سه برداشت غلط از احكام‏ ۱. شكى نيست كه احكام الهى آسان است، ولى فرق است بين سهل بودن و سهل انگارى كه برخى از مردم به تصور اين كه دين آسان است در احكام الهى سهل انگارى مى ‏كنند. ۲. برخى از مردم كه به ضوابط شرعى آشنايى ندارند، تصور مى ‏كنند مذهبى ‏ها سختگيرى مى ‏كنند در حالى كه دليلى بر عملكرد خود ندارند. ۳. فراوانى گناه موجب حلال بودن نيست، اگر با گناه برخورد نشد، دليل حلال بودن آن نيست. برخى از مردم تصور مى ‏كنند رسم بودن و سنت ‏هاى اجتماعى دليل بر حلال بودن است، در حالى كه چنين نيست. دو نكته درباره قربانى‏ ۱. خون قربانى نجس است و به هر جا برسد بايد شسته شود. خون ‏هايى كه در گردن حيوان مى ‏ماند نيز بايد شسته شود و الّا غذا نجس مى ‏شود. ولى پس از ذبح، خون ‏هايى كه در رگ ‏ها به مقدار متعارف مى‏ ماند پاك است. ۲. نبايد مساجد را با خون قربانى نجس ‏كنند زيرا نجس كردن مساجد حرام است.[۲] چند نكته درباره گفتگو

احكام فورى‏ برخى از مسائل شرعى بايد در اولين فرصت انجام شود همچون: ۱. جواب سلام.[۳] ۲. اداى بدهى در صورتى كه طلبكار، طلب خود را مطالبه نمايد. ۳. سجده سهو بعد از نماز.[۴] ۴. اداى امانت.[۵] ۵. تطهير مسجدى كه نجس شده.[۶] ۶. خواندن نماز آيات در حوادث طبيعى همچون زلزله، ماه گرفتگى، خورشيد گرفتگى و ...[۷]

چند نكته درباره تسليت‏ ۱. تسليت به مصيبت ديدگان اعم از بزرگ و كوچك و زن و مرد، همچنين تسليت صاحبان عزا به ‏يكديگر پس از دفن ميّت مستحب است.[۸] ۲. ابراز همدردى با مصيبت‏ ديدگان بر حسب شأنشان، متفاوت است، به عنوان مثال نسبت به كودك يتيم، دست كشيدن بر سر او مستحب است. البته در حصول ثواب تسليت، صرف حضور نزد صاحب عزا و ديدار با او كفايت مى ‏كند،[۹] هر چند ابراز همدردى با گفتن كلمات تسلى بخش افضل است. لكن برپايى مجلس سوگوارى و اطعام مردم از سوى صاحب عزا، استحباب ندارد؛ هر چند جايز است. به خصوص زمانى كه بر اثر ترك آن آبروى صاحب عزا به خطر بيفتد. ۳. در استحباب تسلى دادن به مصيبت ديدگان، فرقى بين زن و مرد نيست. ۴. تسليت ‏دادن مستحب است، خواه پيش از دفن و خواه بعد از دفن.[۱۰] ۵. فرستادن غذا براى بستگان ميت در مدتى كه به قصد عزادارى نشسته ‏اند، مستحب است.[۱۱] ۶. غذا خوردن نزد مصيبت زدگان مكروه است.[۱۲] ۷. صاحب عزا تا سه روز مناسب است براى عزا بنشيند.[۱۳] ۸. به صبر و فراموشى واداشتن صاحبان ‏عزا از مستحبات مؤكد است.

معيار عرف‏ معيار بسيارى از مسائل فقهى عرف است.[۲۹] در اينجا به چند نمونه از آنها اشاره مى ‏شود: ۱. هر موسيقى از نظر عرف لهوى و مطرب و مناسب با مجالس عيش و نوش باشد حرام است.[۳۰] ۲. هر كارى كه عرفاً اهانت و بى احترامى به قرآن محسوب شود حرام است. ۳. قصد ماندن هميشگى و ماندن مقدارى از زمان ‏كه عرفاً صدق وطن كند.[۳۱] ۴. ملاك در كثيرالشك عرف است.[۳۲] ۵. معيار خارج شدن از حالت كثير الشك در نماز عرف است.[۳۳] ۶. بازى با هر چيزى كه عرف آن را از آلات قمار مى ‏داند حرام است.[۳۴] ۷. معيار ضرر داشتن در احكام عرف است.[۳۵] ۸. هر عملى را كه عرفاً به آن رقص گويند براى غير همسر جايز نيست.[۳۶] ۹. معيار حداقل ريش صدق عرفى است.[۳۷] ۱۰. محلى را كه انسان به عنوان وطن جديد انتخاب مى ‏كند به صرف نيت حكم وطن را پيدا نمى ‏كند بلكه بايد مدتى بماند تا عرفاً صدق كند آن محل وطن اوست.[۳۸]

وظايف واجب و مستحبى در رابطه با پيامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم مقدس ترين و محبوب ترين چهره در اسلام، پيامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم است و دو نوع وظيفه نسبت به او در احكام آمده است: ۱. وظايف واجب همچون معرفت و شناخت او، محبت به او و پيروى از دستورات او. قرآن مى ‏فرمايد: «ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا»[۱۳] آنچه را رسول خدا براى شما آورده بگيريد (و اجرا كنيد)، و از آنچه نهى كرده خوددارى نماييد. ۲. وظايف مستحبى همچون سلام به پيامبر، زيارت پيامبر، صلوات به هنگام شنيدن هر يك از نام‏ ها و القاب پيامبر، نام گذارى فرزندان به نام او و ... مسأله: مستحب است بر مأموم در نماز ظهر و عصر، تسبيح، تحميد و صلوات بفرستد. صلوات بر پيامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم صلوات بر پيامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم هميشه مستحب است و در چند مورد حكم ويژه‏ اى دارد: ۱. در پايان تشهد كه صلوات واجب است. ۲. هنگام ذكر نام پيامبر مستحب فورى است، حتى در حال نماز. و اگر شنيدن نام پيامبر مكرر باشد، ذكر صلوات هم تكرار مى ‏شود. ۳. دو ذكر سجده سهو صلوات است (بسم الله و بالله و صلى الله على محمد و آل محمد؛ بسم الله و بالله اللهم صل على محمد و آل محمد) ۴. يكى از تعقيبات نماز، صلوات فرستادن است و تعداد خاص ندارد، گر چه در عرف جامعه، سه صلوات فرستاده مى ‏شود. دو نكته درباره شهيد ۱. مسلمانى كه از دنيا مى ‏رود، بايد غسل داده شود، مگر شهيد در ميدان معركه و جنگ. ۲. تماس بدنى با بدن ميت غسل مسّ ميت دارد مگر در سه صورت: الف) شهيد در معركه جنگ. ب) ميت مسلمانى كه غسلش داده‏ اند. ج) ميتى كه تازه مرده و بدنش گرم است. چند نكته درباره مستحبات زيارت قبور ۱. زيارت قبور مستحب است به ويژه عصر روز پنجشنبه و روز جمعه.[۱۴] ۲. رو به قبله نشستن و گذاشتن دست بر قبر. ۳. خواندن هفت مرتبه سوره قدر. ۴. خواندن سوره حمد و ناس و فلق و آية الكرسى، هر كدام سه مرتبه و سوره يس. ۵. سلام دادن بر اهل قبور و دعا كردن براى آنان. پنج نكته درباره دعا ۱. دعا كردن در نماز در تمامى حالات اعم از ايستاده و نشسته، ركوع و سجود به ويژه در قنوت مستحب است.[۱۵] اگر چه طبق فتواى برخى از مراجع به فارسى يا زبان‏ هاى ديگر باشد.[۱۶] ۲. خواسته حرام در دعا، نماز را باطل مى ‏كند.[۱۷] ۳. ثواب دعاها براى خواندن متن دعا است نه ترجمه آن و يا شنيدن و آمين گفتن. ۴. تكرار قسمتى از دعاها اشكال ندارد و اگر بخواهد به قصد ورود بخواند بايد به همان نحو كه وارد شده بخواند. ۵. فرد ناپاك مى ‏تواند دعا و حديث بخواند و يا گوش دهد، مگر فرازهايى از دعا كه آيات سجده دارد مانند دعاى كميل و ندبه. اطلاع رسانى‏

هفت نكته درباره احترام والدين‏ ۱.رعايت حقوق ‏والدين واجب است اگر چه آنها در حق ‏اولاد كوتاهى كرده باشند.[۱] ۲.حفظ احترام پدر و مادر و رعايت ادب در صحبت كردن با آنان لازم است.[۲] ۳.آنچه در اطاعت پدر و مادر واجب است اين است كه فرزند با آنها معاشرتى نيكو داشته باشد.[۳] ۴.مسافرت فرزند اگر سبب آزار پدر و مادر باشد حرام است.[۴] ۵.مسافرتى كه بر فرزند واجب نيست در صورت نهى پدر و مادر و اذيت شدن آنان حرام بوده و نماز در آن تمام است.[۵] ۶.هديه دادن و بخشيدن چيزى به پدر و مادر مستحب است.[۶] ۷.مستحب است انسان بر سر قبر پدر و مادر خود از خداوند حاجت بخواهد.[۷]

هفت نكته درباره گفتگو با نامحرم‏ ۱. صحبت‏كردن با نامحرم به غير ضرورت مكروه است، خصوصاً اگر مخاطب جوان باشد.[۸] ۲. صحبت كردن با هر كسى درباره هر چيزى از روى شهوت و لذت جايز نيست (مگر با همسر).[۹] ۳. گفتگو با نامحرم با شرايط ذيل جايز است: الف) به قصد لذت و ريبه نباشد.[۱۰] ب) با صحبت كردن به گناه آلوده نشوند.[۱۱] ج) خوف افتنان (به فساد افتادن) نباشد.[۱۲] د) خانم‏ ها هنگام صحب كردن صداى خود را نازك و لطيف نكنند.[۱۳] قرآن مى ‏فرمايد: «فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيطْمَعَ الَّذى فى قَلْبِهِ مَرَضٌ وَ قُلْنَ قَوْلاً مَعْرُوفا»[۱۴] پس به گونه ‏اى هوس ‏انگيز سخن نگوييد كه بيماردلان در شما طمع كنند، و سخن شايسته بگوييد. ۴. اگر مردى بداند چنانچه با نامحرمى صحبت‏ كند به گناه خواهد افتاد نبايد با او صحبت كند خواه زن به گونه‏ اى صحبت كند كه مرد را به گناه بيندازد يا درباره مطلبى صحبت كند كه مرد به گناه بيفتد.[۱۵] ۵. اگر مردى به قصد به حرام انداختن نامحرمى، با او صحبت كند حرام است.[۱۶] ۶. رد و بدل كردن سخنان محرّك از طريق تلفن، موبايل، بلوتوث، اينترنت و ... به هر انگيزه‏ اى حرام است.[۱۷] ۷. سلام كردن مرد و زن نامحرم به يكديگر اگر به قصد لذت نباشد و ترس افتادن به گناه وجود نداشته باشد، اشكال ندارد.[۱۸]

هفت نكته درباره احترام والدين‏ ۱.رعايت حقوق ‏والدين واجب است اگر چه آنها در حق ‏اولاد كوتاهى كرده باشند.[۱] ۲.حفظ احترام پدر و مادر و رعايت ادب در صحبت كردن با آنان لازم است.[۲] ۳.آنچه در اطاعت پدر و مادر واجب است اين است كه فرزند با آنها معاشرتى نيكو داشته باشد.[۳] ۴.مسافرت فرزند اگر سبب آزار پدر و مادر باشد حرام است.[۴] ۵.مسافرتى كه بر فرزند واجب نيست در صورت نهى پدر و مادر و اذيت شدن آنان حرام بوده و نماز در آن تمام است.[۵] ۶.هديه دادن و بخشيدن چيزى به پدر و مادر مستحب است.[۶] ۷.مستحب است انسان بر سر قبر پدر و مادر خود از خداوند حاجت بخواهد.[۷]

خودنمايى حرام‏ خودنمايى به منظور به گناه انداختن ديگرى حرام است. مثلاً خانمى به گونه ‏اى خودنمايى كند كه نگاه مرد نامحرم به او جلب شود. راه رفتن به گونه‏ اى خاص، حرف زدن، انجام حركات خاص، لبخند زدن به نامحرم يا شوخى كردن يا نگاه كردن به قصد خودنمايى نمونه‏ هايى از خودنمايى ‏هاى حرام هستند. خودنمايى مردان نيز براى به حرام انداختن نامحرم، حرام است. مواردى مثل پوشيدن لباس خاص و يا باز گذاشتن بازو و سينه به منظور جلب نظر نامحرم، انداختن گردن بند، حرف زدن، نگاه كردن و راه رفتن و انجام رفتارهاى شهوانى به منظور جلب نظر نامحرم و ... از اين قبيل خودنمايى‏ ها هستند.[۱۹] جلب توجه نامحرمان‏ يكى از مسائلى كه در رابطه با خانم‏ ها در احكام شرعى مطرح است اين است كه نبايد كارى كنند كه موجب جلب توجه شود. قرآن مى ‏فرمايد: «وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِية»[۲۰] و همچون دوران جاهليت نخستين (در ميان مردم) ظاهر نشويد. به چند نمونه از آنها اشاره مى ‏شود: ۱. آنچه جلب توجه نامحرم مى ‏شود حرام است. ۲. پوشيدن مانتوهاى كوتاه و تنگ با رنگ ‏هاى شاد به نوعى كه جلب توجه نامحرم كند حرام است.[۲۱] ۳. عطر زدنى كه موجب جلب توجه نامحرم شود حرام است.[۲۲] ۴. پوشيدن لباس نازكى كه موجب جلب توجه نامحرم شود حرام است.[۲۳] ۵. پوشيدن كفش ‏هاى صدادار و براق براى بانوان اگر باعث جلب توجه نامحرم شود حرام است.[۲۴] قرآن مى ‏فرمايد: «وَ لا يضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِن لِيعْلَمَ ما يخْفينَ مِنْ زينَتِهِن»‏[۲۵] و هنگام راه رفتن پاهاى خود را به زمين نزنند تا زينت پنهاني شان دانسته شود. همچنين مدل راه رفتن، نوع حرف زدن، نوع خوردن در خيابان و ... نيز از اين امور به حساب مى ‏آيند.

اخوت: ❌ تحلیل ٤٩ سال پیش رهبر معظم انقلاب اسلامی درباره کنگره عظیم جهانی اربعین 🔹شیعه یک جمع متفرقی بود. یک جامعه‌ای بود که در یک جا، در یک مکان زندگی نمی‌کردند. در مدینه بودند‌، در کوفه بودند‌، در بصره بودند‌، در اهواز بودند‌، در قم بودند‌، در خراسان بودند، اطراف و اکناف بلاد. اما یک روح در این کالبد متفرق و در این اجزاء متشتت در جریان بود. 🔹مثل دانه‌های تسبیح یک رشته و یک نخ همه‌ این‌ها را به هم وصل می‌کرد. چه بود آن رشته؟ رشته‌ اطاعت و فرمانبری از مرکزیت تشیع، از رهبری عالی تشیع یعنی امام. همه‌ این رشته‌ها به آنجا متصل می‌شد. قلبی بود که به همه‌ اعضاء فرمان می‌داد. و به این ترتیب تشیع یک سازمان و یک تشکیلاتی بود. ممکن بود دو نفر از حال هم خبر نداشته باشند اما بودند کسانی که از حال همه با خبر بودند. اطاعت و فرمانبری آنها به حساب بود، فریاد زدنشان از روی دستور بود، سکوتشان بر طبق نقشه بود. 🔹همه چیزشان با حساب بود. فقط یک عیبی کار آنها داشت و آن اینکه همدیگر را کمتر می‌دیدند. اهل یک شهر‌، شیعیان یک منطقه البته یکدیگر را می‌دیدند. اما یک کنگره‌ جهانی لازم بود برای شیعیان روزگار ائمه(ع). 🔹این کنگره‌ جهانی را معین کردند. وقتش را هم معین کردند. گفتند در این موعد معین در آن کنگره هر کس بتواند شرکت کند. آن موعد روز اربعین است و جای شرکت، سرزمین کربلا است. چون روح شیعه روح کربلایی است‌، روح عاشورایی است. در کالبد شیعه تپش روز عاشورا مشهود است. شیعه هر جا که هست دنباله‌روی عاشورای حسین است. این هم که می‌بینی همه جا این تپش‌هایی که در شیعه مشهود شده‌، از آن مرقدِ پاک ناشی شده. این شعله‌هایی بوده که از آن روح مقدس و پاک و از آن تربت عالی مقدار سرکشیده. به جان‌ها و روح‌ها رسیده. انسان‌ها را به گلوله‌های داغی تبدیل کرده و آنها را به قلب دشمن فرو برده. 🔹بنابراین مسئله‌ اربعین یک مسئله‌ مهمی است‌، اربعین یعنی میعاد شیعیان در یک کنگره‌ بین‌المللی‌ و جهانی برای سرزمینی که خودش خاطره‌انگیز است آن سرزمین‌. سرزمین خاطره‌ها است‌، خاطره‌های باشکوه‌، خاطره‌های عزیز‌، سرزمین شهدا‌، مزار کشته‌شدگان راه خدا‌، اینجا جمع بشوند تشیع‌، پیروان تشیع و دست برادری و پیمان وفاداری هر چه بیشتر بدهند. 🔹اگر امروز هم بتوانند شیعیان آن سرزمین پاک و مقدس را یک چنین میعادی قرار بدهند. البته بسیار کار بجا و جالبی خواهد بود و همین دنباله‌گیری از راهی است که از ائمه‌ هدی(ع) به ما ارائه دادند. 📚 سخنرانی در مسجد امام حسن مجتبی(ع)/ مشهد ۲۴ اسفند ۱۳۵۲ @Roshangari_basirat

فضلیت زیارت امام حسین علیه السلام: اگر در این روایات که از جلد دهم كتاب شریف وسائل الشیعة نقل شده دقت كنید، در مى یابید كه خداوند متعال چگونه از امام حسین علیه السلام، حمایت همه جانبه نموده است و هر چه داشته، براى حضرت قرار داده است. آنانكه توفیق پیدا مى كنند و به زیارت مرقد مطهرش مشرف مى شوند، روى به آستان امام حسین علیه السلام آورده و به جانب این مدرسه عشق و فضیلت و دانشگاه كمال و تربیت مى‏گرایند، مدرسه ای که براى هیچ ملتى از ملل گیتى میسر و مقدور نیست. مطمئن‌ترین راه ملحدین و معاندین و مخالفین مكتب تشیع به خیال خود شبهات و اشكالهاى مى كنند و مى گویند: «زیارت قبور، بت پرستى است؟!» در حالى كه هر كس كه به زیارت قبور ائمه علیهم السلام مى رود هرگز به عنوان «بت» آنها را زیارت نمى‏كند. چه كسى است كه حسین بن على علیهماالسلام را خدا بداند؟!! شیعه، امام را مقرب درگاه خدا مى ‏داند و با توسل به او قربى به خداوند پیدا مى كند، همانطور كه خودش در قرآن مجید فرمود: «به سوى او وسیله بگیرید» (مائده/۳۹) امام را وسیله الهى مى ‏داند. زیرا توسل و شفاعت، بُعدى از ابعاد زیارت است كه زائر از این طریق خود را به درگاه الهى نزدیك مى‏ كند، و پیشوایان ما وعده فرموده ‏اند كه از زائران خود دستگیرى كنند. امام رضا علیه السلام مى فرماید: هر امامى بر گردن دوستان و پیروانش عهد و پیمانى دارد و وفاى به این عهد، با زیارت قبر آنان ممكن مى‏باشد. و كسى كه به شوق زیارت آنها و با تصدیق به فضیلت آنها به سوى قبور آنها برود مورد شفاعت ائمه علیهم السلام در قیامت قرار مى‏ گیرد. شفاخانه یار پس هر زائرى باید بكوشد تا هر زائرى كه با معرفت و شناخت مقام صاحب این مرقد و اهداف او به زیارت برود، از صاحب قبر الهام مى ‏گیرد و اصول و تعالیم مكتب را به یاد مى ‏آورد، و هر زیارت و سلام او سرشار از این آموزشها و الهام‏ ها است. از این شفاخانه فیض، خواستار آن شود كه صفاى دل و دوستى خاطر و پاكیزگى روح و قداست روان و سلامت تن، از سوی آفریدگار جهان به وى عطا گردد ، تا اینكه هم ظاهر او به جمال و كمال آراسته شود و هم باطن وى از آلودگى‏ها پاك و مصفا گردد. هر زائرى كه با معرفت و شناخت مقام صاحب این مرقد و اهداف او به زیارت برود، از صاحب قبر الهام مى ‏گیرد و اصول و تعالیم مكتب را به یاد مى ‏آورد، و هر زیارت و سلام او سرشار از این آموزشها و الهام‏ ها است. درسنامه زندگی از طرفى زیارتنامه‏ هاى وارده، و خواندن هر كدام از آنها، خواننده و زائر را به دقت و تفكر واداشته ، متذكر تاریخ و احوال انبیاء و اولیاى معصوم علیهم السلام مى‏گرداند. تأمل در زیارت عاشورا و دیگر زیارات، این مطلب را به خوبى روشن مى سازد كه امامان معصوم علیهم السلام به این وسیله در صدد ساختن انسانهاى مۆمن و متعهد بوده‏اند ، لذا به آنها تعلیم داده‏اند كه در زیارت امام حسین علیه السلام از خداوند بخواهند كه زندگى و مرگشان را «حسین گونه» قرار دهد، و آنها را در دنیا و آخرت همراه آن حضرت بدارد: «اللهم اجعل محیاى محیا محمد و آل محمد ، و مماتى ممات محمد و آل محمد ... و ان یجعلنى معكم فى الدنیا و الاخرة». اقیانوس بی کرانه فیض از آن جا كه آوردن تمامى روایات وارده در فضیلت زیارت سیدالشهداء علیه السلام در گنجایش این نوشتار نیست، و از طرفى تا انسان، انبوه صدها روایت را در این مورد نبیند، به اهمیت قیام عاشوراء در حفظ دین و عظمت اباعبدالله الحسین علیه السلام و عنایت ائمه اطهار علیهم السلام در محور قرار دادن امام حسین علیه السلام نسبت به دین را در نمى یابد، به ناچار تنها به فهرستى از آنچه در فضیلت مادى و معنوى زیارت امام حسین علیه السلام ذكر شده است ، بسنده مى شود: ۱) روزى را زیاد مى كند. ۲) عمر را طولانى مى كند. ۳) خطرات را دفع مى كند. ۴) گناهان گذشته و آینده را مى آمرزد. ۵) مى تواند پنجاه نفر را شفاعت كند. ۶) حاجت او كنار قبر مستجاب است . ۷) ملائكه براى زوار دعا مى كنند. ۸) نام او را در اعلى علیین مى نویسند. ۹) هنگام خروج از خانه از گناه خارج مى شود. ۱۰) ثواب هزار حج مقبول دارد. ۱۱) ملائكه مأمور حفظ او و مالش هستند تا برگردد. ۱۲) روز قیامت خداوند بهترین حافظ اوست . ۱۳) در قدم اول آمرزیده و در قدمهاى بعدى شیعه، امام را مقرب درگاه خدا مى ‏داند و با توسل به او قربى به خداوند پیدا مى كند، همانطور كه خودش در قرآن مجید فرمود: «به سوى او وسیله بگیرید» امام را وسیله الهى مى ‏داند. زیرا توسل و شفاعت، بُعدى از ابعاد زیارت است كه زائر از این طریق خود را به درگاه الهى نزدیك مى‏ كند تقدیس مى شود. ۱۴) به هر درهمى ده هزار درهم در دنیا و آخرت به او عوض مى دهند. ۱۵) در قیامت همه آرزو مى كنند از زوار آن امام حسین علیه السلام باشند. ۱۶) زوار امام حسین علیه السلام بر سفره هاى نور هستند در قیامت .

۱۷) زوار امام حسین علیه السلام در جوار پیامبر خدا و امام على و حضرت فاطمه علیهم السلام هستند. ۱۸) زوار امام حسین علیه السلام چهل سال قبل از دیگران به بهشت داخل مى شوند. ۱۹) خداوند مهمات دنیوى زائر را بر آورده مى كند. ۲۰) زائر امام حسین علیه السلام شهید مى میرد. ۲۱) ثواب دو ماه اعتكاف و روزه در مسجدالحرام را دارد. ۲۲) زیارت هر ماه امام حسین علیه السلام ثواب هزار شهید دارد. ۲۳) هر یك قدم كه با پاى پیاده بردارد موجب هزار حسنه و آمرزش هزار گناه و بالا رفتن هزار درجه ، براى زائر مى‌شود. ۲۴) هر قدم كه پیاده بردارد ثواب آزاد كردن یك بنده از فرزندان اسماعیل دارد. ۲۵) هر یك روز اقامت نزد حضرت معادل هزار ماه است . ۲۶) هر قدم كه مى گذارد ثواب یك حج و هر قدم كه بر مى دارد ثواب یك عمره دارد، به شرط آنكه بخاطر ریا و شنیدن مردم و بیهوده نباشد. ۲۷) زیارت سیدالشهداء علیه السلام ثواب هزار شهید از شهداى بدر دارد. ۲۸) زیارت سیدالشهداء علیه السلام ثواب هزار صدقه مقبوله دارد. ۲۹) و ثواب هزار روزه دار به زائر مى دهند. ۳۰) و ثواب هزار بنده آزاد كردن دارد. ۳۱) زائر امام حسین علیه السلام اگر از اشقیاء باشد، جزء سعادتمندان نوشته مى شود. ۳۲) ثواب آماده كردن هزار اسب با زین و لجام در راه خدا دارد. ۳۳) زیارت امام حسین علیه السلام، زیارت خداست . ۳۴) ثواب هزار جنگ همراه با پیامبر مرسل یا امام عادل دارد. ۳۵) ثواب زیارت امام حسین علیه السلام قابل شمارش نیست . ۳۶) زیارت حضرت در عرفه ثواب یك میلیون حج و یك میلیون عمره دارد. ۳۷) زیارت امام حسین علیه السلام بهترین عمل است . ۳۸) خداوند به زائر امام حسین علیه السلام مباهات مى كند. ۳۹) پیامبر و ائمه اطهار علیهم السلام براى او دعا مى كنند. ۴۰) پیامبر صلی الله علیه و آله و ملائكه در قیامت با زائر مصافحه مى كنند و با امام حسین علیه السلام محشور مى‌شود. آرى اگر در این روایات که از جلد دهم كتاب شریف وسائل الشیعة نقل شده است، دقت كنید، در مى یابید كه خداوند متعال چگونه از امام حسین علیه السلام، حمایت همه جانبه نموده است و هر چه داشته ، براى حضرت قرار داده است . رحمت و مغفرت را، بهشت را، شهادت را، نماز را، روزه را، حج را، جهاد را، روزى را، عمر را، اجابت را، شفا را، ملائكه را و دعاى انبیاء و ائمه علیهم السلام و مهمتر از همه اینكه حسین علیه السلام خون خداست و زیارت او زیارت خداوند جل جلاله.