🔹ترک بگو مگو نشانه پارسایی رسول‌اکرم(ص) فرمود: اورع الناس من ترک المراء و ان کان محقا - پارساترین مردم کسی است که از مجادله کردن و بگو مگو دوری گزیند هرچند حق با او باشد. 🔅فرهنگ سخنان پیامبر اکرم(ص) همه ما در امور زندگی فردی و اجتماعی پیوسته با دیگران در ارتباط هستیم و با اطرافیان خود پیرامون مسائل گوناگون به بحث و گفت‌وگو می‌نشینیم. اما غالبا خروجی این‌گونه بحث‌ها به اختلاف و کدورت و سرانجام به کینه‌ورزی و دشمنی و گاه به دعوا و مشاجره می‌انجامد. از پیامبر(ص) نقل است که هیچ بنده‌ای بطور کامل حقیقت ایمان را دارا نمی‌شود مگر آن که دست از مجادله و لجاجت بردارد، گرچه بر حق باشد. اخلاق شبر ص 227 لذا شایسته است مطابق آموزه‌های دینی از روش‌های ناپسند جدال، بگومگو، جر و بحث، لجاجت، تحکم، پافشاری و اصرار، محکوم کردن، اعتراف گرفتن، توهین و دشنام، تحقیر و سرزنش، پرحرفی، مسخره کردن و شکلک درآوردن، تکرار ادعاها و... جدا خودداری کنیم. برای این منظور بهتر است با اشخاص نادان، مغرور، متکبر، ناسزاگو و بددهن، بدبین، بدسابقه، شکاک، ستیزه‌جو و... به گفت‌وگو نپردازیم و تا می‌توانیم از آنان به دور باشیم. ✅پرهیز از مجادله در کلام و سیره بزرگان روزی در مدینه شخصی خدمت امام‌حسین(ع) آمد و با غرور و بی‌ادبی به امام گفت: بیا بنشین تا در مباحث دین با هم مناظره کنیم. حضرت فرمود: ای مرد من نسبت به دین خودم آگاهی لازم را دارم و هدایت بر من آشکار است. اگر تو نسبت به دین آگاهی نداری برو و آموزش لازم را ببین. ما را با جدال و فخرفروشی چه کار؟ شیطان انسان را وسوسه می‌کند و در گوش او زمزمه می‌کند و به او می‌گوید: برو با دیگران در مباحث دینی جدل کن تا تو را ناتوان و جاهل ندانند. (فرهنگ سخنان امام‌حسین(ع) ص 123) امام هادی (ع) فرمود: ستیزه و مجادله کردن، دوستی دیرینه را بر هم می‌زند و گره محکم را می‌گشاید. کمترین چیزی که در بگومگو و مجادله هست، این است که هر یک می‌خواهد بر دیگری چیره شود و این چیره‌جویی، عامل اصلی بریده شدن پیوند دوستی است. (میزان الحکمه ج 2 ص 573) امام عسگری(ع) فرمود: مجادله مکن که احترامت از بین می‌رود و شوخی مکن که بر تو گستاخ می‌شوند. امام صادق(ع) فرمود: هرگز با صاحب حلم و شخص نادان و کم خرد مجادله مکن. زیرا صاحب حلم، دشمن تو می‌شود و انسان کم خرد تو را اذیت می‌رساند و نیز فرمودند: مجادله‌ها عیوب آدمی را آشکار می‌سازد. (معراج السعاده ص 460) @irc_ir

29 دی، روز غزه نماد مقاومت فلسطین به دلیل حماسه آفرینی مردم مظلوم غزه در دفاع از سرزمینشان 29 دی ماه با نام “روز غزه” نامگذاری شده تا در این روز فریاد مظلومیت و حق طلبی این مردم بی دفاع به گوش جهانیان برسد. روز غزه مانند روز جهانی قدس فرصتی است که فریاد مظلومیت و حق طلبی مردم مظلومش به گوش جهانیان برسد، بخاطر سرپوش گذاشتن رسانه‌های غربی بر جنایات رژیم صهیونیستی و از طرفی بخاطر حماسه آفرینی مردم مظلوم غزه در دفاع از سرزمینشان 29 دی ماه با نام روز ملی غزه نامگذاری شده است. نظام مقدس جمهوری اسلامی همواره شعار دفاع از مظلومین را سرلوحه امور قرار داده و مسئله فلسطین و دفاع از مسلمانان آن سرزمین از دغدغه‌های مردم ایران اسلامی بوده است. @irc_ir

غزه در جنگ 22 روزه رژیم صهیونیستی در اواخر سال 2008 جنگی تمام عیار برای نابودی جنبش حماس آغاز کرد که به مدت 22 روز به طول انجامید. این جنگ ۲۷ دسامبر سال ۲۰۰۸ آغاز شد و تا ۱۷ ژانویه سال ۲۰۰۹ ادامه داشت. این جنگ در اسرائیل با نام عملیات سرب گداخته و در میان اعراب با نام کشتار غزه یا جنگ 22 روزه یاد می شود. در این جنگ نابرابر، بیش از 1450 فلسطینی به شهادت رسیدند و بیش از 5 هزار نفر نیز زخمی شدند. جنگ 22 روزه غزه یک واقعیتی بود که در عالم واقع در منطقه خاورمیانه رخ داد و ریشه در ناکامی های رژیم صهیونیستی در اهداف خود داشته است. در این جنگ برای اولین بار رژیم صهیونیستی با تمام توان و نیروهای خود و با حمایت قدرت های بیرونی مثل آمریکا در صدد حذف کامل حماس بود و برای اولین بار حماس نشان داد که توان ایستادن و مقاومت را در مقابل رژیم تا دندان مسلح صهیونیستی دارد. @irc_ir

ایده ها و موضوعات پیشنهادی برای گروه های مختلف برنامه ساز: - معرفی قدمت و جغرافیای سیاسی شهر غزه - بررسی انگیزه واقعی رژیم صهیونیستی از عقب نشینی از نوار غزه - بررسی عوامل و ریشه های جنایت به غزه - وظایف دولت ها و ملت های مسلمان در قبال مردم مظلوم غزه - بررسی اوضاع غزه از نگاه مدعیان حقوق بشر - بررسی آمار جنایات رژیم صهیونیستی در غزه - مروری بر اقدامات سازمان ملل متحد در مورد مردم بی دفاع غزه - بررسی آثار جنگ غزه در کشورهای فلسطین، افغانستان و عراق - بررسی ابعاد و پیامدهای جنگ غزه -بررسی ریشه های داخلی بحران غزه - نقش عربستان سعودی در روند انتفاضه غزه @irc_ir

قالَتْ فاطمه الزهرا علیها السلام: إلهى وَ سَیِّدى ، اءسْئَلُكَ بِالَّذینَ اصْطَفَیْتَهُمْ، وَ بِبُكاءِ وَلَدَیَّ فى مُفارِقَتى اَنْ تَغْفِرَ لِعُصاةِ شیعَتى ، وَشیعَةِ ذُرّیتَى .(كوكب الدّرىّ: ج 1، ص 254) خداوندا، به حقّ اولیاء و مقرّبانى كه آنها را برگزیده‌اى ، و به گریه فرزندانم پس از مرگ و جدائى من با ایشان ، از تو مى خواهم گناه خطاكاران شیعیان و پیروان ما را ببخشى. @irc_ir

پدر و مادر حضرت فاطمه (س) پدر حضرت فاطمه پیامبر اکرم (ص) و مادر ایشان خدیجه بنت خویلد (س) بود. حضرت خدیجه اولین زنی بود که به اسلام روی آورد و تمام ثروت خود را در راه اسلام و مسلمانان صرف کرد. تولد حضرت فاطمه (س) حضرت فاطمه زهرا (س) در روز 20 جمادی‌الثانی سال پنجم بعد از بعثت (مشهور به سنه الاحقافیه؛ یعنی سالی که سوره احقاف نازل شد) در شهر مکه در خانه حضرت خدیجه بین زقاق العطارین و زقاق الحجر در نزدیکی مسعی به دنیا آمد. البته شیخ مفید و کفعمی سال تولد حضرت فاطمه (س) را سال دوم بعثت می‌دانند. ازدواج و فرزندان حضرت فاطمه (س) حضرت زهرا (س) خواستگارهای متعددی داشت اما بر اساس خواست پیامبر اکرم (ص) حضرت فاطمه (س) با امام علی (ع) ازدواج کرد و با مهریه اندکی به خانه شوهرش رفت. او صاحب دو پسر به نام‌های حسن (ع) و حسین (ع) و دو دختر به نام‌های ام‌کلثوم و زینب (س) شد و زمانی که برای پنجمین فرزند خودش حامله بود بر اثر ضربه‌ای که به سینه او وارد شد این فرزند را که محسن نام داشت از دست داد. با توجه به این که همه ائمه معصوم ما غیر از امام علی (ع) از طریق حضرت فاطمه (س) به حضرت محمد (ص) می‌رسند به ایشان «ام الائمه» می‌گویند. بیماری حضرت فاطمه (س) زمانی که پیامبر اسلام (ص) از دنیا رفت برخلاف دستور ایشان خلفای سه‌گانه با امام علی (ع) بیعت نکردند و برای این که ایشان را برای بیعت با ابوبکر ببرند درب خانه امام علی (ع) را آتش زدند و آن را شکستند. در این بین ضرباتی به حضرت فاطمه (س) وارد شد که باعث بیماری و زمین‌گیر شدن ایشان و سقط فرزندش شد. شهادت حضرت فاطمه (س) حضرت زهرا (س) در روز سوم جمادی‌الثانی سال 11 هجری قمری بر اثر ضربات و لطماتی که به ایشان وارد شده بود به شهادت رسیدند. در مورد تاریخ شهادت حضرت فاطمه (س) نقل‌قول‌های مختلفی وجود دارد که بعضی 75 روز و بعضی 95 روز بعد از رحلت پیامبر (ص) را صحیح می‌دانند. حضرت فاطمه (س) در زمان شهادت 18 سال بیشتر نداشت. ایشان وصیت کرده بود که مراسم غسل و خاک‌سپاری‌اش به صورت شبانه و مخفیانه باشد و کسی از محل دفن حضرت فاطمه (س) باخبر نشود. @irc_ir

شهادت حضرت زهرا (سلام الله علیها) تاریخ شهادت حضرت زهرا (سلام الله علیها) چه زمانی است؟ تاریخ شهادت حضرت زهرا(س) به سه روایت اصلی نقل شده است. همواره این پرسش مطرح بوده است که کدام نقل از ایام شهادت آن حضرت به لحاظ تاریخی معتبر تر است؟ بر اساس منابع تاریخی، ایام فاطمیه به حسب روایات بیش از ده تا پانزده قول بوده ولی آنچه شهرت دارد، سه قول اصلی است: 1.روایت «40» روز که دهه اول گرفته می شود، بعد از شهادت رسول الله صلی الله علیه وآله که مصادف با 8 تا 10 ربیع الثانی است. 2.روایت «75» روز که دهه دوم گرفته می شود، مصادف با 13 تا 15 جمادی الاولی است. 3.روایت سوم «95» روز که دهه سوم گرفته می شود، مصادف با 1 تا 3 جمادی الآخر است که بیشتر مورد تاکید است. محققان تاریخ اسلام معتقدند آنچه بیشتر مورد توجه و سندیت تاریخی است روایت سوم یعنی 95 روز است. البته مراجع تقلید و اهل معرفت به مومنان توصیه می کنند که هر سه قول را به برپایی عزاداری همت گمارند. در هر صورت روایت دوم شهادت حضرت زهرا(س) برابر 13 جمادی الاول که است و روایت سوم برابر سوم جمادی الثانی خواهد بود. این دو روایت در تقویم رسمی ثبت شده است. البته عموما پس از انقلاب اسلامی مرسوم شده است که این ایام را در سه دهه مجزا برگزار می کنند که برگزاری دهه اول بیشتر در میان بخشی از مذهبی ها و هیاتی ها مرسوم است و دهه دوم و سوم در جامعه ما عمومیت بیشتری دارد این اختلاف علل متفاوتی دارد: - خلفای اول و دوم اجازه تدوین و نقل احادیث پیامبر (ص) را نمی دادند. - احادیث در دوران حکومت بنی امیه جعل و تحریف می شدند. - زبیریان و عباسیان به شدت علویان را سرکوب می کردند. - در فرهنگ عرب تاریخ تولد و مرگ زنان اهمیت نداشت. - بسیاری از منابع مکتوب شیعیان در طول تاریخ توسط دشمنان از بین رفته است. یکی از علت های مهم این اختلاف نظر می تواند جابجایی نقطه در متن حدیث باشد؛ در حدیث ممکن است «خمس و سبعون» آمده باشد که معنای 75 روز را می دهد و یا ممکن است «خمس و تسعون» آمده باشد که معنای 95 روز را می دهد. روایاتی که تاریخ شهادت حضرت فاطمه (س) را 95 روز بعد از رحلت پیامبر (ص) ذکر کرده اند به شرح زیر است: امام باقر (ع): «حضرت صدیقه طاهره (ع) در ماه جمادی الاخر سال یازده هجری از دنیا رفتند و مدت زمان حیات فاطمه زهرا (س) پس از پیامبر (ص) 95 روز بود.» امام صادق (ع): «فاطمه زهرا (س) در ماه جمادی الاخر روز سه شنبه، سه روز از ماه گذشته در سال یازده هجری از دنیا رفتند.» امام صادق (ع) درباره شهادت حضرت زهرا فرمودند: «حضرت فاطمه اطهر (س) بعد از حضرت محمد (ص) مدت 75 روز زنده بود و کسی در این مدت ایشان را خندان و خوشحال ندید! در هر هفته دو مرتبه، روزهای دوشنبه و پنجشنبه کنار قبر شهیدان می آمد و می فرمود: پیامبر خدا در اینجا بود و مشرکین در آنجا بودند.» @irc_ir

@irc_ir

✅انصاف؛ برترین فضیلت اخلاقی از آموزه‌های اسلام استفاده می‌شود که انصاف از مکارم اخلاقی است. بلکه از امیرمؤمنان علی(ع) روایت است که فرمود: الانصاف أفضل الفضائل؛ انصاف، برترین ارزش‌هاست. (غررالحکم، ج1، ص203، ح805) زیرا برکات و آثار آن بسیار است و تأثیر مثبت و مفیدی بر زندگی فردی و اجتماعی و نیز دنیوی و اخروی انسان به جا می‌گذارد.مردی خدمت رسول‌خدا(ص) رسید و گفت: مرا از مکارم اخلاق آگاه کن. پیامبراکرم(ص) فرمودند: «مکارم اخلاق عبارت است از: 1- عفو کردن کسی که به تو ستم کرده است؛ 2- پیوند با کسی که از تو بریده است؛ 3- بخشش به کسی که تو را محروم کرده است؛ 4- حقگویی گرچه به ضرر خودت باشد.» (بحارالانوار، ج66، ص369) همه فضایل اخلاقی در یک رتبه و درجه نیستند؛ بلکه با توجه به آثار و برکات هر فضیلتی در زندگی دنیوی و اخروی باید درجه‌بندی و ارزش‌گذاری شود. همان‌طوری که از نظر آموزه‌های قرآنی، تقوا معیار و ملاک ارزش‌گذاری انسان است و خداوند می‌فرماید: إن أکرمکم عندالله أتقاکم؛ ارجمندترین و گرامی‌ترین شما نزد خداوند پرهیزکارترین شماست (حجرات، آیه13) همچنین فضیلت انصاف در درجه برتری قرار می‌گیرد و به عنوان افضل‌ الفضایل اخلاقی معرفی می‌شود. با توجه به اصل انصاف در فرهنگ اسلامی یک قاعده طلایی وجود دارد که بارها در اشکال گوناگون از سوی پیشوایان دین بیان و تبیین شده است. امیر مومنان علی(ع) در هنگام بازگشت از صفین به امام‌حسن مجتبی(ع) چنین سفارش می‌کند: پسرم! نفس خود را میزان میان خود و دیگران قرار بده. آنچه را برای خود دوست داری برای دیگران هم دوست بدار و آنچه را برای خود نمی‌پسندی برای دیگران نیز مپسند. ستم روا مدار آن‌گونه که دوست نداری بر تو ستم شود، نیکوکار باش آن‌گونه که دوست داری به تو نیکی کنند. آنچه برای دیگران زشت می‌داری برای خود نیز زشت بشمار و چیزی را برای مردم رضایت بده که برای خود می‌پسندی، آنچه نمی‌دانی نگو، آنچه دوست نداری به تو نسبت دهند دباره دیگران مگو. (نهج‌البلاغه، نامه 31) امام سجاد(ع) نیز می‌فرماید: حق مردم آن است که از آزار آنها خودداری کنی و چیزی را برای آنان دوست بداری که برای خود دوست می‌داری و ترک کنی آنچه را برای خود نمی‌پسندی. (بحارالانوار، ج 71، ص 9) @irc_ir

🌿آثار و برکات انصاف اصولا عمل بر اساس این قاعده طلایی موجب می‌شود تا انسان بتواند به سادگی در هنگام تصمیم‌گیری، تصمیم مناسبی را بگیرد. وقتی شخص به خودش مراجعه کند و خودش را جای طرف مقابل قرار دهد آنگاه می‌تواند به سادگی تصمیم‌گیری کند و راه خود را بیابد و از شک و تردید در فکر و عمل بیرون آید. از این رو آن حضرت(ع) در جایی دیگر می‌فرماید: «من انصف انصف»؛ هرکس با انصاف باشد، انصاف می‌بیند. (بحارالانوار، ج 95، ص 298، ح 17) از مهم‌ترین آثار و کارکردهای اجتماعی انصاف در همین دنیا می‌توان به نقش آن در انسجام اجتماعی و الفت جامعه اشاره کرد. بنابراین، ملت و دولتی که بخواهد جامعه متعادل و منسجمی داشته باشد، باید به انصاف به عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل انسجام اجتماعی توجه داشته باشد و آن را به عنوان یک فرهنگ هنجاری در جامعه تبلیغ کرده و جامعه را در فرآیند جامعه‌پذیری بدان عادت دهد تا به عنوان یک سنت و سلوک اجتماعی و هنجاری درآید. امام علی(ع) درباره تاثیر مهم انصاف در انسجام اجتماعی می‌فرمایند: «الانصاف یرفع الخلاف ویوحب الایتلاف»؛ انصاف، اختلافات را از بین می‌برد و موجب الفت و همبستگی می‌شود. (غررالحکم، ج۲، ص ۳۰، ح ۱۷۰۲) آن حضرت(ع) همچنین می‌فرماید: الانصاف یولف القلوب؛ انصاف، دل‌ها را الفت می‌بخشد و به هم نزدیک می‌کند. از مهم‌ترین آثار و برکات مراعات انصاف آن است که شخصی نه تنها خود از عذاب استیصال در دنیا رهایی می‌یابد بلکه جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کند به سبب وجود انسان منصف از عذاب و خشم الهی در امان خواهدبود و خداوند به سبب همین منصف بر آن دیار و جامعه رحم می‌کند. رسول اکرم(ص) دراین باره می‌فرماید: با مردم منصفانه رفتار کن و نسبت به آنان خیرخواه و مهربان باش، زیرا اگر چنین بودی و خداوند بر مردم آبادیی که تو در آن به سر می‌بری خشم گرفت و خواست برآنان عذاب فرو فرستد، به تو نگاه می‌کند و به خاطر تو به آن مردم رحم می‌کند. خدای متعال می‌فرماید «و پروردگار تو (هرگز) بر آن نبوده است که شهرهایی را که مردمش درستکارند، به ستمی هلاک کند.» (مکارم الاخلاق، ص۴۵۷) بسیاری از مردم از وضعیت مالی شکایت دارند، در حالی که هرکدام نسبت به دیگری انصاف نمی‌ورزد و کم می‌گذارد. بطور مثال پول‌هایی که برخی رانندگان با بی‌انصافی از مسافران می‌گیرند هرچند که مسافر، مرجعی برای رسیدگی ندارد و راننده هم گازش را می‌گیرد و می‌رود، خود عامل بی‌برکتی در زندگی آنان است، چرا که آه مظلوم را هم به دنبال دارد که راننده را به خدا واگذار کرده است. شکی نیست که خداوند آه مظلومی که به سبب ناتوانی در احقاق حق خود و نه به سبب منظلم بودن، ظالم را به خدا واگذار می‌کند، به سرعت مجازات می‌کند که یکی از آثار این عذاب و مجازات همین بی‌برکتی در پولی است که به دست آورده و به قول خودش درآمد خوب داشته است ولی خداوند نه تنها به سبب بی‌انصافی چاله بلکه چاهی برای او می‌کند که با آن درآمد نمی‌تواند آن را پر کند. جالب این است که غر می‌زند که زندگی اش به سبب مشکلات مالی سخت و دشوار شده است. کسی که خدا را به یاد ندارد و بی‌انصافی می‌کند خداوند هم او را به تنگدستی گرفتار کرده و برکت را از سر سفره او برمی دارد. @irc_ir

لزوم رعایت انصاف مقام معظم رهبری: انصاف را باید رعایت كرد؛ انصاف در مقابل آن دوستی كه در مجلس همكار شما است، انصاف در مقابل آن كسی كه بیرون مجلس است، انصاف در مقابل دولت، انصاف در مقابل قوه‌ی قضائیه. انصاف را باید رعایت كنید؛ «و لا یجرمنّكم شنئان قوم علی الّا تعدلوا».(۱) گاهی ما با كسی بدیم، از كسی بدمان می‌آید؛ خب، این كار میتواند موجّه باشد؛ بالاخره یك دلیلی داریم، از كسی خوشمان نمی‌آید؛ اما نسبت به همین كسی هم كه از او خوشمان نمی‌آید و استدلال هم داریم برای اینكه از او خوشمان نیاید، باید انسان انصاف به خرج دهد. كسی یك نقطه‌ی خوبی دارد؛ آن را تحت تأثیر نقطه‌ی بدی كه از او در ذهن ما هست، قرار ندهیم؛ این خیلی چیز مهمی است. بی‌انصافی و رفتار نامتناسب، منجر میشود به عكس‌العمل مشابه در طرف مقابل. ما آدمهای ضعیفی هستیم دیگر؛ شما اگر چنانچه مثلاً نسبت به این حقیر یك وقتی بی‌انصافی كردید، این حقیر آن مقدار قدرت و توانائی و ضبط نفس ندارم كه بگویم خیلی خوب، حالا او بی‌انصافی كرد، بكند؛ من هم وادار میشوم به بی‌انصافی. اینجوری در جامعه، تبادل بی‌انصافی‌ها، به جای تبادل انصاف، به جای تبادل محبت، رائج میشود. ببینید، چون شما نماینده‌ی مجلسید، این تأثیر وجود دارد؛ والّا اگر چنانچه شما جزو افراد معمولی جامعه بودید، تأثیر داشت، اما نه به این اندازه. وقتی ما در روی سكوئی قرار گرفتیم و مردم به ما نگاه میكنند، رفتار ما یك معنا دارد؛ وقتی كه نه، در جمعیت مردم، در سواد مردم گم هستیم، همان رفتار یك معنای دیگری دارد. (1392/3/8 بیانات در دیدار نمایندگان مجلس شورای اسلامی) @irc_ir

📝توصیه های آیت الله مشکینی ره: انسان موجود مرکبی از ساعات، ایام، شهور و سنوات است. هر ساعتی که می‌گذرد یک مقدار از وجودش کم می‌شود مانند یک بطری پر از مایع است که قطره قطره از او کاسته می‌شود و هر قطره‌ای که از او بریزد، همان اندازه از مایع کم می‌شود. بنابراین از حالا باید بفهمید، وقت‌تان چیست و در این زمینه سه نکته را مهم شمرده و لحاظ کنید؛ اول: برای چه به دنیا آمده‌ایم و هدف چیست؟ دوم: حرکت به سوی هدف و کوشش برای رسیدن به آن. سوم: تهیه شرایط وصول به هدف را مشخص کنید. 🌱انسان عاقل کسی است که کمالات خود را بسنجد و براساس آن وزن بدن خویش را بفهمد، مقدار عقل و معلومات خود را نیز تشخیص دهد و از حدود خود تجاوز نکند. انسان عاقل این‌گونه نیست که بیشتر از این مقدار برای خودش ارزش قائل شود و تلاش کند بیشتر از معلومات و عقل خود توانایی‌های خویش را به دیگران نشان دهد. کسی که می‌خواهد متصدی منصب و هدایت عده‌ای را به عهده بگیرد باید بهره وافی از اصول و فروع، علوم ادبیات، تفسیر و اخبار، سیره پیامبراکرم(ص)، سایر پیغمبران و ائمه اطهار داشته باشد و لازم است که تا حدودی در اخلاقیات، کمالات نفسانی، تصفیه روح و باطن تجربه دیده باشد و جمال انسانیت خویش را از آلایش صفات زشت و ناپسند، پاکیزه و منزه کند. آن‌گاه به اصلاح دیگران بپردازد. 🌱توصیه به رعایت اخلاص در نماز می‌کنم. از اول تا آخر نماز بکوشید که توجه‌تان به خدا باشد و هر چه که می‌توانید نماز را کامل کنید تا روحتان از نماز سیراب شود. گاهی سجده‌های طولانی انجام دهید. 🌱یکی از وظایف انسانی تفکر است. انسان باید اهل تفکر باشد. تفکر یعنی فکر را به کار انداختن. تدبر نیز در لغت به معنی دنبال کردن است یعنی مطالبی را که درباره وضع خودش یا راجع به عالم است، دنبال کند؛ نظر هم به همین معناست. انسانی که تفکر و تدبر در خودش، کارش، حالش و زندگی‌اش نداشته باشد، ناقص است. در صورتی که گفته می‌شود تفکر خودش عبادت است. در روایت آمده که گاهی یک ساعت تفکر، به اندازه ۷۰ سال عبادت و یا بیشتر از آن ارزش دارد. بعضی از اوصاف روحی انسان ملکات نامیده می‌شود که به سختی در انسان به این درجه و مقام می‌رسد و زود هم از بین نمی‌رود مثل ملکه عدالت در انسان. سال‌ها باید انسان با شیاطین و نفس اماره بجنگد، کشتی بگیرد، زمین بخورد و زمین بزند تا نیروی روحی انسان این قدرت را پیدا کند و قوی بشود تا دیگر در مقابل هوای نفس اسیر نشود. به آنجا که رسید، می‌شود ملکه عدالت؛ این همان تقواست ملکه عدالت بالاترین صفت انسان است. @irc_ir