موسیقی دان‌ها موسیقی رو به ۲ دسته تقسیم میکنن: -کلاسیک -مردمی(موسیقی‌ای که اکثر افراد بهش گوش میکنن مثه رپ و پاپ و...)

یه متنی از یک کتاب دیگه رو نویسنده آورده که راجب سبک متاله.. در اون گفته شده که: اصولا افرادی که در اتومبیل نشسته‌اند یا انسانی که از حمام بازگشته است و چند دیقه‌ای،موسیقی گوش میکند، حاضر به شنیدن آهنگ‌های طولانی و مبسوط نیست! و ویژگیِ حفظ زمان سبب "ایجاز" میشود. (ینی حال ندارن موسیقی طولانی گوش بدن و این یکی از تفریحاتشونه) و ویژگی حفظ زمان سبب ایجاز در بیان میشود؛ ایجازی که آهسته آهسته آهنگ ساز را به سطحی کردن حس خودجهت میدهد. بیان سریعتر و حس سطحی تر و استقبال بیشتر عامه، چرخ‌هایی فاسد است که همچنان در موسیقی‌های مردمی ادامه دارد!)

از دیگر ویژگی‌های این نوع موسیقی سادگی آن است که ملودی‌های تکراریِ یکسانِ ساده با بی‌شرمی تمام عمدتا به بیان ۲ حس میپردازد: -حس هِدونیستم[خوش بودن الکی و لحظه‌ای مثله مطرب‌ها که این حس شادی بدون دلیل و غیر متعارف که حرامه...] در ادمه میگوید که من با برخی از موسیقی‌های مردمی مخالف هستم! چرا که حس هِدونیسم ایجاد میکند و این حس را برای لذت بردنِ انسان، از حال حاضر ایجاد میکند! [امروزه در نوجوون‌ها این حس تقویت میشه بشدت] -حس نوستالژی[غم و غصه بیش‌ از حد و افراطی و یکی از دیگه از مصادیق طرب، همین غم نامتعارف هست]

در موسیقی نوستالژی...

خیر اسلام با موسیقی‌های غمگین که غم نامتعارف دارد هم مخالف است. آنقدر فضای موسیقی سنگین است که مخاطب با شنیدن آن وارد فضایی غمگین میشود!

آثار شوم گوش دادن به موسیقی‌های غمگین: افرادی که بطور مداوم یا حداقل چند ساعت خودشون رو صرف شنیدن آهنگ‌های غمگین میکنن، حالتی غم بیمارگونه، احساس غم زدگی یا احساس غم دیدگی درشون ایجاد میشه...

۴.سلب غیرت

این قستمش یخورده ماورائی...💀