یافته و به مرور سبک های مختلفی از این ورزش های رزمی، در سراسر جهان ظاهر شده است. بعضی از این ورزش های رزمی مثل ورزش های کونگ فو، ووشو، تکواندو و کاراته مبدأ شرقی دارند و بعضی ديگر مثل بوکس، پانکریش و ساواته به غرب باز می گردند. در این مقاله چند مورد از بهترین ورزش های رزمی دنیا را لیست نموده و به شما ارائه دهیم: در موقع انتخاب هنر رزمی فاکتور هایی وجود دارد که باید مورد توجه قرار گیرد. امادگی جسمانی برخی از رشته های رزمی شبیه جوجیتسوی برزیلی و یا MMA به قدرت بدنی و فیزیک بدنی مناسبی احتیاج دارند هر چند اگر قدرت بدنی خوبی هم ندارید مشکلی نخواهد بود ولی باید در آغاز بر روی قدرت بدنی و امادگی جسمانی، بیشتر کار کنید. از طرف ديگر در صورتی که سن و سال شما بالاست و یا احتمالا آسیب دیدگی را نمی توانید تحمل کنید بهتر است در خصوص این چنین کلاسها، که بر روی قدرت بدنی، باشدت کار می کنند تجدید نظر کنید. ضربه زدن، گرفتن و یا هر دو آیا دوست دارید که به صورت ایستاده مبارزه کنید و مشت و لگد و یا ضربات ارنج و زانو بزنید؟ در اینصورت میتوانید ورزشهایی شبیه کاراته، تکواندو، کونگ فو و کیک بوکسینگ را مد نظر داشته باشید. در صورتی که ورزشهای درگیری با صورت گرفتن و دست به یقه شدن را می پسندید میتوانید به ورزشهایی شبیه کشتی کج، جوجیتسو (Jujutsu) و جودو (Judo) روی بیاورید ولی جودو شیوه های پرتابی زيادي دارد ولی در این دسته هم میتوان آنرا جای داد. شاید هم هر دو نوع ورزش را دوست دارید در این شرایط MMA یا یک ورزش ترکیبی ديگر میتواند انتخاب خوبی باشد.فراموش نکنید که باید در حالت بدنی خوبی باشید تا نتیجه خوبی بگیرید به عنوان مثال در صورتی که مشکلی در گردن دارید جوجیتسوی برزیلی که در آن رقیب تلاش در گرفتن گردن و خفه کردن شما دارد گزینه مناسبی نیست. فاصله و برنامه تمرین قبل از انتخاب به خاطر داشته باشید که فاصله از باشگاه و همچنين زمان تمرین بسیار مهم است در صورتی که برنامه تمرین با زمان فراغت شما مناسب نیست و یا باشگاه در فاصله دوری از محل زندگی شماست امکان دارد سبب دل زدگی شما شود و نهایتا شما را ناگزیر به ترک هنر رزمی کند بدین ترتیب این دو مطلب را در نظر داشته باشید. بوکس قطعاً رشته box یکی از قدرت مندترین ها در ورزشهای رزمی به حساب می آید. در این رشته شما تنها از دست های خویش استفاده میکنید و ضربات مستقیم، هوک و آپر در آن استفاده میشود. بوکس علیرغم ظاهر بسیار ساده، در باطن و در تمرینات بسیار پیچیده است. بهترین و ظریف ترین رقص پا در بین ورزشهای رزمی برای بوکس است که با استفاده از رقص پای حرفه ای در کسری از ثانیه بوکسور جابه جا می شود و مشت های حریف را رد میکند. رد کردن مشت های رقیب و جاخالی دادن از نکات ديگر بوکسورها است که مشت زدن به ورزشکاران بوکس را بسیار کار دشواری میکند. مسابقه های بوکس معمولاً از جایزه های بسيار بالايي برخوردار است و این محبوبیت در بین مردم دنیا احتمالا به علت قدرت این ورزش هم باشد. رشته بوکس پیش از میلاد حضرت مسیح از یونان شکل گرفته ولی شکل کنونی آن در امریکا به وجود آمده و بعنوان رشته ای به دیگر کشورها هم رفته است. ورزش رزمی موای تای موای تای یا موی تای بهترین ورزش رزمی است که میتوانید برای آغاز و بعنوان یک شخص تازه کار به سراغ آن بروید. این ورزش یکی از سبک های کیک بوکسینگ است که از تایلند ریشه می گیرد. شاید باور نکنید، ولی بسياري از کودکان تایلندی در سن ۵ سالگی آغاز به یادگیری این هنر رزمی می کنند. موی تای برای مردم تایلند، مثل بیس بال برای مردم امریکا است. موی تای« هنر هشت اندام» است که شامل مشت، ارنج، لگد و زانو می شود. این ورزش همچنين روی تکنیک« کلینچ» تمرکز دارد که برای یادگیری بسياري از هنر های رزمی ديگر مثل جودو و کشتی موثر است. هنرهای رزمی كونگ فو یكی از رایج ترین انواع ورزش های رزمی است كه از هنرهای رزمی و جنگ های انفرادی كشور چین نشأت گرفته است. ولی با این حال نمیشه گفت كدام ورزش قویتره، چرا كه هر ورزشی برا خودش قویتره. شائولین قدرتمندترین، قدیمی ترین و كاملترین رزم در جهان معرفی شده طوری كه راهبان شائولین اجازه مبارزه ندارن چون ضرباتشون كشندست.

انواع مختلف هنرهای رزمی چه هستند؟

آیا می توانید چند نوع از انواع مختلف هنرهای رزمی را نام ببرید؟ این ها چیزهایی فراتر از کاراته و کونگ فو هستند؟ در واقع، امروزه روش های متعدد مرتب شده و سیستماتیکی برای مبارزه بوجود آمده اند. در حالی که برخی از سبک ها سنتی بوده و تاریخچه آنها به چندصد سال پیش بر می گردد اما برخی دیگر از سبک ها مدرن هستند. هرچند که ممکن است اشتراکات زیادی بین سبک ها وجود داشته باشد اما رویکرد آنها در مبارزه منحصر به فرد است. سبک های هنرهای رزمی شگفت انگیز و پایدار سبک های هنرهای رزمی شگفت انگیز یا ایستاده به تمرین کنندگان می آموزند که چگونه با استفاده از بلاک ها، لگد، مشت، زانو و آرنج برای مبارزه و دفاع از خود استفاده کنند. درجه ای که آنها هر یک از این  جنبه ها را آموزش می دهند بستگی به سبک خاص، زیر سبک یا مدرس دارد. ازجمله این سبک ها می توان به موارد زیر اشاره کرد: -    بوکس -    کاپوئرا -    کاراته -    کیک بوکسینگ -    کراوماگا -    کونگ فو -    موی تای -    تکواندو -    تانگ سو دو سبک های گلاویزی و مبارزه بر روی زمین سبک های گلاویزی در هنرهای رزمی به تمرین کنندگان آموزش می دهند که چگونه حریفان خود را به زمین بیاندازند، جایی که آنها یا موقعیت غالب را بدست می آورند یا از تسلیم شدن برای پایان دادن به مبارزه استفاده می کنند. از جمله این سبک های گلاویزی می توان به موارد زیر اشاره کرد: -    جوجیتسوی برزیلی -    کشتی -    جوجیتسو -    سامبوی روسی -    لاتا لیور -    سامو سبک های پرتابی یا انداختن مبارزه همیشه از موقعیت ایستاده شروع می شود. تنها راه مطمئن برای مبارزه بر روی زمین از طریق انداختن و پرتاب حریف بر روی زمین است. توجه داشته باشید که تمامی سبک های گلاویزی که در بالا ذکر شده اند می توانند برای پرتاب یا انداختن حریف نیز استفاده شوند. واضح است که میزان قابل توجهی از اشتراک بین آنها وجود دارد اما تمرکز اصلی بین این سبک ها انداختن است. ازجمله سبک های پرتابی می توان به موارد زیر اشاره کرد: -    آیکیدو -    جودو -    هاپکیدو سبک های بر اساس سلاح بسیاری از سبک های فوق الذکر در سیستم های خود از سلاح استفاده می کنند. برای مثال، به تمرین کنندگان گوجوریو کاراته آموزش داده می شود که چگونه از شمشیر چوبی استفاده کنند. اما بعضی از هنرهای رزمی بطور کامل از سلاح استفاده می کنند. از جمله این سبک ها می توان به موارد زیر اشاره کرد: -    کالی -    لایدو -    کندو سبک های کم اثر یا مدیتیشن تمرین کنندگان سبک های کم اثر هنرهای رزمی عمدتا با تکنیک های تنفس، تناسب اندام و روحیه با حرکت هایشان کنار می آیند. این سبک ها در مبارزات نیز می توانند تاثیر گذار باشند، همانند فیلم هالیوودی "The Man of Tai Chi" که در سال 2016 اکران شد. این سبک های کم اثر عبارتنداز: -    تای چی -    چی کونگ سبک های مبارزه ترکیبی بسیاری از سبک های هنرهای رزمی از تکنیک های موجود در دیگر سبک ها استفاده می کنند. در سال های اخیر، مدارس هنرهای رزمی چند سبک مختلف را با هم ادغام کرده و در قالب مسابقات UFC با یکدیگر به مبارزه پرداخته اند. ازجمله سبک های ترکیبی هنرهای رزمی می توان به موارد زیر اشاره کرد: -    MMA -    جیت کان دو -    نینجوتسو -    شوت فایتینگ