در آغوش ِضریح ، دل‌ها به آرامشی بی‌پایان می‌رسند .

در حریم نورانی این حرم ، آسمان به زمین لبخند می‌زند ! درست زمانی که دردها اشک می‌شوند و می‌بارند ، دعاها اوج می‌گیرند و می‌رسند به قلۀ اجابت . اینجا خانۀ پدری است . خانه‌ای که می‌شود یک عمر با خاطره صحن و ایوانش زنده ماند .

نجف شهر ِعجیبی بود ، یک شب خوابیدن در آن ، معادل ِهفتصد سال عبادت و دو رکعت نماز در حرم ِآن ، معادل خواندن دویست‌هزار رکعت بود . چه خبر بود در این شهر عجائب ‌.. - کهکشان ِنیستی .

بنویسید به روي کفنم من حسینی شده ی دست ِامام ِحسنم ¹¹⁸ ((: