🔻جراحت پیش‌داستان چیست؟ فرض کنید کسی در کودکی در حوض افتاده و تجربۀ نزدیک به خفگی و غرق‌شدگی داشته؛ این جراحت پیش‌داستان اوست و ترومای او می‌شود: «وحشت از آب». حالا چنین کسی وقتی قهرمان رمان ما می‌شود، در نقطۀ عطف داستان، مجبور می‌شود برای نجات افرادی به درون آب بپرد. در رمان کلاسیک قهرمان با چیره شدن بر ترومای خود به پیروزی می‌رسد؛ و در رمان کلاسیک تراژیک، قهرمان با شکست، پیروز می‌شود یعنی قهرمانی که ترومایش ترس از آب است، برای نجات افرادی به درون آب می‌پرد و آن‌ها را نجات می‌دهد اما خود مقهور ترومایش شده و غرق می‌شود؛ اما همین شکست در برابر تروما، خود پیروزی است چون منجر به نجات دیگری شده است. مُرده است اما زندگی بخشیده است. بزرگترین منبع شما برای نوشتن رمان، خصوصاً اولین رمان، زندگی خودتان است. به میزانی که از زندگی خود فاصله بگیرید، شانس اصیل روایت‌کردن ماجرا را دست‌کم در رمان اول پایین می‌آورید. نویسنده در گام اول باید بیاموزد که با خودش صادق باشد و به خود فرصت عریان‌کردن روح و روانش را بدهد و نترسد. وقتی چنین کرد، می‌تواند انتظار داشته باشد که خواننده با او ارتباط حسی بگیرد. بنابراین پیش از نوشتن به خودتان رجوع کنید، ببینید جراحت پیش‌داستان شما چیست (می‌تواند بیش از یک جراحت باشد) و سبب چه ترومایی شده است. 🔺برشی از کارگاه «رمان‌نویسی» استاد مهام میقانی مدرسه اسلامی هنر #یک_قدم_جلوتر... @isoapr

هوای زیستن،  یا رب چنین سنگین چرا باید ...؟ سیمین بهبهانی مدرسه اسلامی هنر #یک_قدم_جلوتر... @isoapr

او هرگز زیبا به نظر نمی‌رسید، او شبیه به هنر بود؛ و هنر قرار نیست زیبا به نظر برسد، قرار است احساسی را در شما ایجاد کند. رمان النور و پارک رینبو راول مدرسه اسلامی هنر #یک_قدم_جلوتر... @isoapr