eitaa logo
بنیاد تاریخ پژوهی و دانشنامه انقلاب اسلامی
410 دنبال‌کننده
5.6هزار عکس
637 ویدیو
686 فایل
تاریخ معاصر ایران و دانشنامه انقلاب اسلامی
مشاهده در ایتا
دانلود
✂️ از یک کتاب 💢پافشاری (ره) در زمینه مخالفت با تصویب لایحه‌ي در دوران آیت الله ، هرگز قرارداد مصونیت 1964 ( 1343) را فراموش نکرد،‌ و ایالات متحده را هرگز به خاطر آن نبخشید. در اعلامیه ای که بلافاصله پس از تبعید انتشار داد ، پرسیده است :« آیا ملت ایران می داند در این روزها در مجلس چه گذشت؟ می داند بدون اطلاع ملت و بطور قاچاق چه جنایتی واقع شد؟ می داند مجلس به پیشنهاد دولت سند بردگی ملت ایران را امضاء کرد...» بنا به ادعای مطرح شده در این اعلامیه: ایالات متحده در مورد قبول قرارداد مصونیت به پاکستان ، اندونزی ، ترکیه و آلمان غربی نیز فشار فراوانی آورده بود. و در حالی که تمام این کشورها دست رد به قرارداد زدند، ایران با سر افکندگی با آن توافق کرد. در بیانیه ای خطاب به نخست وزیر هویدا که در آوریل 1967 ( فروردین 1346 ) صادر و به گونه ای گسترده در سراسر ایران پخش گردید ،‌آیت الله خمینی به مخالفت خود با قانون مصونیت جنبه ‌ي شخصی داد :«من تمام این مدت را در تبعید گذرانده ام ،‌فقط به این خاطر که با مصونیت امریکایی ها که بر خلاف حاکمیت ایران است ،‌مخالفت کرده ام. این برخلاف استقلال ، مذهب و قانون اساسی ایران است ... اعطاء مصونیت به اجنبی ها ، اعتراف به ضعف، و تسلیم بلاشرط است». 📚جیمز ا. بیل، شیر و عقاب، 223 🇮🇷 @iranemoaser
✂️ از یک کتاب 💢چگونگی تعاملات آیت الله با (ره) 🔻روابط مرحوم حکیم و آیت الله خمینی دارای فراز و فرودهایی بود. مراودات شخصی این دو همراه با احترامات متقابل بود. بعد از ارتحال آیت الله با آنکه مجال برای آیت الله خمینی فراهم بود تا داعیه داشته باشد اما وی مدتها سکوت اختیار کرد. وقتی از ایشان درباره علت سکوتش پرسش شد این گونه پاسخ داد که : « به احترام آیت الله حکیم سکوت کرده ام ؛‌ایشان در حال حاضر بر ما تقدم دارند». در مواردی نیز گزارش شده است که مرحوم حکیم نیز امام خمینی را مورد احترام قرار داده است. حکیم که مبادی آداب بود و حرمت های اخلاقی را به نیکی می دانست و بدان حساسیت می ورزید، در مورد اخلاق و ادب آیت الله خمینی گفته بود :« من آدمی به ادب آقای خمینی ندیدم ؛ در جلسه درس ،‌بعد از نماز ،‌در جلسه بیرونی و در اندرون یکسان نشسته است و تکان نمی خورد. محال است زانو به زانو شود و چهره عوض کند، یک آدم مودب و موقر و سنگین که در همه حالات و همه جا یکسان است ». مرحوم حکیم در مواقعی که امام به حبس و تبعید محکوم شد ، ابراز نگرانی و تألم می کرد.زمانی که آیت الله خمینی به تبعید شد ،‌سید حکیم پس از شنیدن این خبر به ابراز تأسف و تأثر پرداخته و کلمه استرجاع (انا لله و انا الیه الراجعون) را مکرر بر زبان جاری کرده بود. هنگامی که خبر دستگیری امام به می رسد حضرات و سید محمد در همان شب به اتفاق عازم بیت آیت الله حکیم در کوفه می شوند. آن شب علی رغم اینکه آیت الله حکیم برای استراحت قرص خورده و خوابیده بود از خواب برخاسته و در اواخر شب در منزل ایشان جلسه تشکیل می شود. اخبار دستگیری ها و تبعید های امام، ذهن آیت الله حکیم را به خود مشغول داشته بود .زمانی که آیت الله همدانی قصد داشته به ترکیه سفر کند و در میانه راه به نزد مرحوم حکیم می رود « آیت الله حکیم که از سفر من به ترکیه خشنود بود و حمایت می کرد ،‌با این تصور که سفر در ارتباط با حضور امام در ترکیه می باشد، ‌فرمود: موضوع آقای خمینی به یک مساله غامض و مشکلی تبدیل شده است. گفتم سفر من به دعوت عده ای از مومنین آن دیار است و ارتباطی با تبعید امام ندارد.» به نظر می رسد که آیت الله دل نگران امام خمینی در بود و از هر فرصتی برای ابراز این نگرانی استفاده می کرد. آیت الله ادعا کرده است که « مرحوم حکیم از اولین کسانی بود که آن زمان که نامی از نبود ، مرجعیت ایشان را تبلیغ می کردند ؛ ایشان در جایی نیز گفته بودند که مرجع مسلمانان باید امام باشد و علناً نیز اعلام می کردند». زمانی که آیت الله خمینی به عراق تبعید می شود نیز حاکمیت بعثی بر آن بوده تا ایشان را از این کشور بیرون کند ، اما مرحوم حکیم به شدت ایستادگی می کند و مانع از انجام این کار می شود. وقتی که امام وارد نجف می شود آقای حکیم تمام اطرافیانش را در جلسه ای جمع می کند و می گوید آقای خمینی میهمان ماست و ما میزبان او هستیم و باید اقدامات لازم را برای ایشان به جا آوریم . آقای حکیم اطرافیان و منسوبان خود را از اینکه از امام غیبت کنند و یا اسائه ادب یا برخورد ناگوار و ناجوری انجام دهند،‌نهی کرده بود. اگر چه این حرمتها بعضاً توسط حامیان و اطرافیان شکسته می شد. 📚 ،فقیهان و انقلاب ایران (یک نسل پس از آیت الله العظمی )، ص 52-55 🇮🇷 @iranemoaser
🔻امام خمینی و نجابت انقلابی برای حفظ وحدت روحانیت 🔴 اهداف مرموز تأسیس دارالتبلیغ و دنباله‌های امروز آن/3 🔸حفظ وحدت میان و روحانیون یکی از کلیدواژه‌های اساسی در منظومه فکری امام خمینی اعلی الله مقامه الشریف است. ایشان با تکیه بر مبانی اصیل اسلامی و عبرت گرفتن از تاریخ تلخ تفرقه میان روحانیت، از ابتدای نهضت به این اصل پایبند بودند. 🔹راهبرد امام در مقابل تأسیس کارشکنانه یکی از جلوه‌های پایبندی به این قاعده بود: ◀️«امام با تأسيس دارالتبلیغ مخالف بود، ليكن از آنجا كه به و ملت اسلام سخت اهميت مى‏داد از اظهار مخالفت با آن به شدت پرهيز مى‏كرد و تا آخرين روزى كه در مى‏زيست على‏رغم استفتاها و پرسش‏هاى پى در پى مردم، كوچكترين سخنى كه بازگوكنندۀ عدم موافقت او با باشد بر زبان نياورد و معتقد بود كه در سايۀ تدبير و تفاهم مى‏تواند گردانندگان آن را به زيان‏هايى كه آن مؤسسه مى‏تواند براى و دربرداشته باشد متوجه سازد و آنان را از دست زدن به آن‌گونه كارها در آن شرايط حساس بازدارد. 🔸از اين رو تا آنجا كه توانست نظر خيرخواهانه و صلاح‏انديشانۀ خود را به‏طور سرّى و دور از جنجال تذكر داد و خطرات را گوشزد كرد، ليكن پيش از آنكه بتواند به آن مشكل پايان بخشد، شد و «دارالتبليغ» به صورت غده سرطانى در اندام حوزۀ قم سردرآورد. ❓امام در برابر سؤالى كه مطرح شده است كه «آيا مى‏توانيم در اين مورد (بنياد دارالتبليغ) كمك كنيم يا نه؟ پاسخ داده است: «حقير دخالتى ندارم»، متن پاسخ امام چنين است: بسمه‏‌تعالى جناب آقاى حسين ساعتپور ـ دام توفيقاته مرقومه جنابعالى واصل و از مضمون آن اطلاع حاصل گرديد. راجع به مطلبى كه مرقوم داشته‌‏ايد، حقير دخالتى ندارم. از خداى متعال موفقيت آن‏ جناب را در انجام فرائض مذهبى مسألت دارم. والسلام عليكم و رحمة‏اللّه‏ و بركاته. به تاريخ 7 ع1 84 ⭐️بنیاد تاریخ پژوهی و دانشنامه انقلاب اسلامی 🇮🇷 @iranemoaser
🔻امام خمینی و نجابت انقلابی برای حفظ وحدت روحانیت 🔴 اهداف مرموز تأسیس دارالتبلیغ و دنباله‌های امروز آن/3 🔸حفظ وحدت میان و روحانیون یکی از کلیدواژه‌های اساسی در منظومه فکری امام خمینی اعلی الله مقامه الشریف است. ایشان با تکیه بر مبانی اصیل اسلامی و عبرت گرفتن از تاریخ تلخ تفرقه میان روحانیت، از ابتدای نهضت به این اصل پایبند بودند. 🔹راهبرد امام در مقابل تأسیس کارشکنانه یکی از جلوه‌های پایبندی به این قاعده بود: ◀️«امام با تأسيس دارالتبلیغ مخالف بود، ليكن از آنجا كه به و ملت اسلام سخت اهميت مى‏داد از اظهار مخالفت با آن به شدت پرهيز مى‏كرد و تا آخرين روزى كه در مى‏زيست على‏رغم استفتاها و پرسش‏هاى پى در پى مردم، كوچكترين سخنى كه بازگوكنندۀ عدم موافقت او با باشد بر زبان نياورد و معتقد بود كه در سايۀ تدبير و تفاهم مى‏تواند گردانندگان آن را به زيان‏هايى كه آن مؤسسه مى‏تواند براى و دربرداشته باشد متوجه سازد و آنان را از دست زدن به آن‌گونه كارها در آن شرايط حساس بازدارد. 🔸از اين رو تا آنجا كه توانست نظر خيرخواهانه و صلاح‏انديشانۀ خود را به‏طور سرّى و دور از جنجال تذكر داد و خطرات را گوشزد كرد، ليكن پيش از آنكه بتواند به آن مشكل پايان بخشد، شد و «دارالتبليغ» به صورت غده سرطانى در اندام حوزۀ قم سردرآورد. ❓امام در برابر سؤالى كه مطرح شده است كه «آيا مى‏توانيم در اين مورد (بنياد دارالتبليغ) كمك كنيم يا نه؟ پاسخ داده است: «حقير دخالتى ندارم»، متن پاسخ امام چنين است: بسمه‏‌تعالى جناب آقاى حسين ساعتپور ـ دام توفيقاته مرقومه جنابعالى واصل و از مضمون آن اطلاع حاصل گرديد. راجع به مطلبى كه مرقوم داشته‌‏ايد، حقير دخالتى ندارم. از خداى متعال موفقيت آن‏ جناب را در انجام فرائض مذهبى مسألت دارم. والسلام عليكم و رحمة‏اللّه‏ و بركاته. به تاريخ 7 ع1 84 روح‌‏اللّه‏ الموسوى خمينى»(نهضت امام خمینی ج1 ص995) ⭐️بنیاد تاریخ پژوهی و دانشنامه انقلاب اسلامی 🇮🇷 @iranemoaser