🌿فلسفه وجودی امام زمان(عج) در عصر غیبت چیست؟ وجود امامان معصوم (ع) دارای برکات بسیار زیادی است. تعدادی از این فواید مربوط به حضور و ظهور آنها در میان مردم است اما چنین نیست که اگر یکی از آنها از نظرها غایب شود دیگر وجود مبارکش برای مردم و کل عالم هستی فایده ای نداشته باشد. در ذیل با الهام از احادیث و کلام بزرگان دین بعضی از برکات وجود امام زمان (در حال غیبت) شمرده می شود: 1- امامان براهین آشکار الهی اند. امامان چه ظاهر باشند چه غایب، خود حجت های خداوند بر روی زمین و براهین آشکار الهی اند و همچنین برای خدا با برهان روشن قیام می کنند. امام علی (ع) می فرماید: ای کمیل زمین هیچ گاه از حجت الهی خالی نیست که برای خدا با برهان روشن قیام کند چه آشکار و یا بیمناک و پنهان. [1] زمین هیچگاه از حجت خدا خالی نیست. 2-واسطه فیض الهی بودن: امام سجاد (ع) می فرماید: ما (امامان) امان اهل زمین هستیم، به واسطه ماست که آسمان بر زمین فرود نمی آید به واسطه ما باران رحمت حق نازل و برکات زمین خارج می شود ما اگر روی زمین نبودیم زمین اهلش را فرو می برد... تا به حال هیچ وقت زمین از حجت خالی نبوده ولی آن حجت گاهی ظاهر و گاهی غایب است. [2] در زیارت مبارکه ی جامعه ی کبیره نیز به بعضی از این آثار اشاره شده است: 0- خداوند به خاطر و به واسطه شما باران می فرستد و به خاطر شما است که آسمان بر زمین نمی افتد و به خاطر شما غم ها و ضررها برداشته می شود [3] 0- بوسیله ایشان نعمتهای خاص و عام خداوند بر مردم و شیعیان نازل می شود [4] 3-استفاده مردم از وجود ایشان: از امام سجاد (ع) سؤال شد مردم چگونه از امام غایب استفاده می کنند؟ فرمود: همان گونه که از خورشید پشت ابر استفاده می کنند. [5] همان طور که خورشید پشت ابر نور افشانی می کند نور ولایت آن حضرت نیز پرتو افشانی کرده و مردم (آگاه یا ناخودآگاه) از برکات این روشنایی استفاده می کنند. [6] مرحوم محقق طوسی می فرماید: وجود امام (ع) لطف است و تصرفش لطف دیگری است و این که ایشان حضور ندارد بخاطر اعمال ماست. [7] یعنی برای همگان این وجود لطف است و وجودش دارای برکات و آثار است، اگر چه حضور امام در اجتماع لطف دیگری است و برکات بسیاری را در پی دارد که ما از آن محرومیم و عامل این محرومیت هم اعمال ناشایشت ماست. علاوه؛ اعتقاد به این که امام اگر چه غایب است ولی از گفتار و رفتار مردم آگاه است و اصولاً غیبت او به این صورت، که در میان مردم زندگی می کند ولی کسی او را نمی شناسد می تواند نقش مؤثری در گرایش انسان ها به سوی فضیلت و معنویت و دوری از معصیت داشته باشد. 4-افاضات علمی و عنایات ربانی ایشان که به مؤمنان اختصاص دارد. [8] حضرت به مؤمنان و شیعیان خود توجه کامل دارند و به واسطه ایشان بلاها از شیعیان برداشته می شود و به کمالات معنوی می رسند. آن حضرت می فرمایند: ما ذکر شما را فراموش نمی کنیم و به وسیله ما است که خداوند بلا را از اهل و شیعیانم برطرف می کند. [9] [1] نهج البلاغه، دشتی، حکمت 147، ص 661؛ کافی ج 1 ص 179. [2] فرهنگ الفبایی موعودنامه، مجتبی تونه ای، ص 529؛ بحار الانوار ج 52 ص 92. [3] مفاتیح الجنان، زیارت جامعه ی کبیره. [4] برای آگاهی بیشتر، نک: نمایه: مبانی فلسفی مهدویت، سؤال:221. [5] فرهنگ موعودنامه، ص 529. [6] مجله تخصصی انتظار، ش 5، ص 130، مقاله ی علی ربانی گلپایگانی. [7] « انحصار اللطف فیه معلوم للعقلاء و وجوده لطف و تصرفه آخر و عدمه منا»، کشف المراد ، ص 363. برای آگاهی بیشتر، نک: نمایه: مبانی کلامی مهدویت،سؤال: 220. [8] مکیال المکارم، ج 1، ص 271، به نقل از فرهنگ موعودنامه، ص 593. [9] جمعه انتظار، ش 5، ص 142 – 135. @irc_ir

🔹موعظه ازامام حسن در آخرین لحظات زندگی جنادة بن أ بى اميّه كه يكى از دوستان حضرت امام حسن مجتبى عليه السلام است حكايت كند: هنگامى كه حضرت را مسموم كرده بودند، در آخرين لحظات عمر شريفش ، به حضور ايشان شرفياب شدم ، ديدم جلوى آن حضرت طشتى نهاده بودند، كنار بستر آن حضرت نشستم ؛ پس از لحظه اى ديدم كه خون به همراه پاره هاى جگر استفراغ مى نمايد، أ فسوس خوردم و با حالت غم و اندوه گفتم : چرا خودتان را معالجه و درمان نمى كنيد؟! حضرت به سختى لب به سخن گشود و فرمود: اى بنده خدا! مگر مى شود مرگ را معالجه كرد؟! گفتم : ((انّا للّه وانّا اليه راجعون ))؛ فرمود: به خدا سوگند! رسول خدا صلى الله عليه و آله با ما عهد بست كه دوازده نفر مسئوليّت إمامت و ولايت امّت را به دوش خواهند گرفت كه همگى از فرزندان امام علىّ و فاطمه زهراء عليهما السلام مى باشند؛ و هر يك به وسيله زهر مسموم و يا به وسيله شمشير كشته خواهند شد. عرضه داشتم : ياابن رسول اللّه ! چنانچه ممكن باشد مرا موعظه و نصيحتى بفرما كه برايم سودمند باشد؟ امام مجتبى عليهما السلام فرمود: مهيّا باش براى سفرى كه در پيش دارى و زاد و توشه مورد نيازت را فراهم ساز. آگاه باش ! تو دنيا را مى طلبى ولى غافلى از اين كه مرگ هر لحظه به دنبال تو است . توجّه داشته باش ! تو بيش از سهميّه و قوت خود از دنيا بهره اى نمى برى ؛ و هر چه زحمت بكشى براى ديگران ذخيره خواهى كرد. آگاه باش ! آنچه از دنيا به دست مى آورى ، اگر حلال باشد بايد محاسبه شود، واگر حرام باشد عقاب و عذاب دارد، و چنانچه از راه مشكوك و شبهه ناك باشد مؤ اخذه مى گردى . پس سعى كن دنيا را همچون مردارى بدانى كه فقط به مقدار نياز و ضرورت از آن بهره گيرى .... و براى امور دنيويت طورى برنامه ريزى كن كه گوئى يك زندگى جاويد و هميشگى دارى ؛ و براى آخرت خويش به گونه اى باش مثل آن كه همين فردا خواهى مرد و از دنيا خواهى رفت . و بدان كه عزّت و سعادت هر فردى در گرو پيروى از دستورات خدا و معصيت نكردن است . پس از آن ؛ نَفَسِ حضرت ، قطع و چهره مباركش به گونه اى زرد شد كه تمام حاضران وحشت زده شدند و گريستند. (1) 1- بحارالا نوار ج : 44، ص 139، ح 6. @irc_ir

پیشگوئی مرحوم شیخ فضل الله نوری درباره پسرش از مرحوم حاج شیخ فضل الله نوری پرسیدند: که چرا یکی از این پسران شما بدین غایت شرور (يُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيَ ِ وَ الظُّلْمَةَ مِنَ النُّور) شده؟َ فرمود: آن چیزهائی که من از این دیده ام و می بینم شما ندیده اید بعداً خواهید دید این همانا قاتل من خواهد بود و کسی است که در پای دار من کف زنان اظهار مسرت کرده و تبریک گویان باشد. گفتند: از چه رو این آثار از او ناشی می گردد. فرمود: از آنکه شیری که خورده نجس و خبیث بوده؛ و شیر دهی که او را تربیت نموده نجس و پلید بوده است. گفتند: داستان او را بیان فرمائید. فرمود: آن زمانی که در سامراء در محضر استاد بزرگ میرزای شیرازی مشرف بودم خداوند این پسر را به من داد. مادرش بی شیر بود ناچار گرفتن دایه و مرضعه برای او شدیم. بدون تحقیق زنی را برای دایگی او اجیر کرده و به تربیت او گماشتیم تا حدود دو سال شیر داد. بعد معلوم گردید که آن زن ناصبی و از خوارج بوده و دو سال شیر ناپاک به او داده است. (قضی الامر الذانی لا یعلل) نجس و حرام مجهول هم تاثیر خود را ابراز می کند. مولف گوید: آخر همچنان شد که فرموده بود.(التقوی و ما ادریک ما التقوی،محمدرازی،ص11) @irc_ir

@irc_ir

🍵 آثار و پیامدهای خوردن لقمه حلال 🔹1- خوردن لقمه حلال، دل را روشن می کند. بدان ای رونده راه خداوند عزّوجلّ که لقمه حلال را خاصیت عظیم است در روشن کردنِ دل و لقمه حرام را اثری بزرگ است در تاریک کردن دل. پیغامبر صلی الله علیه و آله می فرماید: «مَنْ أکل الحلال أَرْبَعین یوما نوراللّه َ قَلْبِهُ و اجری یَنابیع الْحِکْمَة مِنْ قَلْبِه عَلَی لِسَانَه.» عبادت جوارح، دل را نورانی کند به طریق طلا؛ اما لقمه حلال، دل نورانی کند به طریق نهادن دارو بر موضع بیماری و این مؤثرتر باشد. 🔸2- خوردن لقمه حلال، چشمه های حکمت را جاری می کند. پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: «هر کس چهل روز خوراک حلال بخورد، خداوند قلبش را نورانی کند و چشمه سارهای حکمت را از دل بر زبانش جاری سازد.» علم و حکمت زاید از لقمه حلال **** عشق و رقّت آید از لقمه حلال 🔹3- خوردن لقمه حلال، انسان را پرهیزکار می کند در روایتی آمده است: «هر کس چهل روز، خوراک حلال بخورد، خداوند او را پارسای در دنیا قرار دهد». 🔸4- خوردن لقمه حلال، به استجابت دعا کمک می کند. آورده اند که سعد از رسول خدا صلی الله علیه و آله درخواست کرد تا خدا او را چنان قرار دهد که دعایش به اجابت رسد؛ فرمود: «غذایِ پاک بخور تا دعایت مستجاب گردد.» از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله نقل شده است: کسی که می خواهد دعایش به اجابت برسد، کسب و کار طعام خود را پاکیزه بدارد و در پاسخ کسی که گفت: دوست دارم دعایم به اجابت برسد. فرمود: معاش خود را پاکیزه بدار و حرام به شکم خود وارد مکن. از امام صادق علیه السلام روایت است: هر کس شاد می شود که دعایش به اجابت برسد، باید طعام و کسب خود را حلال و پاکیزه کند. از برای دعاکننده آداب و شرایط چند است که باید مراعات آنها را منظور داشته باشد تا فایده دعا را ببیند و دعای او مستجاب گردد و نورانیّت دعا در نفس او پیدا شود و از جمله شرایط... ، لباس و مکان و غذای او از حلال باشد و این نیز از جمله شرایط عمده است. 🔹5و6- خوردن لقمه حلال، حقیقت ایمان را آشکار می کند. سهل بن عبداللّه شوشتری می گوید: بنده ای به حقیقتِ ایمان نمی رسد مگر اینکه در او چهار خصلت باشد: واجبات را مطابق سنّت انجام دهد و حلال را با پرهیزگاری بخورد و از موارد نهی در ظاهر و باطن دوری کند و تا هنگام مرگ بر اینها پایدار بماند. و گوید: هر که دوست دارد با آیات صدّیقین آشنا شود، نباید جز حلال بخورد و کاری جز مطابق سنّت و یا ضرورت انجام دهد. 🔸7- خوردن لقمه حلال، اعضای بدن انسان را فرمانبردار می کند سهل می گوید: هر که مال حرام بخورد، اعضا و جوارحش بر او نافرمانی کنند، چه بداند و یا نداند، عملی انجام دهد و هر که خوراکش از راه حلال باشد، جوارح او فرمان ببرند و موفق به انجام کارهای نیک شود. 🔹8- خوردن لقمه حلال، آمرزش گناهان را به دنبال دارد. گویند: نخستین لقمه کوچکی که بنده ای از مال حلال می خورد، خداوند گناهان او را می آمرزد و هر که خود را در راه به دست آوردن حلال به ذلّت و خواری بیندازد، گناهانش همانند ریزش برگ درخت فرو ریزد. (مجله گنجینه بهمن و اسفند 1385، شماره 63) @irc_ir

نان حلال «مُجَالَدَةُ السُّیُوفِ أَهْوَنُ مِنْ طَلَبِ الْحَلَال» ابو جعفر فزارى گفت: حضرت صادق علیه السلام، غلام خود به نام مصادف را خواست و به او هزار دینار داد و فرمود: آماده مسافرت مصر شو، خانواده ام زیاد شده اند. مصادف جنس خرید و آماده شد. با عده اى از تجار به مصر رفت. همین که نزدیک مصر رسیدند به قافله اى برخورد کردند که از مصر خارج شده بود. از وضع اجناسى که آورده بودند سؤال کردند آن جنس مورد احتیاج همه بود. گفتند: این جنس در بصره وجود ندارد. کاروانیان با یک دیگر هم قسم شدند و پیمان بستند که هر دینار را به یک دینار سود بدهند. پس از فروش پول خود را برداشته به طرف مدینه رفتند. مصادف خدمت امام علیه السلام آمد. دو کیسه زر داشت هر کدام هزار دینار. عرض کرد: فدایت شوم این کیسه اصل سرمایه است و این کیسه سود آن است. امام علیه السلام فرمود: این سود زیاد است شما مگر در آن جنس چه کردید؟ جریان را شرح داد که چگونه قسم خوردند. فرمود: سبحان اللَّه هم قسم می شوید که در مقابل هر دینار یک دینار از مسلمانان سود بگیرید. کیسه هزار دینار را برداشت و فرمود: من احتیاج به چنین سودى ندارم. سپس فرمود: مصادف! پیکار با شمشیر ساده تر است از بدست آوردن نان حلال. (کافی چاپ إسلامیه ج 5 ص 161 باب الحلف فی الشراء و البیع) @irc_ir

🌽شهید ابراهیم هادی و کسب روزی حلال عبادت ده جزء دارد که نه جزء آن به دست آوردن روزی حلال است.”البته پدرمان بسیار انسان با تقوایی بود. اهل مسجد و هیئت بود و به رزق حلال بسیار اهمیت می داد. برای همین وقتی عده‌ای از اراذل و اوباش در محله امیریه (شاپور) آن زمان، خیلی اذیتش کردند و نمی‌گذاشتند کاسبی حلالی داشته باشد. مجبور شد مغازه‌ای که از ارث پدری به دست آورده بود را بفروشد و به کارخانه قند برود و آنجا مشغول کارگری شود و صبح تا شب مقابل کوره بایستد. ابراهیم بارها گفته بود که اگر پدرم بچه‌های خوبی تربیت کرد به خاطر سختی‌هائی بود که برای رزق حلال می‌کشید و هر وقت از دوران کودکی خودش یاد می‌کرد می‌گفت: "پدرم با من حفظ قرآن کار می‌کرد و همیشه مرا با خودش به مسجد می برد، یا به مسجد محل می‌رفتیم یا مسجد حاج عبدالنبی نوری پائین چهارراه سرچشمه، توی اون مسجد هیئت حضرت علی اصغر (ع) بر پا بود و پدرم افتخار خادمی آن هیئت رو داشت”. یادم هست که در همان سال‌های پایانی دبستان، ابراهیم کاری کرد که پدر عصبانی شد و گفت: ابراهیم برو بیرون، تا شب هم برنگرد. ابراهیم تا شب به خانه نیامد. همه خانواده ناراحت بودند که برای ناهار چه کرده. اما روی حرف پدر حرفی نمی‌زند. شب بود که ابراهیم برگشت. با ادب به همه سلام کرد. بلافاصله سوال کردم: ناهار چیکار کردی داداش؟! پدر در حالی که هنوز ناراحت نشان می‌داد اما منتظر جواب ابراهیم بود. ابراهیم خیلی آهسته گفت: تو کوچه راه می‌رفتم، دیدم یه پیر زن کلی وسائل خریده، نمی‌دونه چیکار کنه و چطوری بره خونه. من هم رفتم کمک کردم. وسایلش را تا منزلش بردم. پیر زن هم کلی تشکر کرد و سکه پنج‌ریالی به من داد. نمی‌خواستم قبول کنم ولی خیلی اصرار کرد. من هم مطمئن بودم این پول حلاله، چون براش زحمت کشیده بودم. ظهر با همان پول نان خریدم و خوردم. پدر وقتی ماجرا را شنید لبخندی از رضایت بر لبانش نقش بست. خوشحال بود که پسرش درس پدر را خوب فرا گرفته و به روزی حلال اهمیت می‌دهد. (کتاب سلام بر ابراهیم – ص 16) @irc_ir

امروز؛ پنجشنبه 11 بهمن1397 24 جمادی الاولی1440 31 ژانویه 2019 @irc_ir

🌹 پيامبر اكرم (ص) فرمود: «أَرْبَعَةٌ أَنَا لَهُمْ شَفِيعٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ الْمُكَرِّمُ لِذُرِّيَّتِي مِنْ بَعْدِي وَ الْقَاضِي لَهُمْ حَوَائِجَهُمْ وَ السَّاعِي لَهُمْ فِي أُمُورِهِمْ عِنْدَ اضْطِرارِحِم وَ الْمُحِبُّ لَهُمْ بِقَلْبِهِ وَ لِسَانِهِ؛ [ بحار الانوار، ج 93، ص 220 ـ‌ 225 ] من در روز قيامت چهار طايفه را شفاعت مي كنم: كسي كه فرزندان مرا گرامي داشته و احترام مي كند. كسي كه حاجتهاي آنها را روا كند. كسي كه در كارهاي آنها هنگام درماندگي شان تلاش نمايد. و كسي كه آنها را با دل و زبان دوست بدارد. @irc_ir

محبّت به ذوي القربي پيامبر اكرم (ص) 23 سال براي اين امّت زحمات طاقت فرسايي كشيد و هيچ پيامبري همچون ايشان اذيت نشد و به دستور پروردگار در مقابل اين زحمات هيچ پاداشي جز محبّت و مودّت بستگانش نخواست، لذا قرآن كريم مي فرمايد: قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى.[شوري / 23. ] بگو من مزدي بر رسالت از شما نمي خواهم، جز دوستي بستگان. هر چند مصداق اصلي «قُربَي» اهل بيت عصمت و طهارت( ع) هستند؛ ولي با.توسعه در مفهوم آن مي توان ذريّة اهل بيت و سادات را مشمول آيه دانست. از اين گذشته، احترام و مودّت به سادات در واقع احترام و اظهار مودّت به اهل بيت و پيامبر اكرم (ص) مي باشد. @irc_ir

پاداش احسان به سادات رسول خدا (ص) فرمود: «أَكْرِمُوا أَوْلَادِي وَ حَسِّنُوا آدَابِي؛[ مستدرك الوسائل، ج 12، ص 376] فرزندان مرا گرامي بداريد و آداب و سنتهايم را خوب ياد بگيريد!» و فرمود: «مَنْ أَكْرَمَ أَوْلَادِي فَقَدْ أَكْرَمَنِي؛[همان] هر كس فرزندان مرا اكرام كند، همانا خودم را مورد تكريم قرار داده است.» «ابن جوزي» قصّه اي را از «عبد الله بن مبارك» نقل كرده است كه: «او زياد به خانة خدا مشرف مي شد. يك سال براي سفر حج آماده شد و پولي فراهم كرد تا وسايل لازم را تهيّه كند، در بين راه به زن سيّده اي برخورد كرد كه در مضيقة شديد مالي بود، به حدّي كه به حال اضطرار افتاده بود، عبدالله به او احسان كرد و اندوختة خود را به او بخشيد و از سفر حج صرف نظر كرد. وقتي حاجيان از سفر حج برگشتند، با او كه ملاقات مي كردند و مي گفتند: عبد الله! خدا حجّ تو را قبول كند، به ياد داري تو را در فلان محل ديديم، عبد الله از گفتار آنها تعجّب مي كرد و در اين فكر بود كه اين چه سرّي است. شب در عالم رؤيا رسول خدا (ص) را در خواب ديد. آن حضرت فرمود: «إِنَّكَ أَغَثْتَ مَلْهُوفَةً مِنْ وُلْدِي فَسَأَلْتُ اللَّهَ أَنْ يَخْلُقَ عَلَى صُورَتِكَ مَلَكاً يَحُجُّ عَنْكَ كُلَّ عَامٍ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَة؛ [بحارالانوار، ج 93، ص 235، ح 34،‌ ص 225، ح 25. ](عبد الله تعجب نكن!) به راستي تو درمانده اي از فرزندان مرا كمك نمودي (به جبران اين احسانت) من از خدا خواستم فرشته اي را به شكل تو بيافريند كه همه ساله تا روز قيامت از طرف تو اعمال حج را انجام دهد.» @irc_ir

سیادت؛ مسئولیت نه مصونیت روزي امام رضا (ع) در مجلس مأمون با عدّه اي از حاضران گفتگو مي كرد، برادرش «زيد بن موسي» نيز در گوشه اي از مجلس عدّه اي را دور خود جمع كرده، براي آنان از فضيلت سادات و اولاد پيغمبر (ص) صحبت مي كرد. و با افتخار مي گفت: «ما خانواده چنين هست، خانواده چنان هستيم!» در اين هنگام امام رضا (ع) با صداي بلند او را صدا كرده، تمام اهل مجلس را متوجه ساخت و آنگاه به زيد فرمود: «اي زيد! سخن نقّالان كوفه تو را مغرور كرده كه مي گويند: خداوند ذرية فاطمه (س) را از آتش جهنّم مصونيت بخشيده است؟! به خدا قسم! آنچه شنيده اي مقصود فرزندان بي واسطة فاطمه (س)، يعني حسن و حسين و دو خواهر ايشان است و آيا تو [با پدرت] موسي بن جعفر' يكساني؟ او خدا را اطاعت مي كرد، روزها روزه مي گرفت، شبها به عبادت مي پرداخت و تو هم از فرمان خدا سرپيچي مي كني، با اين حال هر دوي شما اهل سعادت و بهشت خواهيد شد [او با عمل و شما بدون عمل]؟! علي بن حسين (ع) مي فرمود: « نيكوكار ما اهل بيت پيامبر (ص) دو برابر اجر دارد و بدكار ما دو برابر عذاب خواهد داشت.» [بحار الانوار، ج 52، ص 42] @irc_ir