✨شاید بتوان گفت ترانه‌ی «تلک قضیة»، خدمتِ بزرگی به جامعه‌ی هنری در سطح جهان کرده است. ترانه‌ای که هیچ‌گاه تکراری نخواهد شد و استانداردهای دوگانه را به وضوح در معرض دیدگان قرار داده است. ⚡️یک سال‌واندی است که از «طوفان‌الاقصی» می‌گذرد، عملیاتی که موجودیت فلسطین و به تبع آن امنیت کشورهای آسیای مرکزی را حفظ کرده است. تبعاتِ حفظ این موجودیت، وحشی شدن سگ هاری است که نفس‌های آخر را به مدد دستگاه‌های اکسیژن‌رسانی آمریکا و اروپا می‌کشد! ⚡️این سگِ هار در غزه و لبنان، چنان وحشیانه تاخته است که هزاران زن و کودک را با فجیع‌ترین صورت به قتل رسانده است، امری که هیچ وجدانِ آزاده‌ای را راحت نمی‌گذارد و به حمایت از مظلوم وامی‌دارد. ⚡️حیف و صد حیف که برخی از وجدان‌های اهل هنر در ایران، چنان در اسارت هستند که نباید از این زنان و کودکانی که مرگ را از نظام استکباری جهان هدیه می‌گیرند، حرفی بزنند، جنبشی راه بیندازند و هشتگی ترند کنند. اما قسمت مضحک ماجرا آنجاست، همین اهل هنر یا معروف‌های بی‌صرفه، برای زنی عریان یقه چاک می‌دهند و آن را نماد آزادی زن می‌نامند! نمادی که حتی جنبش دوم فمنیست هم به گردن نمی‌گیرد! چه برسد بدنه‌ی عامه‌ی مردم. ⚡️زن در هنر، نماد خاک است و شما آگاهانه یا ناخودآگاه چنان خودفروخته‌اید که حاضرید خاکتان عریان شود تا برای تجاوز متجاوزین، آماده باشد. ✨بگذریم، بنظر می‌رسد این تکه از ترانه «تلک قضیة» به ماجرای واکنش‌های سلبریتی‌ها بسیار شباهت دارد که: وقتی وجدانت یکی به میخ می‌زند و یکی به نعل! از جنبش‌های آزادی حمایت می‌کنی و جنبش‌های آزادی‌بخش را نابود می‌کنی. 📝 زهرا خندان 📡 روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید @irwipe

📺 «راز پدربزرگ» با چاشنی معارف عقیدتی 🔰مجموعه راز پدربزرگ یک مجموعه با ژانر معمایی است که از شبکه پویا هرروز در حال پخش است. البته این مجموعه اولین بار نیست که در شبکه پویا به نمایش در می‌آید، اما شاید لازم باشد بابت خلاقیت سازندگان آن بابت در هم آمیختن مفاهیم ملی، مذهبی، اعتقادی، سیاسی در متن و محتوای اصلی داستان قدردانی کرد. 🔰پویانمایی راز پدربزرگ به خوبی توانسته ضمن جذابیت‌های بصری و بر سر شوق و ذوق آوردن مخاطب کودک برای تماشا و دنبال کردن اصل داستان، او را در بزنگاه‌های مختلف با نماز اول وقت، مفهوم شهادت، دفاع از میهن، زیارت و توسل به ائمه، استکبارستیزی و دشمن‌شناسی، برادری با همسایگان افغانستانی، اعتقادات تشیع و تسنن و مظاهر دینی آن‌ها و... آشنا کند. 🔰از دیگر نکات برجسته‌ی این پویانمایی استفاده درست از نمادها است، نماد ستاره شش پر در موقعیت‌های مناسب به کار گرفته شده، از طرف دیگر نمادهای مذهبی، معماری اسلامی، نوع حجاب یا پوشش شخصیت‌ها و... مورد توجه سازنده اثر بوده و رنگ و بوی ملی مذهبی خوبی به این پویانمایی داده است. 🔰راز پدربزرگ به خوبی نشان داده است می‌توان برای گروه سنی کودک و خردسال یک اثر پرمحتوا و عمیق و در عین حال جذاب و سرگرم‌کننده ساخت؛ از آن‌جا که این پویانمایی یک اثر ضدصهیونی است، جا دارد با همین سبک و سیاق در رابطه با طوفان الاقصی و حوادث و فجایعی که در جهان اسلام و در غزه و فلسطین و لبنان درحال وقوع هست به‌دنبال روایت اصل داستان برای کودکان‌مان باشیم. 📝 نرجس احمدی 📡 روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید @irwipe

🔴سوژه‌سوزی به روش «روز خون» و «آتش در گلستان» ⁉️خوشنودی یا افسوس از عقب‌ماندگی هنر هفتم در به تصویر کشاندن موضوعات تاریخ معاصر و چهره‌های موثر

💥هنرِ بی‌خاصیت معنا ندارد یا در خدمت حق است یا خدمت باطل. ✨از ابتدای تاریخ تا زمانِ فعلی، جبهه‌ی حق، پُر از محتواهای موردنیاز مخاطبان جهانی است که اگر هنر در خدمت آن قرار بگیرد قطعا جهان را تکان خواهد داد. ✨در تاریخ چهل و چندساله‌ی انقلاب اسلامی، به قدری موضوعات حقیقی و عینی، مناسب نمایش عمومی وجود دارد که اگر هنرمندی بخواهد می‌تواند کارنامه‌ی هنری خود را از آن پر کند و مخاطبان جهانی سیراب نماید. ⚡️یکی از این موضوعات، حادثه‌ی تروریستی حرم مطهر شاه چراغ در سال ۱۴۰۱ است که می‌توان از خط اصلی موضوع، خرده‌روایت‌های بسیاری را یافت که از آن مجموعه‌های تلویزیونی و آثار سینمایی درآورد. اگر مجموعه‌های تلویزیونی و آثار سینمایی، هنرمندانه و مسئولانه در خدمت این موضوع قرار بگیرد، مظلومیت، اقتدار و دین‌مداری در لایه‌های مختلف اجتماعی را می‌تواند به تصویر بکشد. ⚡️ترانه‌ی «برای آرتین» ایلیا مشرفی، در همان روزهای حادثه بسیار الهام بخش بود، ترانه‌ای متناسب آن روزها که جریانی هنرمندانه را در طرف درست تاریخ ایجاد نمود. ⚡️نماهنگ «قول مادرانه» شعری از سیده اعظم حسینی به کارگردانی محمدعلی یزدانی، توانسته است مادرانه به موضوع بپردازد و لطافت و حزن و البته امید را با هم به مخاطب القا کند. ⚡️فیلم کوتاه «محافظ» به کارگردانی حسین دارابی و تهیه‌کنندگی محمدجواد موحد را می‌توان یک کار دقیقِ هنری خواند که به شدت تاثیرگذار است و اقبال عمومی از آن می‌توانست تلنگری برای تهیه‌کنندگان و جامعه‌ی هنری باشد که برای تولید سینمایی آن اقدام کنند اما تااکنون خبری نیست! 💥و اما مجموعه‌ی تلویزیونی «روز خون» به کارگردانی رضا همتی و تهیه کنندگی مرتضی رضایی که در روزهای گذشته به نمایش درآمد! قبل از پخش با توجه به موضوع، احتمال پربازدید شدن داده می‌شد! اما متاسفانه با ضعف‌های شدید در بازیگری، صحنه و... احتمالا مخاطبین را از پیگیری ادامه‌ی قسمت‌های آن منصرف ساخت! اتفاقی که در مورد مجموعه تلویزیونی «آتش در گلستان» با محوریت خانم دباغ هم رخ داد. 💥شاید بتوان اینگونه پرداخت‌های هنری به موضوعات مهم تاریخ معاصر را سوژه‌سوزی دانست! سوژه‌های ناب و جریان‌ساز که با ضعف در نمایش هنری آن، می‌توان به طور عینی ضرب‌المثل «از طلا بودن پشیمان گشته‌ایم، مرحمت فرموده ما را مس کنید» را لمس نمود. ⚡️این موضوعات، بخشی از تاریخ معاصر هستند و اینگونه پرداخت‌های ضعیف در بخش‌های تولیدات تلویزیونی رسانه‌ی ملی، ضربه زدن به آنان است که در نگاهی خوش‌بینانه می‌توان مسئولین مربوطه‌ی آن را به سرهم‌بندی کردن قضاوت نمود و در نگاهی بدبینانه عدم تعهد و مسئولیت‌پذیری نسبت به این موضوعات که کشور بدان مدیون است را مشاهده نمود. ⚡️با مشاهده‌ی اینگونه تولیدات، از اینکه تولیدات هنر هفتم در به تصویر کشیدن فرماندهان بزرگ دفاع مقدس، مدافعان حرم، مدافعین امنیت و... عقب هستند، نفسی بکشیم و با حسرتی منتظر هنرمندانی باشیم که قدر گوهر را می‌شناسند و تعهدی به فراخور رسالت هنری و جهانی دارند تا این موضوعات (سوژه‌ها) را نسوزانند. و صدحیف که امیدمان را به ادبیات داستانی و تولیدات نماهنگ معطوف داشته‌ایم و فرصتی چون هنر هفتم را برای این موضوعات، از دست می‌دهیم. ✨هرچند که تولیداتی چون «غریب»، «موقعیت مهدی»، «آن بیست‌وسه نفر»، «به وقت شام»، «یتیم‌خانه‌ی ایران» و مجموعه‌هایی چون «مختار»، «یوسف پیامبر»، «امام علی علیه‌السلام» را می‌توان کارهای هنرمندانه و تاثیرگذار دانست، جای خوشنودی است که مجموعه‌هایی که کارهنری سنگینی دارند مانند مختار، یوسف پیامبر و... را به کارگردانانی قهار می‌سپارند کاش همین تعهد نسبت به موضوعات تاریخ معاصر و شخصیت‌های موثر در تاریخ انقلاب هم انجام می‌گرفت. ✨البته با توجه به حجم موضوعات و شخصیت‌ها در تاریخ چهل و اندی انقلاب اسلامی این مقدار از تولیدات بسیار اندک است و عدم روایت آن سبب کمرنگ شدن حافظه‌ی تاریخی مردم و عدم بهره‌مندی جامعه از الگوهایی چون فرماندهان دفاع مقدس، مدافعین حرم و امنیت و خانم‌های موثری چون خانم دباغ می‌شود. 📝زهرا خندان 📡 روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید @irwipe

⁉️رفع فیلتر را بپذیریم یا سانسور حقیقت و آزادی محصور را؟ آزادی، واژه‌ی مظلومی که در زندانِ اهداف دولت‌ها محصور شده و برای مطامع قدرت‌مندان به اسارت رفته است. 🔘 خشتِ اول گر نهد معمار کج تا «ثریا» می‌رود دیوار کج از مناظرات انتخابات ریاست‌جمهوری مشخص بود خشت «فرهنگ»، که عمده‌ی هدفش، «رفع فیلتر» یا نالیدن از «سانسور» برای آزادی باشد، معمارش نمی‌تواند دیواری صاف دربیاورد و با قطع پخش زنده‌ی برنامه‌ی «ثریا» کج بودن خشت اول و سانسورچی بودن خود را نشان داد. 📺 پخش زنده‌ی برنامه‌ی «ثریا» قطع می‌شود! به چه دلیل؟ مگر دولت فعلی همچون دول هم‌سویش در کلام مدعی آزادی بیان نبود و از فیلتر و سانسور، نمی‌نالید؟! ▪️جالب است بدانید آمار بیشترین توقیف روزنامه و ... متعلق به دولتی‌ست که حرف از آزادی بیان می‌زد! ▪️دولتی که با شعار امید به میدان آمد، بی‌ادبانه‌ترین تعابیر را نسبت به منتقدین به کار می‌برد، جلوی انتقاد را می‌گرفت و امیدها را ناامید می‌کرد. ▪️و اکنون این دولت که با به حاشیه بردن مطالبات اصلی مردم، از طرفی برای رفع فیلتری که عاقلانه صورت گرفته، یقه چاک می‌کند و از آن طرف به «فیلترِ حقیقت» در «رسانه‌ی ملی» می‌پردازد! ◾️ابتدا فکر می‌کردم، این جماعت گمان می‌کنند مردم به این تناقضات ذاتی و خُبث درونی‌شان آگاه نمی‌شوند؛ اما اکنون با اقداماتی از این دست گمان می‌کنم احتمالا خودشان، به قدری دچار حماقت شده‌اند که متوجه این تناقضات نمی‌شوند! و چُنان عادت به توجیه و فرافکنی کرده‌اند که به اشتباهاتشان پی نمی‌برند! و چُنان‌تر؛ خودپسند و به آگاهی‌های کم‌ و بعضا اشتباه خود مطمئن هستند که جایی برای «آزادی بیان» در مقابل اقدامات خود را برنمی‌تابند! ◾️از وجه دیگر، باید گفت آزادی برای این جماعت، تا جایی‌ست که کاری به اقدامات اشتباه و نگرش‌های نادرست آنان نداشته باشد. هرچه غیر از این باشد آزاد است، چون دردسری برای اهداف پستِ «قدرت‌طلبانه» آنان ندارد؛ حتی اگر «عریانی» در تئاتر یا «فحاشی‌ و خشونت‌های» بی‌حد و شوخی‌ها و کنایات «جنسی» در نمایش خانگی باشد، حتی فیلم‌نامه‌های ضداسلام و ضدخانواده می‌تواند مجوز بگیرد چون آزادی است دیگر! ◾️این آزادی‌ها نه‌ تنها برایشان دردسری ایجاد نمی‌کند بلکه در راستای اهداف پست‌شان هم هست! برای رسیدن به این اهداف، راهی جز «سازش» با شیطان بزرگ نیست و در این راه نباید صف‌بندی با شیاطین باشد! بدین‌منظور نیاز دارد از یک سو، «ایمان» مردم کمرنگ و از سوی دیگر، «امیدشان» نسبت به حاکمیت دینی ناامید شود تا در برابر عدم صف‌بندی با کفار و مستکبرین، سکوت کنند. ▪️یکی از مؤلفه‌های اصلی در کم شدن ایمان مردم، «ولنگاری فرهنگی» است که با «شعار آزادی» انجام می‌گیرد و به لجام گسیختگی محتواهای سخیف جنسی، تمسخر دین‌مداری، نمایش خشونت‌ها، پوشش‌های نامتعارف، ارتباطات ناشایست و موسیقی‌های مبتذل می‌انجامد که در نتیجه ایمان مردم را سست می‌کند. همچنین، با فضای باز اطلاعاتیِ رسانه‌های جبهه‌ی کفر و مستکبر جهانی که رسالت‌شان سیاه‌نمایی و ناامیدسازی مردم است، امیدشان به نظام مقتدر توحید را زایل می‌کند و این هدف با ناایمن‌سازی «اقتصادی» و نظام اقتصادی سرمایه‌داری بیش از پیش مؤثر واقع می‌شود. ▪️با این شعار پستِ «آزادی فیلترینگ» و «رفع سانسور» که فقط ابتذالات در آن آزاد و دروغ‌پراکنی و ناامیدسازی محور باشد، دو بال حفظ و حراست از حکومت توحیدی که "ایمان و امید" است را سست می‌کنند. 🔘 اُف بر شما و آرمان‌های پست‌تان! که آزادی را محصور کرده‌اید برای قدرت‌تان 🔘 اُف بر شما و دنیای‌تان! که ایمان و امید مردم را با اقداماتتان به فنا می‌دهید. 📝زهرا خندان 📡 روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید @irwipe

🔴مهیار عیار و تصویر غلط از حجاب در عهد صفویه 🔸مهیار عیار، مجموعه‌ای داستانی تلویزیونی است در دسته جنایی که در دوره تاریخی «صفویه» و در دوران سلطنت شاه‌عباس می‌گذرد. با روایتی خوش‌ساخت و حاصل هنر سازندگانی که توانسته‌اند داستانی خیالی رمزآلود را در یک برهه مهم تاریخی از ایران وارد کنند. فیلم در حقیقت از قاب‌بندی‌های مناسب و ایجاد حس تعلیق و هیجان در بیننده، بازی‌های خوب و رنگ و لعاب جذاب برخوردار است.

🔸این فیلم به جزئیات تاریخی اهمیت خاصی می‌دهد مثل قابل‌ احترام بودن و جایگاه علمای شیعه در بین مردم، آمیخته شدن هویت عیاری و طراری، پوشش خاص مردان از بازاریان تا درباریان و جزئیات اسباب و وسایل مخصوص فنون دوران، تفاوت خانه درباریان با اعیان و تفاوت خانه اعیان با مردم عادی، روز مخصوص گردش زنان بدون پوشیه در میدان، حتی رواج و عادی بودن مصرف قهوه به‌جای چای به‌عنوان یک نوشیدنی معمولی که در مجموع آن را به یک فیلم قابل‌توجه برای بیننده تبدیل کرده است. 🔸اما تصاویر این مجموعه داستانی یک اختلاف عجیب با تاریخ دارد. امروزه، در همه جای جهان یکی از ابزارهای دم‌دستی برای ترسیم فضای تاریخ در دست تصویرگران و طراحان نمایش و همین‌طور فیلم‌سازان، نقاشی‌های به‌جامانده از تاریخ است. مثلاً این که ناپلئون چه لباسی می‌پوشیده برای هر کسی که بخواهد بداند به‌راحتی با یک جستجو در دسترس است. چون از او در زمان حیاتش نقاشی‌های زیادی ترسیم شده که مورد استناد برای هنرمندان تصویرگر و فیلم‌ساز است. اما این یک مثالی از غرب دنیا است. 🔸اگر به شرق و تاریخ خودمان برگردیم متوجه می‌شویم که نقاشی به‌عنوان یک کالای اعیانی و اشرافی از دوران گذشته به‌ویژه خلفای عباسی در دیوار کاخ‌ها و ظروف سفالی و تصویرسازی کتب ادبی و گاهی علمی کاربرد پیدا کرد. و پس از دوره‌ عباسیان هم، نقاشی در خانه‌های اشراف بر اساس هوس شاهانه همان کارکرد را حفظ کرد نقاشی‌های دوران عباسی در کاخ‌ جوسق خاقانی که زنان لعبت مثل رقاصه‌ها، مطربان و ساقی‌ها نمایش داده می‌شوند(نقاشی زنان رقاص با جام‌های شراب، سربرهنه و موهای بلند بافته ) قدرمسلم در دوران حکومت حاکمان به‌ظاهر مسلمان بر مردم مسلمان این نوع نقوش ممنوعه بودند و چهره عمومی از زنان آن دوره نبوده است. پس برای نمایش زنان جامعه آن روز به این نقاشی نمی‌توان مراجعه کرد. 🔸از دوران عباسیان تا صفوی در طول این تاریخ پر فراز و نشیب، نقاشی بیشتر زینتی بلهوسانه در کاخ شاهی یا زیور کتب سفارش پادشاه و حاکم و خلیفه بوده است. همان‌طور که در دوره صفویه هم این‌چنین است. زنانی که در نقاشی‌های عهد صفویان تصویر شده‌اند غالبان کنیزکان فتانه و لعبت‌های درباری و در کنار آنها گاهی زنان محجوب حرم‌سرای شاهی هستند. کنیزان خدمتکار و لعبت‌های رقاص، مطرب و ساقی، زنانی هستند با کلاه و دستمالی دور آن و گیس‌هایی تاب‌دار، لباس بلند و گاهی هم چارقدی دارند که پشت سر انداخته‌اند طوری که مثل دنباله کلاه آنها شده است. 🔸در نقاش‌های کاخ عالی‌قاپو نیز این نوع زنان در خدمت هوس پادشاه همین لباس‌ها را به تن دارند و البته همین چارقدی که پشت سر انداخته شده برای زنان مطرب و رقاصه و ساقی حذف شده است. اما زنان حرم‌سرای شاهی (نه این که حتماً از همسران شاه باشند) که از جهت حیا معتبرتر هستند و دارای آبرو، نقاش در لباس پوشیده‌تری آنها را ترسیم کرده این زنان غالبا پیراهن‌های بسیار بلند دارند با روسری‌های بلند، شلوار بلند تا قوزک پا و پاپوش و چند رشته گیس که از کنار صورت، از روسری بیرون مانده است. 🔸همین نوع پوشش در نقاشی مثل تولد رستم (مکتب اصفهان، دوره صفوی) در نمایش مادر رستم و چند زن دیگر در آن نقاشی آمده و دیگر زنان این نقاشی معلوم است که کنیز و خدمه هستند و اما همین زنان هم چارقدی را دارند که پشت سر انداخته‌اند. در نتیجه نقاشی که کالایی گرانقیمت و هنری درباری بنا بر تمنا و میل همایونی ترسیم می‌شده سندی برای تصور لباس زنان کل جامعه آن دوران نیست به ویژه که گزارش‌های جهانگردان یا سیاحان اروپایی وضع پوشش زنان و مردان ایرانی را با جزئیات بیان کرده‌اند مثلا شاردن در گزارش خود برای امرایش می‌نویسد: «بالاپوش بانوان، بلندتر از کلیجه های مردان است و تا پاشنه می‌رسد... کمربندهای بانوان باریک و فقط یک شست پهنا دارد... بانوان ایرانی سر خویش را کاملاً می‌پوشانند و روی آن، چارقدی دارند که به شانه شان می‌رسد و گلو و سینه‌شان را در جلو می‌پوشاند و وقتی که می‌خواهند از خانه بیرون بروند حجاب بلندی را به تن می‌کنند که صورت و بدنشان را می‌پوشاند». و دوباره «شاردن» در جای دیگر می‌نویسد «زنان چهار حجاب دارند دو تا در خانه به سر می‌کنند و دو تای دیگر را هنگام خروج از خانه روی آنها می‌افزایند. حجاب اولی روسری است. دومی چارقد است. سومی حجاب سفید و بلندی است که تمام بدن را مستور می‌کند و چهارمی دستمالی است که بر روی صورت می‌نهند و مخصوص مساجد است و شبکه‌ای در مقابل چشمان دارد.» 🔸توصیفات «دلاواله» و «تاورنیه» از لباس زنان مختص به توضیح لباس خانگی زنان اعیان و اشراف است که با آنها در رفت و آمدند دلاواله می‌نویسد «روسری زن‌ها شبیه پارچه‌ای است که زنان بغداد هم به کار می‌برند رنگ روسری‌ها مختلف است و دنباله آن از عقب تا روی زمین ادامه پیدا می‌کند...

چند رشته مروارید به طول چهار انگشت به بند پیشانی آنان آویزان است که با حرکت سر به این طرف و آن طرف حرکت می‌کند و به‌علاوه دو رشته موی بلند نیز از طرفین صورتشان پایین ریخته و چهره آنان را در برمی‌گیرد.» و تاورنیه درباره پوشش بیرون از خانه زنان ایرانی بیان می‌کند «زنان خود را در ایران به احدی غیر از شوهر خود نشان نمی‌دهند. وقتی به حمام عمومی می‌روند در چادری سر تا پای خود را مستور می نمایند که فقط در محاذات چشم، دو سوراخ دارد که پیش پای خود را بتوانند ببینند و این کار یعنی به حمام عمومی رفتن مخصوص فقرا و طبقه سوم است.» و در مورد زنان دربار و اشراف هم عده‌ای از خواجگان و نوکرها مردان را از سر راه زنان ثروتمند دور می‌کردند و جان مردی که در سر راه ایشان بود به مخاطره می‌افتاد. 🔸گزارش‌نامه نویس دیگری به نام «کاتف» در این عصرمی نویسد «زنان در بیرون از خانه، خود را به متقال نازکی می‌پیچند که صورت آنها پیدا نیست. آنها جوراب‌های ساق بلند ماهوتی رنگ و کفش بر پا دارند. ولی برخی از زنان جوراب‌های ساق‌بلند مخملی می‌پوشند. تمام زنان و دختران شلوار به پا می‌کنند.» 🔸همین گردشگران خارجی بیان توصیف لباس زنان اقلیت دینی هم می‌پردازند آنها نیز عموماً با لباس‌های بلند و روسری به شکلی کامل سر و سینه و گردن را می‌پوشانند فقط سبک بستن روسری‌هایشان متفاوت است. سوای این که این گزارش‌ها و موشکافی جاسوسان گردشگرنما در نوع پوشش زنان و مردان آن دوره ایران مقدمه‌ای شد برای اجرای طرح تغییر لباس زنان و مردان باحیا ایرانی. 🔸با این حال در فیلم مهیار عیار در عین ویژگی‌های مثبت مجموعه، نکته مهمی عمدی یا سهوی مورد غفلت واقع شده، که قابل‌چشم‌پوشی نیست. این که اگر بگوییم سازندگان بی‌دقتی کرده‌اند در لباس زن ایرانی و پوشش داخل و خارج از خانه را یکی کرده‌اند از اشتباه سهوی آنها بوده و مثلاً نمی‌دانسته‌اند که لباس خارج از خانه زن، پوششی سراسری به اسم چادر بوده است، اما در صحنه‌ای دیگر و برای پوشش تنها زنی که نمی‌خواهد هویتش مشخص باشد، از حجاب کامل استفاده کرده‌اند! 🔸چرا زن مرموزی که برای بانوی «جانور» خود، دنبال ساخت انگشت مصنوعی جایگزین انگشت قطع شده است پوشش کامل دارد و چادربه‌سر و با پوشیه در بازار رفت‌وآمد می‌کند؛ ولی سایر زنان با لباس خانه تردد می‌کنند؟! این ساختار را چه‌طور می‌شود دید؟ زنی با پوشش کامل اما مشکوک و زنان محبوب و شیرین داستان اعم از کنیز و حاجیه‌خانمی که در مسیر بازگشت از سفر حج بوده، با پوششی کمتر، با گیس و گردن برهنه و لباس تنگ! 🔸جای تعجب است که رسانه ملی به جای دقت در استفاده از موقعیت چنین فیلم‌هایی برای بیان حقایق تاریخی و فرهنگی به تحریف و تغییر آن تن داده و یا با بی‌مبالاتی در شرایط کنونی جامعه، بنا بر بررسی سطحی، یک اثر خوب نمایشی را دچار خطا در بیان حقایق تاریخی کرده و روانه نگاه و ذهن بیننده ناآگاه نموده تا دست‌مایه استنادات غیر معقولانه برخی فرصت‌طلبان شود. به عبارتی صداوسیما در این فیلم فرصت نمایش حیا و پوشش زن در طول تاریخ را از دست داده و ذهن بیننده را به روایتی غلط و معکوس از تاریخ آلوده کرده است! در صورتی که توقع می‌رفت با توجه به مقتضیات زمان دقت نظر بیشتری در این زمینه صرف شود. 📝حمیرا رحمتی 📡 روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید @irwipe

🔔برای مشاهده تصاویر نقاشی‌های مستند به پیوند مطلب کامل مراجعه کنید 👇 http://roubesh.ir/post/1851

🔲 مسیرِ رسیدن، مغفول در روایتِ فیلم‌ها و مجموعه‌ها 🔲 کارآمدیِ هنر هفتم در ایجاد زمینه برای تربیت انسان‌ها در گروی نمایش هنرمندانه از «چگونگی الگو شدن» و تحولات اجتماعی مؤثر ارزشی در جهان است وگرنه در حد ایجاد هیجان باقی خواهد ماند. 🔲 براستی چطور ممکن است بازیگران اصلی فیلم‌هایی با محوریت تاریخ معاصر مثل دستگیری ریگی در فیلم «روز صفر» یا نمایش خباثت گروهک ریگی در فیلم «شبی که ماه کامل شد» حاضر شوند اما تحولی شناختی در آنها مشاهده نشود و بلکه برعکس، سر بزنگاه‌ها با کنشگری فعال در طرف نادرست قرار گیرند؟! حتی در نگاهی موشکافانه دیده شده است برخی از افرادی که در ساخت «ماجرای نیمروز» دخیل بوده‌اند و نقش منافقین را به تصویر کشیده‌اند در جنگ ترکیبی ۱۴۰۱ که دست منافقین به وضوح عیان بود، بازگو کننده‌ی خواسته‌های منافقین شدند!