بسم الله الرحمن الرحیم

💠 چه کسی معترضین را به خیابان می‌کشاند؟! 🔹 این روزها رفتار رادیکال برخی از #معترضین در ایران، بعضی‌ها را دچار بُهت و حیرت می‌کند. اما تعجبی ندارد؛ همه‌ی این رفتارها طبیعیست! طبیعت #انسان_نئولیبرال این است! 🔹در نئولیبرالیسم #بازار_آزاد میدان‌دار است، و #رقابت هم قاعده بازی و شرط حیات در این بازار است! 🔹اگر می‌بینید برای بوسیدن و رقصیدن و بغل کردن می‌خواند، یا برای همسفره شدن با جنس مخالف در دانشگاه حالت جنگی می‌گیرد، او دارد طبق قاعده بازار عمل می‌کند! 🔹اصلا #مصرف‌گرایی، لذت‌جویی و #منفعت‌طلبی جزئی از شخصیت و لازمه‌ی انسان نئولیبرال است برای اینکه در رقابت کم نیاورد! 🔹حالا آزادی جنسی هم یکی از این عرصه‌های رقابت برای انسان نئولیبرال است. به‌خاطر همین یک روز دغدغه‌اش حضور زنان در ورزشگاه است، روز دیگر آزادی پوشش می‌خواهد؛ و روزی دیگر آغوش رایگان می‌دهد. 🔹سوژه نئولیبرال حتی #اعتراض را عرصه رقابت می‌بیند و سعی می‌کند با قدرت رسانه مطالبات اصلی معترضین را به نفع خودش تحریف کند. 🔹او در این رقابت نه تنها نسبت به آرمان‌های اجتماعی مثل مبارزه با #فقر_و_تبعیض حساسیتی ندارد که حتی دغدغه استقلال وطن هم ندارد و به طور کاملاً طبیعی از بیگانه مطالبه #تحریم و جنگ علیه کشورش می‌کند. 🔹و اگر از #گفت‌وگو گریزان است چون پرسشی ندارد که دنبال پاسخ باشد. آرمان‌‌ش لذت‌جویی و منفعت‌طلبی‌ فردی است و این آرمان‌ها اساساً قابل گفت‌وگو نیستند. در بهترین حالت، مذاکره می‌کند برای تحقق آرمان‌هایش.  🔹با این همه او فقط یک سوژه است. بخش عمده‌ای از این سوژه مخلوق و محصول سیاست‌های نئولیبرالی در کشور است. وقتی عرصه‌های مختلف حکمرانی‌ از اقتصاد گرفته تا آموزش و سلامت تقدیم ایده‌های نئولیبرالی شود، می‌توان انتظاری جز خلق انسان نئولیبرال داشت؟! آن‌گاه اوست که تو را مجبور می‌‌کند در فرهنگ و سیاست‌خارجی هم در زمین نئولیبرالیسم بازی کنی! و گرنه در اقتصاد و معیشت و امنیتت دچار بحران می‌شوی! 🔹تا حکمرانی را از دست نئولیبرالیسم آزاد نکنی او همین‌طور پیش می‌آید و تو باز می‌رسی بر سر دو راهی. و این‌بار معیشت و امنیتت را به آزادی جنسی گره می‌زند. 🔗 پ.ن: همان‌طور که مشخص است منظورمان همه معترضین نیست، بلکه صحبت از کسانی‌ست که به نوع رفتارها و شعارهایشان اشاره شد.

📝 محمد حق شناس: ✅ چرا علی رغم این حجم از تحریم، اقتصاد ایران همچنان پابرجا است؟ ✴️ این موضوع به تاب آوری اقتصادی در مقابل تحریم ها بر می گردد، به گفته بسیاری از قدما اقتصادی، سرمایه بسیار ترسو است و با کاهش سودآوری و ریسک پذیر شدن محیط به سرعت از محیط بی ثبات به سمت محیط باثبات بالاتر فرار می کند، هدف تحریم کنندگان نیز دقیقیا بر پایه همین ویژگی سرمایه گذاری برای فلج کردن و به زانو در آوردن کشورها و بی ثبات سازی اقتصادی، پی ریزی می شود. ⏺️هر چقدر زیربناهای توسعه ای یک کشور توسط سرمایه های خارجی یا بخش خصوصی ایجاد شده باشد و یا در ید تملک آن ها باشد، تاب آوری این صنایع در مقابل تحریم های اقتصادی بسیار پایین می آید و با اولین لرزش یا ایجاد تحریم فرو می ریزد. چرا که سرمایه گذار خارجی و یا بخش خصوصی دنبال سود و منفعت مالی است و خود را مقید نمی داند که به خاطر درگیری های سیاسی یا ایدئولوژی از منافع خودش چشم پوشی کند و تن به زیان یا ریسک های احتمالی بدهد. ⏺️ از آنجا که صنایع مادر و اصلی ایران بیشتر دولتی و تحت کنترل حاکمیت بود و مدیران این صنایع وفادار به سیاست های دولت در مواجه با تحریم های غرب بودند و از انجا که منفعتی از قبل سرمایه این شرکت ها نمی بردند و صرفا حقوق ماهیانه دریافت می کردند، این صنایع بدون ورشکستگی یا تعطیل شدن یا تعدیل نیروی انسانی ولو با زیان مالی به کار خود ادامه دادند. 🟠 اما اگر این صنایع به کمک سرمایه خارجی ایجاد شده بود، به سرعت مثل تحریم ایران در سال 1332 و سقوط دولت مصدق با خروج سرمایه های خارجی به سرعت تعطیل می شد و ایران فلج می شد. 🟠 اگر صنایع بزرگ در اختیار بخش خصوصی بود نیز دقیقا وضعیت مشابهی رخ می داد، در همین چند سال، بیش از 200 میلیارد دلار سرمایه خرد از کشور خارج شده است، کافی بود صنایع بزرگ نیز خصوصی بود، به سرعت به دلیل زیان، قیمت محصولات و تولیدات آن ها به ده برابر قبل از تحریم افزایش می یافت و نوعی تقابل بین دولت و مالکین این صنایع شکل می گرفت، مالکین این صنایع سه راه جلوی پای دولت می گذاشتند، یا تن به تسلیم شدن در جنگ اقتصادی دهد و با آمریکا و تحریم کنندگان کنار بیایید یا اجازه افزایش تصاعدی قیمت محصولاتشان و تورم لجام گسیخته را دهد که به فروپاشی اقتصادی کشور منجر می شود یا نهایتا اجازه دهد که این مالکان اعلام ورشکستگی، فروش دارایی و خروج سرمایه از کشور را داشته باشند که در هر حالتی فاتحه اقتصاد کشور خوانده می شد. ✴️ در شرایط تحریم، تاب آوری بخش دولتی بسیار بیشتر از بخش خصوصی است، واگذاری صنایع در چنین شرایطی یعنی تن دادن به افزایش قیمت محصولات، تن دادن به نظر مالکین این شرکت ها در نوع دیپلماسی و مواجه با دشمنان و نهایتا خروج سرمایه، اعلام ورشکستگی، بیکاری و شورش عمومی مردم بر علیه دولت! در صورت تمایل به خواندن سایر مطالب به کانال زیر در ایتا بپیوندید👇👇👇👇👇👇👇👇 https://eitaa.com/hokmraniirani @hokmraniirani

✍ محمد حق شناس: 💢 چرا واگذاری سهام خودروسازی به بخش خصوصی و خصوصی کردن این صنعت، صنعت خودرو سازی را برای همیشه نابود خواهد کرد؟! ⏺️ بیایید یک حساب ساده بکنیم، همین الان شرکت های خودروساز حدود ۷۹ هزار و ۱۱۰ میلیارد تومان زیان انباشته دارند، این زیان انباشته تنها از راه افزایش قیمت تولیدات این خودرو سازان قابل جبران است. ⏺️ دولت در تعهدش برای واگذاری این صنایع مدعی شده است که قیمت گذاری دستوری فعلی را بر می دارد یعنی سقف قیمتی برای خودرو در نظر نمی گیرد! در این صورت با توجه به واگذاری سهام این شرکت ها و خلع ید دولت، بخش خصوصی ناگزیر است برای رفع این زیان انباشته، قیمت هر دستگاه تولیدی خودش را حداقل 3 برابر قیمت فعلی کند! ⏺️با فرض اینکه دولت این زیان انباشته را از منابع دولتی و بیت المال بتواند تامین کند و بدون زیان انباشته این شرکت را واگذار کند و فرض اینکه تورم سالانه مهار شده و تک رقمی شده باشد باز هم بخش خصوصی خریدار این شرکت ها برای سودآوری و بازگشت سرمایه و یا احیانا پرداخت دیون و تسهیلات بانکی که با آن این شرکت ها را خریداری کرده، ناچار است قیمت تولیدات شرکت را حداقل دو برابر کند. ⏺️ در چنین شرایطی، به احتمال زیاد به دلیل قدرت خرید پایین مصرف کننده با توجه به افزایش قیمت صورت گرفته، میزان فروش و به تبع آن تولید این محصولات به شدت کاهش خواهد یافت. ⏺️ صاحبان جدید این شرکت ها در مواجه با پدیده عدم خرید و نارضایتی عمومی شکل گرفته ناگزیر به کاهش کیفیت قطعات و ساخت این محصولات شده تا با کاهش هزینه، قیمت خود را کاهش دهند که در این صورت نیز نارضایتی از این صنعت توسط خریداران مضاعف خواهد شد. از طرفی افزایش جهشی قیمت با کاهش کیفیت در قیاس با خودروهای خارجی، فشار افکار عمومی بر دولت را برای واردات خودرو خارجی در کلاس بالاتر و با قیمت پایین افزون خواهد کرد و نهایتا سیاست مداران ناچار به واردات خودرو خارجی خواهند شد. ⏺️ با ورود خودرو خارجی، دیگر خودرو داخلی از رونق خواهد افتاد و از آنجا که شرکت های خودرو ساز داخلی نه به لحاظ قیمتی و نه به لحاظ کیفیت توان رقابت با این محصولات را ندارد ناچار به تعدیل نیروی انسانی، تعطیلی بخش R&D و توقف تولید و درنهایت حذف از گردونه صنعت خواهند شد یا در بهترین حالت تبدیل به وارد کننده خودرو خارجی و یا مونتاژ آن خواهند شد. ❌ بدون شک تا دو سال دیگر با این فرمان دولت چنین خواهد شد... در صورت تمایل به خواندن سایر مطالب به کانال زیر در ایتا بپیوندید👇👇👇👇👇👇👇👇: https://eitaa.com/hokmraniirani @hokmraniirani

📝محمد حق شناس: مسیر غلط اقتصادی و نابودی امید و اعتماد مردم برای همیشه از ابتدای مطرح شدن موضوع حذف ارز ترجیحی موسوم به ارز 4200، عمیقا با این اقدام مخالف بودم و عوارض و پیامدهای آن را از منافع محدودی که جریان به اصطلاح غالب اقتصادی در بولتون ها و تحلیل های خود به آن استناد می کردند بیشتر می دانستم، با گذشت 5 ماه از اجرای این طرح به نظرم بر همگان روشن شد که حذف ارز ترجیحی اثری به مراتب وحشتناک تری بر اقتصاد کشور نسبت به وجود آن گذاشت و می گذارد، آن روزها دلایلم برای مضر بودن این تصمیم به شرح ذیل بود: 1⃣ ایجاد دور باطل افزایش تورم حاصل از شوک حذف ارز ترجیحی و افزایش قیمت ارز خارجی به مبالغ بالاتر، مجددا ایجاد تورم حاصل از کاهش ارزش پول و باز بالارفتن قیمت ارز، مجددا افزایش تورم با کاهش ارزش پول ملی و ... این دور باطل حد یقف نخواهد داشت چون ترمزی برای آن وجود ندارد، تورم باعث کاهش ارزش پول ملی و کاهش تولید ناخالص داخلی خواهد شد و در نتیجه ارز گران خواهد شد، با گرانی ارز، تولید کاهش یافته و تورم ایجاد می شود و باز مجدد این سیکل ادامه می یابد. 2⃣ برداشتن مانع یا ترمز ارز (ارز 4200) تقاضای ارز را افزایش داده و در آینده نزدیک شاهد خروج سرمایه و کاهش ارزش پول ملی بدون هیچ مانع و کنترل دولتی خواهیم بود. 3⃣ تورم 75 درصدی به دلیل شوک حاصل از حذف ارز 4200 و گرانی وحشتناک کالاها. 4⃣ ایجاد رکود تورمی به دلیل پایین آمدن قدرت خرید اکثر مردم، کاهش تولید کالاهای ضروری به دلیل گرانی مواد اولیه وادرداتی با ارز آزاد 26 هزار تومانی، کاهش تولید ناخالص داخلی و به تبع آن کاهش ارزش پول ملی در قیاس با ارزهای دیگر و فشار سنگین به اقشار ضعیف. 5⃣ افزایش نقدینگی اجباری با افزایش حقوق کارمندان و مستمری بگیران، افزایش تسهیلات بانکی برای کاهش اثر گرانی کالاها و حمایت از اقشار ضعیف جامعه بالاجبار و در پی آن افزایش تورم، کاهش ارزش پول ملی و ... 6⃣ امکان شورش و طغیان مردمی که به ستوه آمده اند از این حجم فشار اقتصادی و ایجاد وقفه در تولید و رونق اقتصادی کشور! 7⃣ ناتوانی دولت در کنترل بازار کالاها و خدمات و کسری بودجه شدید دولت در مواجه با تامین حقوق کارمندان و اقشار حقوق بگیر که درآمد آن ها جوابگوی نیازشان نیست! 8⃣ با حذف ارز 4200، دستگاه های اجرایی اقتصادی دیگر خود را موظف به تامین ارز برای کالاهای ضروری از جمله دارو نمی دانند و به تبع آن در بی عملی دولت در تامین این ارز و نادیده انگاشتن مکانیسم پیمان سپاری ارزی برای ورود ارز حاصل از صادرات به کشور بخش های متعدد تولیدی در شرایط تحریمی آسیب خواهد دید. 9⃣ خالی شدن ذخایر ارزی کشور به دولیل ناچار شدن دولت در فروش و رهاسازی ارز در اختیار خود در بازار برای متوقف کردن رشد قیمت ارز در قیمت های 40 هزارتومان، 50 هزارتومان و بالاتر... 0⃣1⃣ از دست رفتن مکانیسم تخصیص ارز محدود کشور در قالب ارز ترجیحی برای وارد کردن صرفا کالاهای ضروری و جدا کردن این بازار مهم از بازار آزاد ازر! 🛑 تقریبا همه پیش بینی من از آنچه در مورد این تصمیم متصور بودم محقق شد، حال از دلار 26 هزار تومان قبل از حذف ارز ترجیحی به دلار 37 هزار تومانی و کاهش ارزش پول ملی رسیدیم، تورم کماکان در بالاترین حد خود در بعد از انقلاب حدود 78 درصد است، دولت بالاجبار ناچار شده برای توقف رشد قیمت دلار ذخایر ارزی کشور را با رها سازی ارز و فروش آن کاهش دهد، تولید کالاهای ضروری مثل تولید گوشت و لبنیات به شدت دچار آسیب شد و نارضایتی عمومی اتفاق افتاد، ورود ارز حاصل از صادرات کالاها به کشور به شدت کاهش یافته دولت برای ترمیم قدرت خرید کارمندان و مستمری بگیران ناچار به خلق نقدینگی و افزایش رقم آن شد علاوه بر آن برای جبران سرمایه در گردش تولیدکنندگان و توزیع کنندگان کالا و جبران گرانی اجاره مسکن مجبور به ارائه تسهیلات بانکی گسترده و حجیم شد که همچنان ادامه دارد... ❇️ مطمئنا این دور یا سیکل باطل اقتصادی تمامی ندارد و به زودی دولت ناچار به بالا بردن قیمت انرژی و سوخت (بنزین و گازوئیل) به دلیل کسری بودجه و هزینه بالای آن خواهد شد و باز تورم بالاتر و کاهش ارزش پول ملی و نارضایتی عمومی و افزایش نرخ ارز، اینقدر این دور باطل ادامه می یابد که صرفا دولت تنها مشغول بالا بردن قیمت ها و رهاسازی ارز برای کنترل نرخ ارز می شود و مردم فشار سنگین را متحمل خواهند شد و هیچ پایان یا امیدی هم برای بهبود اوضاع اقتصادی نمی توان متصور بود... برای دیدن مطالب بیشتر به هنر حکمرانی و توسعه بپیوندید👇👇👇👇 https://eitaa.com/hokmraniirani