چندیست هوای چشم من بارانی‌ست
هر خشت دلم بیانگر ویرانی‌ست
بیماری دوری از خراسان دارم
تجویز پزشک من حرم‌درمانی‌ست …( :

اُمدم بُگم که گدا نمِخی
یا که اصلاً غلام سیاه نمیخی
یک بارم به زبون ما تو بگو
نوکرم راستی کربلا نمخی
بابام میگه که نکنه از امام رضا نمخی
مو مریض خود خود خود توم
نسخه بنویس بگو شفا نمخی
خوننده ها کار دیگه از ما برنمیه
روضه خون بی دست و پا نمیخی
میخوای از بوی سیب برات بُخونم
نکنه ما را انتخاب نکنی
یا بخوای نوکرت حساب نکنی
به همه پُز دادم که همسایه تُم
خودمانِم مورو خراب نکنی

مظلوم و صبور، مثل علی...

چشم من
خیره به عکس حرمت بند شده
با چه حالی بنویسم که دلم تنگ شده !