گاها موسیقی ضعف شخصیتی شما رو تقویت میکنه🚶🏻‍♂️

فرض کنین یک آدمی هست که ضعف شخصیتی داره و رگه‌هایی از پارانوئید😖(بیماری‌بدبینی‌به‌اطراف)در او وجود داره حالا اگه موسیقی‌ای که بهش گوش میده، موسیقی‌ای باشه که همون ضعف شخصیتی فرد رو تقویت و تحریک میکنه، چه بلایی سر شخص میاد⁉️ سوال اینجاست که شما از کجا میدونید که کدوم موسیقی، کدوم بُعد شخصیتی شما رو تقویت میکنه؟!⛓

در فضای موسیقی شما دیگه اهلِ تحلیل و منطق نیستید🧠؛ و اگه کسی تونست هیجان شما رو به دست بگیره، در واقع تونسته که زمام کل وجود شما رو به دست بگیره🕸!

‌‌‌‌‌‌تشخیص اینکه چه موسیقی‌ای‌ برای چه بُعدی از شخصیت شما مناسبه، حتی برای موسیقی دان‌ها هم کار سختیه...!

حالا ممکنه یکی بپرسه که چرا یک موسیقی نمیسازن که در جهت مثبت بکار بره...؟ مثلا اگه کسی نماز نمیخونه با گوش دادن به اون موسیقی، نمازخون بشه!

در زمان یکی از جنگ‌های اسلام:

موسیقی دان‌ها موسیقی رو به ۲ دسته تقسیم میکنن: -کلاسیک -مردمی(موسیقی‌ای که اکثر افراد بهش گوش میکنن مثه رپ و پاپ و...)

یه متنی از یک کتاب دیگه رو نویسنده آورده که راجب سبک متاله.. در اون گفته شده که: اصولا افرادی که در اتومبیل نشسته‌اند یا انسانی که از حمام بازگشته است و چند دیقه‌ای،موسیقی گوش میکند، حاضر به شنیدن آهنگ‌های طولانی و مبسوط نیست! و ویژگیِ حفظ زمان سبب "ایجاز" میشود. (ینی حال ندارن موسیقی طولانی گوش بدن و این یکی از تفریحاتشونه) و ویژگی حفظ زمان سبب ایجاز در بیان میشود؛ ایجازی که آهسته آهسته آهنگ ساز را به سطحی کردن حس خودجهت میدهد. بیان سریعتر و حس سطحی تر و استقبال بیشتر عامه، چرخ‌هایی فاسد است که همچنان در موسیقی‌های مردمی ادامه دارد!)

از دیگر ویژگی‌های این نوع موسیقی سادگی آن است که ملودی‌های تکراریِ یکسانِ ساده با بی‌شرمی تمام عمدتا به بیان ۲ حس میپردازد: -حس هِدونیستم[خوش بودن الکی و لحظه‌ای مثله مطرب‌ها که این حس شادی بدون دلیل و غیر متعارف که حرامه...] در ادمه میگوید که من با برخی از موسیقی‌های مردمی مخالف هستم! چرا که حس هِدونیسم ایجاد میکند و این حس را برای لذت بردنِ انسان، از حال حاضر ایجاد میکند! [امروزه در نوجوون‌ها این حس تقویت میشه بشدت] -حس نوستالژی[غم و غصه بیش‌ از حد و افراطی و یکی از دیگه از مصادیق طرب، همین غم نامتعارف هست]