🌹پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
المُؤمِنُ الّذي يُخالِطُ النّاسَ و يَصبِرُ عَلى أذاهُم أفضَلُ مِنَ المُؤمِنِ الّذي لا يُخالِطُ النّاسَ و لا يَصبِرُ عَلى أذاهُم .
مؤمنى كه با مردم مى آميزد و بر آزار و اذيت آنان صبر مى كند، برتر از مؤمنى است كه با مردم نمى آميزد و آزار و اذيّت آنان را تحمّل نمى كند.
📕كنز العمّال : ۶۸۶
@irc_ir
❓حضور در جامعه یا گوشه نشینی؟
🔹پیامبر اکرم صل الله علیه و آله می فرمایند: مؤمن با دیگران انس می گیرد و دیگران نیز با او انس می گیرند و خیری نیست در کسی که الفت نگیرد و دیگران با او مأنوس نشوند.
🔹باز می فرماید: «هر کس از جامعه جدا شود، به مرگ جاهلیت از دنیا می رود».
همین طور اخبار و احادیثی که بر استحباب دید و بازدید، مصافحه، روبوسی، عیادت مریض، تشییع جنازه، برآوردن حوایج مسلمین، اهمیت دادن به امور آن ها، اصلاح بین آن ها، امر به معروف و نهی از منکر، همکاری در تقوی و نیکوکاری، حضور در نماز جمعه و جماعت دلالت می کند و احادیثی که به تأدیب و تأدُّب، مدارای با مردم، تحمّل آزار آنان، انس و استیناس، شرکت در مهمانی ها، قبول دعوت، تواضع و فراگیری تجارب دیگران و امثال آن تشویق می کنند همگی دلیل برتری معاشرت با مردم است.
چه این ها اموری هستند که جز بامعاشرت با دیگران تحقق نمی یابند.
@irc_ir
📌اجتماع و گوشه نشینی در برخی احادیث
🔹امام باقر علیه السلام به عبدالواحد انصاری فرمود:
اگر انسان در مسیر حق باشد، گفتار مردم به او ضرر نمی رساند حتی اگر او را دیوانه بنامند و اگر بر سر کوهی باشد و تا دم مرگ در همانجا خدا را عبادت کند ضرری نمی بیند.
🔹امام صادق علیه السلام فرمود: «مؤمن از جدایی مردم ضرر نمی بیند اگرچه بر قله ی کوهی باشد».
آنچه از احادیث برمی آید دعوت به گوشه نشینی نیست بلکه مراد پایداری در راه حق و هدایت است ولو این که این امر به بی توجهی مردم و دور شدن آنان از شخص باشد نه شخص از مردم.
🔸امام صادق علیه السلام می فرماید: «کسی که بر امر امامت استوار باشد، ضرر نمی بیند از این که سایه بانی جز درخت و غذایی جز برگ آن نداشته باشد».
🔸و باز می فرماید: خدای تبارک و تعالی می فرماید: «عابدترین دوستان من کسی است که از نمازش بهره ای برده باشد، پروردگارش را نیکو عبادت کند و او را نهان بپرستد و در میان مردم ناپیدا باشد که انگشت نمای دیگران نباشد و رزقش به اندازه ی نیازش باشدو بر آن صبر کند و چون مرگش در رُبود، ارث و گریه کننده اش کم باشد.
@irc_ir
📌عزلت درست
عزلت ممدوح و پسندیده عزلت قلبی است و به این معنی که انسان باید در عین حال که در میان جمع و اجتماع حضور دارد، قلبش در گوشه ی تفکرات خود و مناجات با خدا مشغول باشد.
🔺در این مورد عبداللّه بن سنان، از امام صادق علیه السلام نقل می کند که فرمود: «خوشا به حال بنده ای که مردم را بشناسد و با جسمش با آن ها مصاحبت کند ولی قلبش با آن ها غریبه باشد. مردم او را به ظاهر بشناسند و او با باطن مردم را بشناسد».
🔹منظور عزلت و کناره گیری از کسانی است که به دنیا چسبیده اند و خدا را فراموش کرده اند ولی از اهل آخرت مثل علما و عقلا و عرفا که اخلاقشان قابل استفاده عموم و احوالشان مفید است و انسان در آمیزش با آنان به اجر و پاداش می رسد نباید کناره گیری کرد.
🔸امام کاظم علیه السلام می فرماید: ای هشام ! تحمل تنهایی نشانه ی قوت عقل است پس اگر کسی درباره ی خدا تفکر کند از دنیا و راغبین به آن کناره گیری می کند و به آنچه نزد خداست رغبت پیدا می کند و هر کس به آنچه نزد خداست راغب شود، خدا انیس او در وحشت و دوستش در تنهایی و بی نیازیش در فقر و یاور او در بی کسی خواهد بود.
@irc_ir
📌دستورالعملی از مرحوم مجلسی
🌸تدبّر در قرآن:
«آنچه این بنده از دوران ریاضت و خودسازی دریافته ام، مربوط است به زمانی که به مطالعه ی تفسیر اشتغال داشتم.
شبی در بین خواب و بیداری حضرت محمد صلی الله علیه و آله را مشاهده کردم. با خود گفتم: شایسته است در کمالات و اخلاق آن حضرت خوب دقت کنم. هر چه بیشتر دقت کردم عظمت و نورانیّت آن جناب گسترده تر می شد به طوری که نورش همه جا را گرفت. در این هنگام بیدار شدم و به من الهام شد که: خُلق رسول خدا صلی الله علیه و آله قرآن می باشد. باید در قرآن بیندیشم. پس هر چه بیشتر در آیه ای دقت می کردم، حقایق بیشتری نصیبم می شد تا این که یک دفعه حقایق و معارف فراوانی برقلبم فرود آمد. پس در هر آیه ای که تدبّر می کردم، چنین موهبتی بر من عطا می شد.»
🔹دستورات خودسازی:
دستور ریاضت و خودسازی عبارت از این است که:
🔸سخنان بی فایده بلکه از غیر ذکر خدا خودداری کند...
🔸از معاشرت با غیر اولیای خدا دوری جوید.
🔸از خواب زیاد اجتناب نماید و ذکر خدا را با مراقبت کامل ادامه دهد.
اولیای خدا تداوم بر ذکر «یا حی یا قیّوم یا من لا اله الا انت» را تجربه کرده و نتیجه گرفته اند. من نیز همین ذکر را تجربه نموده ام. لیکن ذکر من غالبا «یا اللّه » است. با خارج ساختن غیر خدا از قلب و با توجه کامل به جناب خدای متعال. البته آنچه بسیار مهم است ذکر خدا با مراقبت کامل می باشد و سایر امور به پای ذکر نمی رسد. اگر این عمل تا مدت چهل شبانه روز ادامه یابد، درهایی از انوار حکمت و معرفت و محبت بر سالک گشوده می شود، آن گاه به مقام فناء فی اللّه و بقاءاللّه ترقی می کند.
@irc_ir
🌹پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله فرمودند:
شَهرُ رَمَضانَ شَهرُ اللّه عَزَّوَجَلَّ وَ هُوَ شَهرٌ یُضاعِفُ اللّهُ فیهِ الحَسَناتِ وَ یَمحو فیهِ السَّیِّئاتِ وَ هُوَ شَهرُ البَرَكَةِ؛
ماه رمضان، ماه خداست و آن ماهى است كه خداوند در آن حسنات را مىافزاید و گناهان را پاك مىكند و آن ماه بركت است.
بحارالأنوار، ج 96، ص 340، ح 5
@irc_ir
📌اعمال روز اول ماه رمضان
🔹روز اوّل:در آن چند عمل مستحبّ است:
🔸اوّل: غسل نمودن در آب جارى،و بر سر ريختن سى كف دست آب،كه در تمام طول سال باعث ايمنى از همه دردها و بيماري هاست.
🔸دوم: كفى از گلاب به روى خويش بزند،تا از خوارى و پريشانى نجات يابد و قدرى هم به سر خود بمالد،تا در آن سال از سرسام[در برخى نسخه ها:برسام،به معنى بيمارى سينه]ايمن گردد.
🔸سوّم: دو ركعت نماز اول ماه را بجا آورد و صدقه بدهد.
🔸چهارم: دو ركعت نماز بخواند،در ركعت اول سورههاى«حمد» و«انّا فتحنا»را و در ركعت دوم سوره«حمد»و هر سوره ديگرى را كه بخواهد بخواند،تا حق تعالى در آن سال بديها را از او دور سازد،و تا سال آينده در پناه خدا باشد.
🔸پنجم:پس از طلوع فجر اين دعا را بخواند:
اللَّهُمَّ قَدْ حَضَرَ شَهْرُ رَمَضَانَ وَ قَدِ افْتَرَضْتَ عَلَيْنَا صِيَامَهُ وَ أَنْزَلْتَ فِيهِ الْقُرْآنَ هُدًى لِلنَّاسِ وَ بَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَ الْفُرْقَانِ اللَّهُمَّ أَعِنَّا عَلَى صِيَامِهِ وَ تَقَبَّلْهُ مِنَّا وَ تَسَلَّمْهُ مِنَّا وَ سَلِّمْهُ لَنَا فِي يُسْرٍ مِنْكَ وَ عَافِيَةٍ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ .
خدايا ماه رمضان رسيد،تو روزهاش را بر ما واجب نمودهاى،و قرآن را در آن براى هدايت مردم،و دلايل روشنى از هدايت و شناسايى از باطل نازل كردهاى.خدايا ما را بر روزهاش يارى كن،و آن را از ما بپذير، و اين ماه را از ما به سلامت دريافت كن،و آن را براى ما از سوى خويش در آسانى و عافيت سالم بدار،همانا تو بر هرچيز توانايى.
🔸ششم: دعاى چهل وچهارم صحيفه كامله را اگر در شب قبل نخوانده بخواند.
🔸هفتم:علاّمه مجلسى در«زاد المعاد»فرموده كه شيخ كلينى و شيخ طوسى و ديگران به سند صحيح روايت كردهاند كه حضرت موسى بن جعفر عليه السّلام فرمود:در ماه مبارك رمضان در آغاز سال،يعنى روز اول اين ماه-چنانكه علما فهميده اند-اين دعا را بخوان،و فرمود:هركه اين دعا را براى رضاى خدا،و بدون آميختگى با اغراض ناپسند و ريا بخواند،در آن سال فتنه و گمراهى و آفتى كه به دين يا بدنش ضرر برساند به او نرسد،و حق تعالى او را از شرّ آنچه از بلاها در آن سال واقع مىشود حفظ مى نمايد.و دعا اين است:
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِي دَانَ لَهُ كُلُّ شَيْءٍ وَ بِرَحْمَتِكَ الَّتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ وَ بِعَظَمَتِكَ الَّتِي تَوَاضَعَ لَهَا كُلُّ شَيْءٍ وَ بِعِزَّتِكَ الَّتِي قَهَرَتْ كُلَّ شَيْءٍ وَ بِقُوَّتِكَ الَّتِي خَضَعَ لَهَا كُلُّ شَيْءٍ وَ بِجَبَرُوتِكَ الَّتِي غَلَبَتْ كُلَّ شَيْءٍ وَ بِعِلْمِكَ الَّذِي أَحَاطَ بِكُلِّ شَيْءٍ يَا نُورُ يَا قُدُّوسُ يَا أَوَّلا قَبْلَ كُلِّ شَيْءٍ وَ يَا بَاقِيا بَعْدَ كُلِّ شَيْءٍ يَا اللَّهُ يَا رَحْمَانُ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تُغَيِّرُ النِّعَمَ وَ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تُنْزِلُ النِّقَمَ وَ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تَقْطَعُ الرَّجَاءَ وَ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تُدِيلُ الْأَعْدَاءَ وَ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تَرُدُّ الدُّعَاءَ وَ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي يُسْتَحَقُّ بِهَا نُزُولُ الْبَلاءِ،......
خدايا از تو درخواست مىكنم به آن نامت كه همه چيز در برابرش فروتن شده،و به رحمتت كه همه چيز را فرا گرفته، و به عظمتت كه همهچيز در آستانش تواضع نموده،و به عزّتت كه بر همه چيز چيره گشته،و به نيرويت كه همهچيز در برابرش خضوع يافته،و به جبروتت كه بر همهچيز غالب گشته،و به علمت كه همهچيز را فرا گرفته،اى نور،اى قدوس،اى اول پيش از هر چيز،اى باقى پس از هر چيز،اى خدا،اى مهربان،بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و از من بيامرز گناهانى را كه نعمتها را دگرگون مى سازد،و بيامرز گناهانى را كه كينه ها را فرو مى فرستد، و بيامرز گناهانى را كه اميد به تو را قطع مىكند،و بيامرز گناهانى را كه دشمنان را چيره مى سازد،و بيامرز گناهانى را كه دعا را برمى گرداند،و بيامرز گناهانى را كه مردم به سبب آن سزاوار نزول بلا مى شوند،......
@irc_ir
#کلام_نور
📌امام خمینی (ره):
امیدوارم که ان شاء اللَّه این ماه مبارک رمضان به همه شما مبارک باشد. و مبارک بودن به این است که بنا بر این بگذارید که به تکالیف خدا عمل کنید.
🔺در این ماه فرق داشته باشیم با سایر ماهها و دنبال این باشیم که ان شاء اللَّه «لیلة القدر» را دریابیم، برکات «لیلة القدر» را که قرآن در آن نازل شده است، همه سعادت عالَم در آن شب نازل شده است و از این جهت، از همه شبهاى عالَم بالاتر است، این را بتوانیم ادراک بکنیم، درک بکنیم. خداوند ان شاء اللَّه، شماها را توفیق بدهد که با سلامت و سعادت وارد در «ضیافة اللَّه» بشوید و از آن مائده هاى آسمانى که قرآن و ادعیه است ان شاء اللَّه، همه مان مستفیض بشویم و با یک روح سالمى وارد بشویم و «لیلة القدر» [را] هم دریابیم، سَلامٌ هِىَ حَتّى مَطْلَعِ الفَجْر.
( صحیفه امام، ج13، ص: 36)
🔺و از همه بالاتر این است که انسان خودش را اصلاح کند در ماه رمضان، ما محتاج به اصلاح هستیم، محتاج به تهذیب نفس هستیم، تا آن دم آخر ما محتاجیم. پیغمبرها هم محتاجند. انبیاى بزرگ هم محتاجند، منتها آنها احتیاج خودشان را فهمیده اند و دنبالش عمل کرده اند، و ما از باب اینکه حجاب داریم نتوانستیم بفهمیم و به تکالیف خودمان عمل نکردیم. امیدوارم که ان شاء اللَّه این ماه مبارک رمضان به همه شما مبارک باشد. و مبارک بودن به این است که بنا بر این بگذارید که به تکالیف خدا عمل کنید. در این ماه مبارک دعا کنید که خداى تبارک و تعالى شما را موفق کند به اینکه در این خدمتى که متکفل او هستید، مطابق رضاى او عمل کنید. از خدا بخواهید که ما را از عنایت خودش محروم نفرماید.
( صحیفه امام، ج18، ص: 480 و 481)
@irc_ir
📌ماه رمضان، ماه تقرب به خدا
مطلب اول اینکه درباره ماه مبارک رمضان اهل معرفت این تعبیر را دارند که این ماه، دار ضیافت الهی و یکی از منازل سالکین إلی‌الله است.
«سلوک إلی‌الله» یعنی سیر معنوی روح به سوی خدا و تقرّب به او که البته این سیر و این تقرّب، دارای درجات و مراتب است.
🔹منازل سیر و سلوک به سوی خدا
🔸گام اوّل، تجلیه؛
این سیر و سلوک چهار قدم دارد؛ اهل معرفت از قدم اوّل تعبیر می‌کنند به «تجلیه»، یعنی آراستن ظاهر به آداب شرع و عمل کردن به دستورات شارع مقدس در این ماه مبارک رمضان؛ یعنی همین روزه گرفتن و آداب ظاهریه. پس گام اول، قدم اول تجلیه است.
🔸گام دوم، تخلیه؛
گام دوم و قدم دوم در این سیر «تخلیه» است. تخلیه پیراستن است نه آراستن؛ پیراستن باطن از رذائل اخلاقی و چه بسا پاک کردن و منزه کردن نفس از آثار آثام ـ‌یعنی سیئات و گناهان‌ـ است. چه بسا اولین دعایی که نسبت به اولین روز ماه مبارک رمضان وارد شده که شخص روزه‌دار می‌خواند، اشاره به همین مسأله تخلیه دارد. چون خود را تجلیه کرده، یعنی روزه گرفته و به آداب ظاهریه عمل کرده است و حالا از خدا می‌خواهد که او باطنش را از این آثار پیرایش کند.
لذا در روز اول ماه مبارک رمضان این دعا را می‌خوانیم: «اللَّهُمَّ اجْعَلْ صِیَامِی فِیهِ صِیَامَ الصَّائِمِینَ وَ قِیَامِی قِیَامَ الْقَائِمِینَ وَ نَبِّهْنِی فِیهِ عَنْ نَوْمَةِ الْغَافِلِینَ وَ هَبْ لِی جُرْمِی یَا إِلَهَ الْعَالَمِینَ وَ اعْفُ عَنِّی یَا عَافِیاً عَنِ الْمُجْرمِینَ». این دعا به همین قدم دوم، یعنی تخلیه اشاره دارد.
🔸گام سوم، تحلیه؛
گام سوم که از آن تعبیر به «تحلیه» می‌کنند، این است که انسان روح را به صفات ملکوتیه کمالیه آرایش دهد و خودش را متخلِّق به اخلاق الهیّه کند، که این هم دارای مراتبی است.
🔸گام چهارم، فناء فی الله؛
گام چهارم مرحله‌ای است که اهل معرفت از آن به «فناء فی‌الله تعالی» تعبیر می‌کنند و مرادشان این است که روح سالک یعنی همان شخصی که سیر معنوی می‌کند، از إنّیّت در شهود حق فانی شود؛ چه در رابطه با فعلش، چه صفتش و چه ذاتش. این تعبیر را به کار می¬برند که فناء فی الله عبارت است از: «فانی شدن روح از إنّیّت در شهود حق». از نظر مسیر معنوی، این آخرین منزل سیر و سلوک است.
@irc_ir
📌«قوس نزول» و«قوس صعود» در این ماه
همین تعبیر در دعای روزانه ماه رمضان هم هست.
در اکثر دعاهای ماه رمضان به این «قوس نزولی» اشاره شده است که ماه مبارک رمضان، ماه نزول کلام الهی است. به تعبیر دیگر، ماه رمضان ماه سخن گفتن ربّ است با عبدش؛ یعنی ماهی است که ربّ، برای ساختن عبدش و راهنمایی او به سوی قربِ خویش، با او سخن می‌گوید و سخن گفته است.
بنابراین قرآن در ماه مبارک رمضان نازل شد و به تعبیر اهلش به صورت «جُملةً واحده» -به طور کلی و یکپارچه- در شب قدر، بر قلب پیغمبر اکر(ص) فرود آمد.
این همان قوس نزولی این ماه است. تا اینجای مطلب شبهه‌ای نیست؛ این آیات قرآن است و این هم دعا‌هایی که شما در ماه رمضان می‌بینید و این مطلب در همه آنها هست.
اما ماه مبارک رمضان همچنین ماه صعود است؛ یعنی چه؟ درست برعکس آن «قوس نزولی» که گفتیم، اینجا «قوس صعودی» مطرح است. یعنی این ماه، ماه کلام عبد با ربّ است. بله، در همه اوقات عبد می‌تواند با ربّ خودش سخن بگوید، ولی یک موقعیت خاصی هست که این سخن گفتن، از نظر سازندگی، بُرد بیشتری پیدا می‌کند.
@irc_ir