✅نتیجه 1 - بلا و مصیبت، علل مختلفی دارد و لازم است انسان مؤمن با دقت، عوامل آن را بررسی کرده و در قبال آن به وظیفه خود عمل نماید. 2- باید به خاطر سپرد که انسان مؤمن مورد بلا و مصیبت قرار می گیرد؛ چرا که حکمت نزول بلا برای بندگان خالص، آسایش سرای جاویدان است. 3- . صبر و تسلیم، راز پیروزی در امتحان الهی است؛ و مصائب، هدیه ای الهی برای افراد پرهیزگار است. 🔸پی نوشت ها: 1- بحار الانوار، علامه مجلسی، ج78، ص174. 2- شیخ حر عاملی، قم، مؤسسه آل البیت:، ج2، ص422. 3- همان، ج5، ص184. 4- کنز العمال، علامه علاء الدین هندی، بیروت، موسسه الرساله، 1405ق، چ پنجم، ج6، ص371. 5- بحار الانوار، علامه مجلسی، ج5، ص104. @irc_ir

18 فروردین سالروز رحلت آیه ...سید عبدالکریم کشمیری سید عبدالکریم رضوی کشمیری، به سال ۱۳۴۳ هجری قمری در نجف اشرف متولد شد. پدرش سید محمدعلی کشمیری و مادرش دختر آیت الله سید محمدکاظم طباطبایی یزدی (صاحب عروة الوثقی) بود. پدرش با عبدالکریم حائری یزدی دوست بود و به‌سبب علاقه به او نام فرزندش را عبدالکریم گذاشت. کشمیری پدرش را عالم فاضلی توصیف می‌کند که آداب و اخلاق شرعی را رعایت می‌کرد و به خواندن برخی ادعیه اهمیت می‌داد و فرزندش را هم به این امور سفارش می‌کرد. پدربزرگ سید عبدالکریم، آیت الله سید محمدحسن کشمیری است. او در هفت سالگی همراه پدرش از کشمیر به کربلا رفته، به تحصیل علوم دینی پرداخت و به اجتهاد رسید. او در تربیت شیخ عبدالکریم حائری یزدی، شیخ علی زاهد قمی و سید هادی رضوی کشمیری نقش مهمی داشت و خود، از عارفان صاحب کرامت بشمار می‌رفت. آیت الله کشمیری درباره اجدادش گفته است که اصالتاً قمی و از سادات رضوی هستند و ریشه سیادت آنها به حضرت موسی مبرقع فرزند بلافصل امام جواد (ع) که در قم مدفون است می‌رسد، اما اجداد وی به هند رفته‌ و بعدها بخشی از آنها برای تحصیل به عراق مهاجرت کرده‌اند. سید عبدالکریم کشمیری با تشویق پدر، تحصیل علوم دینی را آغاز کرد و دروس ادبیات، معانی بیان، منطق، فقه، اصول و... را فرا گرفت و به تدریس آنها پرداخت. وی درس‌های لمعه، رسائل، مکاسب، کفایه الاصول و اسفار و درس خارج فقه و اصول را نزد اساتید حوزه نجف آموخت وی از آیت الله خویی اجازه اجتهاد گرفت. او در کنار دروس متعارف حوزه، به آموختن علوم جفر، علم اعداد، علم حروف و اسماءالله مشغول شد. آیت الله عبدالکریم کشمیری در چهارشنبه ۱۸ فروردین سال ۱۳۷۸ هجری شمسی (۲۰ ذی‌الحجه سال ۱۴۱۹ هجری قمری) در ۷۴ سالگی درگذشت. آیت الله بهجت بر پیکر او نماز خواند و طبق وصیت او در قسمت بالا سر حرم مطهر حضرت معصومه، جنب قبر علامه طباطبائی به خاک سپرده شد. @irc_ir

📌توصیه هایی از مرحوم کشمیری 🔸رزق فراوان [اگر سوره والعادیات] «روزی 110 مرتبه خوانده شود، روزی حلال فراوان خواهد آمد .» [خواندن 110 مرتبه سوره والعادیات تقریبا 35 دقیقه طول می کشد . و لازم نیست یک مرتبه و پشت سر هم خوانده شود . می توان در طول روز و در ساعات فراغت به تدریج 110 مرتبه خواند] 🔸عظمت سوره های مسبحات «مرحوم سید علی آقا قاضی، شب ها قبل از خواب [مسبحات ششگانه، یعنی سوره های حدید، حشر، صف، جمعه، تغابن و اعلی را] می خواند; چه آن که روایت دارد پیامبر اکرم (ص) هم قبل از خواب می خواندند و می فرمودند: در این سوره ها آیه ای است که بهتر از هزار آیه است; و امام باقر (ع) فرمود: کسی که قبل از خواب مستحبات را بخواند، نمی میرد تا آن که حضرت قائم (ع) را درک کند و اگر بمیرد، در جوار پیامبر خواهد بود » . 🔸ذکر یونسیه «در ایام فراغت، مانند راه رفتن و نشستن، برای نورانیت قلب و رفع حجاب ها، ذکر یونسیه [لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین ] مناسب است » . 🔸توسل به حضرت جوادالائمه (ع) بسیار دیده و شنیده شد که افراد برای امور مادی، مانند خرید خانه و ماشین و رزق و ازدواج، از وی راهنمایی می خواستند . آن بزرگوار می فرمود: «سوره یس بخوانید و ثواب آن را به امام جواد (ع) تقدیم کنید، حاجت شما را خواهند داد . گاه امر می کرد صلوات برای حضرتش هدیه کنند و آن را در توسل به این امام کریم مجرب می دانست». 🔸سجده شکر در طریق استاد، سجده یکی از ارکان بندگی و توحید است . سیره استاد بعد از نمازها این بود: ابتدا پیشانی بر مهر می گذاشت و سه مرتبه می گفت: الحمدلله; بعد گونه راست را بر مهر می گذاشت و سه بار می گفت: شکرا لله; و سپس گونه چپ را بر مهر نهاد و سه مرتبه می گفت: استغفر الله . از وی سؤال شد این چه سجده ای است؟ فرمود: «حضرت ابراهیم (ع) به [یاری] این سجده خلیل و دوست خدا شد». 🔸توسل به امیرالمؤمنین (ع) درباره توسل به امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: هر مشکل که برایم در نجف پیش می آمد، می رفتم صحن امیرالمؤمنین (ع) و فت بار «نادعلی » می خواندم و مشکلم حل می شد . می فرمود: آنقدر نجف هیبت از صاحب هیبت امیرالمؤمنین (ع) دارد که اگر اعلم علما به آن جا بیایند همانند یک طلبه می ماند. @irc_ir

امروز؛ دوشنبه 19 فروردین 1398 2 شعبان 1440 8 آوریل 2019 شهادت آیت الله سیدمحمدباقر صدر و خواهر ایشان بنت الهدی توسط حکومت بعث عراق (1359 هـ.ش) @irc_ir

🌸آثار خوش اخلاقی نقش حسن خلق در تأمین سعادت زندگی خانوادگی بسیار عمیق و فراگیر است و در تمام شؤون زندگی از قبیل روابط اخلاقی زن و شوهر و نیز شیوه تربیت فرزندان، اثر می گذارد. در اینجا تنها به دو اثر ارزنده آن بسنده می کنیم: 🌱1-ایجاد انس و محبّت انس و محبّت از نیازهای ابتدایی و ضروری کانون خانواده است و زندگی بدون آن دچار نابسامانی های فراوان می شود. انس زن و شوهر نسبت به یکدیگر، جز در پرتو خوش اخلاقی و نیک رفتاری حاصل نمی شود. هر کس که دوستدار محبت و خواهان نفوذ در دل دیگران است، هیچ راهی بهتر از خوش اخلاقی نخواهد داشت. امیر مؤمنان علیه السلام فرمود:«عَلَیک بِحُسْنِ الْخُلْقِ فَانَّهُ یکسِبُک الَمحَبَّةَ»[1]خوش خلق باش، که برایت جلب محبّت می کند. انسان خوش اخلاق همواره با زبانی نرم با دیگران سخن می گوید، بدین جهت آنان راتحت تأثیر قرار داده، محبتشان را به خود جلب می کند. حضرت علی علیه السلام فرمود:«بِلینِ الْجانِبِ تَأْنِسُ النُفُوسُ»[2]بر اثر نرمخویی، دیگران با انسان مأنوس می شوند. کسی که همواره با همسرش بدخلقی و بدرفتاری می کند و با زبانی تند و خشن با او سخن می گوید، نباید انتظار داشته باشد که همسرش با او مأنوس شده، نسبت به او عواطف و احساسات دوستانه ای ابراز کند. بداخلاقی و خشونت، جز به دوری همسران از یکدیگر و سرکوبی عواطف محبت آمیز آنها منجر نمی شود. تنها در پرتو خوش خوش اخلاقی با همسر است که می توان انس و محبت را در محیط خانواده به وجود آورد و رشته دوستی را محکم نمود. حضرت علی علیه السلام فرمود:«حُسْنُ الْخُلْقِ یورِثُ الَمحَبِّةَ وَ یؤَکدُالْمَوَدَّةَ»[3]خوش اخلاقی محبت را به همراه می آورد و دوستی را پایدار می سازد. 🌱2- از بین رفتن زمینه اختلافات خوش اخلاقی یکی از بهترین روشهای حلّ مشکلات و درگیریهای خانوادگی است و با آب نیکخویی می توان آتش خشونت و کدورت را خاموش ساخت و محیطی آکنده از صفا و دوستی به وجود آورد و زندگی را شیرین ساخت؛ بدین جهت امیر مؤمنان علیه السلام فرمود:«بِحُسْنِ الْخُلْقِ یطیبُ الْعَیشُ»[4]با خوش اخلاقی زندگی شیرین و نیکو می شود. همچنین فرمود:«مَنْ حَسُنَتْ خَلیقَتُهُ طابَتْ عِشْرَتُهُ»[5]هرکس اخلاقش نیکو شود، معاشرتش پاکیزه و نیک می گردد. خلاصه اینکه رشد انس و محبت در محیط خانواده، اولین اثر خوش اخلاقی است و اثر دیگر آن، از بین رفتن اختلافات خانوادگی است. در پرتو خوش اخلاقی می توان محبت خویش را در دل همسر و نیز همدلی و صمیمیت را در محیط خانواده به وجود آورد و زندگی را پاکیزه و شیرین ساخت. [1] - همان، ج 3، ص 143 [2] - شرح غررالحكم، ج 3، ص 217 [3] - همان، ص 418 [4] - همان، ص 218 [5] - شرح غررالحكم، ج 5، ص 238 منبع : اخلاق خانواده، ج 1، ص: 96 @irc_ir

🌸راه ‌کار های تحصیل خوش اخلاقی در زندگی بعضى از مردم به طور طبیعى خوش اخلاق و خوش برخوردند و این یکى از مواهب الهى است که نصیب هر کس نشده است. اینها باید خدا را با تمام وجودش شکر گویند، ولى گروهى چنین نیستند، اما می‌توانند با تمرین و ممارست و به کار بستن اصولی دقیق، حسن خلق و خوش اخلاقی را در وجود خود زنده کنند و چنان در عمق جانشان نفوذ کند که طبیعت ثانویّه ایشان شود.[1] در این‌جا برخی از راه‌کارهای تحصیل خوش اخلاقى و مبارزه با بداخلاقى و علاج آن، بیان می‌شود: 🍃1- توجه به ارزش و آثار معنوی و مادی خوش اخلاقى و آثار نیک آن و همچنین زشتى بداخلاقى و آثار بد آن؛ براى این منظور بهترین راه، مطالعه آیات و روایاتی است که در زمینه خوش اخلاقی و بداخلاقی وارد شده است.[2] 🌱2- تمرین و ممارست؛[3] یعنی تمرین عملى خوش اخلاقى هنگام برخورد با دیگران. تمرین یکى از عوامل رشد و پرورش صفات اخلاقى است. براى انجام رفتار و کردار پسندیده‌ای همچون خوش اخلاقی و خوش‌رویی، باید تمرین کرد تا به آن عادت نمود. حضرت امام علی(ع) می فرماید : «نفست را به انجام اعمال پسندیده عادت ده».[4] تمرین و تکرار نسبت به یک خصلت زیبا یا زشت، آن‌را به صورت عادت یا طبیعت دوّم انسان در می‌آورد؛ وقتى چیزى به صورت عادت درآمد، به تدریج اعضا و جوارح انسان را کنترل کرده، بر وجود او مسلّط می‌شودهر کس قادر است در مدتی با یک تصمیم قوى و عزم جزم با رعایت اصل تدریج، به تمرین عملى در این زمینه بپردازد. در این مدت با رویى گشاده، لبى خندان و رابطه‌اى صمیمى برخورد نماید، نرم و زیبا سخن بگوید، که قطعاً نتایج خوبى خواهد گرفت. یکی از مهم‌ترین کارهایی که در این زمینه باید تمرین کرد سلام و احوال‌پرسى توأم با تبسم، دست دادن همراه با صمیمیت و احترام، اولین راه مؤثّر ارتباطى، به منظور تمرین خوش اخلاق بودن و جلب محبت دیگران است. چنان‌چه در آموزه‌های دین اسلام، نسبت به سلام کردن، مصافحه، احترام و محبت، سفارش و اهتمام فراوان شده است. 🍃3- مطالعه احوال انسان‌های خوش اخلاق و بداخلاق؛ در جامعه افراد خوش اخلاق و بد اخلاق فراوانند. با کمی دقت در احوال دیگران خواهیم دید که افراد خوش اخلاق در زندگی و روابط خود موفّق‌تر و شادتراند، سالم‌تر زندگی می‌کنند و بیشتر مورد احترام مردم هستند. و در مقابل؛ افراد بداخلاق منزوی، و دارای شخصیتی شکننده‌تر هستند و از زندگی خود جز رنج و زحمت نصیبی ندارند. 🌱4- پرورش عواطف انسانی: یکى از ابعاد مهم وجودى انسان عواطف طبیعى، انسانى و ایمانى او است. دوست داشتن دیگران و ایجاد رابطه عاطفى با سایر انسان‌ها قابل رشد و تربیت است. انسان‌های مهربان شاخص‌ترین و دوست داشتنی‌ترین افراد جامعه هستند. قسمت بزرگى از لذت و شادى زندگى از طریق ایجاد ارتباط عاطفى با دیگران تأمین می‌شود. باید توجه نمود که این شادى و لذت از طریق خوش اخلاقى؛ یعنى ایجاد رابطه عاطفى مثبت، محبت کردن و دوست داشتن دیگران به‌دست می‌آید و بد اخلاقى که در واقع همان رابطه عاطفى منفى است، موجب کدورت و عذاب زندگى خواهد بود و دیگران را از گرداگرد انسان می‌پراکند. حتّى وقتى کسی عمیقاً غمگین و ناراحت است، سعی کند خود را شاد نشان دهد و تبسّم نماید. چنان‌که امام على(ع) در توصیف مؤمن می‌فرماید: «شادى مؤمن در چهره او، و اندوه وى در دلش پنهان است».[5] 1- الأخلاق فى القرآن، ج 3، ص 123. 2- جامع السعادات، ج 1، ص 343 – 344؛ الأخلاق فى القرآن، ج 3، ص 123. 3- ر.ک: المحجة البیضاء فى تهذیب الإحیاء، ج 5، ص 103 – 104. 4- عَوِّدْ نَفْسَکَ فِعْلَ الْمَکَارِمِ»؛ لیثی واسطی، علی، عیون الحکم و المواعظ، محقق و مصحح: حسنی بیرجندی، حسین، ص 341، دار الحدیث، قم، چاپ اول، 1376ش. 5- عیون الحکم و المواعظ، ص 226. @irc_ir

📸ببینید: خوش اخلاقی در نگاه امام علی علیه السلام @irc_ir

19 فروردین سالروز شهادت آیت اللّه سید محمدباقر صدر و خواهرش بنت الهدی علاّمه شهید، آیت الله سید محمد باقر صدر، یکی از بزرگترین اندیشمندان مسلمان ـ و به تعبیر امام خمینی: «مغز متفّکر اسلامی» ـ در تاریخ اسلام به ویژه در قرن چهاردهم هجری است. فقیهی جامع الشرایط، فیلسوفی اجتماعی، مفسّری بزرگ، متفکری آگاه به فرهنگ و علوم زمانش‌ نویسنده ای توانمند و پر کار و سیاستمداری هوشمند و شجاع و دردمندکه گاه به شهید خامس نیز لقب گرفته است. سید محمدباقر صدر، نهضت امام خمینی در ایران را روزنه امیدی برای نجات امت اسلامی می‌دانست. بنابراین از آغاز نهضت اسلامی امام در سال 1342 ش. آن را تحت نظر داشت و از امام و حركتش حمایت می‌كرد. در تاریخ 9 جمادی الثانی 1385، حضرت امام خمینی از تبعیدگاه تركیه به نجف اشرف منتقل شد. ورود امام به حوزه علمیه نجف، جنب و جوشی در آن ایجاد كرد. علما و روحانیون نجف درباره استقبال از امام، نظرات مختلفی داشتند. آیت الله صدر با اشتیاق تمام به همراه عده‌ای از علمای دیگر، در مراسم استقبال و پیشواز از امام شركت، و شاگردان و همفكرانش را نیز به آن دعوت كرد... در تمام چهارده سال اقامت امام در نجف، سید محمدباقر با ایشان ارتباط نزدیكی داشت و به امام عشق می‌ورزید، عشقی كه تا آخر عمر در بین او و امام بود. دوران مرجعیت آیت الله سید محمدباقر صدر، پس از وفات آیت الله حكیم (1390 ق.) آغاز شد و بسیاری از مردم عراق از او تقلید كردند. در سال 1392 ق. رژیم بعث عراق، بیش از پیش از تحرك های ضداستبدادی حزب دعوت اسلامی و دیگر گروه های مبارز و مسلمان به وحشت افتاد. بنابراین با یورش به خانه‌های مبارزان و مجاهدان، عده زیادی را دستگیر و زندانی كردند. آیت الله صدر نیز با این كه بیمار بود و در بیمارستان نجف بستری شده بود، تحت نظر مأموران سازمان امنیت رژیم بعث قرار گرفت. تا این كه با اعتراض مردم و علما، سازمان امنیت دست از او برداشت. در سال 1394 ق. رژیم بعث عراق، پنج تن از شاگردان و مریدان صدر، یعنی شیخ عارف بصری، سید عزالدین قبانچی، سید عمادالدین طباطبایی تبریزی، حسین جلوخان و سید نوری طعمه، را دستگیر و اعدام كرد! این گروه شهیدان، طلایه‌دار شهدای انقلاب اسلامی عراق بودند. این حادثه اثر ناگوار و سنگینی بر روح آیت الله صدر گذاشت و مدت ها به سختی متأثر و بیمار بود. از حوادث مهم دیگر در دوران مرجعیت آیت الله صدر، حركت اربعین سال 1397 بود. مردم نجف از قدیم هر سال در روز اربعین حسینی، مویه كنان و عزادار، با پای پیاده از نجف تا كربلا راهپیمایی می‌كنند. در آن سال، آیت الله صدر هر چه در توان داشت به هیئت های عزادار مساعدت كرد تا مراسم شورانگیز اربعین را هر چه باشكوه‌تر برگزار نمایند. آن روز دهها هزار نفر در قالب عزاداران حسینی، اعتراض خود را علیه سلطه ضدانسانی رژیم بعث عراق، اعلام كردند. به دنبال آن قیام تاریخی، آیت الله صدر، را دستگیر و به سازمان امنیت بغداد منتقل كردند، در آن جا پس از بازجویی، هشت ساعت تحت شكنجه جسمی و روحی قرار دادند. آثار آن شكنجه‌ها، تا آخر عمر در بدنش هویدا بود و به سختی می‌توانست از پله‌ها بالا برود. آیت الله صدر، از حامیان صادق امام خمینی و انقلاب اسلامی بود، امام در پاریس بود كه سید محمدباقر صدر، طی نامه‌ای پیشتیبانی خود را از ایشان و ملت انقلابی ایران اعلام، و از مقام شهدای انقلاب، تجلیل كرد. همین فعالیت های او بود كه ملت مسلمان عراق را به سوی حمایت از مردم ایران سوق می‌داد و رژیم آمریكایی صدام حسین ـ حاكم خونخوار عراق ـ را خشمگین می‌كرد. در شب 22 بهمن 1357 كه شب پیروزی شكوهمند مردم مسلمان و انقلابی ایران به رهبری امام بر طاغوت آمریكایی ـ رژیم محمدرضا پهلوی ـ بود. آیت الله صدر در مسجد جواهری نجف اشرف به منبر رفت و برای مردم مسلمان عراق از انقلاب اسلامی ایران و نقش امام خمینی در احیای اندیشه‌های دینی و اصلاح امت اسلام، سخن گفت و تكلیف مردم عراق را در برابر حكومت ضددینی بعثی، معین كرد: قیام!... قیام... فردای آن شب، مردم عراق به دعوت رهبر خود، برای حمایت از انقلاب اسلامی ایران و رهبری امام خمینی، در بسیاری از شهرهای عراق راهپیمایی كردند وقتی كه مزدوران بعثی، از منصرف كردن آیت الله صدر و خواهرش مأیوس شدند، آن دو علوی پاك نژاد مظلوم را در روز سه شنبه 23 جمادی الاول 1400 (19 فروردین 1359) زیر شكنجه به شهادت رساندند. جنازه آن دو شهید در جوار مرقد امام علی علیه السلام، در آرامگاه خانوادگی «شرف الدین» به خاك سپرده شد. @irc_ir

امام خمینی، در پیامی كه به مناسبت شهادت مظلومانه آن دو شهید داد، سوگمندانه نوشتند : من از خدای تبارک و تعالی خواستارم که ملت‌های مسلم را بیدار کند و ملت عراق را هوشیار کند و خودشان را [رها کنند] از قید و بند این قدرت‌های بزرگ و این جرثومه‌‌های فسادی که به اسم اسلام مسلمین را قتل عام می‌‌کنند و به اسم اسلام احکام اسلام را زیر پا می‌‌گذارند و با اسم اسلام علمای اسلام را شهید می‌کنند، آن هم مثل سید محمدباقر صدر که مغز متفکر اسلامی بود و امید این بود که اسلام از او بهره‌‌برداری‌های زیادتری بکند و من امیدوارم که کتاب‌های این مرد بزرگ مورد مطالعه مسلمین قرار بگیرد و ان شاءاللّه‌ خداوند تعالی او را با اجداد بزرگش محشور فرماید و خواهر بزرگوار مظلومۀ او را هم با جده‌‌اش محشور کند و امیدواریم که ملت‌های اسلامی با قیام خود دست قدرت‌های بزرگ را از کشور خودشان کوتاه کنند. @irc_ir

امروز، سه شنبه 20 فروردين 1398 3شعبان 1440 9اوریل 2019 🌸ولادت حضرت امام حسين علیه السلام و روز پاسدار 🖋روز هنر انقلاب اسلام (سالروز شهادت سید مرتضی اوینی) @irc_ir

🔹سوم شعبان سالروز ولادت حضرت امام حسين عليه السلام صبح روز سوم شعبان سال چهارم هجری، شهر مدینه میزبان کودک نورسیده‌ای بود که در خانه‌ی فاطمه‌(س) و علی (ع) چشم به جهان گشود و بعدها به "سیّدالشهداء" ملقّب شد. 🌸خاندان تابناک امام حسین (ع) امام حسین علیه السلام در شریف ترین و اصیل ترین خانواده ها به دنیا آمد. مادرش، فاطمه زهرا علیهاالسلام در پاک دامنی و تقوا یگانه بود و پدرش، علی علیه السلام ، نماد فضیلت، شهامت و مردانگی به شمار می آمد. روزی رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم ، حسین علیه السلام را بر شانه خود گذاشت و در برابر مردم فرمود: «این حسین بن علی، بهترین مردان امت من است. جدّش، محمد رسول خدا صلی الله علیه و آله ، بزرگ پیامبران است و جدّ مادری اش، خدیجه دختر خُوَیلد، پیشی گیرنده زنان جهان به سوی ایمان به خدا و رسول خداست و مادر او فاطمه زهرا علیهاالسلام ، دختر محمد صلی الله علیه و آله وسلم بهترین و سرور زنان جهان است.» امام حسین علیه السلام نیز می فرمود: «در میان همگان کیست که جدی مانند من یا معلمی همچون علی داشته باشد؟ من فرزند دو ماه تابناکم. مادرم، فاطمه زهرا علیهاالسلام و پدرم، درهم کوبنده کفر در بدر و حُنین بود». 🌸کنیه و القاب امام حسین علیه السلام کنیه امام حسین «ابو عبدالله» و کنیه‌ی مخصوصش «ابوعلی» است، و دارای القاب بسیاری است؛ از جمله: الشهید السعید، الامام الثالث، رشید، طیّب، وفیّ، مبارک، سبط، تابع لمرضاه الله (پیرو خشنودی خدا)، الدلیل علی ذات الله (راهنما به ذات خدا.) مشهورترین لقب امام «زکیّ» است، اما شریف‌ترین لقبش لقبی است که پیامبر گرامی اسلام برای او و برادرش امام حسن علیه السلام قرار داد: «انّ هما سیّدا شباب اهل الجنّه » (حسن و حسین دو آقای جوانان اهل بهشت‌اند.) .بنابراین «سید» شریف‌ترین لقب امام حسین علیه السلام است. ابن شهر آشوب در کتاب مناقب بیش از هفتاد لقب برای امام حسین علیه السلام آورده است. @irc.ir

📌ویژگی‌های اخلاقی امام حسین(ع) 🌸حق طلبی از ویژگی های مهم اخلاقی امام حسین(علیه السلام) که در طول زندگی آن حضرت جلوه بیشتری داشت، روحیه حق طلبی و دفاع از حق و صاحبان حق بود؛ چه اینکه او مظهر کامل صفت حق طلبی پدر، مادر و جدّ بزرگوارش بود. نمونه‌های آن، دفاع از حق فاطمه(علیها السلام) در امر فدک در برابر ابوبکر، دفاع از حق علی(علیه السلام) در امر خلافت در برابر ابوبکر و عمر، دفاع از اهل بیت(علیهم السلام) در برابر ابوبکر و عمر، دفاع از اهل بیت(علیهم السلام) در برابر ابوسفیان و امثال آنها است. در روایت آمده است که: «وقتی ابوبکر خلیفه شد، روز جمعه به منبر رفت. حسن و حسین(علیهما السلام) (که در سنین کودکی بودند) برای نماز جمعه آماده شده بودند. حسین پیش افتاده به ابوبکر رسید و فرمود: این منبر پدر من است نه منبر پدر تو. ابوبکر گریست و گفت: راست می‌گویی این منبر پدر شماست نه منبر پدر من.» 🌸رضا و توکل امام حسین(علیه السلام) در برابر خدا تسلیم محض بود و در هیچ حالتی از او گلایه نمی کرد و در هر دو صورت کامیابی و ناکامی ظاهری، خداوند را شاکر بود. آن حضرت کارهایش را تنها برای جلب رضایت خداوند انجام می داد؛ همان طور که هدف اصلی سفر به کربلا را تحصیل رضای الهی معرفی کرده، از خداوند درخواست توفیق می کند. امام حسین(علیه السلام) در طول سفر کربلا، خدا را تنها تکیه گاه خود می داند و همواره با عبارات گوناگون این مطلب توحیدی را بازگو می کند. گاه می گوید: «أَنْتَ رَبُّنا عَلَیکَ تَوَکَّلْنا وَ إِلَیکَ أَنَبْنا وَإِلَیکَ الْمَصیرُ». و گاه عرض می کند: «اللَّهُمَّ أَنْتَ ثِقَتِی فِی کُلِّ کَرْب»؛ یعنی خدایا! تو پروردگار ما هستی، بر تو توکّل می کنیم، به سوی تو باز می گردیم. خدایا! در هر مصیبتی تو تکیه گاه من هستی. حسین(علیه السلام) عارفی بزرگ است که عالم را محضر خدا می داند و او را شاهد، حاضر و ناظر بر تمام امور و هستی معرفی می کند و غفلت از این مسأله را ریشه عصیان خداوند می شمارد. شخصی به آن حضرت عرض کرد: ای پسر رسول خدا، من آلوده گناه هستم و نمی توانم از عصیان بگریزیم. مرا موعظه کن. (آن حضرت او را به حضور خداوند در همه جا و در همه حال توجه می دهد) و می فرماید: «به پنج کار بپرداز و هر چه خواستی گناه کن: ـ از نعمتهای خداوند استفاده نکن، آنگاه به سوی گناه برو. ـ اگر می توانی از حکومت و سرپرستی پروردگار خارج شوی، گناه کن. ـ به جایی پناه ببر که آفریدگارت تو را نبیند و بعد هر چه خواستی گناه کن. ـ اگر می توانی هنگام مرگ جان را به فرشته خدا تسلیم ننمایی هر گناهی می خواهی به جای آور. ـ اگر می توانی وقتی تو را به شعله های دوزخ می سپارند وارد نشوی هر اندازه می خواهی عصیان کن. » شجاعت و دلاوری شجاعت و دلاوری و عدم ترس از غیر خدای تبارک و تعالی از جمله خصوصیات و ویژگی‌های اولیاء ومردان خداست. خداوند متعال در توصیف ویژگی‌های مردان الهی و مبلغان راه حقیقت و رسالت می‌فرماید: «الَّذینَ یبَلِّغُونَ رِسالاتِ اللَّهِ وَ یخْشَوْنَهُ وَ لا یخْشَوْنَ أَحَداً إِلاَّ اللَّهَ وَ کَفی بِاللَّهِ حَسیباً؛ [احزاب/۳۹] (پیامبران) پیشین کسانی بودند که تبلیغ رسالتهای الهی میکردند و (تنها) از او می ترسیدند، و از هیچ کس جز خدا بیم نداشتند و همین بس که خداوند حسابگر (و پاداشدهنده اعمال آنها) است! ». خداوند متعال در سوره دیگر مجاهدان راه خدا که در راه آرمانهای الهی و اسلامی هیچ‌گونه ترس و اضطرابی به خود راه نمی‌دهند. را این چنین توصیف می‌نماید: «یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا مَنْ یرْتَدَّ مِنْکُمْ عَنْ دینِهِ فَسَوْفَ یأْتِی اللَّهُ بِقَوْمٍ یحِبُّهُمْ وَ یحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَی الْمُؤْمِنینَ أَعِزَّةٍ عَلَی الْکافِرینَ یجاهِدُونَ فی سَبیلِ اللَّهِ وَ لا یخافُونَ لَوْمَةَ لائِمٍ ذلِکَ فَضْلُ اللَّهِ یؤْتیهِ مَنْ یشاءُ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلیمٌ؛ [مائده/۵۴] ای کسانی که ایمان آوردهاید! هر کس از شما، از آیین خود بازگردد، (به خدا زیانی نمیرساند خداوند جمعیتی را میآورد که آنها را دوست دارد و آنان (نیز) او را دوست دارند، در برابر مؤمنان متواضع، و در برابر کافران سرسخت و نیرومندند آنها در راه خدا جهاد میکنند، و از سرزنش هیچ ملامتگری هراسی ندارند. این، فضل خداست که به هر کس بخواهد (و شایسته ببیند) می‌دهد و (فضل) خدا وسیع، و خداوند داناست».