🌿 راه این‌جاست پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله: بعضی از گناهان به وسیله نماز و صدقه هم آمرزیده نمی‌شوند. سؤال شد یا رسول الله! پس چه چیز موجب آمرزش آن است؟ فرمود: جدیت و تلاش در طلب معیشت. ▫️مستدرک الوسائل، ج ۱۳، ص ۱۳ @medolabi

هو ✍..اصل دیانت حقیقی آنست که [سالک راه حق] تمام آفرینش در نظرش بقدر خاشاکی نیاید، چه جای آنکه ظاهر خود را به دیانت بیاراید و باطن او جز ظاهرش باشد و آرزوی چیزی نماید... 👤مولانا صفی علیشاه اصفهانی ره🌷 📚اسرار المعارف 🆔 @safialishahi

هو عارف دل سوخته آیت الله محمد جواد آقا انصاری همدانی می‌فرمودند: اصل بر این است که سالک باید خودش مجاهده کند. من که کاره‌ای نیستم، به قدری که خودت برای خودت زحمت می‌کشی، می‌رسی. 📚 سوخته، صفحه‌ی 107

هو نقلست که شیخ محمد بن علی ترمدی ، مدتی خضر را ندید تا روزی که کنیزک جامهٔ کودک شسته بود و طشتی پر نجاست و بول کرده و شیخ لباسی پاک پوشیده بود و به مسجد می‌رفت ، کنیزک به سبب درخواستی درخشم شد و آن طشت برداشت به سر شیخ فرو کرد شیخ هیچ نگفت ، و آن خشم فرو خورد در حال خضر را علیه السلام بیافت. 📖تذکرة الأولیاء @AsrareTohid

هو ﷽ ✨حضرت آیت الله نجابت(اعلی الله مقامه) می فرمایند: جناب علامه فرمودند: "أجمع العلماء كافة على وجوب معرفة الله و صفاته الثبوتية". اجماع علماء مسلمین بر وجوبِ معرفتِ خداوند علیّ اعلی است به یکتایی و معرفت صفات ثبوتيه خداوند علىّ اعلى. عرض شد قرآن شریف می فرماید: 🔸"هُوَ اللهُ الَّذِي لا إِلهَ إِلا هُوَ عالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهادَةِ" خداوند علىّ اعلی است که تمام موجودات را بر پا فرموده و هیچ الهه که موجب اثر استقلالاً و موجب نفع استقلالاً باشد نیست.🔹 💢خود حضرت واجب الوجود جلّت عظمته نفی می فرماید تمام آلهه ها را، هیچ مؤثّری مستقل و هیچ نفّاع مستقل، هیچ معلّمی نیست الّا از طرف حضرت احدیت استفاده می کند و سببی است از طرف ربّ الارباب که خود حضرت احدیت تسبیب فرموده و اراده فرموده این را، غایت الامر در ظرف این سبب. 💠لهذا خداوند علی اعلی که واجب الوجود است و وجودش از بدیهیّات است و وجوب وجودش جزء واضح ترین مطالب امور است برای تمام بشر، قهراً مجمعِ جمیعِ کمالات که بشر آن را کمال می داند حضرت واجب الوجود جلّت عظمته هست. زیرا اگر واجب الوجود یعنی؛ ربّ العزّه ای که نمی شود نباشد اگر اینطور است و واقعاً اینطور است پس؛ کمال که عبارت است از علم، کمال که عبارت است از قدرت، کمال که عبارت است از حیات، هیچ جای دیگر کمالی یافت نخواهد شد. یعنی؛ مخیّله یا واهمه یا فکر کسی موجدِ علم نیست بلکه منبع علم حضرت واجب الوجود است. ♦️قهراً هر کجا در هر یک از مخلوقات عِلوی و سفلی، مخلوقات متوسط، مخلوقات عالی، هر قسم مخلوقی که ما مشاهده کردیم و معلوم ما شد اگر صاحب علم بود، علم حضرت واجب الوجود است. 💠چون خداوند علیّ اعلی می فرماید اوست جلّ جلاله، حضرت واجب الوجود و اوست که عالم غیب است و عالم شهود است. هر غیب و شهودی که معلوم واقع شد حسب نص این آیه معلوم حضرت احدیّت است اوّلاً و بالذّات. چون ربّ العزّه ای که از هر جهت بی نیاز است و وجوب وجودش بدیهی است و خود چنان موجود جلیل با تمام اوصاف کمالیه، خود حضرت احدیت میفرماید، عالم است آنی که یکتاست، آنی که شریک در ذات ندارد، شریک در صفت ندارد يعنى؛ هو عالم الغيب نه دیگری عالم الغيب. هو عالم بالشهود، دیگری علم به شهود اگر داشت علم خداوند است. 📚مطالب حق📄صفحه: ۷۴ ┄┄┄┅┅❅✾❅┅┅┄┄┄ @Ayatollahnejabat

هو حضرت صفی علیشاه آن مرشد عالم معنا میفرمایند : « علم آن است که مرد را برهاند »

هو اسرار را فقط به اَهلِ آن باید گفت  وصیّت می‌کنیم یاران را که: چون شما را عَروسانِ معنی در باطن روی نمایند و اَسرار کشف گردد، هان و هان تا آن را به اغیار نگویید و شرح نکنید و این سخن ما را که می‌شنوید به هر کس مگویید که: لا تُعْطُوا الْحِکْمَةَ لِغَیْرِ اَهْلِها فَتَظْلِمُوهَا وَ لَا تَمْنَعُوْهَا عَنْ اَهْلِهَا فَتَظْلِمُوهُمْ[۱]. تو را اگر شاهدی یا مَعشوقه‌ای به دست آید و در خانۀ تو پنهان شود که: "مَرا به کس مَنمای که من از آنِ توأم". هرگز رَوا باشد و سِزَد که او را در بازارها گردانی و هر کس را گویی که: "بیا این را ببین". آن مَعشوقه را هرگز این خوش آید؟ بَرِ ایشان نرود و از تو، خود خَشم گیرد. حق تعالی این سخن‌ها را بر ایشان حَرام کرده است. فیه ما فیه مولانا 1- حکمت را به نااهل ارزانی ندارید که در حق‌اش ستم می‌کنند، و حکمت را از اهلش دریغ ندارید چرا که در حقشان ظلم خواهید کرد.

هو ای دوست چون خدا خواهد که خود بیند در آیینه روح ما نگرد.... عین القضات همدانی

هو اى درويش! تحمّل از همه و تواضع با همه و عزّت داشتِ همه و شفقت بر همه ، اخلاق انبياء و اولياء است.... شیخ عزیزالدین نسفی

هو ای عبد! در هر حال كه باشی بگو؛ لَبيك يا رب ! ای عبد! حزنِ بر من، حقيقت حزن است! ای عبد! من نزد محزونِ خويشم، هر چند كه از من روی برگردانده باشد! ای عبد! آنكه مرا نديده، چگونه بر من محزون باشد؟! و آنكه مرا ديده، چگونه محزون نباشد؟! ای عبد! بگو؛ لَبيك يا رب !تا تو را از وجهی، "مجيب" قلمداد كنم! ای عبد! اگر تو را از وجهی مجيب بنويسم، تو را از همه وجهی مجيب نوشته ام! و اين بدان معنی است كه تو را نزدم حضور داده ام و اشياء را پشت سرت انداخته ام! ای عبد! آنگاه كه در حضورم باشی، همه ی اشياء و حتی همِّ محزونت بر من،ناپديد ميگردند! ای عبد! پاداش بنده ای كه برای من صبر و تحمل كند اينست كه با او باشم، هر كجا كه باشد! ای عبد! در خانه ات برايم جايی مقرر كن!همانطور كه در قلبت برای ذكرم جايی مقرر كرده ای! ای عبد! اين "همِّ محزون" توست كه مرا بخاطر همه ی نعمات، شاكر است! زيرا من، "حزن" را در آن ثبات بخشيده ام! المخاطبات

هو و گفت: هرکه را مروّت نبوَد عبادت نباشد. لادین لِمَن لامُروّة لَه. تذکرةالاولیاء ذکر داوود طائی