بی‌دفاع‌ترین آدمِ روی زمین می‌شوم ، آنوقت که تصمیم می‌گیرم به‌جای حرف زدن فقط به تماشا قناعت کنم و در سکوت بنشینم. بی‌خیال ؛ من همیشه دوستدارِ یک زندگی پرحادثه بوده‌ام !

‌ می‌دونستید یه‌سری از شهدا مثل شهید مصطفی صدرزاده ، شهید رسول خلیلی ، شهید مهدی نوروزی و ... از جانبازان فتنه ۸۸ بودن ؟! #مستند عابدان کهنز رو ببینید ، بخشی از مستند مربوط میشه به فتنه ۸۸ ! ‌

‌ وقت اندک + درس بسیار و میزان انبوهی درد مانع خواندن. زندگی زیباست ! ‌

جدیدا یاد گرفته‌ام در شرایط و اتفاقات مختلف یک زاویه دید جدیدی را برای خودم بسازم . یعنی همیشه شرایط را جوری بسنجم که در مثبت‌ترین حالت ممکن باشد. حقیقتا کار ساده‌ای نیست ، اما به مراتب بهتر از بدبین بودن به عالم و آدم است. قبل‌تر هم سعی می‌کردم دید متفاوت‌تری نسبت به مسائل و آدم‌زاده‌های این سیارهٔ رنج داشته باشم. می‌توانم بگویم اکثر اوقات موفق بوده‌ام ولی گاهی‌هم از دست‌م در رفته است. من هیچ‌وقت نمی‌توانم ، یعنی این حق را ندارم تا هیچ بنی‌بشری را مورد اصابت گلوله‌های قضاوت خود قرار دهم. هیچ‌وقت نمی‌‌توانم آدم‌زاده‌ای را با شناختی که چند‌سال ، چند‌ماه و یا حتی چنددقیقه پیش از او داشته‌ام ارزیابی کنم. شاید حالا تغییر کرده باشد ، تصمیم جدیدی را گرفته باشد و جور دیگری باشد که هرگز نبوده‌است ، حتی تا لحظه‌ای پیش. ما هیچ‌گاه نمی‌توانیم بفهمیم آدمی که این ساعت و اینجا مقابل ما قرار دارد و لب‌هایش مدام کش می‌آیند و آن دندان‌های سفید و براقش به ما چشمك می‌زنند ، دیشب چه شبی را پشت‌سر گذاشته است. چقدر برایش سخت بوده و در نهایت مجبور به گرفتن چه تصمیمی شده است. همانطور که بقیه نمی‌توانند ما را بفهمند. از کبودی زیر چشم‌هایمان چه برداشتی می‌کنند ؟! می‌گذارند به‌پای بی‌خوابی کشیدن‌ها و خستگی‌هایمان یا می‌توانند متوجه شوند تمام دیشب را گریه کرده‌ایم ؟! همیشه برایم سوال بوده ، این آستانه صبر و تحمل ماست که متفاوت است یا میزان رنجی که هر یک از ما متحمل می‌شویم ؟! هرچه که هست ، به‌نظرم ما هرگز قادر به درك کامل همدیگر نیستیم. فقط می‌توانیم جوری با یکدیگر رفتار کنیم که شرایط را برای هم سخت و سخت‌تر نکنیم. دیشب‌ هم یکی از آن شب‌های تیره و تاری بود که هر چه میگذشت بیشتر کش می‌آمد و به طلوعِ دوباره نمی‌رسید. و من در اشتباه کردن‌های مکرر استادم ، اینبار هم قرصِ اشتباهی را خوردم و بعد متوجه شدم. مدت‌ها بود چنین‌دردی را در چپِ سینه‌ام تجربه نکرده بودم . « از دیشبی که گذشت ... » ✍🏻 #موسوی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ من اگر این‌ها را ننویسم ؛ صدای درونم هرگز خاموش نخواهد شد.

‌ دنیا با وجود آدم‌هایی زیباست که در ناورانه‌ترین روزهایت پناه می‌شوند ، امید می‌شوند و از میان زخم‌هایت راه‌شان را پیدا می‌کنند. این دسته از آدم‌زاده‌ها خوب بلدند لبخند مُرده‌ات را زنده کنند. ‌

چشمانت را خوب باز کن .. اینجا غزه نیست ، کرمان است ! دشمنی دشمن هنوز هم برایت روشن نشده ؟! #حاج_قاسم / #کرمان_تسلیت ..

‌ خیلی چیزها را نمی شود شعر کرد ، غم‌هایی هست که هیچ‌وقت هیچکس پیش دیگری از آن‌ها حرفی نزده ، واژه‌هایی هست که هنوز برای شرح احوال ما اختراع نشده‌اند ، بیهوده باهم سخن می‌گوییم و انتظار فهمیده شدن داریم ، آدمیزاد عمیقاً تنهاست .. ‌ سیدتقی سیدی .

روز طلبه مبارك ؛