📌25 اسفند روز بزرگداشت پروین اعتصامی
تقویم عمر ماست جــــــهان، هر چه می کنیـم بیرون ز دفتر کهنِ سال و ماه نیست
سختی کشی ز دهر، چو سختی دهی به خلق در کیفرِ فلک، غلط و اشتباه نیست
«مشهورترین شاعر زن ایران» رخشنده اعتصامی معروف به پروین اعتصامی در ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ هجری شمسی در تبریز زاده شد. او فرزند یوسف اعتصامی، نویسنده و مترجم معاصر ایرانی و اختر اعتصامی، از شاعران دوره قاجاریه بود. بانوی شعر ایران، در دوران کودکی، زبان‌های فارسی، عربی و انگلیسی را زیر نظر پدرش در منزل آموخت و هم‌زمان با تحصیل، شعر نیز می‌سرود. اولین شعرهای پروین در هفت سالگی بوده است و برخی از زیباترین شعرهایش مربوط به دوران نوجوانی (یازده تا چهارده سالگی) او هستند.
🌿رهنمای راه معنی جز چراغ عقل نیست ..... کوش پروین تا به تاریکی نباشی رهسپار
بیست و پنجم اسفند سالروز بزرگداشت ستاره ی آسمان شعر و ادب، پروین اعتصامی شاعر معاصر ایران است؛ نخستین بانویی که در شعر با ارایه سبکی خاص، لقب ملک الشعرای زن را از آن خود کرد.
«پروین اعتصامی» شاعره نامدار معاصر ایران به گواهی استادان و سخن شناسان معاصر بدیع ترین و شیرین ترین پیام اجتماعی و پندآور را در سروده هایش به یادگار گذاشته و در سبک سرودن مضامین و مفاهیم شعری گوی سبقت را از تمام شاعره های فارسی زبان و بیشتر شاعران نامدار پارسی ربوده است.در میان اشعار پروین تعداد زیادی شعر به صورت مناظره میان اشیاء، حیوانات و گیاهان وجود دارد. درون مایه اشعار او بیشتر غنیمت داشتن وقت و فرصتها، نصیحتهای اخلاقی، انتقاد از ظلم و ستم به مظلومان و ضعیفان و ناپایداری دنیا است.
ملک الشعرای بهار در مقدمه ای که بر دیوان وی نوشته است می گوید: این دیوان ترکیبی است از دو سبک و شیوهٔ لفظی و معنوی آمیخته با سبکی مستقل و آن دو یکی شیوه خراسان است خاصه استاد ناصر خسرو قبادیانی و دیگر شیوهٔ شعرای عراق و فارس است به ویژه شیخ مصلح الدین سعدی شیرازی علیه الرحمه و از حیث معانی نیز بین افکار و خیالات حکما و عرفا است و این جمله با سبک و اسلوب مستقلی که خاص عصر امروزی و بیشتر پیرو تجسم معانی و حقیقت جویی است ترکیب یافته و شیوه ای بدیع و فاضلانه به وجود آورده است.
@irc_ir
📌زیست نامه پروین
پروین اعتصامی که نام اصلی او «رخشنده» است در بیست و پنجم اسفند 1285 هجری شمسی در تبریز متولد شد و در همان دوران کودکی با خانواده اش به تهران آمد.
🔅پدر پروین
یوسف اعتصامی معروف به اعتصام الملک از نویسندگان و دانشمندان بنام ایران بود. وی اولین "چاپخانه" را در تبریز بنا کرد . اعتصام الملک مدیر مجله بنام "بهار" بود که اولین اشعار پروین در همین مجله منتشر شد.
🔅مادر پروین
مادرش اختر اعتصامی نام داشت . او بانویی مدبر ، صبور ، خانه دار و عفیف بود ، وی در پرورش احساسات لطیف و شاعرانه دخترش نقش مهمی داشت.
🔅شروع تحصیلات و سرودن شعر
پروین از کودکی با مطالعه آشنا شد . خانواده او اهل مطالعه بود و وی مطالب علمی و فرهنگی به ویژه ادبی را از لابه لای گفت و گوهای آنان درمی یافت. در یازده سالگی به دیوان اشعار فردوسی، نظامی، مولوی، ناصرخسرو، منوچهری، انوری، فرخی که همه از شاعران بزرگ و نام آور زبان فارسی به شمار می آیند، آشنا بود و از همان کودکی پدرش در زمینه وزن و شیوه های یادگیری آن با او تمرین می کرد.
گاهی شعری از شاعران قدیم به او می داد تا بر اساس آن ، شعر دیگری بسراید یا وزن آن را تغییر دهد، و یا قافیه های نو برایش پیدا کند، همین تمرین ها و تلاش ها زمینه ای شد که با ترتیب قرارگیری کلمات و استفاده از آنها آشنا شود و در سرودن شعر تجربه بیاندوزد.
هر کس کمی با دنیای شعر و شاعری آشنا باشد ، با خواندن این بیت ها به توانائی او در آن سن و سال پی می برد برخی از زیباترین شعرهایش مربوط به دوران نوجوانی ، یعنی یازده تا چهارده سالگی او می باشد ، شعر " ای مرغک " او در 12 سالگی سروده شده است:
ای مُرغک خُرد ، ز آشیانه.....پرواز کن و پریدن آموز
تا کی حرکات کودکانه؟.....در باغ و چمن چمیدن آموز
رام تو نمی شود زمانه.....رام از چه شدی ؟ رمیدن آموز
مندیش که دام هست یا نه.....بر مردم چشم ، دیدن آموز
شو روز به فکر آب و دانه......هنگام شب آرمیدن آموز
شاعران و دانشمندانی مانند استاد علی اکبر دهخدا، ملک الشعرای بهار، عباس اقبال آشتیانی، سعید نفیسی و نصر الله تقوی از دوستان پدر پروین بودند، و بعضی از آنها در یکی از روزهای هفته در خانه او جمع می شدند، و در زمینه های مختلف ادبی بحث و گفتگو می کردند. هر بار که پروین شعری می خواند ، آنها با علاقه به آن گوش می دادند و او را تشویق می کردند.
@irc_ir
🔅دعوت دربار و مدال درجه سه
وزارت فرهنگ در سال 1315 مدال درجه سه لیاقت را به پروین اعتصامی اهدا می‌کند، ولی او این مدال را قبول نکرد.
گفته شده که حتی پیشنهاد رضا خان را که از او برای ورود به دربار و تدریس به ملکه و ولیعهد وقت دعوت کرده بود ، نپذیرفت.
روحیه و اعتقادات پروین به گونه ای بود که به خود اجازه نمی داد در چنین مکان هایی حاضر شود .
او که در 15 سالگی درباره ستمگران و ثروتمندان به سرودن شعر پرداخته، چگونه می تواند به محیط اشرافی دربار قدم بگذارد و در خدمت آنها باشد؟
او که انسانی آماده، دارای شعوری خلاق و همواره درگیر در مسائل اجتماعی بود به این نشان ها و دعوت ها فریفته نمی شد.
🔅دوران بیماری حصبه و مرگ پروین
پروین اعتصامی ، پس از کسب افتخارات فراوان و درست در زمانی که برادرش – ابوالفتح اعتصامی - دیوانش را برای چاپ دوم آن حاضر می کرد، ناگهان در روز سوم فروردین 1320 بستری شد پزشک معالج او، بیماری اش را حصبه تشخیص داده بود، اما در مداوای او کوتاهی کرد و متاسفانه زمان درمان او گذشت و شبی حال او بسیار بد شد و در بستر مرگ افتاد.
نیمه شب شانزدهم فروردین 1320 پزشک خانوادگی اش را چندین بار به بالین او خواندند و حتی کالسکه آماده ای به در خانه اش فرستادند ، ولی او نیامد و …. پروین در آغوش مادرش چشم از جهان فرو بست.
پیکر پاک او را در آرامگاه خانوادگی اش در شهر قم و کنار مزار پدرش در جوار خانم حضرت معصومه (س) به خاک سپردند .
پس از مرگش قطعه شعری از او یافتند که معلوم نیست در چه زمانی برای سنگ مزار خود سروده بود . این قطعه را بر سنگ مزارش نقش کردند، آنچنانکه یاد و خاطره اش در دل مردم نقش بسته است.
به پاس زحمات فراوان پروین اعتصامی در زمینه شعر معاصر ایران و سبک شعر مناظره‌ای، روز بیست و پنجم اسفندماه، روز بزرگداشت این شاعر نامگذاری شده است.
@irc_ir
📌10 رجب،ولادت حضرت امام محمد تقی علیه السلام
امام محمدتقي علیه‌السلام، امام نهم شيعيان است. نام وي "محمد" كنيه‌اش ابوجعفر ثاني و لقب‌هايش تقي، جواد، مرتضي، مختار، منتجب، قانع و عالم است. وليكن معروف‌ترين و مشهورترين لقب‌هاي وي تقي، جواد و جوادالائمه است.
نام پدرش امام علي بن موسي الرضا علیه‌السلام و مادرش سبيكه مي‌باشد. نام‌هاي ديگري مانند سكينه، مرسيه و دره نيز براي مادرش نقل شد و امام رضا علیه‌السلام آن بانوي شريفه را "خيزران" ناميد.
خيزران از اهالي "نوبه" در شمال افريقا و از خاندان ماريه قبطيه، همسر رسول اكرم صلی الله علیه و آله و از زنان فاضله و بزرگوار زمان خويش بود.
پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله در حيات خويش، وجود چنين بانوي پرهيزگاري را پيش‌گويي كرد و در حديثي فرمود: بأبي ابن خيره الاماءِ النّوبيه الطيّبه؛ پدرم به قربان پسر بهترين كنيزي باد كه از اهالي نوبه و پاكيزه‌سرشت است.
امام موسي‌كاظم علیه‌السلام نيز وجود اين بانوي شريفه و فرزند گرامي‌اش امام محمدتقي علیه‌السلام را پيش‌گويي كرده بود. آن حضرت در حديثي به يزيد بن سليط فرمود: هرگاه فرزندم علي (امام رضا علیه‌السلام) را در اين مكان (در طريق مكه) ملاقات كردي، وي را بشارت بده كه از وي پسري متولد مي‌گردد كه امين، امانت‌دار و مبارك خواهد بود.
@irc_ir
🌿امام جواد عليه السلام و سخن گفتن در کودکي
وقتي امام جواد (علیه السلام ) از مادر متولّد شد پدر بزرگوارش امام رضا (علیه السلام ) فرمود :
(هذا المُولُودُ المُبارَكٌ لَمْ يُولَد فِي الاِسلامِ، مَولُودٌ اَعْظَمُ بَرَكَةً مِنهُ عَلي شيعَتِنا ) ؛
اين نوزاد مباركي است كه در اسلام مولودي با بركت تر از او بر شيعه ي ما تولّد نيافته است.
سرّ آن کار اين بود كه امام رضا (علیه السلام ) تا 45 سالگي فرزند دار نشده بود و همين موجب پيدايش شبهه اي در اذهان مردم شده بود، چون شيعه معتقد است كه غير امام حسن مجتبي (علیه السلام ) بقيّه‌ي امامان هر امامي فرزندش امام بعد از خودش مي باشد تا امام دوازدهم. يعني از نشانه‌هاي امامت هر امامي فرزند دار بودن اوست و چون امام رضا (علیه السلام ) به سنّ كهولت رسيده و فرزند دار نشده است از اينرو امامت امام رضا (علیه السلام ) در اذهان برخي از مردم زير سؤال مي رفت و قهراً امامت امامان قبلي هم مورد شكّ و ترديد قرار مي گرفت تا به رسالت پيغمبر اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم ) مي رسيد اساس اسلام متزلزل مي گشت و براي دشمنان اسلام نيز بهانه‌ي خوبي پيدا شده بود.
اين شبهات دامن گسترده بود و روز به روز گسترده تر مي شد. گاهي شفاهاً از امام رضا (علیه السلام ) مي پرسيد ند : امام بعد از شما كيست ؟ آن حضرت جواب مي داد: پسر من امام بعد از من است. آنگاه مي فرمود: آيا ممكن است كسي كه پسري ندارد با جرأت تمام بگويد : پسر من امام بعد از من است. ولي مطمئن باشيد كه به همين زودي فرزند دار مي شوم و او امام پس از من خواهد بود.
اين سؤال و جواب‌ها كتباً و شفاهاً ادامه داشت تا امام جواد (علیه السلام ) از مادر متولّد شد و به تمام اين تشكيكات و شبهه پراني‌ها خاتمه داد و اساس رسالت و امامت را تحكيم كرد و لذا امام رضا (علیه السلام ) فرمود :
(هذا المُولُودُ المُبارَكٌ لَمْ يُولَد فِي الاِسلامِ، مَولُودٌ اَعْظَمُ بَرَكَةً مِنهُ عَلي شيعَتِنا)؛
اين نوزاد مباركي است كه در اسلام مولودي با بركت تر از او بر شيعه‌ي ما تولّد نيافته است.
@irc_ir
📌انفعال شديد قيافه شناسان از مشاهده‌ي جمال امام جواد (علیه السلام )
بعد از تولّد ايشان نيز باز دشمنان بهانه جو دست بردار نبودند و از امام رضا (علیه السلام ) سؤال مي كردند: امام بعد از شما كيست؟ امام (علیه السلام ) در پاسخ اشاره به كودك سه ساله‌اش مي كرد و مي فرمود: امام بعد از من همين كودك است. آنگاه براي رفع شبهه از فكر آنها استدلال به آيات قرآن راجع به نبوّت حضرت عيسي(علیه السلام ) نوزاد در آغوش مادرش مي كرد و مي فرمود: طبق آيه‌ي قرآن حضرت عيسي (علیه السلام ) نوزاد در گهواره بود كه در مقام دفاع از حريم عفّت مادرش به سخن درآمد و:
(قالَ إنِّي عَبْدُ اللهِ آتانِيَ الْكِتابَ وَ جَعَلَنِي نَبِيّاً ) ( سوره‌ي مريم،آيه‌ي30)
گفت: حقيقت اينكه من بنده‌ي خدا هستم كه به من كتاب داده و مبعوث به نبوّتم كرده است.
وقتي يك كودك نوزاد صلاحيّت نبوّت داشته باشد، آيا استبعاد دارد كه يك كودك سه ساله هم صالح براي امامت باشد؟!
ولي باز دشمنان لجوج معاند دست بردار نبودند و بهانه‌ي ديگري پيش كشيدند و گفتند: امام رضا (علیه السلام ) براي اينكه خود را فرزند دار نشان بدهد بچّه اي از خانواده اي گرفته و آن را به خودش نسبت داده، پسر خوانده اش ساخته است. اين بچّه مال خودش نيست. آنگاه براي محكم كاري حرف خودشان سراغ قيافه شناسان رفتند.
آنها كساني بودند كه با نگاه به چهره و قيافه‌ي بچّه و پدرش تشخيص مي دادند كه اين بچّه از اين پدر هست يا نيست. آنها را آوردند در گذرگاهي كه امام جواد(علیه السلام ) سر ساعت معيّن دست در دست خدمتكارش از آنجا عبور مي كرد نگه داشتند. آن روز امام جواد(علیه السلام ) كودك دو ساله‌اي بود، همين كه امام جواد(علیه السلام ) از جلو آنها عبور كرد، آنها تا چشمشان به چهره ي نوراني آن حضرت افتاد آنچنان دگرگون شدند كه روي خاك به سجده افتادند و گفتند :
(وَيْحَكُمْ اَ مِثْلَ هذا الْكَوكَبِ الدُّرِّيِّ وَ النُّورِ الزّاهر، تُعْرِضُونَ عَلي مِثْلِنا ؟ هذا وَ اللهِ الْحَسَبُ الزَّكيُّ وَ النَّسَبُ الْمُهَذَّبُ الطّاهِرُ.... وَ اللهِ ما هُوَ اِلّا مِنْ ذُرّيَّةِ النَّبيِّ وَ اَميرالْمُؤمِنين علیهما السلام ) مناقب ابن شهر آشوب،جلد4،صفحه‌ي384.
اي مردم! واي بر شما اين ستاره‌ي درخشان را به ما عرضه مي كنيد اين به خدا قسم ! پاكي و عظمت نسب از چهره اش پيداست .... به خدا قسم! او جز از ذرّيه‌ي رسول خدا و علي اميرالمؤمنين (علیهما السلام) نيست.
@irc_ir
📌خطبه‌ي غرّاي امام جواد (علیه السلام ) در دو سالگي
در اين موقع امام جواد (علیه السلام ) احساس كرد كه لازم است چند جمله اي صحبت كند و گوشه اي از مقام ولايت خود را نشان مردم بدهد، اين بود كه دست خود را از دست خدمتكار خود كشيد و روي يك پلّه‌ي بلندي ايستاد و اين كودك دو ساله شروع به صحبت كرد :
(اَلْحَمدللهِ الَّذِي خَلَقَنا مِنْ نُورِهِ وَ اصْطَفانا مِنْ بَرِيَّتِهِ وَ جَعَلَنا اُمَناءَ للهِ عَلي خَلْقِهِ وَ وَحْيِهِ)؛
خدا را شكر كه ما را از نور خودش آفريد و ما را از ميان تمام خلقش برگزيد و ما را امين بر خلق و وحيش قرار داد.
اي مردم! من اسمم محمّد است و پسر علي رضا هستم، پدر من پسر موسي كاظم است و او پسر جعفر صادق است.
همين طور يكي يكي از پدران خود اسم برد تا رسيد به اميرالمؤمنين علي (علیه السلام ) و فاطمه‌ي زهرا (علیها السلام) و پيامبر اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم ) آيا درباره‌ي نسب مثل مني بايد ترديد داشته باشيد و قيافه شناسان براي شناسايي من بياوريد.
به خدا قسم! من مي دانم آنچه مردم در باطن و نيّت‌هاي خود دارند و از همه‌ي مردم به تحوّلات و آينده‌اي كه دارند آگاهترم.به خدا قسم! اگر نبود شرايطي كه پيش آمده و ما ناچاريم كه سكوت كنيم... هر آينه سخني مي گفتم كه اوّلين و آخرين را به تعجّب وا مي داشتم.
(ثُمَّ وَضَعَ يَدَهُ عَلي فَمِهِ وَ قالَ يا مُحَمّدُ اصْمِتْ كَما صَمَتَ آبائُكَ وَ اصْبِر كَما صَبَرَ اُولُوالْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ)؛
آنگاه دست خود را بر دهان خود گذاشت و گفت: اي محمّد! ساكت باش همانطور كه پدرانت ساكت شدند، صبر كن آنطور كه پيامبران و رسولان اولواالعزم صبر كردند.
بعد از بلندي پايين آمد و دستش را به دست خدمتكار خود داد و به راه افتاد و مردم با حيرت و تعجّب نگاه مي كردند و راه باز مي كردند و مي گفتند:
(...اللهُ أعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَهُ...)؛ سوره‌ي انعام،آيه‌ي124
...خدا بهتر مي داند كه چه كساني را براي پيشوايي مردم برگزيند...
اللّهمّ عجّل فرج مولانا صاحب الزّمان و اَظهِر به دينك و اَحي به سنّة نبيّك واجعلنا من اعوانه واَنصاره و من المنتظرين لظهوره.
والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاته(برگرفته از جزوه صفیر هدایت شماره 2 تفسیر سوره کهف (آیت الله سید محمد ضیاء آبادی )
@irc_ir
🔹دوران امامت امام محمد تقی (ع)
دوران کودکی امام جواد علیه السلام از دوران شیرخوارگی تا زمانی که در سن هفت سالگی به امامت رسید، با حوادث گوناگون آمیخته است. با شهادت امام رضا علیه السلام و به امامت رسیدن امام جواد در سن کودکی، یکی از موضوعاتی که حتی برخی از یاران امام هشتم را دچار شک و تردید کرد، کم سن و سالی امام جواد جهت مقام امامت بود. به همین دلیل در مواردی امام رضا علیه السلام و در موارد دیگری، خود امام جواد به تبیین آن پرداختند و به شبهه‌ها پاسخ گفتند.اگر چه امام جواد علیه السلام نسبت به سایر امامان در سن بسیار کمی به امامت رسید، اما دوران هفده ساله‌ی امامت او، دورانی نسبتاً طولانی و پر حادثه است.
🔹مكتب علمى امام جواد علیه السلام
ميدانیم كه یكى از ابعاد بزرگ زندگى ائمه ، بعد فرهنگى آنها است. این پیشوایان بزرگ هركدام درعصر خود فعالیت فرهنگى داشته در مكتب خویش شاگردانى تربیت مىكردند و علوم و دانشهاى خود را توسط آنان در جامعه منتشر مىكردند، اما شرائط اجتماعى و سیاسى زمان آنان یكسان نبوده است، مثلا در زمان امام باقرعلیه السلام و امام صادق علیه السلام شرائط اجتماعى مساعد بود و به همین جهت دیدیم كه تعداد شاگردان و راویان حضرت صادق علیه السلام بالغ برچهار هزار نفر مى شد، ولى از دوره امام جواد تا امام عسكرى علیه السلام به دلیل فشارهاى سیاسى و كنترل شدید فعالیت آنان از طرف دربار خلافت، شعاع فعالیت آنان بسیار محدود بود و ازاین نظر تعداد راویان و پرورش یافتگان مكتب آنان نسبت به زمان حضرت صادق علیه السلام كاهش بسیار چشمگیرى را نشان ميدهد.
بنابراین اگر مىخوانیم كه تعداد راویان و اصحاب حضرت جوادعلیه السلام قریب صد و ده نفر بودهاند و جمعا 250 حدیث از آن حضرت نقل شده ، نباید تعجب كنیم، زیرا از یك سو، آن حضرت شدیدا تحت مراقبت و كنترل سیاسى بود و از طرف دیگر، زود به شهادت رسید و به اتفاق نظر دانشمندان بیش از بیست و پنج سال عمر نكرد!
درعین حال، باید توجه داشت كه در میان همین تعداد محدود اصحاب و راویان آن حضرت، چهرههاى درخشان و شخصیتهاى برجستهاى مانند: على بن مهزیار، احمد بن محمد بن ابى نصر بزنطى، زكریا بن آدم، محمد بن اسماعیل بن بزیع، حسین بن سعید اهوازى، احمد بن محمد بن خالد برقى بودند كه هر كدام در صحنه علمى و فقهى وزنه خاصى به شمار مىرفتند، و برخى داراى تالیفات متعدد بودند.
از طرف دیگر، روایان احادیث امام جوادعلیه السلام تنها در محدثان شیعه خلاصه نمى شوند، بلكه محدثان و دانشمندان اهل تسنن نیز معارف و حقایقى از اسلام را از آن حضرت نقل كردهاند. به عنوان نمونه «خطیب بغدادى» احادیثى با سند خود ازآن حضرت نقل كرده است. هم چنین حافظ «عبد العزیز بن اخضر جنابذى» در كتاب «معالم العترة الطاهرة» و مؤلفانى نیز مانند: ابو بكر احمد بن ثابت، ابواسحاق ثعلبى، و محمد بن مندة بن مهربذ در كتب تاریخ و تفسیر خویش روایاتى از آن حضرت نقل كرده اند.
@irc_ir
🌿وساطت امام جواد (ع) براى رفع مشكل مردم
مرحوم شيخ طوسى ، كلينى و ديگر بزرگان آورده اند:در اوايل خلافت معتصم عبّاسى ، شخصى از اهالى سجستان به همراه امام محمّد جواد عليه السلام و نيز عدّه اى ديگر، راهى مكّه معظّمه گرديد.
شخص سجستانى گويد: در بين راه ، جهت استراحت در محلّى نشسته بوديم و سفره غذا پهن بود، ما با عدّه اى از افراد مختلف مشغول خوردن غذا گشتيم.
من به حضرت خطاب كردم و اظهار داشتم : ياابن رسول اللّه ! فدايت گردم ، در شهر ما شخصى از دوستان و محبّان شما، از طرف حكومت ، مسئول امور مردم مى باشد.
ماليات زيادى را بر من مقرّر كرده است كه بپردازم ، در حالى كه من توان پرداخت آن را ندارم ، چنانچه ممكن باشد نامه اى برايش بنويسيد تا ملاحظه حال مرا نمايد و تخفيفى دهد؟
امام عليه السلام فرمود: او را نمى شناسم.
عرض كردم : اى سرورم ! او از دوستان و علاقه مندان به شما اهل بيت عصمت و طهارت مى باشد؛ و من مطمئنّ هستم كه نامه شما سودمند خواهد بود.
و چون سخن و تقاضاى من به اتمام رسيد، حضرت قلم و كاغذى را در دست مبارك خود گرفت و اين عبارات را نگاشت:
به نام خداوند بخشاينده مهربان ، حامل نامه از جنابعالى و نيز از عقيده ات تعريف و تمجيد كرد، توجّه داشته باش كه خوشبختى تو در گرو رفتار و كردارت مى باشد؛ بنابر اين ، سعى كن نسبت به دوستان و هم نوعان خود دلسوز باشى ، همانا خداوند متعال فرداى قيامت تو را در مقابل اعمال و كردارت مؤ اخذه و مورد بازجوئى قرار مى دهد.
بعد از آن نامه را امضاء نمود و تحويل من داد.
پس از آن كه وارد سجستان شدم و نامه حضرت را به والى - كه به نام حسين بن عبداللّه نيشابورى معروف بود - دادم ، او نامه را گرفت و بوسيد و بر چشم خود نهاد و سپس آن را گشود و خواند و به من خطاب كرد و گفت : خواسته ات چيست ؟
گفتم : ماءمورين شما ماليات سنگينى بر من بسته اند و توان پرداخت آن را ندارم .
سپس دستور داد: ماليات را از من بردارند و چون سخت در مضيقه بودم نيز مبلغى را لطف كرد.
@irc_ir
📌عوامل آزار رسانی در قرآن و حدیث
طبق آيات و روايات آزار بندگان مومن خداوند موجب غضب و عذاب الهي می شود و انجام ندادن این گناه، سبب ايمني از عذاب و خشم خدايي خواهد بود.
خسران و زيان بدي به ديگران از موضوعاتي است كه هيچ عاقلي در آن شك و ترديدي ندارد، خصوصا اگر طرف مورد آزار از مومنان و بزرگان دين باشد آثار بسيار خطرناكي را در بر دارد. خداوند در آیه 59 سوره احزاب مي فرمايد: وَالَّذِینَ یُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ بِغَیْرِ مَا اکْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتَانًا وَ إِثْمًا مُّبِینًا . كساني كه مردان و زنان با ايمان را بدون جهت اذيت کنند، پس در حقيقت بهتان و گناه روشني را مرتكب شده اند.
📌علل آزار رسانی در قرآن
🔹1-اختلاف عقاید
از جمله عواملی که قرآن برای آزاررسانی بیان می کند ریشه های عقیدتی است. اختلاف عقاید موجب می شود که فرد و یا جامعه ای نسبت به دیگری موضع خصمانه بگیرد و به صورت آزاررسانی آن را بروز دهد. قرآن با گزارش کاملی از وضعیت پیامبران و رفتارهای مخالفان و دشمنان ایشان بیان می دارد که علت و ریشه اصلی همه اذیت و آزارهای مخالفان پیامبران، اختلاف عقیده بوده است. به عنوان مثال در آیه 8 سوره بروج می فرماید: «وَ مَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَنْ یؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ» آنها هیچ ایرادی بر مؤمنان نداشتند جز اینکه به خداوند عزیز و حمید ایمان آورده بودند. ستیز عقیدتی کافران و مشرکان آنان را وامی داشت تا به آزاررسانی به پیامبران بپردازند.
🔹2-محبت به دنیا
از دیگر ریشه های آزار رسانی از دیدگاه قرآن، محبت به دنیاست؛ زیرا از نظر قرآن محبت به دنیا ریشه و عامل همه خطاهاست «زُینَ لِلَّذِینَ کفَرُوا الْحَیاةُ الدُّنْیا وَیسْخَرُونَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا»( بقره/212)زندگی دنیا برای کافران زینت داده شده است، از این رو افراد باایمان را (که گاهی دست شان تهی است)، مسخره می کنند. همچنین در آیه 185 و 186 سوره آل عمران می فرماید:«مَا الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ»؛ زندگی دنیا، چیزی جز سرمایه فریب نیست.«وَ لَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکتَابَ مِنْ قَبْلِکمْ وَ مِنَ الَّذِینَ أَشْرَکوا أَذًی کثِیرًا»و از کسانی که پیش از شما به آنها کتاب (آسمانی) داده شده [یهود] و (همچنین) از مشرکان، سخنان آزاردهنده فراوان خواهید شنید.
🔹3-ناشکیبایی و زیاده خواهی
ناشکیبایی و نوعی زیاده خواهی از عوامل دیگر آزاررسانی یاد می شود؛ چنانکه قرآن در سوره بقره آیه 61 این عامل را علت اصلی آزاررسانی بنی اسرائیل به حضرت موسی(ع) برمی شمارد.«و إِذْ قُلْتُمْ یا مُوسَی لَنْ نَصْبِرَ عَلَی طَعَامٍ وَاحِدٍ..». و (نیز به خاطر بیاورید) زمانی را که گفتید: «ای موسی! هرگز حاضر نیستیم به یک نوع غذا اکتفا کنیم!...
🔹4-حسادت
حسادت در بیان قرآنی، عاملی برای آزار رسانی و خودآزاری ذکر شده است. این مسئله را می توان در داستان هابیل و قابیل مشاهده کرد. به طوری که رنج بردن از نعمت هایی که در اختیار دیگران است موجب می شود تا زمینه خودآزاری و دیگر آزاری حتی در سطح قتل، در انسان رشد کند. قتل هابیل به دست برادرش (قابیل) و نیز به چاه انداختن یوسف از سوی برادران از این عامل حکایت می کند.
@irc_ir