۳.شخصیت سازی پنهان!

موسیقی، بجز فکر و اندیشه سازی برای مخاطب، شخصیت سازی هم انجام میده🥤!

در بحث قبل گفتیم که موسیقی از خودش محتوایی نداره🤌🏼

‌‌‌‌‌در سال ۲۰۰۳، ۳۵۰۰ دانشجو رو در آمریکا، برای یک تحقیق، براساس نوع شخصیتشون دسته بندی کردن! که ۴ تا تیپ بوجود اومد. جالب اینجا بود که افرادی که باهم در یک گروه بودن، به یک نوع موسیقی مشابه هم علاقه داشتند(علاقه‌شون یکی بود)

گروه ۱: افرادِ افراطی تنوع طلب بود💀 موسیقی مورد علاقه: به سبک‌هایی مثه جاز علاقه داشتند.

گروه ۲: افرادی بیش‌فعال... موسیقی مورد علاقه: راک یا هوی متال و مشابه اون

گروه ۳: افراد بی‌خیال و بی‌تفاوت به مسائل اطراف🐑 موسیقی مورد علاقه: پاپ و مشابه اون

گروه ۴: افرادی که از لحاظ اجتماعی، باز بودند موسیقی مورد علاقه: فانک و رپ و مشابه اون...

پژوهشگرها بعد این تحقیق اعلام کردند که: ما بعد از اطلاعات وسیعی که انجام دادیم، به این نتیجه رسیدیم که نوع موسیقی که انسان گوش میده، در شخصیتی که برای شخص میسازه (در شخصیت سازی فرد) موثره🙂!

گاها موسیقی ضعف شخصیتی شما رو تقویت میکنه🚶🏻‍♂️

فرض کنین یک آدمی هست که ضعف شخصیتی داره و رگه‌هایی از پارانوئید😖(بیماری‌بدبینی‌به‌اطراف)در او وجود داره حالا اگه موسیقی‌ای که بهش گوش میده، موسیقی‌ای باشه که همون ضعف شخصیتی فرد رو تقویت و تحریک میکنه، چه بلایی سر شخص میاد⁉️ سوال اینجاست که شما از کجا میدونید که کدوم موسیقی، کدوم بُعد شخصیتی شما رو تقویت میکنه؟!⛓

در فضای موسیقی شما دیگه اهلِ تحلیل و منطق نیستید🧠؛ و اگه کسی تونست هیجان شما رو به دست بگیره، در واقع تونسته که زمام کل وجود شما رو به دست بگیره🕸!

‌‌‌‌‌‌تشخیص اینکه چه موسیقی‌ای‌ برای چه بُعدی از شخصیت شما مناسبه، حتی برای موسیقی دان‌ها هم کار سختیه...!

حالا ممکنه یکی بپرسه که چرا یک موسیقی نمیسازن که در جهت مثبت بکار بره...؟ مثلا اگه کسی نماز نمیخونه با گوش دادن به اون موسیقی، نمازخون بشه!

در زمان یکی از جنگ‌های اسلام:

موسیقی دان‌ها موسیقی رو به ۲ دسته تقسیم میکنن: -کلاسیک -مردمی(موسیقی‌ای که اکثر افراد بهش گوش میکنن مثه رپ و پاپ و...)

یه متنی از یک کتاب دیگه رو نویسنده آورده که راجب سبک متاله.. در اون گفته شده که: اصولا افرادی که در اتومبیل نشسته‌اند یا انسانی که از حمام بازگشته است و چند دیقه‌ای،موسیقی گوش میکند، حاضر به شنیدن آهنگ‌های طولانی و مبسوط نیست! و ویژگیِ حفظ زمان سبب "ایجاز" میشود. (ینی حال ندارن موسیقی طولانی گوش بدن و این یکی از تفریحاتشونه) و ویژگی حفظ زمان سبب ایجاز در بیان میشود؛ ایجازی که آهسته آهسته آهنگ ساز را به سطحی کردن حس خودجهت میدهد. بیان سریعتر و حس سطحی تر و استقبال بیشتر عامه، چرخ‌هایی فاسد است که همچنان در موسیقی‌های مردمی ادامه دارد!)

از دیگر ویژگی‌های این نوع موسیقی سادگی آن است که ملودی‌های تکراریِ یکسانِ ساده با بی‌شرمی تمام عمدتا به بیان ۲ حس میپردازد: -حس هِدونیستم[خوش بودن الکی و لحظه‌ای مثله مطرب‌ها که این حس شادی بدون دلیل و غیر متعارف که حرامه...] در ادمه میگوید که من با برخی از موسیقی‌های مردمی مخالف هستم! چرا که حس هِدونیسم ایجاد میکند و این حس را برای لذت بردنِ انسان، از حال حاضر ایجاد میکند! [امروزه در نوجوون‌ها این حس تقویت میشه بشدت] -حس نوستالژی[غم و غصه بیش‌ از حد و افراطی و یکی از دیگه از مصادیق طرب، همین غم نامتعارف هست]

در موسیقی نوستالژی...

خیر اسلام با موسیقی‌های غمگین که غم نامتعارف دارد هم مخالف است. آنقدر فضای موسیقی سنگین است که مخاطب با شنیدن آن وارد فضایی غمگین میشود!