📌عوامل آزار رسانی در قرآن و حدیث
طبق آيات و روايات آزار بندگان مومن خداوند موجب غضب و عذاب الهي می شود و انجام ندادن این گناه، سبب ايمني از عذاب و خشم خدايي خواهد بود.
خسران و زيان بدي به ديگران از موضوعاتي است كه هيچ عاقلي در آن شك و ترديدي ندارد، خصوصا اگر طرف مورد آزار از مومنان و بزرگان دين باشد آثار بسيار خطرناكي را در بر دارد. خداوند در آیه 59 سوره احزاب مي فرمايد: وَالَّذِینَ یُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ بِغَیْرِ مَا اکْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتَانًا وَ إِثْمًا مُّبِینًا . كساني كه مردان و زنان با ايمان را بدون جهت اذيت کنند، پس در حقيقت بهتان و گناه روشني را مرتكب شده اند.
📌علل آزار رسانی در قرآن
🔹1-اختلاف عقاید
از جمله عواملی که قرآن برای آزاررسانی بیان می کند ریشه های عقیدتی است. اختلاف عقاید موجب می شود که فرد و یا جامعه ای نسبت به دیگری موضع خصمانه بگیرد و به صورت آزاررسانی آن را بروز دهد. قرآن با گزارش کاملی از وضعیت پیامبران و رفتارهای مخالفان و دشمنان ایشان بیان می دارد که علت و ریشه اصلی همه اذیت و آزارهای مخالفان پیامبران، اختلاف عقیده بوده است. به عنوان مثال در آیه 8 سوره بروج می فرماید: «وَ مَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَنْ یؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ» آنها هیچ ایرادی بر مؤمنان نداشتند جز اینکه به خداوند عزیز و حمید ایمان آورده بودند. ستیز عقیدتی کافران و مشرکان آنان را وامی داشت تا به آزاررسانی به پیامبران بپردازند.
🔹2-محبت به دنیا
از دیگر ریشه های آزار رسانی از دیدگاه قرآن، محبت به دنیاست؛ زیرا از نظر قرآن محبت به دنیا ریشه و عامل همه خطاهاست «زُینَ لِلَّذِینَ کفَرُوا الْحَیاةُ الدُّنْیا وَیسْخَرُونَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا»( بقره/212)زندگی دنیا برای کافران زینت داده شده است، از این رو افراد باایمان را (که گاهی دست شان تهی است)، مسخره می کنند. همچنین در آیه 185 و 186 سوره آل عمران می فرماید:«مَا الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ»؛ زندگی دنیا، چیزی جز سرمایه فریب نیست.«وَ لَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکتَابَ مِنْ قَبْلِکمْ وَ مِنَ الَّذِینَ أَشْرَکوا أَذًی کثِیرًا»و از کسانی که پیش از شما به آنها کتاب (آسمانی) داده شده [یهود] و (همچنین) از مشرکان، سخنان آزاردهنده فراوان خواهید شنید.
🔹3-ناشکیبایی و زیاده خواهی
ناشکیبایی و نوعی زیاده خواهی از عوامل دیگر آزاررسانی یاد می شود؛ چنانکه قرآن در سوره بقره آیه 61 این عامل را علت اصلی آزاررسانی بنی اسرائیل به حضرت موسی(ع) برمی شمارد.«و إِذْ قُلْتُمْ یا مُوسَی لَنْ نَصْبِرَ عَلَی طَعَامٍ وَاحِدٍ..». و (نیز به خاطر بیاورید) زمانی را که گفتید: «ای موسی! هرگز حاضر نیستیم به یک نوع غذا اکتفا کنیم!...
🔹4-حسادت
حسادت در بیان قرآنی، عاملی برای آزار رسانی و خودآزاری ذکر شده است. این مسئله را می توان در داستان هابیل و قابیل مشاهده کرد. به طوری که رنج بردن از نعمت هایی که در اختیار دیگران است موجب می شود تا زمینه خودآزاری و دیگر آزاری حتی در سطح قتل، در انسان رشد کند. قتل هابیل به دست برادرش (قابیل) و نیز به چاه انداختن یوسف از سوی برادران از این عامل حکایت می کند.
@irc_ir
📌اذیت و آزار در روایات
در مذمت مردم آزاری احادیث فراوانی وجود دارد که به برخی از آنها اشاره می شود:
🔹1-مردم آزاری نشانه شرارت و پستی
حضرت علی علیه السلام در ضمن فرمایشاتی آزار دادن دیگران را از عادات افراد شرور، پست و جاهل می داند: «عَادَةُ الْأَشْرَارِ أَذِیةُ الرِّفَاق »عادت بدان، آزار کردن رفیقان است. «عَادَةُ اللِّئَامِ وَ الْأَغْمَارِ أَذِیةُ الْکِرَامِ وَ الْأَحْرَار»عادت لئیمان و جاهلان آزار کردن کریمان و آزادگان است. مراد از «لئیمان» مردم دنی و پست مرتبه است، و مراد از «کریمان» مردم گرامی بلند مرتبه.
🔹2-مردم آزار دور از مروت و انسانیت
حضرت علی علیه السلام می فرمایند: «یسْتَدَلُّ عَلَی الْمُرُوَّةِ بِکَثْرَةِ الْحَیاءِ وَ بَذْلِ النَّدَی وَ کَفِّ الْأَذَی»[2] برای مروّت و آدمیت به بسیاری شرم و حیا و بذل احسان و عطا و بازداشتن آزار و ایذاء استدلال شده است. چنانکه از روایت استفاده می شود آزار دادن دیگران، به دور از جوانمردی و انسانیت می باشد.
🔹3-مردم آزاری نشانه خائن بودن
پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم در این مورد می فرمایند: «عَلَامَةُ الْخَائِنِ فَأَرْبَعَةٌ عِصْیانُ الرَّحْمَنِ وَ أَذَی الْجِیرَانِ وَ بُغْضُ الْأَقْرَانِ وَ الْقُرْبُ إِلَی الطُّغْیان»[3] نشان خائن چهار چیز است: سرپیچی از دستور خداوند رحمان، آزار همسایگان، نفرت از یاران و تمایل به بیدادگری و ستم.
🔹4-مردم آزاری بدترین بدی ها
پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم می فرمایند:
«خَصْلَتَانِ لَیسَ فَوْقَهُمَا مِنَ الشَّرِّ شَی ءٌ الشِّرْکُ بِاللَّهِ وَ الضَّرُّ لِعِبَادِ اللَّه»[4] دو خصلت ناپسند است که بدتر از آنها نیست: شرک به خدا و آزار بندگان خدا.
🔅پی نوشت ها
[1] عبد الواحد، آمدی؛تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص465.
[2] همان، ص258.
[3] ابو محمد حرّانی؛ تحف العقول عن آل الرسول، ترجمه صادق حسن زاده، ص 40
[4] همان، ص 56
@irc_ir
🔹چند تذکر مهم رهبری در مسائل اقتصادی
- مسئله اول کشور، مسئله اقتصادی است؛ فعالیت‌های دولت باید با گسترش خدمات ادامه پیدا کند اما با همه تلاش‌ها وضع اقتصادی کشور تعریفی ندارد و بسیاری از مردم در فشار شدید گرانی و مشکلات هستند.
- حل مشکلات اقتصادی را در درجه اول در گروی اعتقاد قلبی مسئولان به چند مسئله است؛ باید عمیقاً باور کنیم که مشکلات اقتصادی با تکیه بر ظرفیت‌های فراوان داخل کشور قابل حل است و نسخه‌های غربی نه در زمینه اقتصاد و نه در عرصه‌های دیگر نظیر جمعیت، حلّال مسائل و دشواری‌های کشور نیستند.
- سپردن کارها به خارجی‌ها با توجه به بدقولی‌های آنها باید فقط در حد اضطرار باشد و فقط وقتی از امکانات داخلی مأیوس شدیم سراغ دیگران برویم.
- آمریکایی‌ها وزارت خزانه‌داری خود را به اتاق جنگ علیه ایران تبدیل کرده‌اند؛ باید ستاد مقابله با این شرارت دشمن در مرکز اقتصادی دولت تشکیل شود و وزارت خارجه نیز به این مسئله کمک کند.
- اقتصاد مقاومتی علاج همه مشکلات کشور است و امروز با توجه به اقدامات دشمن، باید بخشهایی از اقتصاد مقاومتی در اولویت قرار گیرد.
-«اقتصاد مردمی» و ورود واقعی مردم به عرصه اقتصاد کاملاً ضروری است؛ اقتصاد دولتی جواب نمی‌دهد و همان‌گونه که بارها گفته‌ام باید سیاستهای اصل 44 جدی گرفته شود و بخش خصوصی را وارد میدان کنیم.
- اقتصاد نفتی را از عیوب اساسی اقتصاد ایران است؛ 20 سال پیش گفتیم باید به جایی برسیم که هر وقت اراده کردیم درِ چاه‌های نفت را ببندیم و این ممکن است. امروز ما اسیر نفت هستیم چرا که قیمت‌گذاری و خرید یا عدم خرید آن دست دیگران است این وضع باید تغییر کند و نفت به‌عنوان سرمایه ملی، واقعاً در اختیار ما باشد و وابستگی به آن را روز به روز کم کنیم.
- به اقتصاد دانش‌بنیان، توجه به جوانان کارآفرین در رسانه‌ها، تقویت تولید داخل، اهمیت فراوان به کالای ایرانی و خودداری مطلق همه دستگاه‌ها از خرید محصولات غیرایرانی از دیگر نکاتی است که باید به آنها اهمیت داد.
@irc_ir
📌دو خاطره از یک رزمنده
دریکی از این حضورها شاهد رابطه عمیق وی با دوتن از رزمندگان نوجوان اهل بروجرد گردان بودم که در ستاد گردان در کنارش بودند و به فرمانده پاک و مهذب خود عشقی وافر داشتند. مدتی بعد که حمید را در گردانش دیدم مشاهده کردم خبری از آن دو نوجوان نیست. وقتی از او سراغ آن دو نوجوان راگرفتم گفت: دیدم دارم زیاد به آنها وابسته می شوم وآنها هم متقابلا به من وابستگی شدیدی پیدا کرده اند لذا از آنها خواستم گردان مرا ترک کنند و به گردان دیگری بروند تا مبادا علاقه و عاطفه من به آنها مانع فرماندهی من در عملیات بر گردان شود.
از بعضی از رزمندگانی که در گردان محمدرضا اکرامی فر بودند شنیدم در اوج آتشبازی عراقی ها که دیوانه وار قصد داشتند با اجرای آتش های سبک و سنگین راه پیشروی رزمندگان را در فتح مواضعشان سد کنند که گاه در اثر اصابت ترکش خمپاره یا اصابت گلوله مستقیم جگرگوشه¬ای از امام و مردم نقش زمین می شد دو رزمنده بسیجی برای اینکه جان فرمانده خود را از آسیب این تیرها و ترکشها نگاه دارند با صلاح دید خویش و بی هیچ اشاره و توصیه ای از کسی در اطراف او ایستادند و چنان چسبیده به اوحرکت می کردند تا اگر تیری و ترکشی متوجه او که سرنوشت هدایت گردان به زنده ماندنش بستگی داشت بشود به آنها بخورد و عجیب اینکه پس از آنکه این دو نفر به زمین می افتادند فورا دو نفر دیگر بی آنکه کسی به آنها در این جهت توصیه¬ای کرده باشد جای آنان را در کنار فرمانده محبوب خود پر می کردند . حالا که این خاطرات را از بایگانی ذهن و سینه ام برای لحظاتی بیرون می کشم تازه می فهمم چرا امام خمینی که خود سلسله جنبان شهادت بود با حسرت می گفت و می نوشت که: امیدوارم خدا مرا در کنار شهدای جنگ تحمیلی بپذیرد.
@irc_ir
📌نظر اهل سنت درباره ولادت امام مهدی(ع) چیست؟
میان اهل تسنن درباره این موضوع دو دیدگاه وجود دارد:
الف. اکثر آنان ولادت امام مهدی(ع) را قبول ندارند؛ بلکه معتقدند او در آخر الزمان به دنیا می آید.
ب. برخی از آنان، ولادت حضرت را پذیرفته اند؛ برای نمونه، موارد زیر ارائه می شود:
1. محمد بن یوسف شافعی در کتاب البیان فی اخبار صاحب الزمان، می گوید:
در تألیف کتاب، اخبار و روایات مربوط به مهدی صاحب الزمان را از غیر از طرق شیعه نقل کرده ام؛ هرچند آنچه شیعه در این زمینه معتقد است و پذیرفته است، صحیح و نقل آن، درست است.
این کتاب، بر 25 فصل مشتمل است که در هر فصل، تنها روایاتی را که از دیدگاه اهل سنت معتبر است، نقل می کند. برخی از فصلهای کتاب عبارت است از: مهدی در آخرالزمان خروج می کند؛ مهدی از نسل فاطمه زهرا است؛ حضرت عیسی در آخرالزمان به او اقتدا می کند؛ نام و کنیه اش، همانند پیامبر اکرم است؛ صفات و رنگ و کهرهی حضرت مهدی؛ مهدی، امام صالحی است که خلیفة الله است.
فصل بیست و پنجم این کتاب، در این زمینه است که مهدی از زمان غیبتش که در سرداب سامرا اتفاق افتاد، تاکنون زنده و باقی است. او، به اشکالاتی که در زمینه طول عمر حضرت و غیبت آن بزرگوار وجود دارد، پاسخ می دهد.
2. محمد بن طلحه شافعی در کتاب مطالب السؤول فی مناقب آل الرسول می گوید:
مهدی منتظر، در سال 258 ق، در سامرا متولد شد. پدرش، حسن بن علی بن محمد بن علی الرضا بن موسی الکاظم بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین العابدین بن حسین بن علی المرتضی است. نام او محمد و کنیه اش ابوالقاسم و از القاب او حجت و خلف صالح و منتظر است.
سپس روایاتی را از پیامبر درباره مهدی(ع) موعود نقل می کند مبنی بر اینکه: «مهدی، از نسل من و از فرزندان فاطمه و همنام من است؛ در آخرالزمان قیام می کند و زمین را از عدل و داد پر می کند، بعد از آن که از ظلم و جور پر شده است. این قیام، حتمی است، حتی اگر یک روز از عمر دنیا بیشتر باقی نمانده باشد». وی پس از ذکر این روایات، آن ها را بر همان ابوالقاسم محمد بن حسن بن علی علی ابن ابیطالب متولد 255 ق تطبیق می کند و به اشکالها و شبهاتی که در این باره ممکن است مطرح شود، پاسخ می دهد.
3. سبط ابن جوزی حنفی در کتاب تذکرة الخواص می گوید: حضرت حجت مهدی، محمد بن حسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابیطالب است. کنیه او، ابوعبدالله و ابوالقاسم است و او است حضرت حجت و صاحب الزمان و قائم منتظر.
سپس از عبدالله ابن عمر روایتی نقل می کند که رسول گرامی اسلام گفت: در آخرالزمان، مردی از فرزندان من قیام می کند که نام او همانند نام من و کنیه اش همانند کنیه من است و زمین را از عدل و داد پر می کند پس از آن که از ظلم و جور پر شده است.
4. عبدالوهاب شعرانی در کتاب الیواقیت و الجواهر، که در بیان آرای اکابر و بزرگان علمای اهل سنّت در مسائل مختلف عقیدتی است، فصلی را به وقایعی که پیش از روز رستاخیز و پایان دنیا حتما اتفاق می افتد، اختصاص داده است که یکی از آن وقایع، قیام حضرت مهدی است که مفصلاً درباره آن بحث کرده است. او از قول برخی از اکابر علمای اهل سنت، نقل می کند که «مهدی، فرزند حسن عسکری است که در نیمه شعبان سال 255 ق متولد شد و زنده باقی خواهد ماند، تا با عیسی ظهور کند و اکنون که سال 958 هجری است، 703 سال از عمر شریف او می گذرد».
نیز از قول شیخ محیی الدین عربی چنین نقل می کند: خروج مهدی، حتمی است بعد از آن که زمین از ظلم و جور پر شود؛ به گونه ای که حتی اگر یک روز از عمر دنیا بیشتر باقی نمانده باشد، حتما مهدی قیام می کند و زمین را از عدل و داد پر می کند. او، از نسل پیامبر اکرم(ص) و فاطمه(س) است و جدش، حسین بن علی بن ابیطالب است و پدرش حسن عسکری، فرزند علی النقی، فرزند محمد التقی، فرزند علی الرضا، فرزند موسی الکاظم، فرزند جعفر الصادق، فرزند محمد الباقر، فرزند زین العابدین علی، فرزند حسین، فرزند امام علی بن ابی طالب(علیهم السلام)، است. اسمش، اسم رسول خدا و چهره اش، شبیه رسول خدا است و....(1)
1-الارشاد مفید، اعلام الوری شیخ طبرسی، اصول کافی مرحوم کلینی
@irc_ir
📌نامه سوزناک شهید حججی به امام رضا(ع)
بسم الله النور، النوربه: انیس‌النفوس، شمس‌الشموس، مولا علی‌ابن موسی الرضا(ع)
از: غلام رو سیاه، گنهکار
سلام آقای خوبم
از آخرین باری که به پابوستان آمدم تاکنون چندسالی می‌گذرد و حال که در صحن و سرایت هستم سر تا پا شوق و شعف دارم.
یادم هست دفعه قبل خواسته‌های زیادی از شما داشتم؛ الآن که خوب فکر می‌کنم به همه خواسته‌هایم رسیده‌ام؛ شغل سپاه، عروسی، جور شدن زندگی و... ممنونم آقای خوبم، ممنون.
دو روز پیش که با لباس سبز پاسداری به حرمت قدم گذاشتم چقدر لذت بردم؛ باورم نمی‌شود؛ همه این‌ها را از کرم و بزرگی شما می‌دانم.
مولای من، با ورود به سپاه دریچه‌ای جدید از زندگی به روی من باز شد؛ اگر روزی هزار بار شکر خدا را بگویم باز هم کم است؛ ارباب من، از لذت‌های دنیوی هر آنچه که باید می‌چشیدم را چشیدم.
حال، بی‌صبرانه مشتاق چشیدن لذتی اخروی هستم، لذتی که نهایتش رضای خداست.
یا رضا، تو را به پدر بزرگوارت موسی‌بن جعفر(ع) قسم، تو را به فرزند عزیزت جوادالائمه قسم، تو را به خواهر گرامی‌ات فاطمه معصومه قسم، ضامن من شوید.
آقا جان دوست دارم همانند علی اکبر(ع) در جوانی شهدِ شیرین شهادت را بنوشم و جان ناقابلم را فدای شما اهل بیت کنم.
فقط یک خواسته شخصی دیگر دارم؛ مولای من، بر من منت بگذار و جواز شهادتم را امضا کن.
امشب شام دوشنبه است؛ می‌گویند دوشنبه‌ها و پنج‌شنبه‌ها پرونده اعمال ما می‌رود دست صاحبمان ولی عصر(ع).
آقای من، تو را به مادرت زهرا(س) قسم، شهادت‌نامه‌ام را با امضای خودت مزین کن.
آرزو دارم امشب پرونده‌ام به همراه جواز شهادتم به دست امام زمان(ع) برسد؛ بدون شک با دیدن امضای ضمانت شما، ولی عصر(ع) هم امضا می‌کند.
گرچه سرتا پا گناهم، رو سیاهم
ضامنم باش ای رضا
مانند آهو دِه پناهم
آقای من
مرا از درگاهت ناامید نکن
الهی رضاً به رضاک
لامعبود سواک
دوشنبه/ سه شنبه 6/5/94
حرم امام رضا(ع
01:34 بامداد
@irc_ir
#اعمال_شب_و_روز_13_رجب
🌙📌اعمال شب سیزدهم
مستحبّ است در هريك از ماه رجب وشعبان و رمضان آنكه در شب سيزدهم دو ركعت نماز بگذارند درهر ركعت حمد يك مرتبه و يس و تَبارَكَ المُلْكُ و توحيد بخوانند.در شب چهاردهم چهار ركعت به دو سلام به همين كيفيّت . درشب پانزدهم شش ركعت به سه سلام به همين كيفيّت است.
از حضرت صادق(ع) مرويست كه هر كه چنين كند جميع فضيلت اين سه ماه را دريابد و جميع گناهانش غير از شرك آمرزيده شود.امام صادق (ع) فرمود: «خداوند به این امت سه ماه ارزشمند عطا کرد که به امت هاى قبل نداده بود و آن ماهها، رجب، شعبان و ماه رمضان است و سه شب نیز به این امت عنایت کرد که به امت هاى پیشین نداده بود و آن شب هاى سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم ماه است و همچنین سه سوره (بافضیلت و پرمحتوا) به این امت عطا کرد که به امّت هاى سابق نداده بود و آن سوره هاى «یس»، «مُلک» و «توحید» است، از این رو هر کس که میان این سه فضیلت جمع کند، میان بهترین عطاهاى این امّت جمع کرده است».
از امام (ع) سوال شد: «چگونه مى توان میان آنها جمع کرد؟» فرمود: «در لیالى بیض (سه شب مزبور) در این سه ماه نماز بخواند. به این نحو که «در شب سیزدهم، دو رکعت نماز بگذارد و در هر رکعتى پس از سوره «حمد» این سه سوره (یس، ملک و توحید) را بخواند، و در شب چهاردهم، چهار رکعت نماز بگزارد (هر دو رکعت به یک سلام) و در هر رکعتى «حمد» و «یس» و «ملک» و «توحید» را بخواند و در شب پانزدهم، شش رکعت نماز بگذارد (هر دو رکعت به یک سلام) و همان سوره ها را در هر رکعت بخواند». امام (ع) در فضیلت این نمازها فرمود: «هر کس چنین کند فضیلت این سه ماه را به دست آورده و خداوند همه گناهانش را ـ جز شرک ـ مى آمرزد».
🔅📌 اعمال روز سیزدهم ماه
روز سیزدهم ماه رجب مصادف با ولادت امیرالمؤمنین على (ع) است و اولین روز از ایام البیض است. در اين روز بنا بر مشهور بعد از سى سال از عام الفيل ولادت با سعادت حضرت امير المؤ منين(ع) در ميان كعبه مُعَظَّمه واقع شده است. روزه گرفتن در این روز، و دو روز بعد، ثواب فراوانى دارد و هر کس که بخواهد عمل «امّ داوود» را بجا آورد باید این سه روز را روزه بگیرد.
بنا به نوشته مورخين، امام اول شیعیان ،امام علی بن ابی طالب(ع) در روز جمعه 13 رجب سال سى‌ام عام الفيل و در خانه‌ی خدا متولد شدند. پدر آن حضرت ابوطالب فرزند عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف (عموی پيامبر(ص)) و مادرش هم فاطمه دختر اسد بن هاشم بود. بنابراين امام على(ع) از هر دو طرف هاشمى نسب است.
@irc_ir
📌کیفیت ولادت حضرت علی (ع)
مادر اين حضرت، خداپرست بوده و با دين حنيف ابراهيم زندگى می‌كرد و پيوسته به درگاه خدا مناجات كرده و تقاضا می‌نمود كه وضع اين حمل را بر او آسان گرداند. فاطمه بنت اسد، مادر امير المؤمنين(ع)، در حالي كه هنگام تولد فرزندش فرا رسيده بود به زيارت خانه‌ی خدا رفت و گفت:
"خدايا من به تو و به آن چه از رسولان و كتاب‌ها از جانب تو آمدهاند ايمان دارم و سخن جدم ابراهيم خليل را تصديق می‌كنم و اوست كه اين بيت عتيق را بنا نهاده است. به حق آن كه اين خانه را ساخته و به حق مولودى كه در شكم من است ولادت او را بر من آسان گردان"
در اين هنگام به فرمان خدا، ديوارهای خانه‌ی خدا (كعبه) شكافت و فاطمه به درون خانه رفت و ديوار به هم بر آمد. فاطمه پس از سه روز بيرون آمد و در حالی كه اميرالمؤمنين(ع) را در بغل داشت، گفت من به خانه خدا وارد شدم و از ميوه هاى بهشتى و بار و برگ آنها خوردم و چون خواستم بيرون آيم هاتفى ندا كرد: "اى فاطمه نام او را على بگذار كه او على است و خداوند على الاعلى می‌فرمايد من نام او را از نام خود گرفتم و به ادب خود تأديب‌اش كردم و او را به غامض علم خود آگاه گردانيدم و اوست كه بت‌ها را در خانه من می‌شكند و اوست كه در بام خانه ام اذان می‌گويد و مرا تقديس و پرستش می‌نمايد. خوشا بر كسی كه او را دوست داشته باشد و فرمانش را اطاعت كند و واى بر كسى كه با او دشمنی كرده و از او نافرمانی كند."
و چنين افتخاري منحصر به فردى كه براى على(ع) در اثر ولادت در درون كعبه حاصل شده است براي احدى از عموم افراد بشر به دست نيامده است.
@irc_ir
مولود مقدس...
اينك كعبه آغوش گشوده تا كهكشاني از خير و نيكي، منظومه اي از روشني و زلاليت و دريايي نيلگون از پاكي و طهارت، زمين خاكي را به يمن قدوم خود تقدس بخشد.
عرش آسمان معطر از عطر اين مولود مقدس و فرش زمين رنگين از شقايق ها نرگس هاي بهاري است.
آري، اينك كعبه مادر مي شود تا در دامان مهر خود، برترين عالميان را به بشريت هديه كند.
به تبسم شيرين اين مولود نيك سيرت، كعبه مي خندد، فرشتگان احرام مي پوشند و به طواف در مي آيند.
اينجا مقام قرب الهي و خانه خالق جهانيان جايي است كه علي (ع) تنها مخلوقي است كه در آن تولد مي يابد.
اين فضيلتي است كه خداوند به جهت بزرگداشت و بالا بردن مقام و اظهار كرامت او مخصوص علي (ع) گردانيده است.
زمان آن رسيده كه اين خورشيد بي همتا در تاريخ بشريت طلوع كند، خورشيدي عالم تاب كه واسطه خلقت آفرينش شد و جهان از او منشاء گرفت،او كه در خانه امن الهي مقدسترين خانه زميني چشم به جهان مي گشايد تا جهاني را به نور وجود مقدس خود منور كند و جلوه هاي معنويت، روحانيت، عدالت، مظلوميت و بزرگي را تا انتهاي عالم بگستراند.
علي مي آيد تا ريگزار تفتيده جاهليت، ظلم و بي عدالتي را سراسر نور و روشنايي بخشد. او ستاره اي درخشان در پهنه تاريخ بشريت است كه تا دنيا دنياست هدايتگر قلب هاي پذيراي وحدانيت، عدالت و انسانيت خواهد بود.
مي آيد تا بياموزد مودت، انسانيت و عشق و وفا را، او كه خود اسطوره مهرباني و عطوفت، پدر يتيمان و بي كسان و وجودش نوراني بخش حيات انسانها است.
علي زيبا است زيرا زيبايي و نيكويي با او درآميخته است، وجودش، درونش و روحش سراسر نيكي، زيبايي و خوبي است.
نمي توان علي را دوست داشت اما نخواست علي وار زيست.
نمي توان علي را ياد كرد اما چون علي نيكو خصال نبود كه اگر چنين باشد دوستي علي معنا ندارد.
نمي توان كسي را دوست داشت اما از او، خصايلش و نيكي هايش دوري گزيد.
علي يعني عدالت، حق، بزرگ بودن. علي يعني دل و روحي به وسعت دريا داشتن و كمال انسان و تجلي روح الهي در جسم خاكي.
با علي بودن و دوستدار علي بودن بايد در عمل ما ظهور داشته باشد و او الگو و اسوه تمام و كمالي براي انسان نه فقط امروز و عصر حاضر كه همه اعصار و قرون بوده و هست و خواهد بود.
@irc_ir
مقام حضرت علی(ع) در نگاه امام خمینی(س)
«مولود امروز [روز سیزدهم رجب و سالروز ولادت مولا علی(ع)]، وصف کردنی نیست، آنچه که وصف کنند از او، دون شأن اوست و آنچه شعرا و عرفا و فلاسفه و دیگران درباره او گفته اند، شمه ای از آن چیزی است که او هست. غالباً مسائلی که درک می کرده اند و می کنند راجع به مولا علی بن ابی طالب، عرضه می داریم. آن چیزهایی را که ما نمی توانیم درک کنیم و دست عرفا و فلاسفه و دیگران از آن کوتاه هست، آن چیز قابل ذکر نیست. انسان تا نشناسد، نمی تواند بگوید و آن مقداری هم که در دسترس ماست، آن قدر زیاد است که گفتن او محتاج به زمانهای طولانی است. و لهذا ما باید در پیشگاه مبارک ایشان عذرخواهی کنیم و عذر تقصیر بخواهیم که ما قاصریم و نمی توانیم بیان کمال شما را بکنیم.» (صحیفه امام، ج19، ص: 213)
«[سیزدهم رجب] روز عید مبارکی ... است که عدالت در عالم متولد شده است، روزی است که امیرالمؤمنین- سلام اللَّه علیه- به دنیا آمدند که مظهر همه عدالتها و اعجوبه عالم هستند و از صدر عالم تا ابد بجز رسول اکرم کسی به فضیلت او نیست.» (صحیفه امام، ج12، ص: 343 و 344)
«تو خیال می کنی که امتیاز نماز حضرت امیرالمؤمنین، علیه السلام، با ما این است که «مدّ» «و لا الضّالین» را طولانیتر می کند؟ یا قرائتش صحیحتر است؟ یا طول سجود و رکوع و اذکار و اورادش بیشتر است؟ یا امتیاز آن بزرگوار به این است که شبی چند صد رکعت نماز می خواند؟ ... او هم برای حور العین و گلابی و انار این قدر ناله و سوز و گداز داشت؟ به خودشان قسم است- و إنَّهُ لَقَسمٌ عظیم که اگر بشر پشت به پشت یکدیگر دهند و بخواهند یک لا إلهَ إلاَّ اللَّه امیر المؤمنین را بگویند نمی توانند! خاک بر فرق من با این معرفت به مقام ولایت علی، علیه السلام! به مقام علی بن ابی طالب قسم که اگر ملائکه مقرّبین و انبیاء مرسلین- غیر از رسول خاتم که مولای علی و غیر اوست- بخواهند یک تکبیر او را بگویند نتوانند. حال قلب آنها را جز خود آنها نمی داند کسی.» (شرح چهل حدیث، ص:75 و 76)
@irc_ir