در آستانه چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، نشست وجوه سیاسی حکمت متعالیه با حضور هیاتی از اساتید دانشگاه های کشور تونس در پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی برگزار شد. جلسه اول به مباحث کلی و مقدماتی گذشت. بحث درباره جایگاه ملاصدرا و حکمت متعالیه، طبقه بندی آثار ملاصدرا و جامعیت ایشان، ارتباط حکمت متعالیه با تحولات سیاسی و اجتماعی، اشاره برخی حکمای مهم و تاثیرگذار، اشاره به برخی مباحث اصلی حکمت متعالیه و پیامدهای سیاسی و اجتماعی آن، جریان شناسی حکمت متعالیه در دوره معاصر و... گفتگو شد.
اساتید تونسی هم با استقبال از مباحث، پرسش‌های مختلفی مطرح کردند که برخی محورهای آن از این قرار است: درباره نسبت و ارتباط فلسفه اسلامی با فلسفه یونان، میزان نوآوری فلاسفه مسلمان و اختصاصات فلسفه اسلامی، ارتباط حکمت متعالیه و انقلاب اسلامی، موقعیت و شخصیت فلسفی سید جمال الدین اسد آبادی، امام موسی صدر و امام خمینی و مباحثی از این دست.
در بخشی از نشست، درباره ارتباط انقلاب اسلامی با حکمت متعالیه از سوی یکی از اساتید به مصاحبه حسنین هیکل، روزنامه نگار مشهور مصری با امام خمینی و سوال وی از امام درباره تأثیر شخصیت‌هایی غیر از پیامبر اکرم و امام علی علیه السلام بر وی مورد توجه قرار گرفت که به اختصار صحبت شد. البته ایشان به نقل از کتاب حسنین هیکل این بحث را مطرح کرد و معلوم بود که پاسخ امام خمینی برایش جالب بوده که فرموده است در فلسفه ملاصدرا، در حدیث کافی و در فقه جواهر.
پنجشنبه، یازدهم بهمن نود و هفت
#تونس
#پژوهشگاه_علوم_و_فرهنگ_اسلامی
#شریف_لک‌زایی
#حکمت_سیاسی_متعالیه
#فلسفه_اسلامی
#حکمت_متعالیه
#حکمت_متعالیه_صدرایی
آیین رونمایی، نقد و بررسی کتاب «امام خمینی ره و مسأله آزادی » تألیف دکتر شریف لک زایی با حضور آقایان دکتر محمد حسین جمشیدی و دکتر اکبر اشرفی عصر روز دوشنبه در دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی برگزار شد.
#آزادی
#امام_خمینی
#شریف_لک‌زایی
هدایت شده از شریف لک زایی
قصه پرمجاهدت رسیدن به صندوق رأی
رهبر معظم انقلاب در صحبت با رأی اولی‌ها، روی آسان بدست نیامدن «صندوق رأی» تأکید کردند. درک این مسئله، قاعدتاً جز با بررسی تجربه تاریخی که ملت ایران در قرون و اعصار پس از تحمل مرارت‌ها و سختی‌هایی که در این مسیر ازسرگذرانده، امکان پذیر نیست.
به گزارش ایسنا، #شریف_لک‌زایی، استاد دانشگاه و پژوهشگر اندیشه سیاسی در یادداشتی در قدس نوشت: در واقع رهبر معظم انقلاب بر سیر مجاهدت‌ها از مشروطه به این سو تا مقطع انقلاب و به‌خصوص تأکیدهای خودِ حضرت امام خمینی(ره) برای به همهپرسی گذاشتن نوع حکومت «تنها حدود ۵۰ روز پس از انقلاب اسلامی» صرفاً با این هدف اشاره می‌کنند که نقش تاریخی مردم را به عنوان «صاحبان کشور و انقلاب» یادآور شوند.
اما چرا پیگیری و روایت این پیوستگی تاریخی تا رسیدن به مسئله انتخابات و صندوق رأی مهم است؟ در پاسخ به این پرسش به نظر بررسی مقطع حدوداً یک سده اخیر و اتفاقات برجسته آن بتواند درک اجمالی را از این مسئله به ما بدهد. به تاریخ ۱۲۰ سال اخیر ایران نگاه کنید! ببینید کشور در این مدت چه اتفاقاتی را از سرگذرانده و نسبت هر کدام از این وقایع، به حضور و همراهی مردم چه بوده است؟ اشغال کشور در شهریور ۱۳۲۰ را در نظر بیاورید. در همین یک فقره می‌بینیم وقتی مردم نقش آفرین نباشند، به راحتی یک کشور از شمال وجنوب بی هیچ مانع و مقاومتی توسط بیگانگان اشغال می‌شود.
به تجربه خودِ انقلاب اسلامی نیز که می‌رسیم، می‌بینیم بی حضور اقشار مختلف مردم از زن و مرد و پیر و جوان در شهر و روستا، امکان رقم زدن چنین رویداد عظیمی امکان‌پذیر نبود. بنابراین در یک جمله، هویت انقلاب اسلامی و بعد نیز جمهوری اسلامی با حضور مردم پیوند خورده است. جدای از اینکه انقلاب اسلامی اساساً با حضور و نقش‌آفرینی مردم پا گرفته و تداوم خواهد یافت، بدون این حضور و نقش‌آفرینی با مشکلات زیادی مواجه خواهد شد؛ همان‌گونه که امروزه نیز بیشتر مشکلات در نقاطی حل‌نشده باقی مانده که مردم خودشان را از نقش‌آفرینی در آن کنار کشیده و حضور ندارند.
مضاف بر همه این‌ها یک نگاه فلسفی نیز در پی این پیوند میان نظام و مردم دیده می‌شود؛ یعنی این‌طور نیست که امام خمینی(ره) بدون پشتوانه نظری از شاخص و میزان بودن، رأی ملت سخن به میان آورده باشد. این کلام که «میزان رأی ملت است» به همان بخش از مباحث و آموزه‌های دینی ما برمی‌گردد که در آن امیرالمؤمنین(ع) از «لو لا حضور الحاضر» سخن گفتند. این حضور حاضران است که به این نظام و نظام سیاسی و این تشکیلات و ساختار شکل داده و آن را تحقق می‌بخشد. ما می‌گوییم یک «جسمانی الحدوث» و یک «روحانی البقا» در فلسفه صدرایی داریم که این نگاه مبتنی بر آن تئوریزه شده است. این «جسمانی الحضور» بودن- که من این تعبیر را به‌تازگی در کنار «جسمانی الحدوث» در خصوص حضور و نقش‌آفرینی مردم به کار بردم- باید اتفاق بیفتد و موانع بر سر راه آن برداشته شود تا پس از آن «روحانی البقا»یی-که منظور تحقق عدالت، آزادی و استقلال است- نیز تداوم پیدا کند.
در همین کشوری که شهریور ۱۳۲۰ بدون هیچ مقاومتی اشغال شد، ما تجربه دفاع مقدس و تجربه ایستادن در برابر گروه‌های تجزیه‌طلب را با مشارکت و نقش‌آفرینی فعال مردم داریم. اگر همان‌طور که رهبر معظم انقلاب فرمودند، این تجارب تاریخی مرور شود و از آن طرف، خود جمهوری اسلامی نیز مشی مردم‌دارانه‌اش را ارتقا ببخشد و ظرفیت‌های بیشتری برای نقش‌آفرینی مردم را فراهم کند، خودِ این روایت می‌تواند یک سیرِ امید ایجاد کند. البته که باید به قوه تشخیص و انتخاب مردم اعتماد کرد. به قول شهید مطهری اگر مردم ۱۰۰ مرتبه اشتباه کردند، باز هم باید گذاشت تجربه بیندوزند. ما نیز نباید از روایت این تجربه‌ها در قالب‌های مختلف هنری و ادبی غافل شویم.
روزنامه قدس،
پنجشنبه دهم اسفند 1402
https://eitaa.com/shariflakzaei
قصه پرمجاهدت رسیدن به صندوق رأی
رهبر معظم انقلاب در صحبت با رأی اولی‌ها، روی آسان بدست نیامدن «صندوق رأی» تأکید کردند. درک این مسئله، قاعدتاً جز با بررسی تجربه تاریخی که ملت ایران در قرون و اعصار پس از تحمل مرارت‌ها و سختی‌هایی که در این مسیر ازسرگذرانده، امکان پذیر نیست.
به گزارش ایسنا، #شریف_لک‌زایی، استاد دانشگاه و پژوهشگر اندیشه سیاسی در یادداشتی در قدس نوشت: در واقع رهبر معظم انقلاب بر سیر مجاهدت‌ها از مشروطه به این سو تا مقطع انقلاب و به‌خصوص تأکیدهای خودِ حضرت امام خمینی(ره) برای به همهپرسی گذاشتن نوع حکومت «تنها حدود ۵۰ روز پس از انقلاب اسلامی» صرفاً با این هدف اشاره می‌کنند که نقش تاریخی مردم را به عنوان «صاحبان کشور و انقلاب» یادآور شوند.
اما چرا پیگیری و روایت این پیوستگی تاریخی تا رسیدن به مسئله انتخابات و صندوق رأی مهم است؟ در پاسخ به این پرسش به نظر بررسی مقطع حدوداً یک سده اخیر و اتفاقات برجسته آن بتواند درک اجمالی را از این مسئله به ما بدهد. به تاریخ ۱۲۰ سال اخیر ایران نگاه کنید! ببینید کشور در این مدت چه اتفاقاتی را از سرگذرانده و نسبت هر کدام از این وقایع، به حضور و همراهی مردم چه بوده است؟ اشغال کشور در شهریور ۱۳۲۰ را در نظر بیاورید. در همین یک فقره می‌بینیم وقتی مردم نقش آفرین نباشند، به راحتی یک کشور از شمال وجنوب بی هیچ مانع و مقاومتی توسط بیگانگان اشغال می‌شود.
به تجربه خودِ انقلاب اسلامی نیز که می‌رسیم، می‌بینیم بی حضور اقشار مختلف مردم از زن و مرد و پیر و جوان در شهر و روستا، امکان رقم زدن چنین رویداد عظیمی امکان‌پذیر نبود. بنابراین در یک جمله، هویت انقلاب اسلامی و بعد نیز جمهوری اسلامی با حضور مردم پیوند خورده است. جدای از اینکه انقلاب اسلامی اساساً با حضور و نقش‌آفرینی مردم پا گرفته و تداوم خواهد یافت، بدون این حضور و نقش‌آفرینی با مشکلات زیادی مواجه خواهد شد؛ همان‌گونه که امروزه نیز بیشتر مشکلات در نقاطی حل‌نشده باقی مانده که مردم خودشان را از نقش‌آفرینی در آن کنار کشیده و حضور ندارند.
مضاف بر همه این‌ها یک نگاه فلسفی نیز در پی این پیوند میان نظام و مردم دیده می‌شود؛ یعنی این‌طور نیست که امام خمینی(ره) بدون پشتوانه نظری از شاخص و میزان بودن، رأی ملت سخن به میان آورده باشد. این کلام که «میزان رأی ملت است» به همان بخش از مباحث و آموزه‌های دینی ما برمی‌گردد که در آن امیرالمؤمنین(ع) از «لو لا حضور الحاضر» سخن گفتند. این حضور حاضران است که به این نظام و نظام سیاسی و این تشکیلات و ساختار شکل داده و آن را تحقق می‌بخشد. ما می‌گوییم یک «جسمانی الحدوث» و یک «روحانی البقا» در فلسفه صدرایی داریم که این نگاه مبتنی بر آن تئوریزه شده است. این «جسمانی الحضور» بودن- که من این تعبیر را به‌تازگی در کنار «جسمانی الحدوث» در خصوص حضور و نقش‌آفرینی مردم به کار بردم- باید اتفاق بیفتد و موانع بر سر راه آن برداشته شود تا پس از آن «روحانی البقا»یی-که منظور تحقق عدالت، آزادی و استقلال است- نیز تداوم پیدا کند.
در همین کشوری که شهریور ۱۳۲۰ بدون هیچ مقاومتی اشغال شد، ما تجربه دفاع مقدس و تجربه ایستادن در برابر گروه‌های تجزیه‌طلب را با مشارکت و نقش‌آفرینی فعال مردم داریم. اگر همان‌طور که رهبر معظم انقلاب فرمودند، این تجارب تاریخی مرور شود و از آن طرف، خود جمهوری اسلامی نیز مشی مردم‌دارانه‌اش را ارتقا ببخشد و ظرفیت‌های بیشتری برای نقش‌آفرینی مردم را فراهم کند، خودِ این روایت می‌تواند یک سیرِ امید ایجاد کند. البته که باید به قوه تشخیص و انتخاب مردم اعتماد کرد. به قول شهید مطهری اگر مردم ۱۰۰ مرتبه اشتباه کردند، باز هم باید گذاشت تجربه بیندوزند. ما نیز نباید از روایت این تجربه‌ها در قالب‌های مختلف هنری و ادبی غافل شویم.
روزنامه قدس،
پنجشنبه دهم اسفند ۱۴۰۲
⬅️پژوهشگاه را در فضای مجازی دنبال کنید
🌐 https://takl.ink/Isca.ac.ir/