در کتاب شابوهرگان، نام خود شهر ایزد آمده که باید در آخرالزمان ظهور کند و عدالت را درجهان بگسترد.

به عنوان نمونه به این مورد توجه کنید: از زمین تازیان از فرزند هاشم، مردی بزرگ سر و بزرگ ساق که بر دین جدید خویش بود با سپاه بسیار روی به ایران کرده و آبادانی کند و زمین را پر از داد می کند. [از متون جاماسب حکیم از کتب زرتشتیان، در کتاب بشارت عهدین، ص ۲۴۳]

در یهود مسیحا باوری بر نهضت یا نظامی از عقاید و نظرات دلالت می کند که محور آن انتظار ظهور مشیاح(mashiah) است.

اندیشه ماشیح باوری سیر اعتقادی متزلزلی داشته که آن را می‌توان به صورت زیر تعریف نمود:

⭕اندیشه اول: در باور های اولیه که بر اساس مفاهیم واقعی حضرت موسی علیه السلام شکل گرفته، یهودیان اندیشه موعود باوری شان بر محور مسیحای شخصی آن هم از غیر قوم خود استوار بوده اگرچه در طول زمان انحرافاتی یافته است. [کتاب رومیان،باب ۱۱، آیه ۲۱]

مشیحایی که اینجا ذکر شده، در بعضی جا میگن منظور همون عیسی مسیح -ع- هست اما در ادامه ذکر شده که مسیح یهود با مسیح مسیحیت تفاوت داره❗

⭕ اندیشه دوم: در باور بعدی آنان اصرار داشتند که مسیحا از قیام خود آنان بوده، شخصی خواص است. مردی از فرزندان داوود دارای سلطنت و بهره مند از شخصیت فوق طبیعی همانند پسر انسان که به نوعی مرموز تعریف می شود. [کتاب اشعیای نبی، باب ۵۲، آیه ۲۰] ⭕ اندیشه سوم: پس از گذشت سالیان یهود به مسیحای دوگانه اعتقاد یافته اند.

⭕ اندیشه چهارم: در مرحله بعد یهودیان معتقدند که موعود گاهی از پادشاهان و شاهان خاندان داووداند. اینان آرمان مسیحایی خویش را با سلسله ای از پادشاهان تعریف میکرده‌اند. [همان، باب ۱۱ و ۲، آیات ۲ و ۴. کتاب میکاه نبی، باب ۱۴، آیه ۴ ] ⭕ اندیشه پنجم: پس از قرن ۱۳ و اخراج یهودیان از اسپانیا و پرتغال قبّاله گرایی در یهودیت ظهور یافت این نظریه با نوعی عرفان همراه بود در این نظریه به جای تکیه بر یک ناجی خاص، جریان نمادی مسیحای گرائی عرفانی مورد نظر می باشد...