پنج. نظام حقوقى اسلام از جمله امتیازات انحصارى اسلام بر دیگر ادیان، نظام حقوقى اصیل آن است. این مسئله بسیارى از اندیشمندان غرب را به تحسین و اعجاب وا داشته است. اگر چه این مسئله در ذیل نظام رفتارى و بحث از «جامعیت اسلام» قابل بررسى است؛ لیکن به جهت اهمیت ویژه اى که دارد به طور مستقل مورد بررسى قرار مى گیرد. اولین نکته قابل توجه، نقش بى بدیل اسلام در بنیان گذارى و توسعه حقوق بین الملل است. مارسل بوازار(۳۱) پژوهشگر انستیتوى تحقیقات عالى حقوق بین الملل در ژنو، مى نویسد : «در قرون وسطى هر وقت رکودى در قوانین مسیحیت روى مى داد صاحب نظران از حقوق اسلامى استفاده مى کردند. در قرن سیزده میلادى در چند دانشگاه اروپا، مبانى فقه اسلامى مورد پژوهش قرار گرفت. اگر فلسفه تأسیس دانش حقوق بین الملل را دگرگونى در روابط ملت ها و جلوگیرى از تجاوز زورمندان و توانگران و برابرى و برادرى انسان ها بدانیم؛ باید اذعان کنیم که پیغمبر اسلام صلى الله علیه وآله بنیانگذار حقوق بین الملل بوده است».(۳۲) اصول حقوق بشر در اسلام حقوق بشر و یا حقوق بین الملل اسلامى داراى اصولى چند است؛ از جمله : ۱. اصل حرمت و کرامت انسان؛ ۲. اصل عدالت، برابرى و نفى تبعیض؛ ۳. اصل صلح و همزیستى مسالمت آمیز؛ ۴. اصل وفاى به عهد؛ ۵. اصل تفاهم و روادارى؛ ۶. اصل مشارکت و همکارى هاى بین المللى؛ ۷. اصل حمایت از ملل تحت ستم و ...(۳۳). اصول یاد شده در نگاه اندیشمندان غربى، مورد توجه قرار گرفته است. مارسل بوازار در مورد اصول همزیستى مسالمت آمیز و تفاهم مى نویسد : «در مورد پیروان ادیان الهى باید گفت اصولاً اسلام آنها را مورد حمایت خود قرار داده و امنیت کاملى در جامعه اسلامى دارند. آنان مى توانند طبق دستورات دینى خود آزادانه عمل کنند، به خصوص که در قرآن نیز رعایت حقوق آنان توصیه شده است. این تساهل دینى در مسیحیت و یهود، مطلقاً وجود نداشته و به ویژه پیروان دین یهود، ناگزیر از انجام فریضه هاى بسیار سخت و توان فرسا بوده اند»(۳۴).

#امام‌زمان و #فرجام_یهود یکی از دشمنان خطرناک حضرت مهدی(علیه‌السلام) و یارانش، #یهود است؛ خداوند متعال می‌فرماید: همانا شدیدترین مردم، در دشمنی با آنان که ایمان آورده‌اند، یهودیان و مشرکان هستند.(مائده،آیه۸۲) چنان که از بعضی روایات استفاده می‌شود، #سفیانی سخت‌ترین دشمن امام زمان(علیه‌السلام) از جانب غربی‌ها و یهود حمایت می‌شود. اساساً سفیانی را برای حمایت از مرزهای اسرائیل و سرکوب نیروهای انقلابی، روی کار می‌آورند تا اربابان او از خطر حمله سپاه خراسانی و یاوران مهدی(علیه‌السلام) که برای #آزادی_قدس به حرکت درآمده‌اند، در امان باشند. در آیاتی از سوره مبارکه "اسراء" چنین آمده است: ما به بنی‌اسرائیل در کتاب تورات اعلام کردیم که دو بار در زمین، فساد خواهید کرد و برتری جویی بزرگی خواهید نمود. هنگامی که نخستین وعده فرا رسد، جمعی از بندگان خود را، که جنگاورانی نیرومندند، بر شما بشورانیم تا شما را سخت در هم کوبند؛ حتی برای به دست آوردن مجرمان، خانه‌ها را جست‌وجو می‌کنند و این وعده‌ای است قطعی، سپس شما را بر آنها چیره می‌کنیم و شما را به وسیله دارایی‌ها و فرزندانی کمک می‌کنیم و نفرات شما را بیشتر قرار می‌دهیم. اگر نیکی کنید، به خودتان نیکی می‌کنید و اگر بدی کنید، باز هم به خود می‌کنید و هنگامی که وعده دوم فرا رسد، آن چنان بر شما سخت خواهند گرفت که آثار غم و اندوه در صورت‌هایتان ظاهر می‌شود؛ داخل #مسجدالاقصی می‌شوند، همان گونه که بار اول وارد شدند و آنچه را زیر سلطه خود می‌گیرند، در هم می‌کوبند.(آیات ۴ تا ۷ اسراء) امام‌صادق(علیه‌السلام) در تفسیر جمله، جمعی از بندگان خود را، که جنگاورانی نیرومندند، بر شما بشورانیم فرمودند: آنان کسانی هستند که خداوند، قبل از ظهور قائم آنها را برمی‌انگیزد و آنان، دشمنی از دشمنان آل پیامبر(ص) را فرا نمی‌خوانند؛ مگر اینکه او را به قتل می‌رسانند.(۱) عیاشی در تفسیر خود، از امام‌باقر(علیه‌السلام) روایت کرده که حضرت، پس از تلاوت آیه‌ی "بعثنا علیکم عباداً لنا" فرمودند: او، قائم و یاران اویند که دارای قوّت و نیروی زیادی هستند.(۲) از امام‌صادق(علیه‌السلام) نقل شده که آن حضرت، آیه‌ی شریفه‌ی فوق را تلاوت فرمودند، یکی از یاران عرض کرد: فدایت شوم! اینها چه کسانی هستند؟ حضرت سه مرتبه فرمودند: به خدا قسم! آنان اهل قم هستند.(۳) بنا به ظاهر روایات موجود، در منابع شیعه و سنّی، مراد از نبرد مسلمانان با یهود در آخرالزمان همین نبرد است؛ چنان‌که از پیامبر اکرم(ص) نقل شده که فرمودند: قیامت برپا نمی شود؛ مگر آنکه بین مسلمانان و یهود، کارزاری رخ می‌دهد، به‌گونه‌ای که مسلمانان، همه‌ آنها را به هلاکت می‌رسانند تا جایی که اگر شخصی یهودی(محارب) در پشت صخره یا درخت، پنهان شود، آن سنگ و درخت به صدا درآید و گوید: ای مسلمان! این یهودی است که در پناه من مخفی شده، او را هلاک کن!(۴) از روایات یاد شده، به‌دست می‌آید که خداوند، به وسیله ایرانیان، زمینه ظهور را فراهم می‌کند و مقاومت یهود در برابر مسلمانان، در چند نوبت است و نابودی نهایی آنان، به‌دست حضرت مهدی(علیه‌السلام) است. بیرون آوردن تورات اصلی، از غار انطاکیه و کوهی در "شام و فلسطین" و "دریاچه طبریّه"، توسط حضرت مهدی(علیه‌السلام) و استدلال آن حضرت بر یهودیان نیز، نمونه‌ای از برخوردهای فرهنگی است که در مقام ارائه‌ی برهان، از آن استفاده می‌شود. از پیامبر(ص) نقل شده که فرمودند: تورات و انجیل را از سرزمینی که انطاکیه نامیده می‌شود، بیرون می‌آورد.(۵) و نیز فرمودند: صندوق مقدس، از دریاچه طبریّه به دست وی آشکار می‌شود و یارانش آن را آورده و در پیشگاه او، در بیت‌المقدس قرار می‌دهند و چون یهودیان آن را مشاهده نمایند، جمعیت زیادی از آنها اسلام می‌آورند که حدود سی هزار هستند.(۶) نویسنده: سیدحسین تقوی پی‌نوشت‌ها: ۱- تفسیر نورالثقلین، ج۳، ص۱۳۸ ۲- همان ۳- بحارالانوار، ج۶۰، ص۲۱۶ ۴- مسند احمد، ج۲، ص۴۱۷؛ معجم احادیث الامام المهدی، ج۱، ص۳۱۲ ۵- بحارالانوار، ج۵۱، ص۲۵ ۶- معجم احادیث الامام‌المهدی(علیهالسلام)، ج۱، ص۳۴۴؛ الملاحم و الفتن، ص۶۹ منبع: دانشستان سرزمین‌های درگیر در واقعه‌ی شریف ظهور https://eitaa.com/Safireislam #اندیشه‌های‌معرفتی‌سیاسی‌اسلام

🏴 شهادت امام رضا (عليه السلام) تسلیت باد. ✍️حامد منتظری مقدم یک) شیخ #مفيد در تحلیل شهادت امام رضا(ع) نوشته است که امام در مجالس خصوصي، مأمون را بسیار پند، و از خداوند بیم می داد، نیز او را به سبب اقدامات نادرست نكوهش مي‌کرد. مأمون به ظاهر مي‌‏پذيرفت، اما در باطن از اين برخوردهاى امام به‌شدت ناراحت بود. بنا به گزارش شیخ مفید, روزي امام(ع) بر مأمون وارد شد و ديد که هنگام #وضوگرفتن غلامي بر روی دست مأمون آب مي‌ريزد، امام(ع) به او فرمود که در افعال وضو نباید کسی را شریک قرار دهد و شخصا باید وضو بگیرد، مأمون پذيرفت و وضويش را اعاده کرد؛ اما در نهان، از امام خشمگين شد. 📚مفيد، الارشاد، ج2، ص269. دو) مهمترین و مفصل‌‏ترين كتاب درباره امام رضا(ع) نوشته شیخ #صدوق به نام #عيون_اخبار_الرضا(ع) است. در این کتاب، شیخ صدوق چندین روایت و گزارش را درباره شهادت امام نقل کرده است. اکنون تحلیلی جامع و دقیق در یکی از گزارشهای آن: احمدبن‌علي انصاري ‏گويد: از #اباصلت پرسيدم: چگونه مأمون راضى به قتل امام رضا(ع) شد؟ ابوصلت پاسخ داد: مأمون امام رضا(ع) را به این جهت به #ولايتعهدى برگزید تا به مردم چنین وانمود کند که حضرت شیفته دنياست و بدین سان, امام از چشم #مردم بيفتد؛ اما از امام در نظر مردم چیزی جز برترى اش بر مأمون آشكار نشد. پس مأمون دانشمندان را از بلاد اسلامى فراخواند تا امام را از نظر علمى محكوم کند و نزد مردم از اعتبار بیاندازد؛ اما امام با هيچ دانشمندی روبه رو نشد جز آن كه بر او برترى می ‏يافت و مردم مي ‏گفتند: آن حضرت شايسته‌‏تر از مأمون براى خلافت است. جاسوسان اين نگرش مردم را به مأمون اطلاع مي‌‏دادند که باعث خشم و حسد او مي‌شد. همچنين امام رضا(ع) در بيان حق، از مأمون بيم نداشت و غالباً به او پاسخ هایی می داد که خشم و کينه‌اش را برمي‌افروخت، گرچه اظهار نمی کرد؛ پس نهايتا امام را با #سم به قتل رساند. 📚صدوق، عيون اخبار الرضا، ج 2، ص265. ◾️ملاحظه میشود که منابع شیعی دربارۀ #شهادت_امام_رضا(ع) صرفا به #توصیف ماجرا نپرداخته و پیشگام در #تحلیل (بیان چرایی) این ماجرایند. 🔰https://eitaa.com/Tashayo

🛑مسیح علینژاد: دولت آمریکا به من گفته اسمم را عوض کنم و حرف نزنم 🔺کاخ سفید از مسیح علینژاد خواسته تا هویت و اسمش را عوض و تا زمان نامعلومی سکوت کند. حالا علینژاد شاکی است که چرا او باید 'در آمریکایی که همه حق آزادی بیان دارند' اما او مجبور است علاوه بر سکوت اجباری اسمش را هم عوض کند. 📌او گفته از اینکه باید در یک گوشه خانه بنشیند، شوک زده شده و باور نمی‌کرده که در دل آمریکا بجای اینکه بگویند بیا علیه ایران حرف بزن بگویند هویتت هم باید عوض کنی. ✍تازه اولشه ؛کجاشو دیدی؟؟!!

🏴 #شهادت_امام_رضا(ع) اللّهم صلّ علی علی بن موسی الرّضا المرتضی الامام التّقی النّقی وحجّتک علی من فوق الارض ومن تحت الثّری الصّدیق الشّهیدصلاةکثیرة تامّةزاکیّة متواصلةمتواترةمترادفة کافضل ماصلّیت علی احدمن اولیائک 📢 کانال روابط عمومی مرکز خدمات حوزه‌های علمیه https://eitaa.com/joinchat/3359965196C1263113437

از نظر امام‌خمینی مهم‌ترین عامل پیروزی انقلاب اسلامی، تکیه به خدا، توجه به جنبه معنوی و استقبال از شهادت بود. اصلی‌ترین دستاورد داخلی انقلاب، تشکیل نظامی دینی بود که در حوزۀ خارجی نیز به عنوان نقطه‌عطفی در جهان، به الگوی مبارزۀ مردم تحت سلطه تبدیل شد. امام‌خمینی مهم‌ترین آسیب‌های انقلاب را انحراف از اصول اسلامی، رفاه‌زدگی، بی‌عدالتی، تفرقه، سوء مدیریت و تحریف تاریخ انقلاب می‌دانست.

نهم: اخلاق نیکو با مردم امامان با مردم نشست وبرخاست داشتند و در تعاملات اجتماعی به نیکوترین صورت با آنان برخورد می کردند. این سیره چنان نیکو بود که با الگو قرار دادن آنان ما نیز می توانیم روش صحیح برخورد اسلامی با افراد گوناگون را بیاموزیم. به نمونه هایی در این زمینه اشاره می کنیم: 1. با گفتارش دل کسی را هرگز نرنجاند و به کسی اهانت نکرد: «مَا رَأَیتُ أَبَا الْحَسَنِ الرضا(ع) جَفَا أَحَداً بِکلَامِهِ قَط».[46] 2. هرگز به کسی ناسزا نگفت و به اَحدی دشنام نداد: «وَ لَا رَأَیتُهُ شَتَمَ أَحَداً مِنْ مَوَالِیهِ وَ مَمَالِیکهِ قَطُّ ».[47] 3. هرگز سخن کسی را قطع نمی کرد و اجازه می داد که شخص سخنانش را تمام کند و به آخر رساند: «وَ مَا رَأَیتُ قَطَعَ عَلَی أَحَدٍ کلَامَهُ حتَّی یفْرُغَ مِنْه ».[48] 4. پای خود را هنگام نشستن در حضور دیگران که مقابل و یا اطراف حضرت نشسته بودند، دراز نمی کرد: «وَ لَا مَدَّ رِجْلَیهِ بَینَ یدَی جلِیسٍ لَهُ قَط». 5. در حضور دیگران به دیوار تکیه نمی زد و این را خلاف ادب و احترام حضّار می دانست: «وَ لَا اتَّکأَ بَینَ یدَی جَلِیسٍ لَهُ قَط».[49] 6. هرگز دیده نشد که آب دهان خود را بیرون اندازد: «وَ لَا رَأَیتُهُ تَفَلَ قط».[50] ظاهر عبارت قید حضور دیگران ندارد، حتی نشان می دهد که در تنهایی ها نیز آب دهان نمی انداخت. 7. با صدای بلند نمی خندید؛ بلکه خنده اش تبسّم و لبخند ملیح بود: «وَ لَا رَأَیتُهُ یقَهْقِهُ فِی ضَحِکهِ قَطُّ بَلْ کان ضَحِکهُ التَّبَسُّمَ».[51] 8. میهمان را گرامی می داشت و او را به کار وادار نمی داشت: «نَزَلَ بِأَبِی الْحَسَنِ الرضا(ع) ضَیفٌ وَ کانَ جالِساً عِنْدَهُ یحَدِّثُهُ فِی بعْضِ اللَّیلِ فَتَغَیرَ السِّرَاجُ فَمَدَّ الرَّجُلُ یدَهُ لِیصْلِحَهُ فَزَبَرَهُ أَبُو الْحَسَنِ(ع) ثُمَّ بَادَرَهُ بِنَفْسِهِ فَأَصْلَحَهُ ثُمَّ قَالَ إِنَّا قَوْمٌ لَا نَسْتَخْدِمُ أَضْیافَنَا؛[52] میهمانی بر علی بن موسی(ع) وارد شد و تا شب هنگام نزد آن حضرت نشسته و سخن می گفت، ناگهان چراغ دچار مشکل شد و شعله اش تغییر کرد (و فروافتاد) میهمان خواست دست برد که چراغ را درست کند؛ ولی حضرت رضا(ع) مانع شد، سپس خود اقدام به اصلاح چراغ نمود آنگاه فرمود: ما مدّعی هستیم که میهمان خود را به کار وا نمی داریم». دهم: برخوردهای تربیتی و سازنده

شیخ صدوق در کتاب من لایحضره الفقیه که از کتب اربعه شیعیان است، روایتی را با چنین مضمونی از رسول اکرم (ص) نقل می‎کند: «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص)‏ سَتُدْفَنُ‏ بَضْعَةٌ مِنِّی بِخُرَاسَانَ مَا زَارَهَا مَکْرُوبٌ إِلَّا نَفَّسَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ کَرْبَهُ وَ لَا مُذْنِبٌ إِلَّا غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ذُنُوبَهُ»؛ به زودی پاره‎ای از تن من در خراسان مدفون خواهد شد، که هیچ غمزده‎ای او را زیارت نمی‎کند مگر آنکه خدای عزّ و جلّ غبار غم را از خاطرش برطرف می‎کند و هیچ گناهکاری مگر آنکه خدا گناهانش را می‎آمرزد.

دو. اسلام و علم به رغم آنچه در تعارض و ناسازگارى مسیحیت با علم و معرفت بیان شد، دین اسلام با دانش و معرفت پیوندى نزدیک و ناگسستنى دارد. وفاق و آشتى دین و دانش در اسلام در سه حوزه چشمگیر و در خور توجه است : ۵-۱. تشویق به فراگیرى دانش در این عرصه اسلام گوى سبقت از هر مکتب و آئینى ربوده است و از این هم فراتر رفته و کسب دانش هاى لازم در جهت تأمین نیازمندى هاى دنیوى و اخروى را فرض و لازم دانسته است. چنان که پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله فرمودند : «ان طلب العلم فریضه على کل مسلم».(۸) همانا علم آموزى بر هر مسلمانى واجب است. و نیز آمده است : عالمى که از دانش او بهره برند از هفتاد هزار عابد برتر است.(۹) در کتاب هاى روایى و نصوص دینى ابواب مفصلى در این زمینه وجود دارد.(۱۰) ۵-۲. تقویت روحیه علمى : اسلام روحیه پژوهشگرى را ارج مى نهد و در مسیر حقیقت یابى و معرفت اندوزى هیچ مانعى نمى نهد. قرآن مجید آواى تحقیق و جست و جوى آزاد و گزینش رهاورد معقول پژوهش را صلا داده و فرموده است : بشارت ده بندگانى را که به سخنان گوش فرا داده و برترین آن ها را برمى گزینند.(۱۱

مأمون حضرت رضا (ع) را با آن همه تزویر و سالوس و گفتن «یا ابن عم» و «یا ابن رسول الله» تحت نظر نگه می ‏دارد! که مبادا روزی قیام کند و اساس سلطنت را در هم بریزد. چون پسر پیغمبر (ص) است و در حق او وصیت شده، و نمی‏ شود او را در مدینه آزاد گذاشت. حکام جائر سلطنت می‏ خواستند، و همه چیز را فدای این سلطنت و امارت می‏ کردند؛ نه اینکه دشمنی خصوصی با کسی داشته باشند. چنانکه اگر امام (ع)، نعوذ بالله، درباری می‏ شد، کمال عزت و احترام را به او می‏ گذاشتند، و دستش را هم می‏ بوسیدند. (ولایت فقیه؛ حکومت اسلامی؛ ص ۱۵۱ - ۱۵۲)

طوس چگونه به‌عنوان مدفن امام رضا (ع) انتخاب شد؟ هنگامی که دعبل خزائی قصیده‌ تائیه‌ معروف خود را در ستایش اهل بیت و شرح مصیبت‌های ایشان سرود، به طوس رفت تا آن را برای امام رضا (علیه السلام) بخواند. پس از رسیدن به ابیاتی که در آن‌ها به شهرهای مقدس و مدفن پاکان اشاره کرده بود، امام این دو بیت را بر همان وزن و قافیه‌ی اصلی شعر به آن افزودند: و قبر بطوس یالها من مصیبة الحت علی الاحشاء بالزفرات الی الحشر حتی یبعث الله قائما یفرج عنا الغم و الکربات به این معنی که «و قبری در طوس خواهد بود که بر آن مصیبت‌ها وارد خواهد شد که همواره تا روز قیامت آتش حسرت در دل‌ها شعله‌ور می‌کند. تا روزی که خداوند قائمی را مبعوث کند که فرجی بر غم‎ها و مصیبت‎های ماست». ایشان در پاسخ به سوال دعبل که آن قبر متعلق به کیست، پاسخ داد: قبر من است و برجا خواهد بود تا طوس محل رفت‌وآمد شیعیان و زائران من شود.

انتشار برای اوّلین بار نحوه انتقام امام سید علی خامنه‌ای از فردی به نام عباس خروس در بندر انزلی... ✅ جهادتبیین https://eitaa.com/joinchat/991101158Cbae4e3411b