#وقتی_فردیت_نیچه_و_یونگ_با_فردگرایی_اشتباه_گرفته_می‌شود به بهانه سخنان آقای دکتر خدایاری فرد در زمینه حجاب چندی پیش قطعه کلیپی از جناب آقای دکتر خدایاری فرد منتشر شد که ظاهرا در جمع تعدادی از فرهیختگان شهر شیراز ارائه شده است. در آن بخش؛ ایشان به لزوم کنار گذاشتن چیزی که آن‌را «حجاب اجباری» می‌نامند تأکید می‌کند و به حاکمیت جمهوری اسلامی توصیه می‌کند به منظور حفظ سلامت روان جامعه لازم است این قانون برداشته شود و زنان به انتخاب خود با حجاب یا بدون حجاب در انظار ظاهر شوند! توجیه علمی ایشان برای این تجویز؛ لزوم «خود بودن» افراد است. ایشان می‌گویند: «کسی که بدون حجاب بیرون می‌آید و یا کسی که با حجاب ظاهر می‌شود این «خودش» است و این، برای سلامت روان اجتماع مفیدتر است. به‌جای اینکه خودمان را طوری تغییر دهیم و چیز دیگری از خودمان به نمایش بگذاریم... .» بعد به مسئولین توصیه می‌کنند «به‌عنوان یک نمونه بگذارید «حجاب اجباری» در شهر شیراز برداشته شود و هیچ کس هیچ فشاری را وارد نکند!» اما سوالی که پیش می‌آید این است که بازگویی سخنان فردریک نیچه و کارل یونگ در بیش از یکصد سال پیش در جامعه اروپا که نتوانست درستی و کارآمدی خود را اثبات کند و حتی نتوانست سلامت روان خود آنها را حفظ کند (به زندگینامه نیچه مراجعه کنید) الان دقیقا چه سودی برای جامعه ایرانی ما دارد؟ بله! آنچه ایشان به‌عنوان ایده روان‌شناختی خود در حال بیان بوده؛ و اصرار بر آن دارند «دقیقا» کلام نیچه؛ فیلسوف آلمانی و بعدها؛ یونگ؛ روان‌تحلیل‌گر سوئیسی در ضرورت «فردیت» و «خود بودن» جهت حفظ سلامت روان است؛ و تقریبا هیچ چیز جدیدی بدان اضافه نشده است! به مطالب ذیل توجه کنید: نیچه در یکی از آثار خود ادعا می‌کند سلامت روانی نه در گروه‌ها، بلکه در انسان‌های منحصربه‌فرد و برتر که شهامت «خود بودن» را دارند وجود دارد (Nietzsche 2003) و یونگ در کتاب «روابط بین ایگو و ناهشیار» (1928) نوشت «در نظر گرفتن کافی خصوصیات خود، بجای سرکوب آنها، برای عملکرد اجتماعیِ بهتر، مفیدتر است». یونگ اغلب از نیچه نقل می‌کرد که «آن چیزی شو که هستی!»: Become what you are! در چرایی تکرار تحلیل‌های شخصی (و نه یافته‌های علمیِ) این اندیشمندان توسط یک استاد ایرانی صحبتی نیست؛ امّا ای کاش، حال که قرار است جامعه اسلامی ما نسخه‌پیچ تجویزهای نیچه و یونگِ قرن نوزده اروپا شود؛ لااقل تمام ایده‌های آن‌ها، و نه صرفا بخشی از آن مورد توجه قرار می‌گرفت! نیچه و یونگ در جریان تبیین شخصیت آدمی سه مفهوم جمع‌گرایی، فردگرایی، و فردیت را از هم مجزا کرده‌اند. از نظر آن‌ها همراهی با گرایش‌ها و خواسته‌های جمعی (یعنی سازگاری با جامعه) همواره نمی‌تواند مفید و یا حتی اخلاقی باشد؛ بلکه لازم است فرد به تفرد یا فردیت خود توجه کرده یعنی به نیروها و انگیزه‌های درونی خود نیز توجه کند؛ نیروهایی که می‌تواند مثبت یا منفی باشد و به جای تلاش برای حذف یا ترکیب آنها، همچون یک بوم نقاشی، رنگ‌های مختلف را در کنار هم بپذیرد؛ امّا موضوع مهمی که یونگ بدان توجه کرده‌ (ولی استاد محترم آن را رها کرده) این است که در کنار این؛ فرد باید مراقب باشد گرفتار پدیده «فردگرایی» نشود! فردگرایی یعنی بی‌تفاوتی و تحقیر هنجارهای جامعه! از منظر یونگ بین فردیت و فردگرایی تفاوت وجود دارد: «فردگرایی به معنای تأکید و اهمیت دادن عمدی به برخی ویژگی‌های مفروض شخصی به جای ملاحظات و تعهدات جمعی است» (یونگ 1928: 267). یونگ می‌گوید «سوژه خود بودن، منفرد بودن، یا فردیت باید چیزی را به نفع جامعه تولید کند و تا زمانی که هیچ ارزش مثبتی ایجاد نکند، به صورت یک حالتِ (رشد نایافته) باقی می‌ماند». از نظر او فرد به‌عنوان یک حد وسط بین خودیت و سازگاری با جامعه تلقی می‌شود، از این رو فرد نمی‌تواند از سازگاری با جامعه دست بکشد؛ زیرا طبق باور یونگ در دنیای روانی فرد، از قبل، یکسری عناصر جمعی (به‌عنوان کهن الگو) وجود دارند که امکان سازگاری با جامعه را فراهم می‌کند. آقای دکتر خدایاری عزیز! آنچه شما در حال ترویج آن هستید «فردگرایی» است و نه «فردیت یافتگی» یونگ! تجویز کنار گذاشتن حجاب یعنی تشویق جامعه به زیر پا گذاشتن هنجارهای جامعه؛ یعنی سوق دادن افراد به فردگرایی و نه تفرد روان‌شناختی! یعنی اهمیت دادن به خواسته‌های خود و تحقیر هنجارهای اجتماع؛ نه پذیرش نیروهای متعدد در دنیای درون! تفرد روان‌شناختیِ یونگ قرار است فرد را به این مرحله برساند که ضعف‌ها را در کنار قوت‌های خود ببپذیرد؛ نه اینکه قوت‌های جامعه را زیرپا بگذارد! ای کاش لااقل همچون نیچه در گفتارهای خود به مفاخر ایران زمین؛ همچون حافظ و سعدی شیراز توجه می‌کردید و مثل همیشه برای زنده کردن فرهنگ اصیل ایرانیِ خودمان تلاش می‌کردید! ✍️دکتر حمید رفیعی‌هنر؛ روان‌شناس و عضو هیئت علمی 🌿🌺🍃 eitaa.com/Mohyiee

✅ چهارمین نشست ماهیانه "روان‌شناسی‌ اسلامی" ♨️ تاريخچه شکل‌گیری حلقه روانشناسی اسلامی دانشگاه تهران ✅ فرصتی برای هم‌اندیشی اساتید و دانشجویان پیرامون روانشناسی اسلامی 👤با ارائه: سر کار خانم دکتر فاطمه فیاض(دکترای روانشناسی سلامت، استادیار دانشگاه الزهرا "س") 👤مجری کارشناس: جناب آقای رضا فرضی (دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، موسس کانون روانشناسی اسلامی دانشگاه تهران) 📟 ۲ ساعت وبینار #رایگان 📆 پنجشنبه ۱۱ خرداد ماه ⏰ ساعت ۱۶ ⁉️ همراه با پرسش و پاسخ ❌لینک ثبت نام : 🌐 https://b2n.ir/u32043 ↗️برای✌️نفر از دوستان ارسال کنید. ➕به جمع فاتحان بپیوندید 👇 🌐 fatehan.net 🆔 @fatehan_net 🆔 @shaakeleh1401

تاملی بر سخنان دکتر خدایاری فرد درباره حجاب در دانشگاه شیراز 👈 ایشان بیان میکنند که: نظام نمیتواند ماجرا را جمع کند خب ایشان از ظرفیت های مردمی که پشتوانه محکمی برای نظام جمهوری اسلامی ایران است غافل شدند، قطعا همین ظرفیت مردمی انقلاب کرد، هشت سال دفاع مقدس داشت، فتنه ۸۸ را خاموش کرد، شهیدانی مانند محسن حججی و آرمان الله وردی داد اما نگذاشت به نظام خدشه ای وارد شود تفاوت در زاویه نگاه به مسایل و میزان گستردگی نگاه است. اگر زاویه محدود و نگاه صرفا تجربی به مسایل داشته باشیم نوسانات نتایج و نظریات را میبینیم، اما زمانی که نگاه ما بر بستر اسلام باشد باآرامش نهایت تلاش خود را میکنیم که عاقبت با متقین است (نگاهی به قرآن و قصص قرآنی و وعده پیروزی در قرآن میتواند راهنمای معتبری برای ایشان باشد) 👈 ایشان بیان میکنند که: حجاب اختیاری به نفع حفظ نظام است ایشان احتمالا مبانی و اهداف نظام اسلامی را نمی شناسند، زیرا در نظام اسلامی، لیبرالیسم و آزادی فردی در اجتماع جایگاهی ندارد. بنابراین بااین سطح اطلاعاتی پیشنهاد میدهیم که ایشان یا ارتقا اطلاعاتی داشته باشند و یا درباره آنچه بدان جاهل هستند مصلحت اندیشی نکنند؛ زیرا که قبل از ایشان افراد مختلف و حتی سیاسیون پیشنهاداتی مانند توقف پیشرفت نظامی را دادند که ثابت شد این نوع مصلحت اندیشی ها نه تنها نفعی برای نظام ندارد بلکه به ضرر نظام خواهد بود (نگاهی به ۸سال دوران ریاست جمهوری گذشته این حرف را ثابت میکند) ایشان بیان میکنند که: هرکس باید خودش باشد و تلویحا اشاره میکنند که حجاب داشتن یعنی نقاب زدن در روانشناسی رشد، در آسیب شناسی روانی و در روانشناسی اجتماعی یکی از مولفه های جدی که مورد بررسی قرار میگیرد رفتار فرد در حضور دیگران و در جامعه است همانگونه که رهبر انقلاب تاکید کردند ما کاری نداریم که فلان فرد در خانه خود که رفتار غلطی دارد، وظیفه نظام هدایت افراد در اجتماع است اگر قرار باشد هدایت افراد را زیرسوال ببریم، بنابراین تقریبا اکثر مشاغل فعلی از اعتبار ساقط میشوند، چه بسا والدین نیز باید وظیفه تربیت را کنار گذاشته و اجازه دهند فرزندشان خودش باشد و نقاب نزند! بنابراین آموزش تمامی آداب اجتماعی از جمله احترام به دیگران، کنترل خشم و.. مغایرت با خود بودن دارد و افراد باید هرزمان بدون کنترل خودشان هرآنچه میل دارند انجام دهند (پیشنهاد میشود ایشان بجای تعبیر غلط نقاب، از واژه صحیح رعایت آداب و حریم اجتماعی استفاده کنند و ازین منظر به مسأله حجاب بنگرند) 👈 ایشان بیان میکنند که: اگر حجاب قانونی شود منجر به لجبازی میگردد امید داریم هم دولت و هم مردم، از تمام ظرفیت خود همزمان و بطور صحیح استفاده کنند تا درکنار اجرای قانون، دلایل عقلانی و روانی و اجتماعی استفاده از حجاب تبیین شود که در این صورت اکثریت افراد قطعا حجاب خود را چه بسا بهتر از قبل رعایت خواهند کرد 👈 ایشان بیان میکنند که: نظام روشی جز سرکوب نمی‌داند. ماالبته با ایشان کامل موافق نیستیم، نظام تاکنون سرکوب جدی نداشته است که اگر چنین بود شاهد این بی بندوباری در سطح اجتماع نبودیم و اگر چنین بود اکثریت مردم از شرایط راضی بودند، متاسفانه اکنون اکثریت مردم که تمایل به مذهب یا تمایل به نگاه عقلانی (و نه هیجانی) به مسایل دارند، مخالف شرایط فعلی جامعه هستند و مطالبه جدی ما نیز استفاده ازاقناع و گفتگوی علمی- معرفتی و بیان عواقب ترویج بی حجابی اختیاری می باشد 👈 ایشان بیان میکنند که: بعنوان یک نمونه پژوهشی در شهر شیراز بی حجابی اختیاری آزاد شود متاسفانه امکان چنین پژوهشی وجود ندارد زیرا عواقب و نتایج این پژوهش الزاما در کوتاه مدت مشخص نمی‌گردد و احتیاج به زمان بررسی طولانی تری وجود دارد همچنین آیا ایشان تضمین می‌کنند که همه مردم بدانند و آگاه باشند که این یک پروژه علمی و زمان دار است و در این زمان اجازه خروج از شهر شیراز و مراوده با سایرین را ندارند و درنتیجه کنترل همه متغیرهای موثر بر سلامت روان افراد امکان پذیر باشد تا خدشه ای به نتایج وارد نشود بهتر نیست بجای انجام چنین پژوهشی غیرممکنی، از پژوهش های متعدد گذشته در ایران و در سایر کشورها که همبستگی دینداری و خصوصا رعایت حجاب با سلامت روان را بررسی کرده اند، استفاده کرد حرف بسیار است و گوش شنوا و چشم بینا و عقل متفکر متاسفانه اندک در خانه اگر کس است یک حرف بس است سربازان امام زمان (عج) مسحور اندیشه های خام و محدود نخواهند شد و العاقبه للمتقین نشر آزاد ✍️ خانم دکتر اکرم عظیمی، روانشناس https://eitaa.com/joinchat/4203216913C592b78c231

پاسخ های علمی به یک بیانِ غیرِ علمی جناب دکتر خدایاری فرد، در سخنرانی اخیر خود، اعلام کرده اند که اگر افراد در جمهوری اسلامی ایران، آزادانه دست به انتخاب حجاب یا بی حجابی بزنند، این برای سلامت روان شان بهتر است. من بدون اینکه بخواهم نتایج پژوهش های مکرّر انجام گرفته در داخل ایران را به ایشان یادآوری کنم، در این ارسال تلاش می کنم، نتایج چند پژوهش در جوامع غربی و خارج از ایران، که در آنجا هجوم علیه ارزش هایی چون حجاب بسیار هم بالاست، به اشتراک بگذارم. 📝پژوهش شماره ۱: نقش دینداری و حجاب در تصویر بدنی بهتر و احساس فشار کمتر برای دستیابی به استانداردهای زیبایی در دنیای غرب بالاترین میزان رضایت از بدن (با وجود این که این گروه دارای بالاترین وزن بدن در نمونه بودند) در میان دختران نوجوان مسلمان مراجعه کننده به مدرسه و با حجاب مشهود بود. آنها همچنین فشار کمتری برای دستیابی به استانداردهای زیبایی ایده آل غربی نسبت به دختران نوجوانی که شیوه لباس پوشیدن غربی را می پذیرند، نشان دادند. نتایج پژوهش حاکی از نقش مهم عوامل اجتماعی-فرهنگی در نگرش فرد نسبت به تصویر بدن است، اما این پرسش را در مورد نقش دین به عنوان یک عامل محافظتی در مورد نگرش بدن و ظاهر در میان زنان مسلمان با حجاب نیز باز می کند. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27477544/ 📝پژوهش شماره ۲: حجاب به عنوان یک عامل محافظ در برابر افسردگی حجاب یا پوشش معمولاً توسط زنان مسلمان انجام می شود، اما همچنان در جامعه سکولار بحث برانگیز است. برخی از فمینیست های غربی استدلال می کنند که حجاب یک رفتار ظالمانه است که برای مثال با ایجاد افسردگی بر زنان تأثیر منفی می گذارد. این مقاله این فرضیه را با یک نمونه ملی از زنان مسلمان آمریکایی آزمایش می کند (N = 194). نتایج تحلیل رگرسیون فرضیه را تایید نکرد. در واقع، زنانی که بیشتر محجبه بودند، علائم افسردگی را کمتر و نه بیشتر گزارش کردند. به عبارت دیگر، حجاب یک عامل محافظتی در زمینه افسردگی به نظر می رسد. با توجه به شیوع افسردگی در بین زنان، یافته ها نتایج مهمی برای زنان مسلمان در هر دو سطح خرد و کلان دارد. https://www.researchgate.net/publication/316904721_Hijab_and_Depression_Does_the_Islamic_Practice_of_Veiling_Predict_Higher_Levels_of_Depressive_Symptoms 📝پژوهش شماره ۳: حجاب زنان در فرانسه به عنوان عامل محافظ در برابر تصویر بدن، اختلالات خوردن و چند اختلال روانی دیگر با کنترل دینداری و حمایت از جانب خداوند، زنانی که حجاب داشتند اختلاف وزن، نارضایتی از بدن، تمایل به لاغری، اضطراب اجتماعی، درونی کردن آرمان های مرتبط با لاغری و عضلانی بودن، و فشار برای رسیدن به ایده آل ها از سوی همسالان و رسانه ها را به میزان بسیار کمتری از دیگران (افراد غیرمحجبه) گزارش کردند. آنها همچنین تبعیض درک شده به طور قابل توجهی بیشتر از کسانی که حجاب نداشتند گزارش کردند. نتایج ما نشان می دهد که استفاده از حجاب ممکن است یک عنصر محافظ برای زنان مسلمان فرانسوی باشد. https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/13674676.2017.1312322 📝پژوهش شماره ۴: ارتباط پوشیدن حجاب و لباس های گشاد با مشکلات روانشناختی درونی (اضطراب، افسردگی) کمتر https://quod.lib.umich.edu/j/jmmh/10381607.0009.202/--hijab-religiosity-and-psychological-wellbeing-of-muslim?rgn=main;view=fulltext 📝پژوهش شماره ۵: تبعیض شدید علیه بانوان مسلمان باحجاب، به عنوان عامل میانجی گر برخی مسائل سلامت روان ایشان در ایالات متحده امریکا https://academicworks.cuny.edu/hc_sas_etds/291/ ✅ همانطور که ملاحظه می شود، با وجود تبعیض شدید علیه بانوان مسلمان در جوامع غربی لیبرال و سکولار، دینداری و حجاب، همچنان به عنوان عوامل محافظ در برابر مشکلات مرتبط با سلامت روان از قبیل افسردگی، اضطراب، تصویر بدنی منفی، اختلالات خوردن، و بسیاری مشکلات روانشناختی دیگر ایفای نقش می کنند (جالب اینکه این پیامدهای مثبت در مقایسه با افراد بی حجاب مسلمان و غیرمسلمان در جوامع غربی به دست آمده است که علی الظاهر با اختیار خود دست به انتخاب بی حجابی زده اند). آنگاه برخی عزیزان در داخل میهن اسلامی، درباره ارتباط بی حجابی اختیاری و سلامت روان سخن می گویند... کاش یاد بگیریم اگر ادّعای بیان علمی را داریم، به لوازم آن نیز اندکی پایبند باشیم. دکتر محسن عزیزی ابرقوئی، روانشناس https://eitaa.com/joinchat/4203216913C592b78c231

ملاک یک انتخاب شخصی چیست؟ 👈 لطفا در نظرسنجی زیر که پیرامون انتخاب شخصی است مشارکت بفرمائید. ان شاءالله در این رابطه بحثی ارائه خواهیم کرد. شرکت در نظرسنجی👇 https://EitaaBot.ir/poll/40iq3n

نتایج نظرسنجی اخیر کانال پیرامون برخی مصادیق انتخاب شخصی👆

به راستی ادراک انتخاب شخصی چه زمانی محقّق می‌شود؟ ابتدا لازم می‌دانم از مشارکت خوب عزیزان در نظرسنجی تشکر کنم (از بازنشر نظرسنجی توسط جناب استاد پسندیده بزرگوار در کانال شان هم سپاسگزارم) 💐 امّا تحلیلی بر نظرسنجی اخیر: راستش را بخواهید خودم هم فکر نمی‌کردم این موضوع بتواند به میزانی که در ادامه درباره اش بحث می‌کنیم، جای بررسی داشته باشد، اما هر چه بیشتر به آن فکر کردم، زوایای جالب توجهی به بحث افزوده‌ شد. ان شاءالله این زوایا را در چند ارسال پیگیری می‌کنیم. قسمت اوّل بحث👇 فکر می کنید چرا گزینه 《کشیدن سیگار در جمع یا در حریم خصوصی》 به عنوان یک انتخاب شخصی چندان طرفداری ندارد؟ ۱. چون اثرات منفی سیگار، بر خود فرد و اطرافیان، عینی و ثابت شده هستند و جای تردیدی در آن نیست و هيچکس دوست ندارد اینقدر به کم آگاهی شناخته شود که به کشیدن سیگار به عنوان یک انتخاب بنگرد و آن را احیانا محترم بشمارد؟ ۲. یا چون افرادی که دور و بر فرد سیگاری هستند، از بوی بد سیگار یا دود ناشی از آن یا سردرد احتمالی متعاقب آن بدشان می‌آید و آن را ناخوشایند می‌دانند؟ (در قیاس با موردی چون نواختن ساز در پیاده رو که ممکن است برای برخی عابران خوشایند باشد؟) ۳. یا چون سیگار کشیدن در جامعه‌ قُبح دارد و ارزشمند دانسته نمی‌شود و الگوهای اجتماعی چنین عملی را ترغیب نمی‌کنند؟ (به گونه ای که کسی با انتخاب نکردن این گزینه، احساس طردشدگی یا انتظار فشار اجتماعی از جانب دیگران را ندارد) ۴. یا چون، حداقل در کشور ما، شرایط به گونه‌ای پیش نرفته است که بحث هایی چون 《سیگار نکشیدن اجباری》 طرح شوند و ادراک آزادی افراد در هنگام نکشیدن سیگار تحت تأثیر قرار بگیرد؟ (مثلا افراد سیگاری از حقّ سیگار کشیدن بگویند و تجمّع راه بیندازند که باید از حقوق مسلّم ما درباره کشیدن سیگار محافظت شود) ۵. یا چون حرمت داشتن کشیدن سیگار در شرع، که گونه‌ای واضح از ضرر به خود است، مشخص و بی ابهام است؟ 👈 از این پنج عامل (اثرات منفی عینی و ثابت شده فردی و اجتماعی، ناخوشایندی برای دیگران، قُبح اجتماعی، عدم ادراک اجبار برای انجام ندادن عمل، حرمت شرعی بدون ابهام) کدام را مؤثرتر می‌دانيد؟ یعنی فکر می‌کنید اگر کدام یک از عوامل یاد شده نبود، احتمال داشت که این گزینه طرفداران بیشتری برای انتخاب شدن پیدا کند؟ آیا عوامل دیگری هم به ذهن شما می‌رسد؟⁉️ لطفا با شناسه بنده در میان بگذارید👇 @Mohsenazizi1365 دکتر محسن عزیزی ابرقوئی، روانشناس https://eitaa.com/joinchat/4203216913C592b78c231

اگر امام خمینی نبود... شاید اگر امام خمینی نبود، نظام سرمایه داری با سرعتی به مراتب بیشتر، در حال بلعیدن ثروت های ملّت های مستضعف و بی‌دفاع بود ... کرامت و ارزش انسان، در دنیای معاصر، بیشتر پایمال می‌شد ... مسیر شهادت مردان و زنان باایمان، در مواجهه با جبهه باطل، مثل امروز هموار نبود ... زن به عنوان انسان ارزشمند بازشناسایی نمی‌شد و فرایند شیءانگاری او در دنیای سرمایه‌داری سرعت بیشتری داشت ... معنویت، در دنیای سراسر متوجه به مادیات، مغلوب بود ... فلسطین، به عنوان مسأله ای ریشه ای در دنیای اسلام و جهان جهت مقابله با ظلم، مطرح نبود ... کشورهای دنیا فقط به دو دسته سلطه گر و سلطه پذیر تقسیم می‌شدند و راه سومی وجود نداشت ... به جای اعتماد به نفس ملّی، خودتحقیری ملّی داشتیم... ... مقاومت، ایمان و امید صرفا بر سر زبانها بودند و مصداقی اینچنین بارز و قابل الگوگیری برای خود نمی یافتند... رحمت و رضوان خدا بر این بزرگ مرد تاریخ... #اگر_امام_خمینی_نبود دکتر محسن عزیزی ابرقوئی، روانشناس https://eitaa.com/joinchat/4203216913C592b78c231

#نتایج_نهایی نظرسنجی عفاف و سبک فرزندپروری 🙏 ضمن قدردانی از شرکت‌کنندگان، نتایج به شرح زیر اعلام می‌شود: تعداد پاسخ دهندگان: ۴۶۱ نفر 👈سبک اول: حدود ۶۵ ٪ 👈سبک دوم: حدود ۳۵ ٪ توضیح: 1️⃣ عفاف، به معنی خویشتنداری و خودمهارگری جنسی بوده و حجاب یکی از روش‌های آن است. 2️⃣ عفاف یا خویشتنداری جنسی، رابطه تنگاتنگی با سبک لذت‌جویی دارد. لذت‌جویی دو سبک دارد: یکی حال‌نگر و دیگری آینده‌نگر. در ادبیات اسلامی از این دو سبک با عنوان «تمتعی» و «تزودی» یاد می‌شود. ضعف و قوت عفاف و خویشتنداری جنسی ریشه در سبک لذت‌جویی حال‌نگر دارد. 3️⃣ سبک تربیتی غالب در جامعه، سبک تمتعی است. حدود ۶۵٪ پاسخ دهندگان گفته‌اند که سبک غالب، همین سبک است. فرزند تمتع‌جو، خویشتنداری ضعیف دارد. فرزند تمتع‌جو، در درجه نخست در خانواده و سپس در مدرسه و در نهایت در جامعه تربیت می شود. جامعه، آموزش‌ها و رسانه‌های رسمی و غیر رسمی، پیوسته بر طبل لذت‌جویی حال‌نگر می‌کوبند. ✅ راه حل ریشه‌ای عفاف، تغییر سبک لذت جویی از «حال نگر» به ««لذت‌جویی آینده‌نگر» است. تا این سبک تغییر نکند، تحقق عفاف امکان‌پذیر نیست و با بگیر و ببند، درست نمی‌شود. اصلاح سبک تربیتی فرزندان و تغییر آن از سبک تمتعی به تزودی، باید به راهبرد اساسی خانواده‌ها و برنامه‌ریزان اجتماعی تبدیل شود. ⚠️ وقتی سبک تربیت و فضای پیرامون فرزندان ما، تمتعی باشد، انتظار عفاف و خویشتنداری جنسی از وی، غلط است و با برخورد انتظامی، اصلاح نمی‌شود. 🌐 صفحات مجازی ایتا | تلگرام | ویراستی