نینجا نینجا (یا در ژاپن شینوبی) به مزدوران مخفی در دوران ژاپن فئودال گفته می‌شود. نینجا در لغت امروزی به هنرجویان رشته نینجوتسو گفته می‌شود. نینجاها تخصصشان در جنگ‌های غیرمتعارف بود. آن‌ها معمولاً برای جاسوسی، خرابکاری، نفوذ، ترور، جنگ چریکی و عملیات های مختلف و گاهی هم برای مبارزات مستقیم استخدام می‌شدند و از مهارت رزمی و روش جنگی نینجوتسو استفاده می‌کردند.[۱] کاربرد این کلمه به هنرجویان مهارتهای رزمی نینجوتسو اشاره دارد. نینجاها در مقابل سامورایی‌ها بودند. سامورایی‌ها انسان‌های نجیب و شریفی بودند که از لحاظ مهارت و فن، حرفه‌ای بودند. نینجاهای قدیم به خاطر خرابکاری و ترور سامورایی‌های شریف، مورد تنفر مردم ژاپن بودند. طرحی از یک نینجا روش جنگی ماهیت مرموز نینجاها، در قرن اخیر توجه مردم ژاپن و سپس کل دنیا را جلب کرد و آن را به بخشی از فولکلور و افسانه‌های ژاپن تبدیل کرد. نتیجه این افسانه‌سازی، مشکل‌تر شدن جدا کردن افسانه از واقعیت بود تا حدی که قابلیت‌های فراطبیعی مثل نامرئی شدن و راه رفتن روی آب، به نینجاها نسبت داده شد و این شخصیت، به شکل فیلم و داستان به فرهنگ عامه تمامی جهان، راه یافت. از واژه نینجوتسو برای توصیف فعالیت‌های مختلف نینجاها استفاده می‌شود. نینجاها با رنگ لباس تیره خود و پوشیدن نقاب همواره نمادی از ترس و دلهره برای سامورایی‌ها مطرح بوده‌اند. برعکس سامورایی‌ها که از سلاح کاتانا به عنوان سلاح اصلی خود استفاده می‌کردند، نینجاها هر ابزاری را که می‌توانستند برای رسیدن به هدف خود به کار گیرند به عنوان سلاح در نظر می‌گرفتند. @honarrazmi

🥋رزمی کاران ‌عتیقه 😁 #کلیپ رزمی📽 👊 @HrazmiVpahlvani 💪 #کانال #هنرهای_رزمی.. #ورزش_پهلوانی🇮🇷 🏹🥊🥋🏋‍♂🤼‍♂🤸‍♂🧗‍♂🤺🏊‍♂🏇 (⛩هنرهای رزمی ما را از خواب بیدار ‌می کند و در آن‌ زیبایی بزرگی نهفته است.) ☯武術🀄️

🥋 نمایش مبارزه با #چوب #bo #سینمای‌رزمی 🎥 👊 @HrazmiVpahlvani 💪 #کانال #هنرهای_رزمی.. #ورزش_پهلوانی🇮🇷 🏹🥊🥋🏋‍♂🤼‍♂🤸‍♂🧗‍♂🤺🏊‍♂🏇 (⛩هنرهای رزمی ما را از خواب بیدار ‌می کند و در آن‌ زیبایی بزرگی نهفته است.) ☯武術🀄️

میاموتو موساشی افسانه‌ای (۱۵۸۴-۱۶۸۵)

میاموتو موساشی (Miyamoto Musashi) یکی از شخصیت‌های بزرگ در تاریخ ژاپن بود. او یک رهبر نظامی مؤثر با استراتژی‌ها بزرگ و همچنین هنرمندی بسیار بااستعداد بود. هنرهای وی از جمله نقاشی، مجسمه‌سازی و خطاطی‌هایش در تاریخ ژاپن بی‌نظیر است. با این وجود وی بیشتر از آن جهت شهرت دارد که شمشیرزن بزرگی بود و به دلیل مهارتی که در شمشیرزنی داشت در ژاپن از او به‌عنوان ”قدیس شمشیر“ یاد می‌کردند. نام کامل او شینمن موساشی (Shinmen Musashi) بود؛ نه ”کامی فوجی وارا“ (Kami Fujiwara) و نه ”گن شین“. Genshin نام وی بعدها به مناسبت گرامیداشت محلی که در آنجا متولد شده بود، ”میاموتو“ (Miyamoto) نام گرفت. ”موساشی“ در سن جوانی یتیم شد و عمویش که یک بودیست بود سرپرستی او را به‌عهده گرفت. در سن ۱۳ سالگی از نظر فیزیکی از سنش بزرگتر نشان می‌داد. وی جوانی سرزنده و بااراده بود. موساشی در رشته کن دو (kendo) آموزش دید و در آن بسیار پیشرفت کرد می‌گویند او در ۱۳ سالگی مردی را در رزم به قتل رساند، رقیب او ”آری ما کی جی“ (Arima Kigei) از مدرسه هنرهای رزمی ”شین تو ریو“ (Shinto Ryu) بود. در ۱۶ سالگی، خانه را ترک کرد، و این آغازی بود برای سفرش با یک رزم ناو، که در بسیاری از مبارزاتش پیروز میدان بود و باعث شد که برای ششمین بار هم او را به خدمت اعزام کنند، تا اینکه بالاخره در سن ۵۰ سالگی دست از مبارزه برداشت. وی همچنین مسابقات مهمی را در کیوتو (Kyoto) مقابل یوشیوکاس (Yoshiokas) که با اساتید دیگر برای خانواده ”آشی کاگا“ (Ashikaga) شمشیربازی می‌کرد، انجام داد. موساشی برادر بزرگترش ”گن زی مون“ (Genzemon) و دومین برادر خود ”دن شی چی رو“ (Denshichiro) را شکست داد. پس از آن پسر جوان ”گن زی مون“، به نام ”هان شی چی رو“ (Hanshichiro) او را به مبارزه طلبید؛ موساشی پنهان شد و انتظار کشید و در لحظه‌ای که ”هان شی چی رو“ کمترین امید را داشت او را به قتل رساند. بعد از آن موساشی سفرش به سرتاسر ژاپن را ادامه داد. وی شهرت به‌سزائی کسب کرد. نام و یاد او از توکیو تا کیوشو در ذهن مردم باقی ماند. او تا پیش از ۲۹ سالگی، در بیش از ۶۰ رقابت حضور داشت که در تمامی آنها پیروز شد. نخستین شرح از مسابقات او در NIten Ki، یا دو گاه‌شمار (وقایع‌نامه) ”آسمان“، یک نسل بعد از مرگش توسط شاگردانش تألیف و منتشر شد. موساشی در پی جستجوی مصممانه خود برای دستیابی به روشنگری از طریق شمشیر بخشی از عمر خود را جدا از جامعه سپری کرد. او تنها به پیشرفت خود در مهارت‌هایش بهاء می‌داد، مانند مردانی زندگی کرد که نیازی به زیستن ندارند، موهایش را شانه نمی‌زد و همسری برای خود اختیار نکرد و هیچ حرفه‌ای را برای باقی ماندن تحقیقات خود دنبال ننمود. می‌گویند از ترس اینکه مورد حمله دیگران قرار نگیرد هرگز حمام نمی‌کرد. ظاهرش نامرتب و ژولیده بود. رفتار عجیب و غیرعادی او سبب گیج شدن و نرساندن حریفانش می‌شد. مشهورترین نبرد وی با ”ساساکی کوجی‌رو“ (Sasaki Kojiri) خدمتکار قدیمی و باوفائی از طایفه ”هوسوکاوا“ Hosokawa و سرشناس‌ترین شمشیرباز در ”کیوشوی“ (Kyushu) شمالی بود. این نبرد در سال ۱۶۱۲ انجام گرفت. داستان اینگونه اتفاق افتاد که در زمان تعیین شده، کوجی رو هیچ نشانه‌ای از موساشی ندید؛ موساشی که در مسافرخانه خواب مانده بود به آرامی بیدار شد و پیش از رفتن به محل نبرد صبحانه‌اش را خورد. او در مسیرش یک پاروی قدیمی را به شکل یک شمشیر برید. زمانی که به جزیره رسید، کوجی‌رو با حالتی خشمگین به سمت او رفت. چند کلمه‌ای با هم رد و بدل کردند که سبب عصبانیت بیشتر کوجی رو شد، و سر موساشی را با شمشیرش شکافت؛ موساشی هم در جواب سریعاً ضربه کشنده‌ای به سر او وارد کرد؛ وقتی کوجی رو بر روی زمین افتاد، با شمشیرش حوله را از سر موساشی انداخت و لبه پیراهن تکه تکه شده او را پاره کرد. موساشی ضربه کشنده دیگری به او وارد کرد و حریفش را کشت. بعد از این نبرد، او در سال‌های ۱۵-۱۶۱۴ درگیر جنگ قلعه اوساکا (Osaka Castle) شد. از آن به بعد، مشتاقانه به جستجوی درک کامل از طریق ”کن دو“ (KEndo) پرداخت و به جستجوی خود برای مفهوم حقیقی شمشیرزنی ادامه داد و ”ایمان آورد که هنر شمشیر زنی چیزی فراسوی مهارت تکنیکی یا جنگیدن است“. در سال ۱۹۱۶، موساشی به غاری به نام ری گن دو Reigendo پناه برد که در آنجا کتاب Go Rin No Sho The book of ۵Rings را نوشت، و چند هفته پیش از مرگش در ۱۹ می ۱۶۴۵ آن را به یکی از شاگردانش به نام ”تروئو نویویوکی“ Teruo Nobuyuki فرستاد. به بیان خود موساشی، این کتاب راهنمائی است برای افرادی که می‌خواهند استراتژی (روم‌آرائی) را بیاموزند. هر چه مطلب این کتاب را بیشتر بخوانیم بیشتر پی به عمق آن می‌بریم. وی در این کتاب می‌نویسد: ”زمانی که شیوه استراتژی را کشف کردید متوجه می‌شوید راه‌های بی‌شماری وجود دارد که قادر نیستند آن را درک کنید“ و در هر مورد سبکی متفاوت

را تجربه می‌کنید.این نکته در هر موقعیتی که نیاز به نقشه و تاکتیک وجود دارد، به‌کار می‌رود. تجار ژاپنی اصولی را که در کتاب Go Rin No Sho عنوان شده، راهنمای حرفه‌ای خود قرار می‌دهند و با ایجاد فعالیت‌های فروش همانند عملیات نظامی، همان روش‌های پرقدرت و پر انرژی را به‌کار می‌گیرند. مطالعه در مورد شخصیت موساشی امروزه همانند قرن‌ها پیش نه تنها برای ژاپنی‌ها بلکه برای سایر کشورها نیز مورد توجه است، یکی از نویسندگان غربی در مورد او می‌نویسد: منبع الهام موساشی می‌تواند ناشی از تواضع و سختکوشی او باشد. منبع : ماهنامه دنیای کاراته @honarrazmi

رزم درونی کوهستان صلح بزرگ، تجلی تای جی کونگ

امروزه گرایش مردم به سلامت، پرورش جسم و روح، رژیم‌های غذائی و آئین‌های گوناگون خودشناسی، نشانه این است که موج نیرومندی بشر را به‌سوی قله‌های تجدید حیات انسانی پیش می‌برد. همان‌طور که می‌دانیم هستی چیزی جزء ذرات امواج در حال حرکت دائمی نیست و این ارتعاشات موجب تغییرات و سبب تضادهائی است که همه چیز زاده آن می‌باشد، انسان نیز اندکی از این مجموعه است و اگر خواهان آزادسازی توان نامحدود معنوی و مادی خود است باید با روش هستی و حیات هماهنگ شود. لازم به توضیح است که هماهنگی با روش هستی و حیات در هر کشور و ملیت شیوه‌های گوناگونی دارد که یکی از آنها هنرهای رزمی اصیل می‌باشد. بوشی دو، کاراته دو، آی‌کی‌دو، تکواندو، پنجاک سیلات، کالاری پائیت و می‌تو‌آن تای‌جی نمونه‌های معروف این هنرهای رزمی می‌باشند. در این راستا به‌عنوان یک محقق ایرانی و در حد توان تجربیات ارزشمندی را درباره فلسفه وجود و ارزش‌های اخلاقی هنر هماهنگی با روش هستی و حیات از طریق هنر رزمِ درونی ”می‌تو‌آن‌تای‌جی“ به‌دست آورده‌ام. موارد زیبای روح این هنر در کالبد آنچه که رزم درونی کوهستان صلح بزرگ می‌نامیم به دور از تقلیدگرائیِ باورهای خرافه فراروی شماست، شما که علاقمند هستید از طریقه هنرهای رزمی و به دور از رقابت به تعادل بین تن و روان برسید. رزم درونی کوهستان صلح بزرگ با بهره‌وری از فلسفه چندین هزار ساله هماهنگی با روش هستی و حیات، توسط چانگ سان فون و در حدود هشتصد سال پیش به ظهور رسید که امروزه در زبان چینی ”می‌تو‌آن‌تای‌جی“ نامیده می‌شود. می‌تو‌آن‌تای‌جی یعنی تای‌جیِ مادر. در طول این هشتصد سال نسل‌هائی از زنان و مردان برجسته و متعهد با از خودگذشتگی، فلسفه فنون متنوع و روش‌های آموزشی منحصربه‌فردی را که حتی امروزه هم در عصر اثرات منفی تکنولوژی برای تمدد اعصاب، ما می‌توانیم از مزایای آنها بهره ببریم را با حفظ امانت توسعه داده‌اند، توصیه آنان این است که همیشه سطح مهارت بالاتر و منابع بیشتر باید برای کشف اسرارِ مبارزه با درون ارائه شود. بنابراین راهنمایان رزم درونی کوهستان صلح بزرگ منبع اتصال پرتوجویان رزم درونی می‌باشند به‌طوری‌که بخش اندکی از این کردارها به‌گونه‌ای این دانش را برای ما متحول کرده است که امروزه یعنی در عصر اثرات منفی تکنولوژی (آلودگی صوتی و هوا، سوء تغذیه و...) ساده‌تر می‌توانیم از مزایای آن هنر در جهت تعادل تن و روان مدد بگیریم. با این همه جالب است که بدانیم با این‌که فنون متنوع جسمانی ارائه شده توسط راهنمایان رزم درونی کوهستان صلح بزرگ دارای ۱۰۸ حرکت است اما از نظر ذهنی سعی در تعلیم چیز زیادی جزء یک حرکت به مردم را ندارند بله فقط یک حرکت، آنان با مهربانی مردم را تشویق می‌کنند که با تکیه به طبیعت اساسی و انسانی خود، امور خود را سامان دهند. ● چانگ‌سان‌فون خالق جی‌تو‌آن‌تای‌جی به‌نظر مردم قدیم چین، ظاهر فیزیکی نشان‌دهنده هوش و شخصیت هر فرد است. این روش ارزیابی مشابه کف‌بینی است. در این روش چینی‌ها فقط به کف دست نگاه نمی‌کنند بلکه تمام بدن را مورد توجه قرار می‌دهند. از گذشتگان نقل شده است که چانگ‌سان‌فون دارای چشمانی گرد و درشت و پیشانی بسیار بزرگی بود که اینها نشان از علم و خرد بیش از حد او بوده است. می‌گویند او مردی مبارز، منطقی و دارای قدرت شفابخشی بود. امروزه نیز بسیاری از مردم که از خواص تمرینات ”می‌تو‌آن‌تای‌جی“ بهره‌مند می‌شوند و با نام چانگ‌سان‌فون آشنا هستند به‌عنوان یک عارف پیرو هماهنگی با روش هستی و حیات و خالق تای‌جیِ مادر به او احترام می‌گذارند. اجداد او در کوه‌های ببر و اژدها که یک محل باستانی پیروان هماهنگی با روش هستی و حیات در چین است زندگی می‌کردند ”چانگ“ از سال‌های آغازین زندگی از پدرش هنرهای رزمی را فرا گرفت او همچنین هنرهای شفابخش طب سوزنی و چی‌گونگ را مطالعه می‌کرد. بعدها چانگ وارد جزئیات بیشتری درباره چگونگی استفاده از این معلومات در جهت مؤثرتر کردن فنون رزمی ”می‌تو‌آن‌تای‌جی“ شد. چانگ متقاعد شده بود که می‌تواند از همان معلومات در نبرد استفاده کند و بر روی اعضاء و اندام‌های بدن حریف مثل مغز و سیستم عصبی اثر گذارد و به پیروزی دست یابد. به‌عنوان مثال در بدن انسان نقطه‌ای وجود دارد که اطبای طب سوزنی جهت کاهش فعالیت زیاد از حد قلب از آن استفاده می‌کنند و قلب آرام می‌شود. چانگ‌سان‌فون در این مورد تئوری‌ای را مطرح کرد به این شرح: اگر شخصی در یک جهت صحیح با نیروی کافی در این نقطه خاص ضربه‌ای وارد آورد این عمل می‌تواند بر روی حریف اثر گذاشته و نیروی حیاتی قلبش را کاهش دهد. بنابراین تئوری چانگ روش بسیار پیشرفته‌ای را در هنر ”می‌توآن‌تای‌جی“ توسعه بخشید او می‌توانست نیروی درونی را در نقاط طب سوزنی بدن حریفان خود در ضمن نبرد، در جهت عکس به گردش درآورد. این روش پیشرفته به نام ”فاجینگ گونگ“ شناخته شد. ”فا“ یعنی رها کردن سریع و انفجارگونه و ”جینگ“

یعنی قدرت درونی. برای این منظور فرد باید انرژی زیادی را در بدن خود ذخیره کند تا قادر باشد مقداری از آن‌را در صورت ضرورت به‌کار گیرد. (به همین علت پرتوجویان رزم درونی کوهستان صلح بزرگ بنابر یکی از اصل‌های اخلاقی از ستیزه‌جوئی و کارهای نمایشی که جنبه سرگرم‌کننده برای تماشاچیان را دارد از انجام ”فاجینگ“ خودداری می‌کنند و در عوض از انرژی ذخیره شده در جهت اهداف والای خود و شفابخشی دیگران استفاده می‌کنند) بنابراین چانگ تصمیم گرفت بخش‌هائی از چی‌گونگ پیشرفته‌ای را که می‌دانست ضمیمه سیستم رزمی ابداعی خود کند. سپس او برای کسب علوم فیه و انجام مراقبه در طبیعت کوه‌های صلح بزرگ عزلت گزید و طی سال‌های متمادی تمامی معلومات و تجارب خود را با بسیاری از پیروان هماهنگی با روش هستی و حیات که در آنجا به طبابت با گیاهان، طب سوزنی و نیروی درونی می‌پرداختند در میان گذاشت و مبادله افکار کرد تا از این طریق هنر رزمی و روحی خود یعنی ”می‌تو‌آن‌تای‌جی“ را تکامل بخشد. پس از سال‌ها تحقیق، تمرین و تجربه براساس فلسفه هماهنگی با روش هستی و حیات، تئوری پنج عنصر و هشت پدیده از کتاب تغییرات، دانش طب سوزنی و تمرینات گوناگون چی‌گونگ، سیستمی که مختص به‌خود او بود یعنی ”می‌تو‌ان‌تای‌جی“ یا تای‌جی مادر را ارائه داد و این هنر توسط زنان و مردان برجسته تا به امروز نسل به نسل با حفظ امانت اصالت خود را حفظ کرده است و امروزه استاد بزرگ ”یوشان دو“ یگانه دارنده سطح نهم استادی ”می‌تو‌آن‌تای‌جی“ یعنی مادر تمامی سبک‌های تای‌چی در جهان می‌باشد. پس از تعمق در مطالب سطور بالا می‌توان نتیجه گرفت که اگر در پی کسب معرفت توأم با پرورش تن و روان خود هستیم و ”می‌تو‌آن‌تای‌جی“ یا تای‌جی مادر را به‌عنوان یکی از راه‌های موجود در جهان برگزیده‌ایم حتماً باید با فلسفه تای‌جی و اصول طب سوزنی آشنائی داشته باشیم در غیر این‌صورت اجراء حرکات فرم‌های تای‌چی‌چوان نهایتاً شبیه به حرکات نمایشی باله می‌شود و نمی‌توان بیش از این هم توقع داشت. با این‌حال اگر ”می‌تو‌آن‌تای‌جی“ را به‌عنوان ورزش انتخاب کرده‌ایم صرف‌نظر از سن، جنسیت و یا توان جسمی می‌توانیم این هنر را فرا بگیریم و از انجام آن احساس آرامش و لذت نمائیم. منبع : ماهنامه دنیای کاراته @honarrazmi