eitaa logo
اداره کل پژوهش‌های اسلامی رسانه
203 دنبال‌کننده
1.6هزار عکس
4 ویدیو
865 فایل
راه ارتباطی با ما: تلفن: 02532915510 سامانه‌ پیامک: 30000255 فضای مجازی: @irib_irc وب سایت: www.irc.ir
مشاهده در ایتا
دانلود
#کلام_نور 📷 سلام بر امام زمان عج ا...
📌روایتی که می فرماید بعضی از مردم در زمان ظهور حضرت مهدی ایمان خود را از دست می دهند و بعضی از کافران ایمان می آورند این حدیث در باره چه کسانی است؟ ▫️حدیث مورد نظر در کتاب میزان الحکمه از کتاب «الغیبه»‌ نعمانی نقل شده است و اصل آن چنین است ‌‌که جناب نعمانی در باب احوال شیعیان هنگام خروج قائم(عج) از ابراهیم بن عبدالحمید نقل می‌کند که گفت: کسی که از امام صادق(ع) شنیده بود به من خبر داد که حضرت فرمود: «هنگامی که قائم (عج) خروج می‌کند، کسی که خیال می‌کرد از پیروان آن حضرت هست از این امر(اطاعت حضرت) خارج می‌شود و کسانی مانند عبادت کنندگان خورشید و ماه در ولایت آن حضرت داخل می‌شود ».[1] 🔅این حدیث به رغم موثق بودن رجالش، «مرسله» است؛ به جهت آن‌که راوی حدیث (ابراهیم بن عبدالحمید که از اصحاب امام کاظم (ع) است) آن را از کسی نقل می‌کند که از امام صادق (ع) شنیده است و نام آن شخص را بیان نمی‌کند؛ از این‌رو این حدیث از نظر سند«مرسله» است. ▫️اما از نظر دلالت، روایت دلالت دارد بر این‌که: به هنگام ظهور حضرت قائم (عج) عده‌ای از شیعیان که گمان می کردند از یاران و طرفداران حضرت مهدی (ع) هستند و خود را از پیروان آن حضرت می پنداشتند، از تحت ولایت آن حضرت خارج می شوند. (تحمل ولایت آن حضرت را ندارند.) اما در عوض عده‌ای از غیرمومنان که به تعبیر روایت «مانندعبادت کنندگان خورشید و ماه» (یعنی مشرک) هستند، حقیقت را دریافته و حق را تشخیص داده و در زمره یاران و اصحاب حقیقی امام مهدی (عج) درمی‌آیند و او را یاری می‌رسانند. 🔅بنابراین ظاهراً روایت در موردکسانی است که ادعای ایمان و داشتن ولایت آن حضرت را دارند اما زمانی که امتحان پیش می آید و وقت عمل فرا می رسد ولایت و اطاعت از اوامر آن حضرت را بر نمی تابند و نه تنها با ظهور امام زمان به رستگاری نمی‌رسند، بلکه چه بسا به هلاکت برسند و حتی با سپاه حق به مخالفت و مبارزه برخیزند. 🔹در عوض برخی از مستضعفان فکری (کافران و مشرکان)که حقیقتاً از ظلم و بی‌عدالتی به ستوه آمده‌اند با دیدن حکومت عدل آن حضرت، ایمان آورده و در تحت ولایت ایشان وارد می‌شوند. البته علامه مجلسی (ره) این روایت را با همین سند اما با اندکی تفاوت چنین نقل کرده است: «هنگامی که قائم (عج) خروج می‌کند کسانی که خیال می‌کردند از پیروان آن حضرت هستند، از این مسیر خارج می‌شوند و در زمره عبادت کنندگان خورشید و ماه (یعنی مشرکان) قرار می‌گیرند».[2] یعنی مومنان غیرواقعی نه تنها حضرت را یاری نمی‌رسانند، بلکه از اسلام خارج شده و به صف مشرکان و معاندین می‌پیوندند. در واقع این حدیث اشاره‌ای بر شدائد و مصائب زیاد زمان ظهور دارد که اگر انسان، مسلّح به تقوای الهی نباشد و در پناه ایمان واقعی و عمل صالح قرار نگیرد، گمراه خواهد شد. 📚[1] . نعمانی، الغیبه، ص317، مکتبه الصدوق، تهران، [بی‌تا]. ری‌شهری، میزان الحکمه، ج1، ص187، دارالحدیث، قم، [بی‌تا]. حدثنا أحمد بن محمد بن سعید ابن عقدة قال حدثنا حمید بن زیاد عن علی بن الصباح قال حدثنا أبو علی الحسن بن محمد الحضرمی قال حدثنی جعفر بن محمد عن إبراهیم بن عبد الحمید قال أخبرنی من سمع أبا عبد الله ع یقول:" إذا خرج القائم ع خرج من هذا الأمر من کان یرى أنه من أهله و دخل فیه شبه عبدة الشمس و القمر " [2] . مجلسی، بحارالانوار، ج52، ص364، چاپ دوم، موسسه الوفاء، بیروت، 1403. @irc_ir
📌 قسمتی از وصيت نامه شهيد ناصر بختياري ...من خودم را لايق نمي دانم كه در جواب نداي هل من ناصر ينصرني به امام كبيرمان لبيك بگويم... ولي از امام مي خواهم كه مرا دعا كند تا بلكه نزد خداوند مورد قبول واقع شوم و به درجه اي كه در نهايت شهادت است برسم. ...خدايا شكر مي كنم كه مرا آزاد آفريدي تا آزاد فكر كنم تا بتوانم بندگيت را به جاي آورم. خدايا! شكر تو را كه مرا پاسدار انقلاب خميني ات قرار دادي تا اينكه بتوانم خونم را فداي حسينت بكنم. خدايا! شكر تو را كه مرا از اين نعمت انقلاب سرخ خميني برخوردار نمودي و به آن درجه اي رساندي كه لياقتش را نداشتم. ...آگاه باشيد كه در اين برهه از زمان مسئوليت سنگيني بر دوش داريد. شما پاسدار خون هاي ريخته شده براي اسلام عزيز هستيد و بايد شما عزيزان پيام خون شهيدان و شعار آنها را با كار و كوشش در راه خدا به جهانيان صادر نمائيد، و ثابت كنيد كه مي توانيم در پناه اسلام غير وابسته به ابرقدرت ها باشيم و به شعار بهشتي مظلوم و ديگر شهدا تحقق بخشيم و نداي مظلومانه امتمان را به گوش تمام مستضعفان جهان برسانيم تا اينكه لرزه بر اندام پوسيده مستكبران داخلي و خارجي بيندازيم... و مستضعفين خود تصميم بگيرند و حاكم روي زمين باشند همانطوريكه كه خداوند به بندگانش وعده داده است: "و نريد ان نمن علي الذين استضعفوا في الارض و نجعلهم ائمه و نجعلهم الوارثين..." تا اينكه مقدمه اي براي ظهور مهدي (عج) و افراشته شدن پرچم لااله الاالله در جهان باشد. @irc_ir
امروز؛ چهارشنبه 2 مرداد ۱۳۹۸ 21 ذی القعده ۱۴۴۰ 24 ژوئیه ۲۰۱۹ @irc_ir
🌹قال الامام حسین بن علی (ع): « لَقَدْ خَابَ مَنْ رَضِىَ دُونَكَ بَدَلاً » 🔅امام حسين (ع) فرمود: «هركس به غير تو دل ببندد، زيان كرده است». 📚بحار الانوار، ج ۹۵ ص ۲۱۶ ح۳ @irc_ir
📌عناصراقتدار ملت ها مقام معظم رهبری: اقتدار ملت، یک حقیقت چندجانبه است؛ نیروهای مسلح، آن خط مقدم تحرک و نشانه‌ی اقتدار ملتند. اما یک ملت از لحاظ دانش باید پیشرفته باشد، از لحاظ اخلاق، از لحاظ ایمان، از لحاظ عزم و اراده، تا بتواند اقتدار خود را حفظ کند. ما تکیه میکنیم بر روی عناصر معنوی اقتدار. اصلی ترین عنصر اقتدار معنوی، ایمان است؛ ایمان به خدا، توکل به خدا، حسن‌ظن به خدا. این است که دل را آماده میکند برای ورود در میدانهای دشوار؛ این است که گامها را استوار میکند برای پیمودن جاده‌های سخت؛ این است که مشکلات را در چشمها کوچک میکند، هدفهای بزرگ را در اختیار انسان میگذارد و در مد نظر او و نگاه او قرار میدهد؛ ایمان به خدا. بدون این ایمان، انسان یک قالب مادی است. دلها از عشق به خدا و عشق به معنویت و فضیلت، در آنچنان مجموعه‌هائی که ایمان به خدا ندارند، نمیتپد؛ اقتدار هم به معنای حقیقی کلمه به دست نمی‌آید. اقتدار فقط با داشتن سلاحهای پیشرفته نیست؛ با داشتن پول و قدرت سیاسی و تبلیغاتی هم نیست. اگر پول و سلاح پیشرفته و ابزارهای مخرب میتوانستند اقتدار حقیقی را برای یک کشور به وجود بیاورند، رژیم صهیونیستی در مقابل جوانان مؤمن لبنان در جنگ سی و سه روزه و در مقابل جان‌برکفان غزه در جنگ بیست و دو روزه، آنجور رسوا و مفتضح نمیشد. اگر عناصر مادی قدرت، برای اقتدار حقیقی کافی بود، دولت ایالات متحده در جنگ با مردم محروم و بیدفاع افغانستان، در اشغال افغانستان، در اشغال عراق ناکام نمی‌ماند. اینها در مقابل چشم ماست؛ اینها آزمونهای بسیار مهم و ارزنده‌ی حقائقی است که شنیده‌ایم و خوانده‌ایم و دانسته‌ایم. ملتها وقتی با ایمان، با هدفهای روشن، دلهایشان نورانی شد، عزم و اراده‌ی لازم را پیدا میکنند. دست تجاوز به جان انسانها و دست تطاول به زندگی انسانها دراز نمیکنند. اقتدار به این نیست که انسان به همسایه‌ی خود تجاوز کند؛ به مردمی مظلوم و بیدفاع حمله کند؛ از آن سوی دنیا برای سرکوب یک ملت و برای هدفهای نظامی و اقتصادی و سیاسی، ارتش خود را به هزارها کیلومتر اینطرف‌تر منتقل کند؛ اینها اقتدار نیست. قدرتهای مادیی که بر چنین پایه‌هائی تکیه کرده‌اند و حجیم شده‌اند و وزن سنگین خود را در دنیای سیاست و اقتصاد بر دیگران تحمیل کرده‌اند، سزای این نابکاری را خواهند دید؛ سقوط خواهند کرد. ملتهای مؤمن اگرچه مستضعف، وقتی تلاش کنند، وقتی با عزم و اراده‌ی فولادین و با نیت پاک، با هدفهای درست قدم در راه بگذارند، آنها آینده‌ی جهان را در اختیار خواهند داشت. آینده‌ای که در آن تجاوز نیست، تطاول نیست، مسابقه‌ی وحشت نیست، مسابقه‌ی تسلیحاتی نیست؛ آینده‌ای مبتنی بر عدالت. عزیزان من! شما جوانان، پیشاهنگان و پیشگامان حرکت به سوی چنین دنیائی هستید. شما در نیروهای مسلح و جوانان عزیز ما در بخشهای مختلف این کشور، پیشگامان این حرکتید. جمهوری اسلامی ایران این پیام نو، این پیام روشن، این پیام صلح و سعادت را برای جهان امروز و فردا دارد. فردا مال شماست، تلاش کنید. با عزم راسخ، با نیت درست، با به میدان آوردن همه‌ی ظرفیت وجودی خود، آن هسته‌ی مستحکم را به وجود بیاورید، توسعه بدهید تا بتوانید به معنای واقعی کلمه سربازان و پیشگامان و پیشاهنگان این حرکت باشید... 1388/07/14. بیانات در دانشکده علوم دریایی نوشهر @irc_ir
📌آفات دل بستن به غير خدا تنها خدا غني و پايدار است و غير خدا پوچ و نابودشدني و رفتني است. پس دل بستن به غير خدا يعني دل بستن به پوچي‌ها. 🔅به عنوان مثال: اگر كسي به ساختمان - كه رفتني است- دل ببندد به پوچي دل بسته است، اما اگر براي ايجاد بستر بهتري جهت بندگيِ خدا، ساختمان بخواهد، ديگر به پوچي دل نبسته است، يا اگر كسي به حافظه‌اش دل ببندد- چون حافظه با دوران پيري از بين مي‌رود- در واقع به پوچي دل بسته است، و نتيجه‌ي آن اضطراب خواهد شد. 🔹دل بستن به مدرك، قدرت، ثروت و امثال اين‌ها نهايتاً موجب پوچي و اضطراب است. «مدرك» با فراموش‌كردن آموخته‌ها، توان واقعي‌اش را از دست مي‌دهد. «قدرت» پس از مدتي كم مي‌شود، «ثروت» بعد از مدتي تمام مي‌گردد، ‌يا ما عمرمان تمام مي‌شود و ديگر از آن بهره نمي‌بريم! هر كدام از اين‌ها اضطراب‌آور و اذيت‌كننده است و انسان را از آرامش دور مي‌كند. اگر انسان به هر چيز - غير از خدا- نظر كند و دلِ خود را به آن بدهد، ناخودآگاه در ضميرش يك نوع دل‌بستن به پوچي‌ها صورت گرفته است،‌ هر چند ممكن است در ظاهر اصلاً متوجه نباشد. ممكن است كسي به فرزندش دل ببندد و بگويد: «ماشاءالله فرزندم جوان است وماندني.» در حقيقت بيان مي‌كند كه ناخودآگاه، اضطرابِ رفتنِ او را دارد. اگر به كسي خبر دهند كه در كنكور قبول شده است اول خوشحال مي‌شود ولي در عين خوشحالي يك نوع غصه هم در دل آن حالِ خوش دارد. زيرا مي‌داند آن خوشحالي نمي‌ماند و بايد به چيز ديگري وصل شود. چون صِرف قبول شدن در كنكور هدف انسان نيست، از رفتن به دانشگاه خوشحال است اما در عين حال، اضطراب گذراندن ترم اول و دوم و... را دارد. باز با گذراندن ترم اول، يك خوشحالي دارد و يك اضطراب، خوشحالي از اين‌که ترم اول را با موفقيت گذراند، اضطراب از اين‌که ترم بعد را چگونه بگذرانم و ... وقتي فارغ‌التحصيل شود باز دلش شور و اضطراب دارد؛ رفتن به سربازي، پيدا كردن كار، ‌فكرِ خانه و همسر و ماشين... و خلاصه اسيرشدن در ميان غم‌هاي بزرگ‌تر! البته منظورم اين نيست كه اين كارها بد است، بلكه منظورم اين است كه هرگونه گرايش به «غير خدا» اضطراب‌آور است، بايد به اين نکتة مهم رسيد که در دلِ هر چيزِ غير خدايي يك اضطراب هست، اصلاً جنس دنيا اين است0 ⏪امام صادق (ع) فرمودند: هركس دلبستگي به دنيا پيدا كند دلش سه خصلت پيدا خواهد كرد، اندوهي كه به او سودي نميرساند و آرزوئي كه به آن نخواهد رسيد و اميدي كه به‌دست نخواهد آورد.(بحارالأنوار، ج 70، ص 24) تازه بعد از تمام‌كردن تحصيلات و رسيدن به همسر و خانه مثل پدرش مي‌شود! يعني همچنان اضطراب دارد؛ شوهردادن دخترها، زن‌دادن پسرها و كامل‌كردن خانه و ... بعد پير مي‌شود، و باز هم اضطراب هست آن‌هم به نحوي شديدتر، زيرا شديداً احساس پوچي مي‌كند. زبان حال پير مردها و پير زن‌هايي كه از طريق دل‌بستن به غير خدا به زندگي و كار پرداخته‌اند اين است: «اي دنيا! اُف بر تو!» اين بدان معني است كه آن‌ها به آنچه مي‌خواسته‌اند نرسيده‌اند. يعني زندگي‌شان پوچ شده. پس دل بستن به غير خدا، ‌مساوي با دل‌بستن به پوچي‌ها و روبه‌روشدن با انواع اضطراب‌ها است.... اگر كسی خدا نداشته باشد پوچی‌هایش را درست تفسیر نمی‌كند. همان‌طور که در نوردادن و گرما و رنگ طلایی، خورشید اصل است و نمی‌توان نورانیّت و گرمازایی و رنگ طلایی داشتن را به دیوار خانه نسبت داد و اگر كسی چنین كاری كند وقتی كه غروب می‌شود و نور از دیوار خانه غایب می‌گردد، خجالت‌زده گشته و می‌بیند كه چه كار غلطی كرده است. همان‌طور هم تمام عالم و آدم جلوه‌های انوار اسماء الهی هستند. عالم و آدم مثل نوری هستند كه از خورشید به ما می‌رسد و خورشید حقیقی خداست. فرمود: «اللهُ نورُ السَّمواتِ و الاَرْض» آسمان‌ها و زمین ظهور نور خداوند و اسماء اوست. اگر كسی به غیر خدا دل ببندد از آنجا كه غیر خدا رفتنی است حتماً خجالت‌زده می‌گردد و به پوچی دچار می‌شود.... تا دنبال آرزوهای دنیایی هستی، همواره با نامرادی روبه‌رو می‌شوی، وگرنه چنانچه خود را از آرزوهای وَهمی دنیا آزاد کردی، می‌یابی که همه آنچه به‌واقع می‌خواستی در پیش خود داری. همه‌ی انسان‌ها به دنبال آرامش هستند، ولی كسی با دنیا آرام نمی‌شود، آرامش با خدا فرا می‌رسد، و كسی كه با خدا آرام گیرد همه‌ی آرزوهای حقیقی‌اش برآورده می‌شود. خدا می‌فرماید: «... أَلاَ بِذِكْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» یعنی ای انسان‌ها! همه‌ی شما به دنبال آرامش می‌گردید، بدانید كه این آرامش و اعتماد و اطمینان فقط با خدا به‌دست می‌آید. (آشتي با خدا - حضرت استاد طاهرزاده ) @irc.ir
📌دائم به یاد خدا بودن چه برکاتی دارد؟ آیت الله جوادی آملی می گوید: «وقتی خدا دائما فیض می‌رساند حیف است انسان غافل باشد، ما باید ذکر کثیر داشته باشیم و یاد او در دل و نام او بر لب،می‌شود ذکر کثیر.» قرآن کريم دستورهاي فراواني دارد، برخي از آن دستورها مقطعي است; مثل اينکه مي‌فرمايد در ماه مبارک رمضان روزه بگيريد و مانند آن اما گاهي برخي از دستورهاي او دائمي است، از جمله آن کارها که مي‌فرمايد زياد آن کار را انجام بدهيد ياد خداست. ﴿يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْراً کَثيراً﴾ فرمود خيلي به ياد خدا باشيد. * سرّ اينکه خيلي بايد به ياد خدا بود بر اساس دو نکته است: يکی از آنها براي جذب خير است چون او «دائم الفيض علي البرية» است, «دَائِمَ الفَضلِ عَلَي البريَّة» است مرتّب دارد فيض مي‌رساند اين‌طور نيست که افاضه الهي تعطيل‌بردار باشد. اين دعاي نوراني شب‌هاي جمعه که مي‌گوييم «يا دَائِمَ الفَضلِ عَلَي البريَّة» از بهترين دعاهاست؛ يعني تو دائماً داري فيض مي‌رساني، اما فيض خداوند با اکرام همراه است. *او «باسط اليدين بالعطيّة» است، حيف است انسان غافل باشد، وقتي دائماً او دارد فيض مي‌رساند ما بايد ذکر کثير داشته باشيم ياد او در دل و نام او بر لب، اين مي‌شود ذکر کثير, اگر او «دائم الفيض» است بايد دائماً به ياد فيّاض بود تا دائماً از فيض طرْفي بست. *دلیل ديگر هم اين است که دشمن هم دائماً دارد وسوسه مي‌کند مگر ابليس انسان را آرام مي‌گذارد؟! مگر ابليس شب و روز دارد؟! مگر ابليس خواب و بيداري دارد؟! در خواب هم مزاحم آدم است، گاهي انسان خواب‌هاي خوبي نصيبش مي‌شود همان‌جا مي‌بينيد حادثه‌اي پيش مي‌آيد که حواسش پرت مي‌شود چه کسي اين کار را کرده؟ او در خواب هم مزاحم آدم است. پس اصرار قرآن کريم بر اين است که دشمني داريد که هميشه درصدد وسوسه است وقتي دشمن شما هميشه درصدد وسوسه است شما هم هميشه آماده باشيد. * نام خدا، ذکر خدا، اين «جوشن کبير» هر کدام از اينها طنابي است که اگر انسان اينها را بگيرد از هر سقوطي نجات پيدا مي‌کند؛ ولي آن ياد و آن نامي که انسان را به مقامي مي‌رساند جزء مخلَصين مي‌کند آن تنها ياد مبدأ نيست، ياد توحيد نيست، توحيد به تنهايي مشکل ما را حل نمي‌کند خدا هست، آنکه مشکل ما را حل مي‌کند اين است که خدا از ما مسئوليت مي‌خواهد، ما به حضور او مي‌رويم ما از آن طرف نيامديم که در گودال فرو برويم، ما را آوردند که ببرند، نه اينکه آوردند که اين‌جا بگذارند يا در گودال بگذارند اين‌طور نيست. @irc_ir
امروز؛ پنجشنبه 3 مرداد ۱۳۹۸ 22 ذی القعده ۱۴۴۰ 25 ژوئیه ۲۰۱۹ @irc_ir
🌹قال الامام الهادی (ع): إنَّ اللهَ جَعَلَ اَلدُّنیا دارَ بَلوی وَالآخِرَةَ دارَ عُقبی وَ جَعَلَ بَلوَی الدُّنیا لِثَوابِ الآخِرَةِ سَبَباً، وَ ثَوابَ الآخِرَةِ مِن بَلوَی الدُّنیا عِوَضاً 🔅خداوند دنیا را منزل حوادث ناگوار و آفات، و آخرت را خانه ابدی قرار داده است و بلای دنیا را وسیله به دست آوردن ثواب آخرت قرار داده است و پاداش اُخروی نتیجه بلا‌ها و حوادث ناگوار دنیاست. 📚 اعلام الدین، ص. ۵۱۲ @irc_ir
📌خودباوري و نهراسيدن از تحريم ها از روز نخست پيروزي انقلاب اسلامي قدرت هاي متجاوز جهاني ايران اسلامي را به تحريم هاي کمر شکن تهديد کرده اند، پس از تسخير لانه جاسوسي شيطان بزرگ دولت وقت آمريکا همه راه ها را رفت تا ايران در مقابل آن قدرت شيطاني تسليم شده و کمر خم کند ولي در همه اين نقشه ها شکست خورد. قطع رابطه با ايران در فروردين 1359 و متعاقب آن حمله ايالات متحده که به طوفان شن برخورده و شکستي خفت بار را در طبس تجربه کرد نمونه هايي کوچک از نقشه هاي آمريکا براي به تسليم کشاندن جمهوري اسلامي است که همه به در بسته خورده و ناکام مانده است. 🔅 19 فروردين 1359 و به دنبال قطع رابطه آمريکا با ايران امام خميني(ره) در پيامي تاريخي تصريح کردند: « ملت شريف ايران، خبر قطع رابطه بين ايران و آمريکا را دريافت کردم و اگر کارتر در عمر خود يک کار کرده باشد که بتوان گفت به خير و صلاح مظلوم است، همين قطع رابطه است. رابطه بين يک ملت بپاخاسته براي رهايي از چنگال چپاولگران بين المللي با يک چپاولگر عالَمخوار، هميشه به ضرر ملت مظلوم و به نفع چپاولگر است. ما اين قطع رابطه را به فال نيک مي گيريم؛ چون که اين قطع رابطه دليلي بر قطع اميد آمريکا از ايران است. ملت رزمنده ايران اين طليعه پيروزي نهايي را که ابرقدرت سفاکي را وادار به قطع رابطه- يعني خاتمه دادن به چپاولگري ها- کرده است، اگر جشن بگيرد حق دارد.» 🔅امام خميني(ره) به دنبال آغاز و تشديد تحريم ها آن را تحفه اي الهي خوانده و تصريح کردند: « شما امروز خودتان بحمد اللَّه قدرت در دست داريد و خودتان تمام رشته ها را در دست داريد و با همه توطئه هايي که آنها کردند، همه را خود شماها خنثي کرديد. و همين تحريم اقتصادي براي شما يک تحفه آسماني بود که فکرهاي متفکران ما را به راه انداخت و بحمدالله رو به خودکفايي مي روند.» 📚صحيفه امام جلد 16/ صفحه276 🔹 و يا در بياني ديگر تاکيد کردند: « اين جنگ و تحريم اقتصادي و اخراج کارشناسان خارجي، تحفه اي الهي بود که ما از آن غافل بوديم. اکنون اگر دولت و ارتش کالاهاي جهانخواران را خود تحريم کنند و به کوشش و سعي در راه ابتکار بيفزايند، اميد است که کشور خودکفا شود و از دريوزگي از دشمن نجات يابد.» 📚صحيفه امام جلد 21/ صفحه 433 @irc_ir
📌مروری بر وصیت‌نامه شهید رضا عباس‌زاده سردار شهید «رضا عباس‌زاده» یکی از فرماندهان لشکر۴۱ ثارالله بود. از این شهید تصویری به یادگار مانده است که در حال وداع با حاج قاسم سلیمانی است. 🌹بسم رب الشهداء و الصدیقین سلام به رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران امام خمینی و با درود به ارواح شهیدان راه حق و آزادی به ویژه سرور شهیدان عالم حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) و با درود به تمامی امت قهرمان و شهیدپرور ایران اینجانب رضا عباس‌زاده فرزند غلامرضا به شماره شناسنامه ۱۹۶ صادره از سه قریه «نوق» رفسنجان متولد ۱۳۴۲ در نهایت صحت و سلامت بنا به وظیفه شرعی مبادرت به نوشتن این وصیت نامه کردم. 🔅ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون مپندارید که شهیدان راه خدا مرده اند بلکه زنده به حیات ابدی شدند و در نزد خدا روزی می‌خورند. به فرمان امامم اسلحه بر دوش گرفته و با کفر و صدامیان می‌جنگم تا به جهانیان نشان دهم که که فرزند اسلام از جنگ نمی‌هراسد می‌جنگم تا بفهمانم آمریکا هیچ غلطی نمی‌تواند بکند. می‌جنگم تا به ندای هل من ناصر ینصرنی حسین زمان، خمینی پاسخ گفته و بنیان حکومت کفر پیشگان را براندازم. می‌جنگیم تا به پیروی از حسین بن علی(ع) بگویم اگر بناست با مردن و کشته شدنم درخت اسلام بارور و آبیاری شود پس ای خمپاره‌ها ای گلوله‌ها سینه‌ام را شکافته و بدنم را تکه تکه کنید که چه شیرین است چنین مرگی؛ مرگی که در راه حق باشد. چه گواراست شربت شهادت؛ شهادتی که در راه اسلام باشد ولی ای جهانخواران این را بدانید که من اگر بمیرم صدها چو من زنده شوند. آری هر قطره قطره خون ما باعث مستحکم شدن اسلام و سرنگونی شماست دیگر روزگار چپاول گذشته دیگر تمام ملت‌ها روش مبارزه را فهمیدند. دیگر جهانیان می‌دانند مکتب می‌تواند به این همه سلاح‌ها که برای نابودیش تاخته‌اند مقابله کند. @irc_ir