🎧در فیدیبو منتشر شد: کارگاه صوتی کتاب‌خوانی منصوره مصطفی‌زاده کتاب خوندن خودش اون بُتیه که انگار می‌خوایم پرستشش کنیم! خودش ارزش نیست! آدم خوبی بودنه ارزش منه. به جای اینکه به لغت‌ها فکر بکنید و اینکه بچه می‌تونه مثلاً قسطنطنیه رو بخونه از روش چون کتابخونه، به این فکر کنید که بچه می‌تونه راجع به یک شهر دیگه‌ای به اسم قسطنطنیه فکر بکنه. کتاب‌خوندن و کتابخون بودن جعبه ابزار منه؛ کیسهٔ توشهٔ راه من رو پُرتر می‌کنه. کتابخونی مستمر و مداوم به شدت مؤثره روی افزایش تمرکز. کتاب‌هایی بخرید که بچه خودش مایل باشه اون‌ها رو بخونه. کتاب‌خوندن مثل سفر رفتنه، یه تجربهٔ جدیده، آدم‌های جدیده، کلمه‌های جدیده؛ و این داده‌ها همشون موجب ارتقای سطح توان ذهنی تو میشه. 🔺برشی از کارگاه «کتاب‌خوانی» استاد منصوره مصطفی‌زاده 💡برای تهیهٔ این دوره در فیدیبو می‌توانید از اینجا اقدام کنید. مدرسه اسلامی هنر #یک_قدم_جلوتر... @isoapr

فقدان حضور انسانی در این دنیای پیشرفته و غرق در تکنولوژی باعث شده آدم‌ها تشنۀ توجه باشند. قصه‌ها کمک می‌کنند آدم‌ها حس کنند به آن‌ها اعتنا شده و کسی با آن‌ها ارتباط برقرار کرده و درنتیجه آنقدرها تنها نیستند. قصه‌های شما به آن‌ها کمک می‌کند بیشتر حس کنند زنده‌اند چون بهشان ثابت می‌کند یک جایی یک انسان زندۀ دیگری هست که دارد برایشان آن پیغام را می‌فرستد. بهترین قصه‌گو برنده است آنت سیمونز برگردان زهرا باختری مدرسه اسلامی هنر #یک_قدم_جلوتر... @isoapr

💠گعده هفتگی داستان | گعده سوم ☕️اهالی داستان، چهارشنبه‌ها در مدرسه جمع می‌شوند، داستان می‌خوانند و درباره داستان گپ می‌زنند. 📍این گعدهٔ داستانی، با هدایت استاد یونس عزیزی، نویسنده، روزنامه‌نگار و مدیر انجمن ادبی ماها، در مدرسه اسلامی هنر برگزار می‌شود. ⭕️ داستان‌های امروز: داستان اول : آب، نوشتۀ مجید قیصری | از مجموعه داستان نگهبان تاریکی داستان دوم: بوی قند سوخته، نوشتۀ مصطفی سلیمانی | برگزیده‌ پنجمین دوره جایزه داستان تهران 🏛هنرستان، نبش کوچه ۲۰، مدرسه اسلامی هنر 🕔چهارشنبه ۱۶ خرداد، ساعت ۵:۳۰ عصر 🔔از دستش ندهید. مدرسه اسلامی هنر #یک_قدم_جلوتر... @isoapr

او می‌داند هر چه در دل‌ها می‌گذرد. سورهٔ حدید، آیهٔ ۶ برگردان علی ملکی مدرسه اسلامی هنر #یک_قدم_جلوتر... @isoapr

🔻از کی چی یاد بگیریم؟ ما داستان‌های زیادی از نویسندگان بزرگ دنیا می‌خوانیم اما نمی‌دانیم کدام داستان یا نویسنده را ملاک و معیار قرار بدهیم برای الگوبرداری در نویسندگی! چاره چیست؟ هر داستانی از هر نویسنده‌ای طبعاً معیار نیست. ما باید ببینیم از کی چه چیز را یاد بگیریم. اگر ما در این عصر، سراغ دیکنز و بالزاک برویم و بخواهیم از آن‌ها شیوۀ ارائه یاد بگیریم حتماً به بیراهه رفته‌ایم. ما از دیکنز و بالزاک باید شیوۀ شخصیت‌پردازی را بیاموزیم. دیکنز در زمینۀ شخصیت‌پردازی استاد است؛ خانم هاویشام، اسکروچ، دیوید کاپرفیلد و بسیار شخصیت دیگر را خلق کرده که ممکن است آن‌ها را از همسایۀ کناریتان بهتر بشناسید. پس اگر کسی به سراغ دیکنز برود برای اینکه از او «توصیف» یاد بگیرد، به راه بدی رفته است... از بالزاک و ملویل باید فضاسازی داستانی را آموخت، از همینگوی دیالوگ‌نویسی را و از داستایوفسکی باید شخصیت‌پردازی و گذار در داستان را یاد گرفت. این‌ها انتخاب‌های خردمندانه است. اما اگر کسی از داستایوفسکی توصیفات زیاد از حد و مستقیم را الگوبرداری کند، ناشیانه عمل کرده چون آن شیوه برای قرن 19 بوده و امروز به کار نمی‌آید. پس باید برای هر عنصر داستانی بررسی کنید چه نویسنده‌ای در چه اثری درخشان ظاهر شده، آن را ملاک و الگوی خود قرار دهید. این آن چیزی است که در سبک‌شناسی دنبال می‌کنیم. 🔺برشی از کارگاه «داستان‌نویسی تکمیلی (دورهٔ دوم: سبک‌شناسی)» استاد کاوه فولادی‌نسب مدرسه اسلامی هنر #یک_قدم_جلوتر... @isoapr