🔹کلام امام صادق (ع) در امانت داری
یکی از امانت ها، قرض الحسنه است.
قرض گیرنده باید متوجه باشد که مبلغی را که قرض گرفته یک نوع امانت است، وقتی موعدش فرا رسید، باید آن را به صاحبش بپردازد، که اگر بدون عذر شرعی، یک ساعت از موعدش بگذرد، به همان اندازه خیانت نموده است.
بر همین اساس در سیره زندگی امام صادق (ع) آمده است: عبداللّه بن سیابه باپدرش (سیابه) از اهالی کوفه و از دوستان و آشنایان امام صادق (ع) بودند. سیابه از دنیا رفت و چون فقیر بود چیزی برای پسرش عبدالرّحمان به ارث نگذاشت، یکی از دوستان سیابه نزد عبدالرّحمان آمد و پس از احوال پرسی و گفتن تسلیت، هزار درهم به او قرض داد، عبدالرّحمان آن پول را پذیرفت و با آن به فعالیت های اقتصادی پرداخت، کارش رونق گرفت به طوری که مستطیع شد و تصمیم گرفت برای انجام مراسم حج به مکه برود. نزد مادر رفت و تصمیمش را به او گفت، مادر به او گفت: «قبل از سفر حج، پولی را که از دوست پدرت قرض گرفته ای پرداخت کن.» او نزد دوست پدر رفت وپس از تشکر، قرض خود را ادا کرد. سپس عازم مکه شد. پس از انجام مراسم حج به مدینه رفت و برای زیارت امام صادق (ع) به محضر آن حضرت شرفیاب شد. امام صادق پس از اطلاع از فوت سیابه، اظهار تأسف کرد و به عبدالرّحمان تسلیت گفت، سپس به او فرمود:«آیا پدرت مالی برای تو به ارث گذاشت؟»(که تو مستطیع شدی و برای انجام حج به مکه آمدی؟) عرض کرد: نه چیزی به ارث نگذاشت.
امام صادق فرمود: پس با چه مالی مستطیع شدی و به مکه آمدی؟ عبدالرّحمان به شرح ماجرای قرض دادن دوست پدرش و رونق تجارت و کارش پرداخت، هنوز سخنش تمام نشده بود، امام صادق (ع) به او فرمود: آن هزار (درهم) را چه کردی؟ آیا به صاحبش دادی (امانت را به صاحبش رد کردی؟) عرض کرد: به صاحبش برگرداندم. امام صادق (ع) فرمود: «احسنت، آیا میل داری پندی به تو بدهم؟» عرض کرد: فدایت شوم! آری. امام فرمود: «علیک بصدق الحدیث و اداء الامانة تشرک النّاس فی اموالهم هکذا - و جمع بین اصابعه؛ بر تو باد به راست گویی و امانت داری، تا شریک مال مردم شوی، این چنین که می بینی - هنگامی که این سخن را فرمود، انگشتانش را به هم جمع کرده و نشان داد». یعنی آدم خوش معامله این چنین شریک مال مردم است.
عبدالرحمان می گوید: این سخن (نورانی) امام صادق (ع) را به خاطر سپردم و رعایت کردم، کارم به قدری رونق گرفت که در یک سال زکات اموالم سیصد هزار درهم شد.
بحارالانوار، ج 47، ص 385
@irc_ir
توسل به اهل بيت(ع)
آيه الله سيد محمّد حسين حسيني طهراني، درباره عشق ايشان به اهل بيت(ع) اين گونه نوشته اند: «...نكته اوّل دل بستگي ايشان به اهل بيت - عليهم السلام- بود و در حقيقت ولاي اهل بيت براي ايشان به منزله يك شمعِ شب افروز شبستانِ زندگي بود، نسبت به اهل بيت به خصوص امير المؤمنين - عليه السلام- تا سر حدّ عشق دل بستگي داشت. هيچ به خاطر ندارم از اسم هر يك از ائمه بدون اداي احترام گذشته باشند. در مشهد كه همه ساله مشرّف مي شدند و تابستان را در آن جا ميماندند؛ وقتي وارد صحن حرم حضرت رضا- عليه السلام- ميشدند بارها كه در خدمتشان بودم مي ديدم كه دستهاي مرتعش را روي آستانه در ميگذاشتند و با بدن لرزان از جان و دل آستانه در را مي بوسيدند.گاهي از محضرشان التماس دعائي درخواست ميشد ميگفتند: برويد از حضرت بگيريد، ما اينجا كارهاي نيستيم همه چيز آن جاست.
(مهر تابان، ص 56 )
@irc_ir
🚫 اثرات سوء غیبت
هر عملی که انسان انجام می دهد، خوب یا بد، عبادت باشد یا معصیت، نتیجه متناسب با خود به همراه دارد، قرآن کریم می فرماید:
لیجزی الذین اساوا بما عملوا و یجزی الذین احسنوا بالحسنی
تا خدا گناهکاران را به کیفر اعمال زشت و نیکوکاران را به پاداش عمل نیکشان جزا دهد.
غیبت نیز از گناهانی است که دارای نتایج بسیار بد می باشد که ما به طور اختصار مواردی از آنها را ذکر می کنیم:
🔴 1-غیبت سبب می شود که اعمال نیک تباه گردد و از بین برود:از پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) نقل شده که فرمودند: چهار چیز روزه و عمل خیر را فاسد می کند غیبت کردن، دروغ گفتن، سخن چینی نمودن و نگاه کردن به نامحرم.
🔴2-غیبت مانع قبولی اعمال نیک می شود:پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) فرمودند: هر کس از مرد و زن مسلمانی غیبت کند، خداوند نماز و روزه او را تا چهل شبانه روز نمی پذیرد، مگر آن کسی که از او غیبت شده است، وی را حلال کند.
🔴3- غیبت کننده از ولایت خدا بیرون است: امام صادق علیه السلام فرمودند: من روی علی مومن روایه یرید بها شیئه و هدم مروته لیسقطه من اعین الناس (اخرجه الله من) ولایته الی ولایه الشیطان فلا یقبله الشیطان.
هر کس به منظور عیب جویی و ریختن آبروی مومنی سخنی علیه او بگوید تا او را از چشم مردم بیندازد خداوند چنین کسی را از ولایت خودش بیرون می کند و به سوی ولایت شیطان می فرستد و شیطان او را نمی پذیرد.
🔴4- غیبت کننده مبغوض خداوند استعلی علیه السلام فرمودند: دشمن ترین مردم پیش خدا کسی است که غیبت می کند.
🔴 5- غیبت کردن نشانه نفاق است : حضرت باقر علیه السلام فرمودند: بد بنده ای است، بنده ای که دو صورت و دو زبان باشد، کسی که روبرو تعریف برادرش را می کند و پشت سر حسادت می کند و وقتی به او بلا نازل می گردد، دست از یاری او بر می دارد.
🔴6- غیبت کننده در قبر معذب است:علی علیه السلام فرمودند: عذاب قبر به خاطر سخن چینی و غیبت و دروغ است.
🔴7- کیفر غیبت کننده در قیامت: از مسلمانان غیبت نکنید، زیرا هر کس از برادر مسلمان خود غیبت کند، در روز قیامت زبانش به پشت گردنش بسته می شود که جز عفو خدای عزوجل یا گذشت و بخشش غیبت شده هیچ چیز آن را نمی گشاید.
@irc_ir
🔸ملاحسینقلی همدانی
آیة الحق مرحوم ملاحسینقلی همدانی در نامه ای می نویسد:... و آنچه این ضعیف از عقل و نقل استفاده نموده ام، این است که اَهمّ اشیاء از برای طالب قُرب، جدّ و سعی تمام در ترک معصیت است، تا این خدمت را انجام ندهی، نه ذکرت و نه فکرت به حال قلبت فایده نخواهد داشت، چرا که پیشکش خدمت کردن کسی که با سلطان در عصیان و انکار است، بی فایده خواهد بود. پس ای عزیز! چون این کریم رحیم، زبان تو را مخزن کوه نور یعنی ذکر اسم شریف قرار داده، بی حیایی است مخزن سلطان را آلوده به نجاست و قاذورات غیبت و دروغ و فحش و اذیت و غیرها من المعاصی نمودن. مخزن سلطان باید محلّش پر عطر و گلاب باشد، نه نجس مملو از قاذورات....
@irc_ir
رضا صادقی خواننده کشورمان با انتشار تصویری از شهید ابراهیم هادی در صفحه شخصی اینستاگرامش به ساحت این شهید والا مقام ادای احترام کرد.
صادقی با انتشار تصویری از شهید هادی که جمله «مشکل کارهای ما اینه که برای رضای همه کار میکنیم، جز خدا»
روی آن نقش بسته نوشت: «حرف حساب جواب نداره ..... دمت گرم عمو غیرت».
@irc_ir
🌿فلسفه وجودی امام زمان(عج) در عصر غیبت چیست؟
وجود امامان معصوم (ع) دارای برکات بسیار زیادی است. تعدادی از این فواید مربوط به حضور و ظهور آنها در میان مردم است اما چنین نیست که اگر یکی از آنها از نظرها غایب شود دیگر وجود مبارکش برای مردم و کل عالم هستی فایده ای نداشته باشد. در ذیل با الهام از احادیث و کلام بزرگان دین بعضی از برکات وجود امام زمان (در حال غیبت) شمرده می شود:
1- امامان براهین آشکار الهی اند.
امامان چه ظاهر باشند چه غایب، خود حجت های خداوند بر روی زمین و براهین آشکار الهی اند و همچنین برای خدا با برهان روشن قیام می کنند.
امام علی (ع) می فرماید: ای کمیل زمین هیچ گاه از حجت الهی خالی نیست که برای خدا با برهان روشن قیام کند چه آشکار و یا بیمناک و پنهان. [1] زمین هیچگاه از حجت خدا خالی نیست.
2-واسطه فیض الهی بودن:
امام سجاد (ع) می فرماید: ما (امامان) امان اهل زمین هستیم، به واسطه ماست که آسمان بر زمین فرود نمی آید به واسطه ما باران رحمت حق نازل و برکات زمین خارج می شود ما اگر روی زمین نبودیم زمین اهلش را فرو می برد... تا به حال هیچ وقت زمین از حجت خالی نبوده ولی آن حجت گاهی ظاهر و گاهی غایب است. [2] در زیارت مبارکه ی جامعه ی کبیره نیز به بعضی از این آثار اشاره شده است:
0- خداوند به خاطر و به واسطه شما باران می فرستد و به خاطر شما است که آسمان بر زمین نمی افتد و به خاطر شما غم ها و ضررها برداشته می شود [3]
0- بوسیله ایشان نعمتهای خاص و عام خداوند بر مردم و شیعیان نازل می شود [4]
3-استفاده مردم از وجود ایشان:
از امام سجاد (ع) سؤال شد مردم چگونه از امام غایب استفاده می کنند؟ فرمود: همان گونه که از خورشید پشت ابر استفاده می کنند. [5] همان طور که خورشید پشت ابر نور افشانی می کند نور ولایت آن حضرت نیز پرتو افشانی کرده و مردم (آگاه یا ناخودآگاه) از برکات این روشنایی استفاده می کنند. [6]
مرحوم محقق طوسی می فرماید: وجود امام (ع) لطف است و تصرفش لطف دیگری است و این که ایشان حضور ندارد بخاطر اعمال ماست. [7]
یعنی برای همگان این وجود لطف است و وجودش دارای برکات و آثار است، اگر چه حضور امام در اجتماع لطف دیگری است و برکات بسیاری را در پی دارد که ما از آن محرومیم و عامل این محرومیت هم اعمال ناشایشت ماست.
علاوه؛ اعتقاد به این که امام اگر چه غایب است ولی از گفتار و رفتار مردم آگاه است و اصولاً غیبت او به این صورت، که در میان مردم زندگی می کند ولی کسی او را نمی شناسد می تواند نقش مؤثری در گرایش انسان ها به سوی فضیلت و معنویت و دوری از معصیت داشته باشد.
4-افاضات علمی و عنایات ربانی ایشان که به مؤمنان اختصاص دارد. [8]
حضرت به مؤمنان و شیعیان خود توجه کامل دارند و به واسطه ایشان بلاها از شیعیان برداشته می شود و به کمالات معنوی می رسند. آن حضرت می فرمایند: ما ذکر شما را فراموش نمی کنیم و به وسیله ما است که خداوند بلا را از اهل و شیعیانم برطرف می کند. [9]
[1] نهج البلاغه، دشتی، حکمت 147، ص 661؛ کافی ج 1 ص 179.
[2] فرهنگ الفبایی موعودنامه، مجتبی تونه ای، ص 529؛ بحار الانوار ج 52 ص 92.
[3] مفاتیح الجنان، زیارت جامعه ی کبیره.
[4] برای آگاهی بیشتر، نک: نمایه: مبانی فلسفی مهدویت، سؤال:221.
[5] فرهنگ موعودنامه، ص 529.
[6] مجله تخصصی انتظار، ش 5، ص 130، مقاله ی علی ربانی گلپایگانی.
[7] « انحصار اللطف فیه معلوم للعقلاء و وجوده لطف و تصرفه آخر و عدمه منا»، کشف المراد ، ص 363. برای آگاهی بیشتر، نک: نمایه: مبانی کلامی مهدویت،سؤال: 220.
[8] مکیال المکارم، ج 1، ص 271، به نقل از فرهنگ موعودنامه، ص 593.
[9] جمعه انتظار، ش 5، ص 142 – 135.
@irc_ir
🔹موعظه ازامام حسن در آخرین لحظات زندگی
جنادة بن أ بى اميّه كه يكى از دوستان حضرت امام حسن مجتبى عليه السلام است حكايت كند:
هنگامى كه حضرت را مسموم كرده بودند، در آخرين لحظات عمر شريفش ، به حضور ايشان شرفياب شدم ، ديدم جلوى آن حضرت طشتى نهاده بودند، كنار بستر آن حضرت نشستم ؛ پس از لحظه اى ديدم كه خون به همراه پاره هاى جگر استفراغ مى نمايد،
أ فسوس خوردم و با حالت غم و اندوه گفتم : چرا خودتان را معالجه و درمان نمى كنيد؟!
حضرت به سختى لب به سخن گشود و فرمود: اى بنده خدا! مگر مى شود مرگ را معالجه كرد؟!
گفتم : ((انّا للّه وانّا اليه راجعون ))؛
فرمود: به خدا سوگند! رسول خدا صلى الله عليه و آله با ما عهد بست كه دوازده نفر مسئوليّت إمامت و ولايت امّت را به دوش خواهند گرفت كه همگى از فرزندان امام علىّ و فاطمه زهراء عليهما السلام مى باشند؛ و هر يك به وسيله زهر مسموم و يا به وسيله شمشير كشته خواهند شد.
عرضه داشتم : ياابن رسول اللّه ! چنانچه ممكن باشد مرا موعظه و نصيحتى بفرما كه برايم سودمند باشد؟
امام مجتبى عليهما السلام فرمود: مهيّا باش براى سفرى كه در پيش دارى و زاد و توشه مورد نيازت را فراهم ساز.
آگاه باش ! تو دنيا را مى طلبى ولى غافلى از اين كه مرگ هر لحظه به دنبال تو است .
توجّه داشته باش ! تو بيش از سهميّه و قوت خود از دنيا بهره اى نمى برى ؛ و هر چه زحمت بكشى براى ديگران ذخيره خواهى كرد.
آگاه باش ! آنچه از دنيا به دست مى آورى ، اگر حلال باشد بايد محاسبه شود، واگر حرام باشد عقاب و عذاب دارد، و چنانچه از راه مشكوك و شبهه ناك باشد مؤ اخذه مى گردى .
پس سعى كن دنيا را همچون مردارى بدانى كه فقط به مقدار نياز و ضرورت از آن بهره گيرى ....
و براى امور دنيويت طورى برنامه ريزى كن كه گوئى يك زندگى جاويد و هميشگى دارى ؛ و براى آخرت خويش به گونه اى باش مثل آن كه همين فردا خواهى مرد و از دنيا خواهى رفت .
و بدان كه عزّت و سعادت هر فردى در گرو پيروى از دستورات خدا و معصيت نكردن است .
پس از آن ؛ نَفَسِ حضرت ، قطع و چهره مباركش به گونه اى زرد شد كه تمام حاضران وحشت زده شدند و گريستند. (1)
1- بحارالا نوار ج : 44، ص 139، ح 6.
@irc_ir
پیشگوئی مرحوم شیخ فضل الله نوری درباره پسرش
از مرحوم حاج شیخ فضل الله نوری پرسیدند: که چرا یکی از این پسران شما بدین غایت شرور (يُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيَ ِ وَ الظُّلْمَةَ مِنَ النُّور) شده؟َ
فرمود: آن چیزهائی که من از این دیده ام و می بینم شما ندیده اید بعداً خواهید دید این همانا قاتل من خواهد بود و کسی است که در پای دار من کف زنان اظهار مسرت کرده و تبریک گویان باشد.
گفتند: از چه رو این آثار از او ناشی می گردد.
فرمود: از آنکه شیری که خورده نجس و خبیث بوده؛ و شیر دهی که او را تربیت نموده نجس و پلید بوده است.
گفتند: داستان او را بیان فرمائید.
فرمود:
آن زمانی که در سامراء در محضر استاد بزرگ میرزای شیرازی مشرف بودم خداوند این پسر را به من داد. مادرش بی شیر بود ناچار گرفتن دایه و مرضعه برای او شدیم. بدون تحقیق زنی را برای دایگی او اجیر کرده و به تربیت او گماشتیم تا حدود دو سال شیر داد. بعد معلوم گردید که آن زن ناصبی و از خوارج بوده و دو سال شیر ناپاک به او داده است. (قضی الامر الذانی لا یعلل) نجس و حرام مجهول هم تاثیر خود را ابراز می کند.
مولف گوید: آخر همچنان شد که فرموده بود.(التقوی و ما ادریک ما التقوی،محمدرازی،ص11)
@irc_ir
🍵 آثار و پیامدهای خوردن لقمه حلال
🔹1- خوردن لقمه حلال، دل را روشن می کند.
بدان ای رونده راه خداوند عزّوجلّ که لقمه حلال را خاصیت عظیم است در روشن کردنِ دل و لقمه حرام را اثری بزرگ است در تاریک کردن دل. پیغامبر صلی الله علیه و آله می فرماید: «مَنْ أکل الحلال أَرْبَعین یوما نوراللّه َ قَلْبِهُ و اجری یَنابیع الْحِکْمَة مِنْ قَلْبِه عَلَی لِسَانَه.»
عبادت جوارح، دل را نورانی کند به طریق طلا؛ اما لقمه حلال، دل نورانی کند به طریق نهادن دارو بر موضع بیماری و این مؤثرتر باشد.
🔸2- خوردن لقمه حلال، چشمه های حکمت را جاری می کند.
پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: «هر کس چهل روز خوراک حلال بخورد، خداوند قلبش را نورانی کند و چشمه سارهای حکمت را از دل بر زبانش جاری سازد.»
علم و حکمت زاید از لقمه حلال **** عشق و رقّت آید از لقمه حلال
🔹3- خوردن لقمه حلال، انسان را پرهیزکار می کند
در روایتی آمده است: «هر کس چهل روز، خوراک حلال بخورد، خداوند او را پارسای در دنیا قرار دهد».
🔸4- خوردن لقمه حلال، به استجابت دعا کمک می کند.
آورده اند که سعد از رسول خدا صلی الله علیه و آله درخواست کرد تا خدا او را چنان قرار دهد که دعایش به اجابت رسد؛ فرمود: «غذایِ پاک بخور تا دعایت مستجاب گردد.»
از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله نقل شده است: کسی که می خواهد دعایش به اجابت برسد، کسب و کار طعام خود را پاکیزه بدارد و در پاسخ کسی که گفت: دوست دارم دعایم به اجابت برسد. فرمود: معاش خود را پاکیزه بدار و حرام به شکم خود وارد مکن.
از امام صادق علیه السلام روایت است: هر کس شاد می شود که دعایش به اجابت برسد، باید طعام و کسب خود را حلال و پاکیزه کند.
از برای دعاکننده آداب و شرایط چند است که باید مراعات آنها را منظور داشته باشد تا فایده دعا را ببیند و دعای او مستجاب گردد و نورانیّت دعا در نفس او پیدا شود و از جمله شرایط... ، لباس و مکان و غذای او از حلال باشد و این نیز از جمله شرایط عمده است.
🔹5و6- خوردن لقمه حلال، حقیقت ایمان را آشکار می کند.
سهل بن عبداللّه شوشتری می گوید: بنده ای به حقیقتِ ایمان نمی رسد مگر اینکه در او چهار خصلت باشد: واجبات را مطابق سنّت انجام دهد و حلال را با پرهیزگاری بخورد و از موارد نهی در ظاهر و باطن دوری کند و تا هنگام مرگ بر اینها پایدار بماند.
و گوید: هر که دوست دارد با آیات صدّیقین آشنا شود، نباید جز حلال بخورد و کاری جز مطابق سنّت و یا ضرورت انجام دهد.
🔸7- خوردن لقمه حلال، اعضای بدن انسان را فرمانبردار می کند
سهل می گوید: هر که مال حرام بخورد، اعضا و جوارحش بر او نافرمانی کنند، چه بداند و یا نداند، عملی انجام دهد و هر که خوراکش از راه حلال باشد، جوارح او فرمان ببرند و موفق به انجام کارهای نیک شود.
🔹8- خوردن لقمه حلال، آمرزش گناهان را به دنبال دارد.
گویند: نخستین لقمه کوچکی که بنده ای از مال حلال می خورد، خداوند گناهان او را می آمرزد و هر که خود را در راه به دست آوردن حلال به ذلّت و خواری بیندازد، گناهانش همانند ریزش برگ درخت فرو ریزد.
(مجله گنجینه بهمن و اسفند 1385، شماره 63)
@irc_ir