اگر یک مرد وجود داشته باشد که برای بچه ها جهت انجام ضربات چرخشی و دیگر حرکات هنرهای رزمی الهام بخش باشد، آن شخص کسی نیست جز بروس لی.
بازیگر حرفه ای نقش اول و متولد شده برای انجام هنرهای رزمی.
در واقع می توان گفت که او یک نابغه بود.
متاسفانه اکثر مردم به اندازه کافی عمق هنرهای رزمی او را درک نمی کنند. شاید به خاطر فیلم هایش باشد، واقعا دلیل اصلی آن را نمی دانم. من هرگز او را دوست نداشته ام (با عرض پوزش!) در هر صورت تصمیم به جمع آوری نقل قول های نادر بروس لی پرداخته و در اینجا آن را برای شما نیز بازگو خواهم کرد.
زیرا می دانم که شما نقل قول ها را دوست دارید. این نقل قول ها را بروس لی از سن 23 تا 32 سالگی (سال درگذشتش) گفته است.
- استفاده از آیکیدو، کاراته و جودو برای ضد حملات جالب خواهند بود.
- سادگی بیان به جای پیچیدگی فرم (در مبارزه)
- اگر من به شما بگویم که خوب هستم شما خواهید گفت که لاف می زنم. اما اگر بگویم خوب نیستم شما می دانید که دروغ می گویم.
- برای گفتن حقیقت، من می توانم هر کسی را در جهان شکست دهم.
- رزمی کار توسط سبک سنتی هنر رزمی یا سبک های محدود کننده به بردگی گرفته می شود. اما برای رسیدن به قله هنرهای رزمی باید از هنرهای رزمی سنتی درس بگیرید.
- تنها یک اصل اساسی برای دفاع از خود وجود دارد: شما باید موثرترین سلاح را در اسرع وقت بکار ببندید تا هدف تان آسیب پذیر شود.
- شما نباید بیشتر از آنچه که از شما در زندگی انتظار می رود بخواهید.
- ذهن هوشمند ذهنی پژوهنده است. او فقط با توضیح راضی نمی شود.
- یک رزمی کار با کیفیت همیشه در حال آماده به حرکت است و در آموزش های خود شکست ناپذیر می باشد.
- اگر از حریف تان فاصله دارید به بیضه هایش ضربه بزنید. اگر به شما نزدیک بود با انگشت هایتان به چشم هایش فشار وارد کنید.
- دانش آموزان باید چیز جدیدی در کلاس یاد بگیرند. اما یک یا دو حرکت جدید برای یک جلسه کافی است. دانش آموزان باید در هر کلاس احساس لذت، موفقیت و شادی داشته باشند.
- مبارزه را مانند یک بازی در نظر بگیرید اما همیشه جدی باشید.
- سخت ترین چیزها در زندگی عبارتنداز: نگه داشتن راز، فراموش کردن آسیب و استفاده مفید از اوقات فراغت.
- هنرهای رزمی، مانند هر هنر دیگری روح فرد را تحت تاثیر قرار می دهند.
هدایت شده از کاراته و دفاع شخصی
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
سوسای اویاما در ایران کیوکشین
اکنون با روی آوردن بیشتر افراد به دنیای هنرهای رزمی این سوال پیش می آید که کدام یک از هنرهای رزمی بهترین سبک را دارند؟
تعداد زیادی از کارشناسان و متخصصین هنرهای رزمی بر این باوراند که کیوکوشین بهترین سبک رزمی می باشد. دلیل آنها برای انتخاب کیوکوشین به عنوان بهترین سبک این است که می گویند چون در گذشته و اکنون پیدایش سبک نیروی وارده سایه روشنی بر روی دیگر سبک ها بوده و حتی می توان گفت که اکثر سبک های جدید از تئوری کیوکوشین بهره برده اند و یبک های دیگر بعد از شکست مطیع شده اند.
در ادامه نگاهی کلی به فواید کیوکوشین خواهیم انداخت:
• کیوکوشین را می توان اولین سبک مبتنی بر محور دایره دانست.
• رزمی کاران کیوکوشین از استقامت بالایی برخوردار هستند.
• به بالا رفتن انرژی درونی کمک می کند.
• تنفس رزمی کار بر مبنای علمی بهبود خواهد یافت.
• داشتن تمرکز زیاد در کمیته، کاتا و همچنین کیهون و تمشیواری.
• کیوکوشین باعث پاک شدن قلب از سیاهی شده و رزمی کار را به پاکی همچون لباس سفید کاراته باز می گرداند.
• پیچیده بودن ضربات و ترکیب دست و پا جهت کم شدن ضد حمله.
• یک کیوکوشین کار صبور بوده و هیچ گاه خشمگین نمی شود.
• بعد از هزار بار تمرین هر یک از تکنیک ها آنها جا افتاده و می توان از آنها به صورت غریزی در ضد حمله ها استفاده کرد.
• دفاع شخصی پیچیده تر شده و ضربات تخریبی خواهند شد.
ماس اویاما که او را پدر کیوکوشین می دانند جمله جالبی در مورد یادگیری آن گفته است:
" یادگیری هنرهای رزمی همانند صعود از سربالایی می باشد، به همین جهت نیازمند تلاش زیاد و بی وقفه هستیم."
"انسان ترسو روزی هزار بار می میرد اما انسان شجاع تنها یک بار مزه مرگ را احساس می کند."
اکنون کسی که تمرینات مورد نیاز برای حتی یک کمیته ساده را ندارد چگونه قادر خواهد بود که با توجه به پیشرفت های دیگر سبک ها در مقابل آنها قرار بگیرد. در زمان اویاما تمرینات بهتر و شدیدتری انجام می شد و رزمی کار پس از آنکه به خوبی در آن ذوب شده، صیقل خورده و با چکش خوری همانند یک شمشیر برنده و محکم می شد. افرادی که وارد دنیای کیوکوشین کاراته می شوند پس از چند سال تمرین مانند آهنی فولادی می شوند، همانگونه که فکر و روح و جسم رزمی کار مانند فولاد غیر قابل نفوذ است و همیشه پاک خواهد ماند. البته باید به تست های انجام شده در مبارزات این سبک ها نیز اشاره ای داشته باشیم. برای مثال، مسابقاتی که بین همه سبک ها با کیوکوشین در زمان سوسای اویاما برگذار شد و همچنین شکست همه سبک ها بر سوسای در زمان او و مبارزات شاگردان مازودا و همچنین شرکت کیوکوشینکارهای مطرح در سال های اخیر در مسابقات کیوان و یو اف سی مانند اندی هوگ و فرانسیسکو فیلهو می باشد.
مسابقاتی که بین همه سبکها با کیوکوشین در زمان سوسای اویاما-اوس برگذار شد و همچنین شکست همه سبکها بر سوسای در زمان او و مبارزات شاگردان مازودا و همچنین شرکت کیوکوشین کارهای مطرح در سالهای اخیر در مسابقات کیوان و یو اف سی مانند تکسیرا-اندی هوگ وفرانچسکو فیلهو می باشد.

آیکیدو و هاپکیدو به ترتیب هنرهای رزمی از ژاپن و کره می باشند.
هر دو زیر شاخه ای از هنر رزمی ژاپنی به نام دایتو ریو آی کی جوجیتسو هستند.
هر دوی این ورزش های رزمی به شدت برق آسا هستند و تکنینک های زیادی را با هم به اشتراک می گذارند، اما هاپکیدو با بسیاری از تکنیک های تهاجمی کره ای ادغام شد تا بیشتر مورد مقبولیت مردم کره قرار بگیرد.
زیرا در آن زمان کشور کره به تازگی از سلطه ی ژاپن آزاد شده بود و هر چیز مرتبط با ژاپن نگاه منفی به همراه داشت.
بنابراین تفاوت های زیادی بین آیکیدو و هاپکیدو وجود دارد و ادغام تکنیک های بومی کره ای باعث شده تا هاپکیدو بیشتر حالت بومی داشته باشد.
در ادامه وب سایت تفاوتها به بررسی دقیق تری بر تفاوت های موجود بین آیکیدو و هاپکیدو خواهد داشت با ما همراه باشید.
آیکیدو چیست:
آیکیدو یک هنر رزمی است که بیشتر بر دفاع تمرکز می کند و حرکات تهاجمی بسیار محدودی دارد.
در آیکیدو به دفاع کردن از خود بدون رساندن آسیب جدی به حریف باور دارند.
این هنر رزمی به طرفدارانش می آموزد تا ضربات حریف را دریافت کنند و از نیروی حریف برای غلبه بر او استفاده کنند.
هاپکیدو چیست:
در هاپکیدو تعداد زیادی ضربات پا و حرکات تهاجمی وجود دارد.
یک داستان بسیار جالب در مورد پیدایش هاپکیدو وجود دارد که روزی روزگاری مستخدم یک استاد آیکیدو در ژاپن ، آیکیدو را از استاد فرا گرفت و تدریس این هنر رزمی تحت تاثیر حرکات کره ای را در کشور کره آغاز کرد.
در هاپکیدو از حرکات تکواندو استفاده نمی شود ولی در تکواندو قطعا از حرکات هاپکیدو استفاده می کنند.
هاپکیدو تنها از یک منبع منشا می گیرد و آن تمرین در دایتو ریو می باشد.
آیکیدو یک هنر رزمی معنوی تلقی می شود در حالی که هاپکیدو هنر مبارزه است.
از این رو در آیکیدو بیشتر از حرکات چرخاندن مچ و زمین زدن حریف استفاده می شود در حالی که در هاپکیدو کار با تهاجم و حمله شروع می شود.
این حرکات تهاجمی در آیکیدو تا زمانی که فرد کمربند مشکی را دریافت نکند به او آموزش داده نمی شود.
پس بطور خلاصه:
– آیکیدو و هاپکیدو هر دو زیر شاخه ای از هنر رزمی ژاپنی به نام دایتو ریو آی کی جوجیتسو هستند و به ترتیب هنرهای رزمی از ژاپن و کره می باشند.
– در واقع هاپکیدو پس از بازگشت مستخدم به کره پس از ۳۰ سال آموختن آیکیدو و ادغام با حرکات کره ای ساخته شد، زیرا در آن زمان کره به تازگی از سلطه ی ۴۰ ساله ی ژاپن رها شده بود و هر چیز مرتبط با ژاپن نگاه منفی به همراه داشت.
– آیکیدو یک هنر رزمی تدافعی و معنوی است در حالی که هاپکیدو تهاجمی تر است و در آن از ضربات پا و حمله استفاده می شود.
آیکیدو( Aikido) یک هنر رزمی ژاپنی معروف است و به معنی روش هماهنگی روح و روان می باشد. آیکیدو توسط شخصی به نام موریهه اوشیبا ( Morihei Ueshiba) پایه گذاری شده است. درآموزش آیکیدو به جای استفاده از نیروی خودتان از نیروی حریف استفاده می کنید. هنرجویان در این هنر گلاویزی به جای ضربه زدن به رقیب با روش های دفاع از خود آشنا می شوند. در آموزش آیکیدو غیر از آشنایی با تکنیک های خاص با روش های خویشتنداری و هوشیاری در برابر حریف آشنا خواهید شد.
در آیکیدو هم مثل تمامی هنرهای رزمی دیگر به جنبه های جسمانی و ذهنی افراد توجه می شود. یکی از مهارت هایی که در اول کار توجه زیادی به آن می شود نحوه ی افتادن و چرخاندن حریف است. در سبک آیکیدو تاکید بسیاری بر روی تکنیک های پرتاب کردن است و به ضربه زدن توجه کمتری شده است. بعد از یادگیری تکنیک های گفته شده، نوبت به آموزش تکنیک های ضربه زدن، گرفتن، گیرانداختن و پرتاب می رسد.
برای اجرای تکنیک های آیکیدو به دو شخص نیاز است و آموزش آن ها توسط هنرجویان سطوح بالا یا مربی صورت می گیرد. دو حریف سبک آیکیدو مشهور به اوکه ( UKE) و توری (TORI) هستند. اوکه کسی است که از خود دفاع می کند و توری شخصی است که حمله می کند. در سبک آیکیدو یکی از هنرجویان حمله می کند و هنرجوی دیگر از حرکات کاتای از پیش تعیین شده برای دفاع از خود استفاده می کند. در آیکیدو تکنیک های مختلفی آموزش داده می شوند ولی اساس آموزش تمامی آن ها هماهنگی است.
در سبک آیکیدو غیر از آموزش تکنیک های خاص ، آستانه ی تحمل و انعطاف پذیریتان بیشتر خواهد شد. برای رسیدن به تناسب فیزیکی باید تمریناتی کششی مانند پیلاتس و یوگا را انجام دهید و فقط کار بدنسازی یا تمرینات کاردیوی استاندارد لازم نیست. ذکر این نکته لازم است که قلب تمرینات آیکیدو، کار بر روی تناسب فیزیکی بدن است. در تمرینات آیکیدو بر روی حرکات کل بدن کار می شود و تنها بخش خاصی از بدن یا گروهی از ماهیچه ها مطرح نیستند.
تمرینات آیکیدو غیر از جنبه ی جسمانی دارای جنبه ی روحی هم هستند. به هنرجویان نحوه ی حفظ آرامش در شرایط خاص و بحرانی آموزش داده می شود. رمز اصلی آیکیدو حفظ آرامش است. چون هنرجویان با یادگرفتن آن می توانند با هر حریفی با اعتماد به نفس و با آرامش برخورد کنند. حفظ آرامش به تدریج در تمرینات آیکیدو به دست می آید. با یاد گرفتن جنبه های روحی آموزش آیکیدو، بدون احساس خستگی به اجرای تکنیک های خاص می پردازید. هنرجویان برای مواجهه با هر برخورد خطرناکی آماده خواهند شد.
آیکیدو به دلیل رعایت نظم ذهنی و فیزیکی به عنوان یکی از بهترین و مشهورترین هنرهای رزمی شناخته شده است. غیر از بهبود جنبه های سلامتی به تمامی جنبه های ذهنی افراد توجه می شود و زندگیشان خارج از باشگاه دوجو ( aikido dojo) تغییر بسیاری خواهد کرد. در سبک آیکیدو، کل بدنتان درگیر آموزش می شود و باید غیر از احترام به خودتان برای رقیب هم ارزش خاصی قائل شوید.
سلاح های آیکیدو شامل شمشیر چوبی بوکن( bokken) ، چوب جو( jo ) و چاقوی تانتو(tanto) هستند. سلاح های بوکن، جو و تانتو در دهه ی 1920 میلادی توسط موریهه اوشیبا در آموزش ای کی دو استفاده شده اند.
اکثر تبلیغاتی که در مورد هنرهای رزمی انجام می شود مربوط به جنبه های دفاع شخصی آن می باشد. بیشتر این تبلیغات حرکات از پیش طراحی شده ای هستند که باعث می شوند مردم مجذوب آنها شده و علاقه افراد را برای پیوستن به آن بیشتر کنند. متاسفانه امروزه هدف بیشتر باشگاه ها و کلاس های دفاع شخصی کسب پول و منفعت بردن از آن می باشد. مشکل آنجا بروز می کند که این گونه مراکز باید نسبت به مسئولیتهایشان آگاهانه عمل کنند، ولی در عمل چنین نمی کنند.
یادگیری هنرهای رزمی سنتی مستلزم صرف سال ها تمرین و پشتوانه می باشد، به همین دلیل تبلیغاتی که در آنها اعلام می شود که در چند جلسه فنون دفاع شخصی را کاملا به شما یاد خواهند داد کاملا بی اساس و غیر منطقی هستند. این مسئله غیر قابل انکار است که، فنون مختلف مورد استفاده در هنرهای رزمی متفاوت، می تواند در دفاع شخصی کاربردی به کار گرفته شوند و هر هنر رزمی می تواند تعدادی از این نیازها را برآورده کند.
نمی توان ادعا کرد که یک هنر رزمی کاملا دارای سیستم های دفاع شخصی می باشد. بدون شک هر هنر رزمی، دارای معایبی نیز است که در حین کار جلوه می کند. برای مثال یک جودوکار، مهارتهای لازم برای حمله کردن توسط دست ها و پاهایش را ندارد و یا یک تکواندو کار از دانش کافی برای پرتابهای کنترلی و قفلها برخوردار نیست و شاید تصور شود یک جوجوتسو کار در این بین کاملترین و بهترین باشد، ولی ممکن است نتایج حاصل از تمرین برای کسب مهارتهای لازم، بسیار سخت و مشکل باشد.
آیکیدو به دلیل خاصیتی که دارد عناصری را که نام بردیم ندارد. دلیل آن هم این است که فرد آی کیدو کار به جای انتقام جویی و دست زدن به کارهای بیهوده هدفش حفظ جان و زندگی خود می باشد. خشونت، عصبانیت و مهاجم بودن، می تواند باعث عکس العملهای منفی شود در حالیکه آی کی دو به هر فردی اجازه می دهد تا آرامش و خونسردی خود را حفظ کرده و کنترل هر موقعیتی را به دست گیرد.
برخلاف اکثر هنرهای رزمی دیگر، تمرینات گرم کردن در آیکیدو تا حد بسیار زیادی نرم و ملایم بوده و تاکید بسیاری بر تنفس و تمرینات کششی بسیار سبک دارند. به یاد داشته باشید که باد کردن عضلات و فشار وارد کردن به بدن خود با حرکات کششی در تمرینات آیکیدو مد نظر نمی باشند. شاید دلیل آنکه امروزه تعداد افراد وارد شده به آی کی دو بیشتر می شود همین باشد که به جای پرداختن به جزئیات به اصل مورد نظر می پردازد.
هیچ وقت جلوگیری از خطر و دردسر برای مردم به اندازه امروز مهم نبوده است. ممکن است که آنها نخواهند یا قادر نباشند تا به فراگیری یکی از هنرهای رزمی بپردازند و وقت کافی برای انجام این کار را هم نداشته باشند. اما اکثرا از این مسئله آگاه هستند که به چیزی نیاز دارند تا در کوتاهترین زمان ممکن، برایشان بیشترین کارآیی را داشته باشد و در همین ارتباط، آنها بدون توجه به اینکه مهاجمان احتمالی چه توانایی هایی دارند، مایل هستند که خود را به دانش دفاع شخصی مسلح کنند، بدون آنکه قصد داشته باشند به شخصی آسیبی برسانند.
دقیقا این همان قسمتی است که ایکیدو خود را در آن نشان می دهد. برای این دسته از افراد ایکیدو بهترین گذینه ممکن است. تکنیک های آی کی دو در سازمان ها و ارگان های زیادی بکار می روند دلیل آن هم این است که می توان با کمترین نیرو مهاجم را بدون اینکه صدمه ای ببیند مهار کنید. پایه و اصل آی کی دو در ارتباط رویارویی با مهاجم، درمرحله اول اجتناب کردن، سپس منحرف کردن و در نهایت کنترل کردن او است. آی کی دو به هنرجو اجازه می دهد تا به صورت مستمر و متوالی به حملاتی که بر علیه اش اعمال می شود جواب دهد و تاکید دارد که این کار حتما با آگاهی کامل صورت گیرد.
در آیکیدو هیچ تاکیدی برای آنکه هنرجویان تبدیل به عده ای جنگجو شوند وجود ندارد و همه آن چیزی که در آی کی دو بر آن تاکید شده است، رسیدن به یک خودباوری است تا هنر جویان باور کنند که می توانند از خود حفاظت کنند. باید گفت که به هیچ وجه قابل قبول نیست که شخصی ادعا کند هنر جویی پس از گذراندن چند جلسه تمرین و در عرض چند هفته قادر است در صورت بروز حادثه از خود به طور کامل دفاع کند. باید گفت حتی یک متخصص هنرهای رزمی نیز در مقابله با یک حمله حقیقی ناگهانی به مشکل بر خواهد خورد، چرا که معمولا مهاجمان هیچ چیزی برای از دست دادن ندارند و در حملاتشان برای صدمه زدن به قربانی، از هیچ قاعده و قانون خاصی پیروی نمی کنند.
باید به خاطر داشته باشید که هیچ هنر رزمی یا تحت آموزش یک مربی خوب قرار گرفتن نمی تواند حفاظت کامل شما را تضمین کند، برای آنکه هیچ فردی شرایطی را که ممکن است برای شما در واقعیت رخ بدهد نمی تواند پیش بینی کند. شاید تنها راه ممکن حفظ یک برنامه تمرینی منظم و این که هیچگاه فرض نکنیم که در هنر دفاع از خود به استادی و مهارت کافی رسیده ایم کارساز باشد.
در پایان و به عنوان نتیجه می توان گفت که آیکیدو می تواند به عنوان وسیله ای ایده آل برای یادگیری دفاع شخصی به کار برود. آی کی دو می تواند این آگاهی را برای مردم به وجود آورد تا معنی عمیق تری را از"بودو" درک کنند و این که این راه در واقعیت چه چیزهایی را می تواند به آنها هدیه کند. آنها باید از مرز فنون گذر کنند، در غیر اینصورت موفق به کامیابی و تکاملی که به دنبالش هستند نخواهند شد.
کراو ماگا و آیکیدو دو هنر رزمی مدرن بوده و گزینه های محبوبی برای آموزش دفاع شخصی هستند. کراوماگا در سال های 1930 تا 1940 به عنوان یک سیستم مبارزه ای جدید ساخته شد. آیکیدو نیز یک هنر رزمی ژاپنی است که توسط یوشیبا به عنوان روشی که فلسفه بودایی خود را با تکنیک های غیر لاتین از مجموعه ای از هنرهای مبارزه ای ژاپنی یکپارچه کرد.
کراوماگا
این هنر رزمی بطور خاص طراحی شده بود تا سریعا به یک گروه بزرگ از کارکنان آموزش داده شد. به همین دلیل، اکثر تکنیک های کراو ماگا از یک مجموعه کوچک از جنبش ها به عنوان پایه و اساس خود استفاده می کنند. برای مثال، دفاع از ضربات پا نسبتا مشابه است، مگر اینکه مهاجم از مشت یا سلاح استفاده کند.
آیکیدو
"موریهی اوشیبا" به دنبال راهی برای ترکیب باور خود و هماهنگی روحانی با تعاملات فیزیکی در قالب بهبود وضعیت دفاع از خود بود. ایده اصلی هر تکنیک آیکیدو این است که شما باید بطور موثر با نیروی حمله حریف خود سازگار شوید و آن را هدایت کنید. برای مثال، اگر یک مهاجم به سرتان ضربه بزند می توانید مشت او را بگیرید و از مسیر خود منحرف کنید.
تفاوت ها
کراو ماگا از حرکات بسیار مستقیم استفاده می کند که به متوقف کردن حملات حریف با ضد حمله متکی است. اما آیکیدو به طور گسترده بر روی حرکات دایره ای متمرکز شده است که جهت هدایت حمله حریف به شما اجازه می دهد که در کنار ضربات و گرفتن ها حرکت کنید. کراو ماگا طوری ساخته شده است که به سرعت یاد گرفته شود، بنابراین شامل مفاهیم ساده بوده و صرفا از تکنیک های فیزیکی استفاده می کند. اما آیکیدو بر روی جنبه های معنوی و فیزیکی مبارزه تمرکز دارد و تسلط یافتن بر تکنیک ها ممکن است که سال ها به طول بیانجامد.
شباهت ها
کراو ماگا و آیکیدو هر دو بر استفاده از اهرم و موقعیت بدن تاکید دارند، بطوری که حتی اگر شما کوچکتر از حریف خود باشید مشکلی جدی به نظر نمی آید. اگر مهاجم به سرتان مشت بزند، آیکیدو و کراو ماگا شما را برای جلوگیری از برخورد آن آماده می کنند و از موقعیت های ممتد مهاجم به عنوان تکنیک های دفاعی و تهاجمی استفاده می کند.